ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΘΩΝΑ: Γιατί μερικές φορές η χάρη του Θεού χτυπά την πόρτα σε ανθρώπους αδιάφορους και αμελείς;

Η φιλάνθρωπη του Θεού οικονομία, η οποία θέλει «πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι» (Α’ Τιμ. 2,4) δίνει αφορμές αφυπνισμού. Ακόμη προφυλάσσει από κίνδυνο, που προέρχεται από απροσεξία ή και κακοήθεια του ανθρώπου.

Δυστυχώς όμως, αρκετοί δε συνετίζονται και γι’ αυτούς η ποινή παραμένει αμετάβλητη. Οι περισσότεροι όμως ωφελούνται και μάλιστα γίνονται ιεραπόστολοι της φιλανθρωπίας του Θεού και σε άλλους που δεν τη γνωρίζουν.

Πολλές φορές κακοποιοί προσπάθησαν να διαπράξουν εγκλήματα και σε μέρη αφιερωμένα στο Θεό. εμποδίστηκαν όμως από θαύμα και αντί να κακοποιήσουν, ελκύστηκαν προς την πίστη. Άλλαξαν τρόπο ζωής και αυτό, που δεν έκανε η λογική και η ανθρωπιά, το έκανε η φιλάνθρωπη οικονομία του Θεού με την αγάπη αντί με την απειλή.

Αυτό συμβαίνει καμιά φορά και από προσευχές ενάρετων ανθρώπων, που προσεύχονται για να φωτίσει ο Θεός τους κακοποιούς αυτούς, ώστε να γνωρίσουν την αλήθεια, επειδή από μόνοι τους βρίσκονται στην πλάνη. Μερικές φορές συμβαίνει αυτό, αν έχουν στον ουρανό κάποιο ενάρετο συγγενή τους και παρακαλεί γι αυτούς το Θεό κατά το λόγο της Γραφής: «μακάριος ὅς ἔχει ἐν Σιών σπέρμα καί οἰκείους ἐν Ἱερουσαλήμ» (Ης. 31,9). Πάντως αυτό είναι έργο της απέραντης φιλανθρωπίας του θεού, που επίμονα προκαλεί την ανθρώπινη αναισθησία σε αφυπνισμό και διόρθωση. Καλύτερα όμως ο άνθρωπος να φροντίζει μόνος του τη διόρθωση του παρά να περιμένει αόριστες ευεργεσίες.

Αποσπάσματα από το βιβλίο "Συζητήσεις στον Άθωνα" του Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού.

Πηγή: http://clubs.pathfinder.gr/vatopaidi/325718#haris2

Δῶστε, δῶστε στοὺς φτωχούς!

Ξέρω ὅτι πολλοὶ ἀπὸ τοὺς συγκεντρωμένους πάλι θὰ μᾶς κατηγορήσουν, ὅταν μιλοῦμε γι᾿ αὐτά, καὶ θὰ ποῦν «Μή, σὲ παρακαλῶ, μὴ γίνεσαι φορτικὸς καὶ βαρετὸς στοὺς ἀκροατές· ἄφησέ το στὴ συνείδηση τοῦ καθενός, ἄφησέ το στὴν κρίση τῶν ἀκροατῶν· ἔτσι τώρα μᾶς ντροπιάζεις, μᾶς κάνεις νὰ κοκκινίζουμε!...».

 Ἀλλ᾿ ὄχι! Αὐτὰ τὰ λόγια δὲν τὰ ἀνέχομαι! Γιατί οὔτε ὁ Παῦλος ντρεπόταν νὰ ἐνοχλῇ συνέχεια γιὰ τέτοια πράγματα καὶ νὰ ζητᾶ σὰν ζητιάνος. Ἐὰν ἔλεγα τοῦτο, δηλαδὴ δός μου, φέρε γιὰ τὸ σπίτι μου, ἴσως νά ῾ταν ντροπή. Ἂν καὶ οὔτε τότε θά ῾ταν ντροπή. «Οἱ γὰρ τῷ θυσιαστηρίῳ», λέγει, «προσεδρεύοντες, τῷ θυσιαστηρίῳ συμμερίζονται» (Α´ Κορ. 9,13). Πλὴν ὅμως πιθανὸν νὰ μὲ κατηγοροῦσε κάποιος, ὅτι μιλῶ γιὰ τὸν ἑαυτὸ μου· τώρα ὅμως παρακαλῶ γι᾿ αὐτοὺς ποὺ στεροῦνται, μᾶλλον ὄχι γι᾿ αὐτοὺς ποὺ στεροῦνται, ἀλλὰ γιὰ σᾶς ποὺ δίνετε· γι᾿ αὐτὸ καὶ μιλῶ χωρὶς νὰ ντρέπομαι.Γιατί ποῦ εἶναι ἡ ντροπὴ σὰν πῶ, δῶσε στὸν Κύριο ποὺ πεινᾷ, ντῦσε τον ποὺ γυρίζει γυμνός, φιλοξένησέ τον ποὺ εἶναι ξένος; Ὁ Δεσπότης σου δὲν ντρέπεται μπροστὰ σ᾿ ὅλη τὴν οἰκουμένη νὰ λέγῃ «ἐπείνασα καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν» (Ματθ. 25, 42), ὁ ἀνενδεής, ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τίποτε· καὶ ἐγὼ θὰ ντραπῶ καὶ θὰ διστάσω; Σὲ παρακαλῶ, μακριὰ τέτοια πράγματα! Τοῦ διαβόλου εἶναι αὐτὴ ἡ ντροπή! Δὲν θὰ ντραπῶ, λοιπόν. Ἀντίθετα μάλιστα καὶ μὲ παρρησία θὰ πῶ· δῶστε σ᾿ ὅσους ἔχουν ἀνάγκη, καὶ θὰ φωνάζω πιὸ δυνατὰ ἀπ᾿ αὐτούς. Γιατί ἐὰν κάποιος ἔχῃ στοιχεῖα καὶ μπορεῖ νὰ μᾶς κατηγορήσῃ, ὅτι αὐτὰ τὰ λέμε γιὰ νὰ σᾶς παρασύρουμε πρὸς ὄφελός μας, καὶ μὲ τὸ πρόσχημα τῶν φτωχῶν κερδίζουμε ἐμεῖς, τότε πράγματι αὐτὰ δὲν εἶναι μονάχα ἄξια ντροπῆς, ἀλλὰ καὶ μυρίων κεραυνῶν, καὶ οὔτε ἀξίζει νὰ ζοῦν ὅσοι κάνουν παρόμοια.Ἀλλὰ ἐάν, μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, καθόλου δὲν σᾶς ἐνοχλοῦμε γιὰ τὸν ἑαυτό μας καὶ κηρύττουμε ἀδάπανο τὸ εὐαγγέλιο, χωρὶς βέβαια νὰ κοπιάζουμε ὅπως ὁ Παῦλος, ἀρκούμενοι πάντως στὰ δικά μας, μὲ ὅλο τὸ θάρρος θὰ σᾶς λέγω, δῶστε στοὺς φτωχούς· καὶ δὲν θὰ σταματήσω νὰ τὸ λέγω, καὶ ὅταν δὲν δίνετε θὰ σᾶς εἶμαι σκληρὸς κατήγορος!*

 *Ἀπὸ τὴν ΜΓ´ ὁμιλία του στὴν Α´ πρὸς Κορινθίους, Ε.Π.Ε. 18Α, 720 ἑξ.

 Ἀπόδοση στὴ νεοελληνικὴ Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Π. Ἀβαγιανός.

Πηγή: http://agiabarbarapatras.blogspot.gr/

Απολυτίκιον Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου

Βασιλείας γηΐνους πάλαι οὐκ ἔτυχες, ἀλλ' ἀφθάρτων στεφάνων νῦν σε ἠξίωσεν, ὁ Νυμφίος σου Χριστός ὁ ὡραιότατος, ᾦ καθιέρωσας σαὐτήν, ὅλῃ καρδίᾳ καὶ ψυχῇ, Εἰρήνη Ὁσία Μήτερ, Χρυσοβαλάντου ἡ δόξα, ἡμῶν δὲ προσφυγὴ καὶ βοήθεια.

Πηγή: Ορθόδοξος Λόγος

Απολυτίκιον του Αγίου Παντελεήμωνος.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ἦχος γ’.

Ἀθλοφόρε Ἅγιε, καὶ ἰαματικὲ Παντελεῆμον, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ, ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Πηγή: https://www.youtube.com/user/OrthodoxosLogos

Απολυτίκιον της Αγίας Παρασκευής.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ἦχος α’.

Τὴν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον, ἐργασαμένη φερώνυμε, τὴν ὁμώνυμόν σου πίστιν εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευὴ ἀθλοφόρε· ὅθεν προχέεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Πηγή: https://www.youtube.com/user/OrthodoxosLogos

Θαύμα της Αγίας Παρασκευής.

 

Η Αγία Παρασκευή η Οσιοπαρθενομάρτυς

Ήμουν στον 7ο μήνα κύησης όταν άρχισε να δακρύζει διαρκώς το δεξί μου μάτι. Ήταν πολύ ενοχλητικό και μου προκαλούσε ζάλη και εκνευρισμό η θολή όραση. Χειρούργος οφθαλμίατρος μου είπε πως είναι ήπιο σύμπτωμα μιας πάθησης επικίνδυνης, με θεραπεία δύσκολη συνήθως χειρουργική. Απόφραξη δακρυϊκού σωλήνα. Προσπάθησε να κάνει διάνοιξη με καθετηριασμό έτσι ώστε να αποφύγω το χειρουργείο. Το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό.

Μου είπε να κάνω υπομονή να βάζω τοπική αντιβίωση και ότι πρέπει να χειρουργηθώ πριν πρηστεί και προχωρήσει η ζημιά. Οφθαλμίατρος δεύτερος με συμβούλεψε και αυτός ότι πρέπει να κάνω χειρουργείο οπωσδήποτε. Έτσι πηγα σε μεγάλη κλινική, να με δει ένας κορυφαίος χειρουργός που έχει κάνει εξειδίκευση σε θέματα δακρυϊκού σωλήνα. Μετά από ενδελεχή έλεγχο μου είπε πως πρέπει να χειρουργηθώ γιατί αν δεν το κάνω είναι θέμα χρόνου η μόλυνση, πράγμα επικίνδυνο μιας και είναι κοντά στον εγκέφαλο. Συγκεκριμένα μου είπε πως είναι τσιμεντωμένο και δεν ανοίγει.

Στο χειρουργείο θα έκανε παράκαμψη με ένα σωληνάκι απ” το δακρυϊκό πόρο ως τη μύτη και αυτό φυσικά σε συνεργασία με χειρούργο Ω.Ρ.Λ. Είναι κάτι που δεν μπορείς να αποφύγεις μιας και δεν υπάρχει άλλη μόνιμη θεραπεία. Επίσης αν μου πρηστεί το μάτι έστω και λίγο θα πάρω αμέσως τηλέφωνο για να μου δώσει βαρειά αντιβίωση γιατί όπως είπαμε είναι πολύ επικίνδυνο. Άρχισα να ψάχνω και μέσω γνωστού έρχομαι σε επαφή με μια κυρία που είχε περάσει το ίδιο το 2008 κάνοντας χειρουργείο στον Ευαγγελισμό και στα δυο μάτια. Μου είπε και κείνη ακριβώς ότι και οι προηγούμενοι γιατροί. Εκείνης μάλιστα κινδύνεψε η ζωή της και ταλαιπωρήθηκε με επαναλαμβανόμενα χειρουργεία για ένα χρόνο.

Ήταν Παρασκευή βράδυ (19-4-2013) όταν μου είπε «σε παρακαλώ για να μην περάσεις όσα πέρασα και κινδυνέψεις, μόλις σου πρηστεί έστω και λίγο φύγε για εφημερεύων νοσοκομείο. Της απάντησα πως απόψε έχει ήδη ξεκινήσει να πρήζεται, πως φοβάμαι και δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν ήθελα να πάρω ούτε βαρειά αντιβίωση ούτε χειρουργείο με γενική αναισθησία να κάνω, μιας και πια είχα γεννήσει και θήλαζα το μικρό μου αγοράκι. Το πρόβλημα όμως ήταν πολύ έντονο. Είχα ήδη 4 μήνες δακρύρροια, μου προκαλούσε ζαλάδα, θολή όραση και δυσκολευόμουν να φροντίσω το παιδί μου. Επίσης όταν το θήλαζα σκουπιζόμουν με χαρτί συνέχεια για να μην πέφτει πάνω στο μικρό.

Την άλλη μέρα Σάββατο (20-4-2013) ένιωθα πολύ χάλια. Το μάτι ήταν κόκκινο, γεμάτο τσίμπλες, είχε πρηστεί, είχε βαρύνει, δάκρυζε ασταμάτητα, έκαιγε και η όρασή μου ήταν ακόμη πιο θολή. Εκεί η υπομονή μου εξαντλήθηκε. Αρχισα να κλαίω και να λέω ότι ούτε το παιδί μου έχω καταφέρει να δω όπως είναι. Όλα τα βλέπω θολά και με ζαλίζουν τόσο καιρό. Τι θα κάνω…???

Ναι. Ξέρω ότι πρέπει να κάνω εγχείρηση, αλλά αυτό σημαίνει διακοπή θηλασμού, αφού θα κάνω ολική νάρκωση. Μου είπε τότε ο σύζυγός μου πως έχει κάνει τάμα στην Αγία Παρασκευή, να γίνω καλά χωρίς χειρουργείο και να προσευχηθώ κι εγώ.

Μπήκα στο ίντερνετ και διάβασα το βίο Της. Την παρακάλεσα κι ακούμπησα το μάτι μου πάνω στην εικόνα που υπήρχε στο ίντερνετ (στο σπίτι δεν είχαμε εικόνα Της).

Αμέσως ένιωσα δροσιά εκεί που έκαιγε το μάτι μου. Δεν ήθελα να πάρω το μάτι μου από την εικόνα της. Τέτοια ανακούφιση. Βέβαια σκέφτηκα πως είναι η ιδέα μου… Μετά από λίγη ώρα, παίρνω να θηλάσω το παιδί, κάτι που με στεναχωρούσε, καθώς όταν έσκυβα να το κοιτάξω, έτρεχε ποτάμι το δάκρυ μου πάνω του. Ο σύζυγός μου απέναντι μου συζητούσε για έναν τέταρτο χειρουργό οφθαλμίατρο, που θα πηγαίναμε μες τη βδομάδα και πως μπορεί να μη χρειαστεί γιατί η Αγία Παρασκευή θα κάνει το θαύμα! Σκέφτηκα μακάρι. Ξαφνικά (εκείνη τη στιγμή) με πιάνει μια έντονη καταρροή απο τη μύτη. Νόμισα πως κόλλησα ίωση και είπα ωχ Χριστέ μου μόνο αυτό μου έλειπε τώρα. Ακολούθησε ένα έντονο φτέρνισμα και ξάφνικά νιώθω ότι πνίγομαι από κάτι πίσω στο λαιμό μου. Στην προσπάθειά μου να ελευθερωθώ κάνω ένα χαα και πετάγεται από το στόμα μου ένα κομμάτι συμπαγές μήκους 5 εκατοστών, πλάτους 4 χιλιοστών (μέτρηση από ειδικό χάρακα χειρουργού που το είδε μετά) σαν σκουλήκι, που είχε το σχήμα του δακρυϊκού σωλήνα όπως είναι στις φωτογραφίες των βιβλίων που είχα διαβάσει σχετικά το τελευταίο διάστημα.

Τρομάξαμε και οι δυο και καταλάβαμε πως κάτι παράξενο έγινε. Εκείνη την ώρα ένιωσα έντονη δροσιά στο μάτι μου. Σταμάτησε να δακρύζει. Ξεπρήστηκε, έφυγε το βάρος, η θολή όραση, η ζάλη και η κολλώδης ουσία που σχημάτιζε τσίμπλες. Ναι. Καταλάβαμε τι έγινε και γονατίσαμε στη χάρη της Αγίας Παρασκευής (κάτι που νιώσαμε και κάναμε και οι δύο πρώτη φορά).

Έχουν περάσει τόσες μέρες και το μάτι μου είναι σαν να μην είχε ποτέ τίποτα. Κάθε πρωί που ξυπνάω σαστίζω συνειδητοποιώντας αυτό που έγινε. Οι γιατροί που επικοινώνησα μαζί τους ενθουσιάστηκαν. Με ρώτησαν τι έκανα πριν και πως αυτό δεν έχει ξαναγίνει στην καριέρα τους και ούτε υπάρχει στη βιβλιογραφία. Μάλιστα μου ζήτησαν να το φωτογραφίσουν και να πάρουν δείγμα μιας και δεν ξέρουν τη σύστασή του, για να το παρουσιάσουν σε οφθαλμολογικά συνέδρια! Είναι κανονικό εκμαγείο δακρυϊκού σωλήνα όπως είπαν. Με ευχαρίστησαν κιόλας γιατί αυτό όπως είπαν έχει επιστημονικό ενδιαφέρον. Επίσης παραδέχτηκαν πως έχω ιαθεί πλήρως! Πως αυτό δεν έχει ξαναγίνει και όταν τους είπα για την Αγία Παρασκευή, είπαν τι να πούμε συμβαίνουν κι αυτά. Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά και έκαναν το σταυρό τους. Ευχαριστώ την Αγία Παρασκευή που με βοήθησε είναι πραγματικά δίπλα μας, μας ακούει τόσο τόσο εύκολα κι απλά.

(Όλο αυτό που μου συνέβη ξέρω πως πρέπει να το μοιραστώ. Έγινε για κάποιο λόγο. Δεν είμαι η εκλεκτή του Θεού. Δεν γνωρίζω πολλά για πολλούς Αγίους όπως δεν ήξερα και για την Αγία Παρασκευή και λυπάμαι γι αυτό). Τώρα έμαθα. Μας ακούν και μας αγαπούν.

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΖΑΧΑΡΙΑ ΕΤΩΝ 38

Πηγή: http://agapienxristou.blogspot.gr/

Ασπασμός Οσίου Παϊσίου και Παναγιωτάτου Πατριάρχου Βαρθολομαίου.

Αυθεντικό βίντεο από την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους στις 7.11.1992. Κατά την Δοξολογία της υποδοχής ο Πατριάρχης ασπάζεται τον όσιο Παΐσιο τον Αγιορείτη καθώς και αυτός προσέρχεται για να λάβει την ευχή του Παναγιωτάτου κατά το έθος.

Το αυθεντικό βίντεο παραχωρήθηκε στο Γραφείο Τύπου της Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας από πρώην μαθητή της Αθωνιάδος, στου οποίου την κατοχή περιήλθε τότε.

Πηγή: ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ Ι.Μ. ΕΔΕΣΣΗΣ ΠΕΛΛΗΣ ΚΑΙ ΑΛΜΩΠΙΑΣ.

Ένα ακόμα θαύμα του Άγιου Εφραίμ Νέας Μάκρης!!!

Ήταν Γενάρης του 1996, Κυριακή ξημερώματα, βλέπω στον ύπνο μου ότι ήμουν σε μια μεγάλη εκκλησία πλούσια σε χρυσό και γεμάτη φώτα και κόσμο μιας και έξω είχε παρέλαση.

Μια κοπέλα μου λέει πως πρέπει να πάμε να προσκυνήσουμε γιατί η μητέρα μιας φίλης μας πέθανε.

Περίμενα στην σειρά και ότι έφτασα μπροστά είδα πως αντί για φέρετρο υπήρχε μία όρθια λάρνακα από γυαλί και μέσα ήταν ένας ψηλός άνδρας, νεαρής ηλικίας μιας και η γενειάδα του ήταν μαύρη, αδύνατος, με άμφια και περιδέραια που φοράνε οι μητροπολίτες.

Φόραγε ένα μαύρο καπέλο αρχιερατικό με κεντημένο ένα κόκκινο σταυρό πάνω, φαινόταν ολοζώντανος σαν να κοιμάται...

Προσκύνησα απορημένη μιας και περίμενα να δω την μητέρα της φίλης μου, στο τζάμι είδα ένα μικρό χαρτάκι κολλημένο το οποίο έλεγε ¨ΕΦΡΑΙΜ¨. Το άλλο πρωί ξύπνησα απορημένη μιας και αναρωτιόμουν ποιος ήταν αυτός που είδα, δεν ξαναείχα ακούσει αυτό το όνομα και μου φαινόταν περίεργο. Ρώτησα την γιαγιά μου εάν υπάρχει Άγιος ή Όσιος Εφραίμ και μου απάντησε με στόμφο ΕΦΡΑΙΜ, βεβαίως και υπάρχει.. Ένιωσα μια ανατριχίλα, πως μου εμφανίστηκε ενώ ούτε καν τον γνώριζα, ούτε τον μελέτησα ποτέ. Τις επόμενες μέρες ρώτησα μια συνάδελφο μου, ή οποία ήταν πολύ θρήσκα και πήγαινε κάθε Κυριακή σε μοναστήρια. Μου είπε που βρισκόταν το λείψανο του Αγίου και άρχισε να μου λέει τα χαρακτηριστικά του και τον βίο του, με μεγάλη έκπληξη διαπίστωσα πως τα χαρακτηριστικά του ήταν ίδια με αυτά που είχα δει στο όνειρό μου. Η συνάδελφος μου τόνισε ότι πρέπει να πάω στο μοναστήρι αλλά λόγω δουλειάς το αμέλησα.

Μετά από 2 μήνες μια Κυριακή περίμενα το λεωφορείο για να πάω στην γιαγιά μου και σκεφτόμουν ότι αμέλησα να πάω στον Άγιο Εφραίμ, ξαφνικά βλέπω ένα ταξί και το σταματάω για να πάω πιο γρήγορα, με το που μπαίνω μέσα το μάτι μου έπεσε σε μια εικόνα που είχε ο ταξιτζής ενός Αγίου που πρώτη φορά έβλεπα αυτή την εικόνα αλλά το πρόσωπο μου ήταν γνωστό..

Τον ρώτησα δειλά.. αυτός ο Άγιος εκεί είναι ο Άγιος Εφραίμ; Ο ταξιτζής απάντησε θετικά και άρχιζε να μου λέει πόσο καλός και θαυματουργός είναι ο Άγιος.

Μετά από 1 μήνα και αφού πάλι δεν είχα πάει στο μοναστήρι, σχολώντας από την εργασία μου αντί να πάρω το λεωφορείο όπως έκανα συνήθως προτίμησα να περπατήσω... Στον δρόμο μου βρήκα μια εκκλησία ή οποία ήταν ανοιχτή μες στο μεσημέρι μιας και μετά θα είχε κάποια κηδεία, εκεί θυμήθηκα πάλι τον Άγιο και στεναχωρήθηκα που το αμέλησα, μπήκα να ανάψω ένα κεράκι.. Μαντέψτε ποιανού την εικόνα είχαν μπροστά και είδα!.. Το Άγιου Εφραίμ! Ε.. αυτό ήταν μετά από λίγες μέρες αξιώθηκα και πήγα στο μοναστήρι..

Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη.. η καρδιά μου χτύπαγε σαν τρελή... Με το που μπήκα στο προαύλιο μια γαλήνη πλημμύρισε την ψυχή μου.

Είχα την μεγάλη τύχη και ευχαριστώ τον Άγιο που κατάφερα και συνάντησα και μίλησα για πρώτη και δυστυχώς τελευταία φορά με την Γερόντισσα Μακαρία, μια καταπληκτική γυναίκα που μόλις τις είπα για τα γεγονότα που μου είχαν συμβεί έκλαιγε αλλά και γέλαγε σαν παιδί.

Χαιρόταν που ο Άγιος μου είχε φανερωθεί, όταν την ρώτησα γιατί σε εμένα αφού δεν τον ήξερα και ότι εγώ είχα μεγάλη αγάπη στην Παναγία, μου απάντησε πως ο Άγιος Εφραίμ είναι ένας από τους αγαπημένους Αγίους της. Από τότε τον έχω επισκεφτεί πολλές φορές και προσεύχομαι σε αυτόν. Τον ευχαριστώ γιατί πολλές φορές μου έχει εμφανιστεί στον ύπνο μου για να με προειδοποιήσει για κάτι κακό που πλησιάζει...

Δεν θα ξεχάσω ποτέ το παρακάτω... Ένα πρωί παίρνω ένα ταξί για να πάω στην δουλειά μου, μέσα είχε μια εικόνα του Άγιου Εφραίμ και πιάσαμε κουβέντα με τον ταξιτζή, ήμουν στεναχωρημένη με κάποια γεγονότα που μου είχαν συμβεί και ξαφνικά αλλάζει η φωνή του ταξιτζή και αρχίζει να μου λέει την ιστορία ενός γνωστού του και κάποιες συμβουλές ακριβώς για το πρόβλημά μου (εγώ δεν είχα αναφέρει λεπτομέρειες για το πρόβλημα). Τον κοίταξα τον ταξιτζή και χαμογελά.. Βαλτός είσαι του λέω;

Εσύ τα λες ή Ο Άγιος; Και μου απαντάει σοβαρά εκείνη την ώρα " Ο Άγιος ". Κοκάλωσα, το ίδιο έκανε και ο ταξιτζής όπου ο τόνος της φωνής του ξαναέγινε όπως ήταν στην αρχή...

Πηγή: http://agiosdimitrioskouvaras.blogspot.gr/

Ἦρθα ... καί σοῦ ἄφησα καί τήν πόρτα ἀνοικτή (Θαυμαστή μετάβαση).

ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

Ὑπάρχει ἐπικοινωνία τῶν μελῶν, μέσα στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτό ἐπιβεβαιώνει τό ἀκόλουθο θαυμαστό περιστατικό ἀπό τόν βίο τοῦ Γέροντος Πορφυρίου, ὅπως τό διηγεῖται πνευματικό του παιδί:

«Εἶχα, παιδί μου, Ἀνάργυρε, μοῦ εἶπε ὁ Παππούλης μιά ἡμέρα, ἕναν πολύ καλό μου φίλο ἱερομόναχο, ὁ ὁποῖος ἔλαβε ἐντολή νά πάει στήν Ἀμερική νά κηρύξει τόν λόγον τοῦ Θεοῦ. Στενοχωρηθήκαμε καί οἱ δύο γι’ αὐτόν τόν χωρισμό. Ὅμως ἡ ἀρχιεπισκοπή ἦταν ἀνένδοτη. Ἔπρεπε νά φύγει ἀμέσως. Ἔτσι ἔγινε.

Τήν ἡμέρα πού ἀποχαιρετιστήκαμε, δώσαμε ὑπόσχεση ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὁ ἕνας νά προσεύχεται γιά τόν ἄλλον σέ ὅλη μας τή ζωή.

Από τήν πρώτη κι’ ὅλας βραδιά, ἐγώ ἄρχισα νά προσεύχομαι γιά τόν φίλον μου. Καί ἐκεῖνος μοῦ ἔγραφε πώς ἔκανε τό ἴδιο γιά μένα. Ὅμως, στά ἐπόμενα γράμματά του, ἔκανε λόγο γιά τρομερές δονήσεις, πού αἰσθανόταν κατά  τήν ὥρα τοῦ ὕπνου. Νόμιζε πώς ἡλεκτρικό ρεῦμα, μεγάλης ἐντάσεως, διαπερνοῦσε τό σῶμα του ἀπ ΄τά νύχια ἔως τήν κορυφή. Ἤταν δέ τόσο μεγάλη ἡ ἔνταση αὐτή, ὤστε δέν τόν ἄφηνε νά κοιμηθεῖ. Τό φαινόμενο αὐτό παρουσιάζετο κάθε βράδυ καί ὁ ὕπνος τοῦ εἶχε γίνει δύσκολος. Στήν ἀρχή ὑπέθεσε, ὅτι οἱ ταραχές αὐτές ὀφείλονταν στίς κλιματολογικές διαφορές, πού ὑφίστανται μεταξύ τοῦ κλίματος τῆς χώρας μας καί τῆς Ἀμερικῆς. Ἀλλά, ὅταν εἶδε, ὅτι, προϊόντος τοῦ χρόνου, ἀντί νά μειώνονται αὔξαναν, ἄρχισε νά ἀνησυχεῖ. Γι’ αὐτό ἀναγκάστηκε νά ἐνημερώσει τηλεφωνικῶς τόν Παππούλη καί νά ζητήσει τή γνώμη του. Ὁ Παππούλης, ὅμως, τόν καθησύχασε ἀμέσως. Δέν εἶναι τίποτε τοῦ εἶπε. Ἁπλῶς ξέχασες τήν ὑπόσχεση πού δώσαμε, ὅταν χωρίσαμε, ὅτι ὁ ἕνας θά προσεύχεται γιά τόν ἄλλον. Τί ὥρα αἰσθάνεσαι αὐτά πού λές; Τόν ρώτησε, Καί ἐκεῖνος τοῦ ἀπάντησε: τό βράδυ πού κοιμᾶμαι, τήν τάδε ὥρα. Ἔ, αὐτή τήν ὥρα πού ἐσεῖς ἔχετε νύχτα ἐκεῖ, ἐμεῖς ἐδῶ ἔχουμε πρωῒ καί εἶναι ἡ ὥρα πού ἐγώ, ὁ ταπεινός προσεύχομαι γιά σένα. Ἄς εἶναι δοξασμένο τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, πού κάνει τήν προσευχή μου νά φθάνει μέχρις ἐσένα στή Ἀμερική!  Κάνε καί ἐσύ τό ἴδιο γιά μένα, γιατί εἶμαι πολύ ἁμαρτωλός, τοῦ εἶπε καί ἔκλεισαν τό τηλέφωνο.»[1].

«Μιά νύχτα ὁ ἱερομόναχος αὐτός αἰσθάνθηκε νά κρυώνει καί ξύπνησε καί βρῆκε τήν πόρτα τοῦ δωματίου του ἀνοικτή. Παραξενεύτηκε, γιατί ἦταν βέβαιος ὅτι τήν εἶχε κλείσει, ὅπως συνήθιζε καί, ἀφοῦ τήν ξανάκλεισε, ξανακοιμήθηκε. Ὅταν μετά μερικές ἡμέρες τηλεφωνήθηκε μέ τον παππούλη, ὁ παππούλης τοῦ εἶπε ὅτι πάει καί τόν βλέπει πού κοιμᾶται καί δέν προσεύχεται. Ὁ ἱερομόναχος δυσπίστησε, σκεπτόμενος ὅτι ἦταν ἀδύνατο νά πηγαίνει ὁ παππούλης στήν Ἀμερική νά τόν βλέπει καί τότε ὁ παππούλης τοῦ εἶπε ἁπλᾶ: Ναί ἦρθα καί σέ εἶδα καί σοῦ ἄφησα καί τήν πόρτα ἀνοικτή»[2].

Πράγματι, «Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ». Ἄς δοξάσουμε καί ἄς εὐχαριστήσουμε τόν Κύριο πού μᾶς χαρίζει τέτοιους Ἁγίους, οἱ Ὁποῖοι μᾶς σκεπάζουν μέ τήν ἀγάπη Τους καί τίς προσευχές Τους καί τίς θαυμαστές μεταβάσεις Τους. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Μας εἶναι τό ζωντανό σῶμα τοῦ Χριστοῦ Μας. Τά κύτταρα αὐτοῦ τοῦ σώματος ἐπικοινωνοῦν μεταξύ τους, ἀλληλοβοηθοῦνται, ἀλληλοστηρίζονται καί σώζονται, ἄν παραμείνουν ὀργανικά συνδεδεμένα μαζί Του μέχρι τέλους τῆς παρούσας ζωῆς. Ὁ Θεός νά τό δώσει ἀλλά καί ἐμεῖς νά τό ἐπιδιώξουμε δι' «ἑαυτούς καί ἀλλήλους».

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

[1]   Ἀναργύρου Καλλιάτσου,  Ὁ πατήρ Πορφύριος, ΣΤ΄ἔκδοσις, Ἐκδόσεις : Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου, Ἡ  Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθῆναι  2005, σελ. 24-25.

[2]   Ἀναργύρου Καλλιάτσου,  Ὁ πατήρ Πορφύριος, ΣΤ΄ἔκδοσις, Ἐκδόσεις : Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου, Ἡ  Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθῆναι  2005, σελ. 25-26.

Πηγή: http://HristosPanagia3.blogspot.com

Άφησα μέσα την ψυχή μου. Ανοίξετε!

Δεν ξεχνώ! 42 χρόνια από την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο!

Πηγή: http://proskynitis.blogspot.gr/

Απολυτίκιον του Προφήτου Ηλιού.

Ὁ ἔνσαρκος Ἄγγελος, τῶν Προφητῶν ἡ κρηπίς, ὁ δεύτερος Πρόδρομος, τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Ἠλίας ὁ ἔνδοξος, ἄνωθεν καταπέμψας, Ἐλισαίῳ τὴν χάριν, νόσους ἀποδιώκει, καὶ λεπροὺς καθαρίζει, διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτόν, βρύει ἰάματα.

Πηγή: https://www.youtube.com/user/OrthodoxosLogos

Η ΕΚΤΡΩΣΗ ΔΕΝ ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ. ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΓΟΝΙΟ ΕΝΟΣ ΝΕΚΡΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ.

Πηγή: http://apantaortodoxias.blogspot.gr/

Νιώθεις σαν να χάνεις τη χαρά.

Ίσως να το επιτρέπει ο Θεός μήπως και καταλάβουμε με αυτό τον επώδυνο τρόπο, αυτό που κάναμε.

Με το καιρό η απροσεξία του λόγου μας, μετατρέπεται σε πάθος, σε κατάκριση και με το καιρό σε φύση μας. Και επιτρέπει και ο Θεός, κάποια στιγμή να πέσουμε σε αυτό το λάθος που κρίναμε στους άλλους.Για τούτο χρειαζόμαστε δάνεια δύναμη από το Θεό να μας βοηθήσει να το καταλάβουμε να το δούμε στο μπόι του και να βάλουμε βαθιά το νυστέρι στη δική μας πληγή.

Μόνο ο Θεός είναι Δίκαιος Κριτής...

Για την ψυχή μας, και μόνο για αυτή θα δώσουμε λόγο. Δεν θα σωθούμε εμείς, επειδή οι άλλοι είναι χειρότεροι.

Και ούτε μας ζήτησε ο Θεός να του πούμε από που να αρχίζει να τιμωρεί.

π.Εφραίμ

Πηγή: http://ekdoseisxrysopigi.blogspot.gr/

Απολυτίκιον της Αγίας Μαρίνης.

Μνηστευθεῖσα τῷ Λόγῳ Μαρίνα ἔνδοξε, τῶν ἐπιγείων τὴν σχέσιν πᾶσαν κατέλιπες, καὶ ἐνήθλησας λαμπρῶς ὡς καλλιπάρθενος· τὸν γὰρ ἀόρατον ἐχθρὸν κατεπάτησας στερρῶς ὀφθέντα σοὶ Ἀθληφόρε. Καὶ νῦν πηγάζεις τῷ κόσμῳ τῶν ἰαμάτων τὰ χαρίσματα.

Πηγή: https://www.youtube.com/user/OrthodoxosLogos

Η συνηθέστερη και πιο συχνή αμαρτία.

Η αμαρτία της γλώσσας είναι η συνηθέστερη και η πιο συχνή αμαρτία. «Ει τις εν λόγω ου πταίει, ούτος τέλειος ανήρ», λέει ο Απόστολος Ιάκωβος (Ιακ. 3,2).

Όταν ένας μετανοημένος άνθρωπος ξεκινά να βαδίσει τον δρόμο του Θεού – όταν αρχίζει να ζει σύμφωνα με τις εντολές του Θεού – πρέπει να πασχίζει να αποφύγει να αμαρτήσει με τη γλώσσα. Αυτός ήταν ο κανόνας που έβαλε στον εαυτό του ο μετανοημένος προφήτης Δαβίδ. Ιδιαιτέρως μάλιστα υποσχέθηκε να παραμείνει σιωπηλός ενώπιον των εχθρών του: «Αποφάσισα να βάλω φραγμό στο στόμα μου και να μη μιλώ όταν ο αμαρτωλός βρεθεί μπροστά μου» (Ψαλ. 38,1).

Να ένας θαυμάσιος κανόνας για όποιον θέλει να θεραπευτεί από την αμαρτία του. Όταν τον κατηγορούν, εκείνος δεν απαντά· όταν συκοφαντείται, παραμένει σιωπηλός.

Πράγματι, ποιο το νόημα αν μιλήσεις σε έναν εξοργισμένο άνθρωπο ο οποίος δεν έχει δίκαιο και δεν αγαπά τον Θεό περισσότερο απ’ τον εαυτό του; Αν του μιλήσεις για το κακό, θα τον εξοργίσεις ακόμη, περισσότερο. Αν του μιλήσεις για το καλό, θα τον κάνεις χλευαστή των ιερών και των οσίων.

Μπροστά στον Πιλάτο ο Χριστός παρέμεινε ολωσδιόλου σιωπηλός. Ο Πιλάτος του είπε: «Ουκ αποκρίνη ουδέν;» (Μάρκ. 15,4).

Τί μπορεί να απαντήσει Εκείνος σε σένα, όταν δεν έχεις αυτιά να τον ακούσεις, ή νου για να τον κατανοήσεις;

Να, λοιπόν, η σιωπή του δικαίου μπροστά στον άδικο έχει τη δύναμη να επηρεάσει κατά τον καλύτερο τρόπο. Ο τελευταίος απομένει μόνος, για να ερμηνεύσει τη σιωπή του δικαίου και έχει τη δυνατότητα να δώσει ερμηνεία που ωφελεί την ψυχή του· ενώ οποιαδήποτε άλλη καλή ή κακή απάντηση, θα την παρανοήσει προς το χειρότερο, καταδικάζοντας άλλους και δικαιώνοντας τον εαυτό του.

Μακάριος ο άνθρωπος ο οποίος μαθαίνει, εγκρατευόμενος, να κυριαρχεί στη γλώσσα του.

Ιησού Χριστέ, Κύριε και Θεέ μας, Συ ο οποίος μας έδειξες με το παράδειγμά Σου πως και πότε πρέπει να μιλούμε, Συ μας έδειξες με το παράδειγμά Σου επίσης πως και πότε πρέπει να παραμένουμε σιωπηλοί. Βοήθησέ μας, διά του Αγίου Σου Πνεύματος, να μην αμαρτάνουμε με τη γλώσσα.

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Οκτώβριος, εκδ. Άθως, σ. 216-218).

Πηγή: http://www.diakonima.gr/

Αν δεν βάλει εμένα ο Θεός στον Παράδεισο ποιον θα βάλει;

Zω με τους μύθους μου.Θεωρώ ότι είμαι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου.

Γιατί απ΄ όπου να το δεις δίκιο έχω. Κακό ανθρώπου δεν θέλω. Και βέβαια δεν έχω πειράξει μυρμήγκι.

Τα έχω καλά με τον εαυτό μου. Συχνά αναρωτιέμαι πως ανέχεται τόσους κακούς ο Θεός. Και αν δεν με έχει βάλει ο Θεός στη θέση του κριτή του κόσμου, τι μ΄αυτό . Το κάνω μόνος μου. Εγώ  του λέω ποιοι θα σωθούν και ποιοι θα χαθούν.

Και πάλι ησυχάζω τη συνείδησή μου ότι ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι σαν εμένα που κάνουν τη διαφορά. Στο κάτω κάτω αν δεν βάλει εμένα ο Θεός στον Παράδεισο ποιον θα βάλει;

Κάπως έτσι περνά η ζωή μου και τη σωτηρία την έχω εξασφαλίσει ,χωρίς κόπο χωρίς προβλήματα μόνο επειδή το είπα εγώ.

Πραγματικά ζω με τους μύθους μου. Διαβάζω για τα παλαίσματα αγίων και είναι φορές που βρίσκω τον εαυτό μου. Και γω κάνω υπομονή ,και εγώ είμαι υπομονετικός και εύσπλαχνος και δίνω τόπο στη οργή. Πόσο καλός Χριστιανός είμαι! μονολογώ.

Και ξαφνικά εκεί που κανένας δεν το περιμένει ξεσπά πειρασμός ,και σε πολεμάει σώμα με σώμα. Σε χτυπά εκεί που πονάς. Σε πιέζει μέχρι να ματώσεις.

Και τότε ...Όλες σου οι φυλαγμένες υπομονές έχουν χαθεί με μιας. Τα ξέχασες όλα γρήγορα. Δεν έχεις αντοχή  για τίποτε. Και τότε σου βγαίνει ο λύκος από μέσα σου.

Ναι εσένα που νόμισες ότι  μπορούσες να σηκώσεις τη αδικία. Ακούς το θηρίο μέσα σου να βρυχάται και να θέλει να τους φάει όλους.

Είναι από τις φορές που επιτρέπει ο Θεός να βλέπουμε τον εαυτό μας όπως είναι.

Ταπεινώσου. Σταμάτα να λες ότι έφτασες στον πνευματικό σου στόχο. Δεν έχεις πετύχει τίποτε. Όσο ακόμα θα θαλασσοδέρνεσαι στο πέλαγος της ζωής, οι πτώσεις είναι μπροστά σου. Μην υπερηφανεύεσαι για τις αρετές σου. Γιατί αν στέκεις, να γνωρίζεις από του Θεού τη χάρη στέκεις.

Ο πνευματικός δρόμος είναι μακρύς και κρύβει δυσκολίες και περιπέτειες.

Μα είναι και κάτι άλλο .Σταμάτα να εξουθενώνεις τους «λοιπούς» των ανθρώπων .Πως τάχα εκείνοι έχουν δρόμο  ακόμα για να σε φτάσουν . Κοίταξε καλά μήπως χτυπώντας την πόρτα του παραδείσου  για να μπεις, σου ανοίξουν εκείνοι …

π.Εφραίμ Παναούσης

Πηγή: http://ekdoseisxrysopigi.blogspot.gr/

Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ο Αγιορείτης ο σοφός διδάσκαλος της Εκκλησίας.

Γεννήθηκε στη Νάξο το έτος 1749 από γονείς ευσεβείς και ενάρετους, τον Αντώνιο και Αναστασία Καλλιβούρση. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Νικόλαος και από μικρός έδειχνε ότι ήταν άνθρωπος μεγάλης αρετής και φοβερής ευφυΐας. Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε στη Νάξο και έπειτα στη σχολή της ίδιας πόλης επέκτεινε τις γνώσεις του, με δάσκαλο τον αδελφό του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, Αρχιμανδρίτη Χρύσανθο. Κατόπιν, 16 χρόνων πήγε στην Ελληνική σχολή της Σμύρνης, όπου κοντά σε φημισμένους διδασκάλους έλαβε ανώτερη παιδεία και αρετή. Μετά από ορισμένες περιπέτειες, το 1775 πήγε στο Άγιον Όρος. Εκεί, στη Μονή του Άγιου Διονυσίου εκάρη μοναχός με το όνομα Νικόδημος. Οι Πατέρες της Μονής, που διέκριναν τα μεγάλα φυσικά και επίκτητα χαρίσματα του Νικόδημου, τον διόρισαν αναγνώστη και γραμματέα της Μονής. Στη Μονή αυτή ο Νικόδημος υπήρξε υπόδειγμα διακονίας και πράξεων αρετής. Έπειτα αποσύρθηκε σε κάποιο κελί, όπου με ασκητικό τρόπο, επιδόθηκε στη μελέτη και συγγραφή πολλών οικοδομητικών, θεολογικών και αγιολογικών βιβλίων.

Μεταξύ αυτών είναι ο "Συναξαριστής", το "Έορτοδρόμιον", η "Νέα Κλίμακα", ο "Αόρατος Πόλεμος" και άλλα πολλά. Τελικά μετά από διάφορες περιπέτειες που υπέστη στη βραχύχρονη ζωή του, απεβίωσε από ημιπληγία την 14η Ιουλίου του έτους 1809, σε ηλικία 60 χρονών. Ενταφιάστηκε στο Λαυριωτικό Κελί των Σκουρταίων στις Καρυαίς του Άγιου Όρους, αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο πνευματικό συγγραφικό έργο που σήμερα αποτελεί κεφάλαιο για τον λαό της Ορθόδοξης Εκκλησίας. (Λεπτομέρειες για τη ζωή του Αγίου ο αναγνώστης μπορεί να βρει σε διάφορα βιβλία που κατά καιρούς έχουν εκδοθεί και αναφέρουν λεπτομερώς τη ζωή του Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτου).

Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Την ωραιότητα.

Σοφίας χάριτι, Πάτερ κοσμούμενος, σάλπιξ θεόφθογγος, ώφθης του Πνεύματος και αρετών υφηγητής, Νικόδημε θεηγόρε' πάσι γαρ παρέθηκας, σωτηρίας διδάγματα, βίου καθαρότητας, διεκφαίνων την έλλαμψιν, τω πλούτω των ένθέων σου λόγων, δι' ων ως φως τω κόσμω έλαμψας.

Πηγή: http://www.pigizois.net/

Ο ψυχικός πόνος.

Μην νομίζεις ότι επειδή βρίσκεσαι σε πόνο ο Θεός σε καταράστηκε. Συνήθως ο πόνος μας είναι ανάλογος της φιλαυτίας μας.

Οι πιο πολλοί ψυχικοί πόνοι (αν όχι όλοι) είναι δικά μας δημιουργήματα. Νιώθουμε προδομένοι, αδικημένοι, απαξιωμένοι. Μπορεί και να είμαστε...Όμως ο πόνος προέρχεται από την φιλαυτία μας που δεν μας αφήνει να δεχτούμε την αδικία στο πρόσωπό μας, την προδοσία της αφεντιάς μας, την απαξίωση της αξιότητάς μας.

Φτάνουμε στο σημείο να προσευχόμαστε ώστε να καταλάβουν το λάθος τους οι άλλοι, όχι να φωτιστούμε εμείς! Ο άνθρωπος καλείται να διαγνώσει ότι δια του πόνου αποκαλύπτεται ο ναρκισσισμός του, η εμπάθεια και η υπερβάλλουσα προσκόλλησή του στα επίγεια. Δεν μπορούμε να δεχτούμε την απόρριψη, την "αλλαγή των σχεδίων μας" και έτσι πονούμε, υποφέρουμε, γογγύζουμε.

Λέγει ο Άγιος Σιλουανός ότι "οι υπερήφανοι πάσχουν".

Πάσχουν γιατί δεν δέχονται την δοκιμασία, τον πειρασμό ως ευλογία, ως κάθαρση, ως αποκάλυψη Ζωής. Πάσχουμε γιατί αγαπούμε το εγώ μας κι ας λέμε ότι αγαπούμε τους άλλους. Μην πλανόμαστε νομίζοντας ότι επειδή πάσχουμε και πονούμε "αγιαζόμαστε".

Ο πόνος ενεργεί ευεργετικά όταν αντιμετωπίζεται ως γεγονός ζωής και όχι θανάτου, ως άνοιγμα και όχι ως κλείσιμο, ως διαδικασία εύρεσης του εαυτού μας και όχι ως ενοχικό σύνδρομο παραδοχής "αμαρτιών".

Ο ψυχικός πόνος είναι απόρροια της ξενιτειάς μας. Μιας υπαρξιακής ξενιτειάς από τους άλλους. Ζούμε με τους άλλους χωρίς τους άλλους. Όλοι μας έχουμε γευτεί τον ψυχικό πόνο στην ζωή μας, είναι ανθρώπινο.

Κάποιοι τον εκμεταλλεύτηκαν και είδαν το σφάλμα τους, την εμπάθειά τους, την υπερηφάνεια τους. Κάνανε τον πόνο τους προσευχή, υπομονή, ταπείνωση.

Κάποιοι άλλοι όμως απέρριψαν τους άλλους, κλείστηκαν στο καβούκι της αυτοδικαίωσής τους, απελπίστηκαν, θανάτωσαν την ευτυχία και την χαρά, ύψωσαν τον εγωισμό τους.

Οι πονεμένοι μπορούν να θεολογούν μέσα από την ίδια την ζωή τους όταν ο πόνος τους γίνεται ιχνηλάτης του Θεού. Κάθε πόνος και μία εύρεση. Βρίσκεις είτε το αγαθό και γνήσιο είτε το κακό και ψεύτικο. Απομυθοποιείς την τελειότητά σου ή θεοποιείς το εγώ σου. Δεν είναι το θέμα λοιπόν, το πόσο πονάμε.

Το ερώτημα είναι τελικά, γιατί πονάμε;

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

Πηγή: http://imverias.blogspot.gr/

Ψάλλει ο Πρωτοψάλτης Ευγένιος Χαρδαβέλλας.

Τα τέσσερα αυτά απολυτίκια βρίσκονται στην ασματική ακολουθία που έχει συγγράψει ο Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας Ιωήλ για τον Όσιο Παΐσιο τον Αγιορείτη.

Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῶν Φαράσων τὸν γόνον, καὶ τοῦ Ἄθωνος κλέϊσμα, καὶ τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος ὁσίων, μιμητὴν καὶ ἰσότιμον, Παΐσιον τιμήσωμεν πιστοί, τὸ σκεῦος χαρισμάτων τὸ μεστόν, ὡς συντρέχοντα ταχέως τοὺς εὐσεβεῖς, τοὺς πίστει ἀνακράζοντας, δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Ἕτερον. Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Ὥσπερ ἄγγελος, φανεὶς ἐν κόσμῳ, ἐν τοῖς ἔτεσι, τοῖς τελευταίοις, χριστομίμητε Παΐσιε ὅσιε, ἀσκητικῶς γὰρ βιώσας ἐν Ἄθωνι, ὡς παμφαέστατος ἥλιος ἔλαμψας, καὶ κατηύγασας, πιστῶν τὰ πλήθη τῇ χάριτι, τοῖς ῥήμασι σημείοις καὶ τοῖς θαύμασι.

Ἕτερον. Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Παΐσιε γέγονας, τῶν ἀσκητῶν ἡ κρηπίς, τοῦ Ἄθωνος κλέϊσμα, καὶ Σουρωτῆς ὁ τροφός, Κονίτσης τὸ καύχημα, σὺ γὰρ ἐπὶ τὰ ἴχνη, Ἀρσενίου ὁδεύσας, εἴληφας χαρισμάτων, τὴν πληθὺν Παρακλήτου, ἀφθόνως τοῖς σὲ τιμῶσιν, παρέχων τὰ πρόσφορα.

Ἕτερον. Ἦχος πλ. α´. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Τὸν πανεύφημον ἄνδρα, τοῦ ὄρους Ἄθωνος, τὸν ἐπ᾿ ἐσχάτων τῶν χρόνων, καθάπερ φάος λαμπρόν, τὴν σκοτίαν τῶν πιστῶν διασκεδάσαντα, καὶ νοσήματα ψυχῶν, καὶ σαρκὸς ἐπιφοράς, ἰώμενον ὑπὲρ φύσιν, τῆς προοράσεως λύχνον, νέον Παΐσιον τιμήσωμεν.

Πηγή: https://saintpanteleimonchania.wordpress.com/

Ανάμνηση Θαύματος Αγίας Ευφημίας.

Απολυτίκιον Αγίας Ευφημίας

Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Λίαν εὔφρανας, τοὺς Ὀρθοδόξους, καὶ κατήσχυνας, τοὺς κακοδόξους, Εὐφημία Χριστοῦ καλλιπάρθενε. Τῆς γὰρ Τετάρτης Συνόδου ἐκύρωσας, ἃ οἱ Πατέρες καλῶς ἐδογμάτισαν. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσαοθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Κατά την ήμερα αυτή, γίνεται ανάμνηση του θαύματος που έγινε από την αγία Ευφημία, όταν, κατά την εποχή του Μαρκιανού και της Πουλχερίας, συντάχθηκαν δύο τόμοι που περιείχαν τον όρο της Συνόδου, που έγινε στη Χαλκηδόνα (451 μ.Χ.) και ήταν ένας των ορθοδόξων και ένας των Μονοφυσιτών. Για να πάψει λοιπόν η έριδα μεταξύ των δύο πλευρών, αποφασίστηκε να τεθούν και οι δύο τόμοι μέσα στη λάρνακα της αγίας Ευφημίας, για να φανεί ποιόν από τους δύο θα δεχτεί η Αγία. Μετά την αποσφράγιση της λάρνακας, βρέθηκε ο μεν των αιρετικών τόμος στα πόδια της Αγίας πεταμένος, ο δε των ορθοδόξων στο στήθος της.

Πηγή: http://www.saint.gr/

Ένα αδέσποτο μουλάρι.

Ο Ν. Ντραμουντιανός διηγείται μια θαυμαστή εμπειρία του από τον πόλεμο του ʽ 40:

 « Ο λόχος μας πήρε διαταγή να καταλάβει ένα προχωρημένο ύψωμα για προγεφύρωμα. Στήσαμε ταμπούρι μέσα στα βράχια. Μόλις τακτοποιηθήκαμε, άρχισε να πέφτει πυκνό χιόνι. Έπεφτε αδιάκοπα δύο μερόνυχτα κι έφτασε σε πολλά μέρη τα δύο μέτρα. Αποκλειστήκαμε από την επιμελητεία. Καθένας είχε τροφές στο σακίδιό του για μία ημέρα. Από την πείνα και το κρύο δεν λάβαμε πρόνοια « δια την αύριον » και τις καταβροχθίσαμε.

Από κει και πέρα άρχισε το μαρτύριο. Τη δίψα μας τη σβήναμε με το χιόνι, αλλά η πείνα μας θέριζε. Περάσαμε έτσι πέντε μερόνυχτα. Σκελετωθήκαμε. Το ηθικό μας το διατηρούσαμε ακμαίο, αλλά η φύση έχει και τα όριά της. Μερικοί υπέκυψαν. Το ίδιο τέλος περιμέναμε όλοι «υπέρ πίστεως και πατρίδος ».

Τότε μία έμπνευση του λοχαγού μας έκανε το θαύμα! Έβγαλε από τον κόρφο του μία χάρτινη εικόνα της Παναγίας, την έστησε στο ψήλωμα και μας κάλεσε γύρω του:

- Παλληκάρια μου! Είπε. Στην κρίσιμη αυτή περίσταση ένα θαύμα μόνο μπορεί να μας σώσει. Γονατίστε, παρακαλέστε την Παναγία, τη μητέρα του Θεανθρώπου, να μας βοηθήσει!

Πέσαμε στα γόνατα, υψώσαμε τα χέρια, παρακαλέσαμε θερμά. Δεν προλάβαμε να σηκωθούμε κι ακούσαμε κουδούνια. Παραξενευτήκαμε και πιάσαμε τα όπλα. Πήραμε θέση «επί σκοπόν».

Δεν πέρασε ένα λεπτό και βλέπουμε ένα πελώριο μουλάρι να πλησιάζει κατάφορτο. Ανασκιρτήσαμε! Ζώο χωρίς οδηγό να περνά το βουνό, με ένα μέτρο χιόνι- το λιγώτερο- ήταν εντελώς αφύσικο. Καταλάβαμε : Το οδηγούσε η Κυρία Θεοτόκος. Την ευχαριστήσαμε όλοι μαζί ψάλλοντας σιγανά, μα ολόκαρδα, το «Τη υπερμάχω» και άλλους ύμνους Tης. Το ζώο είχε πάνω του μια ολόκληρη επιμελητεία από τρόφιμα: κουραμάνες, τυριά, κονσέρβες, κονιάκ και άλλα.

Πολλές κι απίστευτες κακουχίες πέρασα στον πόλεμο. Αλλά αυτή μου έμεινε αξέχαστη, γιατί δεν είχε διέξοδο. Την έδωσε όμως η Παναγία».

Πηγή: http://orthodox-voice.blogspot.gr/

Σήμερα κοιτάζουμε να αγιάσουμε με λίγο κόπο.

Είπε γέρων: Σήμερα κοιτάζουμε να αγιάσουμε με λίγο κόπο.

Είπε πάλι. Όσο περισσότερο κοπιάζεις, τόσο περισσότερη χάριν και χαρά απολαμβάνεις. Και συνέχισε.

1. Μπορούσε να πληρώσει την καρδιά μας ο Θεός με τόση μακαριότητα και αγάπη και θείον έρωτα, ώστε να πέσουμε κάτω, μην αντέχοντας αυτήν. Αλλά τότε θα εγκαταλείψουμε τα μοναστήρια και θα κλεινόμασταν στα σπήλαια.

2. Οι κοσμικοί θα εγκατέλειπαν τις υποθέσεις τους και τις φροντίδες τις οικογένειας και τα παιδία τους. Για αυτό ο Θεός που είναι αγάπη, δεν μας πληροί με τέτοια αγάπη και θεία μακαριότητα.

3. Είναι βαρεία η καλογερική Γέροντα; Ρώτησαν κάποιον σοφό μοναχό.

Δεν είναι βαριά. Έρχεται καιρός που, όταν λησμονήσεις τον εαυτό σου, βλέπεις ότι είναι το πιο ανάλαφρο φορτίο  είπε.

4. Είπε ένας ερημίτης. Αν όσα χρωστάς σ` αυτήν την ζωή τα ξεπληρώσεις τότε σώζεσαι. Αν φας όμως και καμία παραπάνω, παίρνεις και κανένα φράγκο παραπάνω. Αν φάει κάποιος ξύλο άδικα, τότε έχει καθαρό μισθό. Πολλές φορές δηλαδή, ανθρώπους με πολλή καλή ζωή συμβαίνει να τους βρίσκουν τα χειρότερα. Εάν ο Θεός επιτρέπει, γιατί επιτρέπει;

Ας φέρω ένα καλό παράδειγμα.

Είναι μια πολλή καλή οικογένεια. Και ο άνδρας πολύ καλός και η γυναίκα πολύ καλή και τα παιδάκια πολύ καλά. Όλοι εκκλησιάζονται, κοινωνούν κ.λ.π. Για μια στιγμή περνά ένας μεθυσμένος ή τρελός, χτυπάει την οικογενειάρχη και τον σκοτώνει.

Στα καλά καθούμενα. Μετά, όσοι άνθρωποι είναι απομακρυσμένοι από τον Θεό, λένε. Για δες τον. Βλέπετε; Πηγαίνει με το σταυρό στο χέρι για αυτό το έπαθε.

Αυτό είναι αναίδεια. Επιτρέπει ο Θεός να παθαίνουν και άνθρωποι χωρίς να φταίνε καθόλου, για να δίνει την ευκαιρία στους τελείους αναιδείς να λένε, ότι είπε και ο καλός ληστής.

Τι βλέπουμε στους δυο ληστές; Ο ένας έβρισε τον Χριστό, αν είσαι Θεός κατέβα κάτω κ.λ.π. λέει ο άλλος. Δεν φοβάσαι τον Θεό; Εμείς δικαίως ταλαιπωρούμαστε. Ο άνθρωπος δεν έκανε τίποτα. Δεν φοβάσαι τον θεό;

Δηλαδή, για να δώσει ο Θεός την ευκαιρία στους αναιδείς να συνέλθουν, επιτρέπει να πάθουν μερικοί, χωρίς να φταίνε. Ενώ αυτοί που παθαίνουν, μπορεί να είναι τα πιο αγαπημένα παιδία του Θεού.

Στο παράδεισο ο θεός πιστεύω δεν θα τους πει. Καθίστε σε αυτήν τη θέση. Αλλά διαλέξτε τον καλύτερο τόπο. Καταλάβατε; Έτσι είναι. Με το να ζητάμε το δίκαιο μας τα χάνουμε όλα. Χάνουμε και την ειρήνη μας, Χάνουμε και τον μισθό μας.

5. Ρώτησε κάποιος ένα γέροντα, πόσα χρόνια έχει στο Άγιο Όρος και του απάντησε.

Χρόνια πολλά έχω, προκοπή δεν έχω. Και τα τσακάλια στην έρημο ζουν, αλλά τσακάλια μένουν.

6. Είπε γέρων. Όσο πνευματικότερος είναι ο άνθρωπος, τόσο λιγότερα δικαιώματα ζητάει από αυτήν την ζωή.

7. Συμβούλευε ένα φωτισμένος μοναχός. Να έχεις αγάπη προς όλους, αλλά ιδιαίτερες σχέσεις με κανένα.

8. Έλεγε ο γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής.

Ο κυριότερος σκοπός του διαβόλου είναι να κτυπήσει την πίστη και έτσι να ρεζιλέψει τον ανθρωπο ως προδότη και αρνητή.

9. Μου είπε κάποτε προ ετών ο σεβαστός γέρων Γεράσιμος ο Υμνογράφος. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς λέει ότι το μόνο το οποίο αδυνατεί να πράξει ο Παντοδύναμος Θεός είναι το να ενωθεί με τον ακάθαρτο άνθρωπο. Σε αυτό αδυνατεί.

10. Έλεγε σε εμάς ο γέρων Μόδεστος ο Κωνσταμονίτης. Έχετε την εκούσια τύφλωση. Μην βλέπετε τα σφάλματα των άλλων.

11. Eίπε γέρων. Το θέμα της σωτήριας μας δεν είναι θέμα ευκαιρίας ή σύμπτωσης, αλλά θέμα εργασίας και βίας. «Βιασταί αρπάζουσιν την Βασιλεία των Ουρανών».

Πηγή: https://www.synodoiporia.gr

ΓΡΑΠΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ.

Πηγή: http://apantaortodoxias.blogspot.gr/

Απολυτίκιον της Αγίας Κυριακής.

Ὡς βρύσις πολύκρουνος παρθενομάρτυς Χριστοῦ, κατήρδευσας πάνσοφε τὴν ἐκκλησίαν αὐτοῦ καὶ ἤθλησας ἄριστα, ἔσωσας τοὺς ἐν σκότει τῆς εἰδωλομανίας, αἴγλῃ τῶν σῶν θαυμάτων, Κυριακὴ ἀθληφόρε· διὸ ἐν παῤῥησίᾳ πρέσβευε Χριστῷ σωθῆναι ἡμᾶς.

Πηγή: https://www.youtube.com/user/OrthodoxosLogos

Κουράστηκα, δεν θα Προσευχηθώ…

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος (Ρωσία 19ος αιώνας)

«Το βράδυ, κατάκοπος καθώς είμαι από το μόχθο της ημέρας, δεν έχω όρεξη για προσευχή… Άλλωστε, γιατί να προσευχηθώ;…»

Μα πώς είναι δυνατό!

Να μην έχει κανείς διάθεση επικοινωνίας με τον Κύριο, έστω και εξουθενωμένος σωματικά;! Μήπως οι οποιεσδήποτε διασκεδάσεις ξεκουράζουν τον άνθρωπο; …

Όχι, αυτές τον καταπονούν περισσότερο, ενώ η προσευχή έλκει τη θεία χάρη, που αναπαύει σώμα και ψυχή.

Δεν προσεύχεστε, λοιπόν…

Ή είστε θυμωμένοι με το Θεό ή πιστεύετε ότι δεν Τον έχετε ανάγκη.

«Γιατί να προσευχηθώ;» Αναρωτιέστε. Νιώθετε αυτάρκεια και αυτοϊκανοποίηση. Είστε χορτάτοι! Και δεν θέλετε να ζητάτε…

Κάθε βράδυ, όσο κουρασμένοι κι αν είστε, μην παραλείπετε να καταφεύγετε σ’ Εκείνον.

Να προσεύχεστε γονατιστοί ή καθισμένοι. Και όταν μπορείτε, να σηκώνεστε όρθιοι. Δεν έχει τόση σημασία ή στάση, φτάνει να προσεύχεστε.

Να ευχαριστείτε τον Κύριο για την ημέρα που πέρασε, όσο δύσκολη κι αν ήταν.

Να Τον παρακαλάτε για μια καλή νύχτα και να ζητάτε συγχώρηση με βαθιά μετάνοια για τα σφάλματά σας.

Προσευχή τη νύχτα στο κρεβάτι

Στη διάρκεια της νύχτας, όποτε ξυπνάτε για λίγο και πριν σας ξαναπάρει ό ύπνος. Να προσεύχεστε έτσι όπως είστε ξαπλωμένοι. Αυτό δεν είναι κακό. Απεναντίας μάλιστα, αν συνηθίσετε να λέτε την ευχή ή κάποιον ψαλμό στα μεσοδιαστήματα του ύπνου, θα διώχνετε όλους τους κακούς λογισμούς, που σας πολεμούν εκείνη την ώρα.

πηγή: www.pentapostagma.gr

«Περιμένοντας τὸν γιατρό, πρόλαβε ὁ Ἰατρός...»

Μῆνες πάλευε μὲ τὸν θάνατο στὸ μεγάλο Νοσοκομεῖο ἡ Ντίνα. Πι­στὴ γυναίκα, τὸ ἴδιο καὶ ὁ ἄντρας της, ἀντιμετώπιζαν μὲ ἐλπίδα τὴ συμφορὰ ποὺ χτύπησε τὸ σπιτικό τους. Καταφυγή τους στὸν πόνο τους, καὶ οἱ ἴδιοι καὶ τὰ παιδιά τους, εἶχαν τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς μεγάλης Μάνας, τῆς Φοβερᾶς Προστασίας, Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Ἦταν καὶ οἱ δυὸ ἐκπαιδευτικοί, καταξιωμένοι στὸν ἐκπαιδευτικὸ κόσμο τῆς περιοχῆς τους. Ἐπιπλέον πρωτοστατοῦσαν ταπεινὰ καὶ σ’ ἕνα Ὀρθόδοξο Σύλλογο τῆς πόλης γιὰ τὴ διάδοση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν ἐπηρεασμὸ τῶν συμπατριωτῶν τους ἀπὸ τὰ ἰδανικὰ τῆς Ἑλληνορθόδοξης Παράδοσής μας.

Αὐτὰ μέχρι τὴν ὥρα ποὺ εἰσήχθη ἐ­πειγόντως – εὐτυχῶς ποὺ τὴν πρόλαβαν, εἶπαν οἱ γιατροί – σ’ ἕνα δίκλινο δωμάτιο τοῦ Νοσοκομείου καὶ διασωληνώθηκε ἀμέσως.

Ἄρχισαν ἐξετάσεις ἐπὶ ἐξετάσεων καὶ οἱ πρῶτες ἐπείγουσες ἐπεμβάσεις.

Τὸ γεγονὸς ἔγινε σύντομα γνωστὸ ἀπὸ συγγενεῖς καὶ φίλους καὶ γνωστούς, οἱ ὁποῖοι ὀργάνωσαν πανστρατιὰ προσ­ευχῆς, ἀκόμη καὶ ὁλονυκτία γιὰ χάρη της. Τόσο πολὺ ἀγαποῦσαν καὶ τὴν ἴδια καὶ τὴν οἰκογένειά της. Καὶ εἶχαν δίκαιο νὰ τὴν ἀγαποῦν, διότι ἡ Ντίνα ἦταν ἄνθρωπος ἀγάπης καὶ σκορποῦσε παντοῦ χριστιανική, ἄδολη ἀγάπη πλούσια.

Τώρα ὅμως ἦταν δεμένη σ’ ἕνα κρεβάτι μὲ τὴ ζωή της νὰ κρέμεται ἀπὸ μιὰ κλωστὴ κι ἔχοντας ἀνάγκη ἀπὸ φρον­τίδα καὶ ἀγάπη. Καὶ τὴν εἶχε πλούσια αὐτὴ τὴ φροντίδα. Τὴν πλήρωνε ὁ Θεὸς γιὰ τὴν ἀγάπη ποὺ ἔδειχνε ἄλλοτε αὐτή. Ὁ πιστὸς ἄντρας της, ὁ Ἀντρέας, τὰ παιδιά της, οἱ ἄλλοι στενοὶ συγγενεῖς ὅλο τὸ εἰκοσιτετράωρο ἦταν μὲ βάρδιες δίπλα της. Δὲν τὴν ἄφηναν ποτὲ μόνη της. Τὴν ἔβλεπαν στὰ μάτια καὶ μὲ τὰ βλέμματα καταλάβαιναν τί ἤθελε.

Οἱ γιατροὶ εἶπαν στὸν Ἀντρέα ὅτι ἡ περίπτωσή της εἶναι ἐξαιρετικὰ δύσκολη.

–Δὲν ὑπάρχει σχεδὸν κανένα σπλάχνο γερὸ μέσα της. Θὰ κάνουμε ὅμως ὅ,τι μποροῦμε, κι ὁ Θεὸς βοηθός!

–Ἐκεῖ ἐλπίζουμε κι ἐμεῖς, ἀπάντησε πονεμένος ὁ ἄντρας της.

Ὁ ἱερέας τοῦ Ναοῦ τοῦ Νοσοκομείου ,ποὺ μὲ τὴν ἤρεμη παρουσία του καὶ τὸ ἁπαλὸ μειδίαμά του δίνει διαρκῶς ἐλπίδα σ’ ὅλους τοὺς ἀσθενεῖς, λειτουργεῖ καθημερινὰ καὶ δέεται ὑπὲρ ὑγείας ὅλων. Περνάει καὶ ἀπὸ τὸ δωμάτιο τῆς Ντίνας, τὴ σταυρώνει ὅπως καὶ τὴν ἄλλη ἄρρωστη στὸ διπλανὸ κρεβάτι καὶ φεύγει διακριτικά...

Τὸ ἕνα χειρουργεῖο διαδέχονταν τὸ ἄλλο γιὰ τὴ Ντίνα. Εἶχε συνηθίσει πλέον τὴ διαδικασία ἀφήνοντας τὸν ἑαυτό της στὰ χέρια τῶν γιατρῶν καὶ κυρίως τοῦ Θεοῦ. Τὸ τελευταῖο ὅμως καὶ πιὸ ἐπικίνδυνο χειρουργεῖο στὸν πνεύμονα, ἐνῶ πέτυχε βασικά, δημιούργησε μερικὰ σοβαρὰ προβλήματα στὸ ἀριστερὸ πνευμόνι: Χρειάζεται πλέον ἐνίσχυση τοῦ ἀναπνευστήρα γιὰ ὀξυγόνο, τοῦ καθετήρα γιὰ τὴν ἀποβολὴ τῶν ὑγρῶν του καὶ τῆς τραχειοτομῆς γιὰ νὰ ἐνισχύεται ἡ ἀναπνοή. Τὰ μηχανήματα συχνὰ βουλώνουν καὶ ἡ ἀσθενὴς παθαίνει κρίσεις δύσπνοιας μέχρι θανάτου, ὥσπου νὰ γίνουν οἱ ἀναρροφήσεις.

Ἡ ἐπιπλοκὴ αὐτὴ παρουσιάστηκε μία Δευτέρα πρωὶ ὥρα 7. Ἡ Προϊσταμένη ἀναστατώνεται καὶ προσπαθεῖ νὰ βοηθήσει. Ὁ γιὸς τῆς ἄρρωστης προσεύχεται. Ἡ Ντίνα μὴ μπορώντας νὰ ἀναπνεύσει, ἀρχίζει νὰ μαυρίζει. Ἡ διπλανὴ ἄρρωστη βλέπει καὶ δακρύζει.

Ἐκείνη τὴ στιγμὴ μπαίνει στὸ θάλαμο ἀπρόσκλητος ὁ πατὴρ Χαράλαμπος κρατώντας τὰ Τίμια Δῶρα.

–Κυρία Κωνσταντίνα, θέλετε νὰ μεταλάβετε;

–Ναί, εἶπε μὲ μεγάλη δυσκολία ἡ ἄρρωστη.

–Κοινώνησε χθές, λέει ὁ γιός. Μήπως δὲν πρέπει;

–Πρέπει, ἀπάντησε σοβαρὰ ὁ ἱερέας.

Τὴ σταύρωσε ἀμέσως μὲ τὸ πετραχήλι του καὶ λέγοντας· «Μεταλαμβάνει ἡ δού­λη τοῦ Θεοῦ Κωνσταντίνα Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον. Ἀμήν», τὴν κοινώνησε καὶ ἔφυγε τὸ ἴδιο ἁπαλὰ καὶ ἀθόρυβα ὅπως ἦρθε, εὐχόμενος μόνο «περαστικά».

Ἡ ἄρρωστη ἠρέμησε ἀμέσως καὶ ἀνέπνεε καθαρά. Τότε τῆς εἶπε ἡ Προϊσταμένη:

–Βλέπω ἠρεμήσατε! Δόξα τῷ Θεῷ! Ἦρθε ὁ γιατρός;

–Ὄχι, Προϊσταμένη μου, περιμένον­τας τὸν γιατρό, πρόλαβε ὁ Ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, εἶπε ὁ γιὸς τῆς ἄρρωστης. Ἦρθε ὁ πατὴρ Χαράλαμπος καὶ τὴν κοινώνησε καὶ ἔγινε αὐτὸ ποὺ βλέπετε.

–Δὲν ξέρω τί νὰ πῶ μὲ σᾶς, εἶπε ἡ Προϊσταμένη κάνοντας τὸν σταυρό της. Ἔχετε ἕναν ἄλλο τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἀντιμετωπίζετε τὰ γεγονότα, καὶ τὰ πιὸ δύσκολα!

Ὅταν ἔφυγε ἡ Προϊσταμένη, ἡ διπλανὴ ἄρρωστη, ἡ Κατερίνα, ἄρχισε νὰ κλαίει μὲ λυγμοὺς καὶ νὰ λέει δυνατά: Ἦταν θαῦμα! Εἶδα θαῦμα καὶ ντρέπομαι ποὺ σὲ βλέπω, κυρία Ντίνα! Πόσες φορές, ὅταν εἶχες ἄλλοτε δύσπνοια, πάλευαν οἱ γιατροὶ καὶ μὲ δυσκολία σὲ ἔσωζαν. Ἐνῶ σήμερα κοινώνησες κι ἀμέσως ἀνέπνευσες. Ντρέπομαι, σοῦ ξαναλέω, διότι πολλὲς φορὲς μοῦ εἶπες νὰ ἐξομολογηθῶ καὶ νὰ κοινωνήσω, κι ἔλεγα ὄχι. Τώρα ὅμως θέλω. Τὸ θέλω πολύ!

–Νὰ εἰδοποιήσουμε τὸν ἱερέα, εἶπε ὁ γιὸς τῆς Ντίνας.

Αὐτὸ καὶ ἔγινε. Καὶ ἡ Κατερίνα γιὰ πρώτη φορὰ στὴ ζωή της ἐξομολογήθηκε καὶ κοινώνησε δεκάδες χρόνια ἔπειτα ἀπὸ τὴν παιδική της ἡλικία καὶ νιώθει εὐτυχισμένη.

Ὅταν ἦλθε νὰ τὴν ἐξομολογήσει στὸ θάλαμο ὁ ἱερέας, τὸν ρώτησε ὁ συνοδὸς τῆς Ντίνας:

–Πάτερ Χαράλαμπε, ποιὸς σᾶς εἶπε νὰ ʼρθεῖτε νὰ κοινωνήσετε τὴ μητέρα μου;

–Μὲ εἰδοποίησαν νὰ κοινωνήσω ἕναν ἄρρωστο τρεῖς θαλάμους πιὸ πέρα, ἄλλη μιὰ φωνὴ ὅμως, ὅταν περνοῦσα ἀπὸ τὸν θάλαμο αὐτό, μοῦ εἶπε νὰ μπῶ μέσα. Ζοῦμε στὸ θαῦμα συνέχεια ἐδῶ, παιδί μου!

Πηγή: http://www.osotir.org/

Γιά μιά ἀδιάλυτη οἰκογένεια.

Ἡ οἰκογένεια εἶναι ὡς μία οἰκία σὲ σεισμόπληκτη περιοχή. Ἂν δὲν ἔχει γερὰ θεμέλια, ἀπὸ τὶς πολλὲς σεισμικὲς δονήσεις, θὰ καταρρεύσει καὶ θὰ διαλυθεῖ. Ἀσφαλῶς, ἐνδιαφέρεστε νὰ διατηρηθεῖ μέχρι τέλους τὸ οἰκοδόμημα τῆς οἰκογένειάς σας. Ἡ ζωὴ ὅμως ἔχει πολλὲς δυσκολίες καὶ ἀτυχίες. Ἀρρώστιες καιροφυλακτοῦν καὶ πολλὰ χτυπήματα καὶ δοκιμασίες θὰ ὑπάρχουν, γιατί ὁ κόσμος «κεῖται ἐν τῷ πονηρῷ». Ἡ συναισθηματικὴ ἀγάπη τοῦ πρώτου καιροῦ σύντομα ἐξατμίζεται καὶ χάνεται, ἂν δὲν εἶναι στερεωμένη πάνω στὴν πίστη. Τὰ κορμιὰ γερνοῦν γρήγορα, γιατί εἶναι χωμάτινα, καὶ τὰ πλούτη χάνο- νται καὶ πολλὲς φορὲς δὲν μποροῦν νὰ μᾶς προσφέρουν τίποτα. Οἱ κοσμικότητες κουράζουν καὶ γενικὰ ποτὲ δὲν θὰ λείψουν οἱ παρεξηγήσεις, οἱ ὑπερβολές, ἴσως καὶ οἱ κακοήθειες. Οἰκογένεια λοιπὸν χωρὶς πυξίδα πορείας εἶναι καράβι χωρὶς πηδάλιο. Οἰκογένεια χωρὶς Χριστὸ εἶναι σπίτι χωρὶς θεμέλιο. Αὐτὸς ὁ Χριστός μας εἶναι ὁ μόνος τρίτος εὐπρόσδεκτος ἀνάμεσα στοὺς συζύγους, γιατί ἐμπνέει πίστη, ἐλπίδα, σεβασμό, ἀγάπη καὶ εὐγένεια. Ἐπιπλέον, ὁ Χριστὸς μᾶς ἐμπνέει τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὴν ἀτομικότητα καὶ τὴν αὐθυπέρβαση τοῦ ἑνὸς γιὰ χάρη τοῦ ἄλλου. Γι’ αὐτό, μόνο οἱ ἄνθρωποι ποὺ φοβοῦνται τὸν Θεὸ μποροῦν νὰ ξεπερνοῦν αὐτὲς τὶς δυσκολίες. Οἱ ἄλλοι παραδίδονται στὴ φθορά, πικραίνονται μὲ τὴν ἀποτυχία, καὶ σὲ ὅλη τους τὴν πορεία ζοῦν μία....

Εμφανίστηκε η Παναγία η Σεϊτνάγια στον Πρόεδρο της Συρίας, Μπασάρ Αλ Άσαντ!

Συγκλονίζει το θαύμα που διηγείται ο πρόεδρος της Συρίας, Μπασάλ αλ-Άσαντ, ο οποίος ένα βράδυ βρέθηκε στη μονή της Παναγίας της Σαιντανάγιας στο όρος Καλαμούν, στην περιφέρεια Δαμασκού. Το μοναστήρι είχε κλείσει, ωστόσο εκείνος χτυπούσε την πόρτα.

Η καλόγρια που είχε υπό την ευθύνη της την πύλη, σύμφωνα με το medicalland.gr, αφού βεβαιώθηκε πως πρόκειται για τον πρόεδρο της Συρίας, Μπασάρ αλ-Άσαντ, τον υποδέχτηκε. Οι μοναχές παρέμειναν εμβρόντητες, αφού αιφνιδιάστηκαν.

Ο πρόεδρος της χαιρέτισε με σεβασμό και ζήτησε πως ήρθε μόνο για το προσκύνημα. Μάλιστα ζήτησε να μείνει για λίγο μόνος του προκειμένου να προσευχηθεί στην Παναγία μόνος του. Οι μοναχές δέχτηκαν το αίτημα του και τον άφησαν προσωρινά στην εκκλησία μόνο του.

Ο πρόεδρος εισήλθε στον ναό και αφού η πόρτα πίσω του έκλεισε ερμητικά πίσω του, άρχισε να προσεύχεται στην Παναγία. Μετά από ένα διάστημα μίας ώρας ο πρόεδρος εξήλθε και εκφράζοντας την ικανοποίησή του και ένα παράπονο.

«Είχα ζητήσει να είμαι μόνος στο ναό ποιά ήταν αυτή γυναίκα με το μωρό που ήταν μαζί μου στο ναό; Δεν είπαμε να μην επιτρέψετε σε κανένα να μπει όσο θα βρίσκομαι μέσα;».

Ωστόσο οι μοναχές των διαβεβαίωσαν πως καμία γυναίκα δεν υπήρχε στον ναό και πως εκείνη η γυναίκα ήταν η Κυρία της Μονής η Παναγία. Ο πρόεδρος Άσαντ συγκινημένος αποχώρησε με δάκρυα στα μάτια.

Πηγή: http://mkka.blogspot.gr/

Νομίζετε ότι τα κρατάνε για τον εαυτό τους οι Άγιοι;

Γέρο-Παναής Χατζηϊωνάς, από τη Λύση της Κύπρου

Μερικοί λεν: ''Ακούμε για Αγίους... Μα ποιός τους είδε;''

Είναι ζήτημα πίστεως. Είναι πρεσβευτές οι Άγιοι και για μας. Κάμνουμε έξοδα και τους γιορτάζουμε... Νομίζετε ότι τα κρατάνε για τον εαυτό τους οι Άγιοι; Κάποιες δοκιμασίες, που παρά τρίχα γλυτώνουμε, είναι ο Άγιος, που τιμήσαμε αυτός, που μας γλύτωσε. Βέβαια όταν μιμηθούμε τους Αγίους, το χαίρονται περισσότερο. Αλλά πάντως πρέπει να τους τιμούμε.

Πηγή: http://proskynitis.blogspot.gr/

Απολυτίκιο των Αγίων Αναργύρων.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ἦχος πλ. δ’.

Ἅγιοι Ἀνάργυροι καὶ θαυματουργοί, ἐπισκέψασθε τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε ἡμῖν.

Πηγή: https://www.youtube.com/user/OrthodoxosLogos