Ευχή Αγίου Εφραίμ του Σύρου.

«Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργείας, φιλαρχίας και αργολογίας μη μοι δως.

Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης χάρισαι μοι τω σω δούλω.

Ναι, Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου, ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».

Η προσευχή αυτή είναι γνωστή σε όλους όσους συχνάζουν στις ακολουθίες της Εκκλησίας μας. Είναι μικρή σε μέγεθος και απλή σε νόημα, αλλά γεμάτη πνευματική δύναμη και θεολογικό βάθος. Συνήθως κατά το τυπικό της Εκκλησίας μας την λέμε την Μ. Τεσσαρακοστή, αλλά μπορούμε να την λέμε όλο τον χρόνο στην ιδιωτική μας προσευχή. Οι ωραίες προσευχές είναι διαχρονικές και επιβάλλεται να τις έχουμε σε συνεχή χρήση.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ευσταθίου.

Ἀγρευθεῖς οὐρανόθεν πρὸς εὐσέβειαν ἔνδοξε, τὴ τοῦ σοὶ ὀφθέντος δυνάμει, δι' ἐλάφου Εὐστάθιε, ποικίλους καθυπέστης πειρασμούς, καὶ ἤστραψας ἐν ἄθλοις ἱεροίς, σὺν τὴ θεία σου συμβίω καὶ τοὶς υἱοίς, φαιδρύνων τοὺς βοώντας σοι. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ δείξαντι σὲ ἐν παντί, Ἰὼβ παμμάκαρ δεύτερον.

Ἀπολυτίκιον Ἀγίας Σοφίας.

Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

᾿Εν ταῖς μάρτυσι λάμπεις Σοφία ἔνδοξε, καὶ στεφάνοις τῆς νίκης περι­κοσμεῖσαι λαμπροῖς· δι᾿ ὃ ἐν ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς εὐφημοῦμέν σε, ὅτι θυγάτρια σεμνὰ τῷ μαρτυρίῳ ὁδηγεῖς, ᾿Αγάπην Πίστιν ᾿Ελπίδα· μεθ᾿ ὧν μὴ παύσῃ πρεσβεύειν, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ἦχος α’.

Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.

Κοντάκιον

Ἦχος δ’. Αὐτόμελον.

Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ ἑκουσίως, τῇ ἐπωνύμῳ σου καινὴ πολιτεία, τοὺς οἰκτιρμούς σου δώρησαι, Χριστὲ ὁ Θεός, Εὔφρανον ἐν τῇ δυνάμει σου, τοὺς πιστοὺς Βασιλεῖς ἡμῶν, νίκας χορηγῶν αὐτοῖς, κατὰ τῶν πολεμίων, τὴν συμμαχίαν ἔχοιεν τὴν σήν, ὅπλον εἰρήνης, ἀήττητον τρόπαιον.

Σταυρός Τέμπλου  (Ι.Μ. Γρηγορίου)

Απολυτίκιο Γενέσεως της Θεοτόκου - 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ.

Η γέννησίς σου Θεοτόκε, χαράν εμήνυσε πάσι τη οικουμένη, εκ σου γαρ ανέτειλεν ο ήλιος της δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών, και λύσας την κατάραν, έδωκε την ευλογίαν, και καταργήσας τον θάνατον, εδωρήσατο ημίν ζωήν την αιώνιον.

ΤΟ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΤΗΝ ΧΡΥΣΗ ΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΟΙ ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ!

Ήταν το 2004 όταν παρουσιάσθηκε πρώτη φόρα ο όγκος στο στήθος της μητέρας μου Χρυσή Νακοπούλου. Αφού περάσαμε όλες τις δυσκολίες (χειρουργεία, χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες) όλα πήγαν καλά και χρόνο με το χρόνο με συχνή παρακολούθηση είχε ξεπερασθεί η αρρώστια και την είχαμε ξεχάσει. Ώσπου το Μάρτιο του 2010 μετά από τον καθιερωμένο έλεγχο της μητέρας μου, παρουσιάσθηκε μια σκιά στο ήπαρ και σιγά, σιγά είχαν αρχίσει να ανεβαίνουν και οι καρκινικοί δείκτες και ταυτόχρονα και οι ανησυχίες όλης της οικογένειας. Οι γιατροί μας είπαν να περιμένουμε λίγο για να ξανακάνουμε τις εξετάσεις. Έτσι κι έγινε.

Μετά από 3 μήνες ξανακάναμε και η σκιά είχε αρχίσει να μεγαλώνει, οι 2 βιοψίες όμως δεν έδειχναν κάτι κακό. Όταν πήγα στον ογκολόγο όμως στο ΠΓΝ Αλεξανδρούπολης είχε αντίθετη άποψη, μου είπε ότι ήταν δευτεροπαθείς μετάσταση στο ήπαρ.

Εκείνη τι στιγμή έχασα την γή κάτω από τα πόδια μου!!

Η μόνη μου ελπίδα ήταν ο αγαπημένος μου ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ!!!!

Όλο αυτό το διάστημα ,επειδή από την αρχή μου είχε περάσει από το μυαλό ότι κάτι κακό συμβαίνει αλλά δεν ήθελα να το πιστέψω, μεγάλο μου όπλο ήταν το να διαβάζω κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ την παράκληση στον αγαπημένο μου ΆΓΓΕΛΟ και να τον παρακαλώ να είναι δίπλα μας, όταν το άκουσα από το γιατρό ήξερα ότι μόνο ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ μου θα μπορούσε να μας σώσει.

Ένα βράδυ στα τέλη του Οκτωβρίου του 2010 ,είδα ένα όνειρο: μου εμφανίζεται μια γυναίκα με μαύρα, πανύψηλη, έμοιαζε πάρα πολύ με καλόγρια. Το πρόσωπό της δεν το είδα. Εγώ καθόμουν στον καναπέ του σπιτιού και η μητέρα μου σε μια καρέκλα. Ξαφνικά η γυναίκα κατευθύνετε προς την μητέρα μου και της κάνει νόημα να σηκώσει την μπλούζα και βγάζει ένα βαμβακάκι με λάδι και της σταυρώνει στο σημείο του συκωτιού, στην συνεχεία έρχεται και κάθεται δίπλα μου και στηρίζει το κεφάλι της στον ώμος μου, ξαφνικά χτυπάει η πόρτα και μπαίνει ο πατέρας μου στο σπίτι και φέρνει τις εξετάσεις που ήταν όλες καθαρές , εκείνη τη στιγμή βάζω μια φωνή: "μάνα φεύγουμε στη Μυτιλήνη".

Ξύπνησα ταραγμένος !!

Από την πρώτη στιγμή ήθελα να πάω την μητέρα μου στην Μυτιλήνη και τώρα ήρθε η ώρα, η πρόθεση να γίνει πράξη. Έτσι ξεκινάω να ψάχνω εισιτήρια με αεροπλάνο από Θεσσαλονίκη για Μυτιλήνη .Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ όμως τα είχε τακτοποιήσει όλα. Την επόμενη εβδομάδα ξαφνικά μαθαίνω ότι ξεκινάει πτήση Αλεξανδρούπολη-Μυτιλήνη. Πραγματικά δεν το πίστευα!!! Αμέσως το λέω στην μητέρα μου και βγάζω εισιτήρια, Παρασκευή 11 Νοεμβρίου φύγαμε για Μυτιλήνη.

Όταν φτάσαμε στον Μανταμάδο , γονατιστός μπήκα στην εκκλησία και με δάκρυα έφτασα μπροστά στην εκθαμβωτική ανάγλυφη εικόνα του ΤΑΞΙΑΡΧΗ. Προσευχήθηκα, διάβασα την παράκληση του και του ζήτησα να είναι μαζί μας και να μας βοηθήσει στο δύσκολο αυτό δρόμο!! Καθίσαμε 2 μέρες, τη μητέρα μου την είδα ότι είχε χαλαρώσει και ηρεμήσει, ένιωθε μεγάλη γαλήνη. Τα πρωινά περίμενε απ’ έξω να ανοίξει η εκκλησία για να βρεθεί πρώτη δίπλα στον ΤΑΞΙΑΡΧΗ!!

Εκεί έτυχε να γνωρίσουμε και μια κυρία με την κόρη της την Έλενα από την Θεσσαλονίκη, που ήρθαν και αυτές να μείνουν σαββατοκύριακο, μιας και η κόρη σπούδαζε στην Μυτιλήνη. Δύο μέρες κάναμε παρέα πήγαμε για καφέ για φαγητό χωρίς όμως να αναφέρουμε τίποτα για αρρώστιες. Κυριακή 13 Νοεμβρίου το πρωί αφού τελείωσε η λειτουργία αποχαιρετίσαμε τον ΤΑΞΙΑΡΧΗ μας και αναχωρήσαμε, πρίν φύγουμε πίσω για την Αλεξανδρούπολη με την Έλενα αλλάξαμε κινητά τηλέφωνα. Μετά από 2 εβδομάδες η πτήση από Αλεξανδρούπολη για Μυτιλήνη κόπηκε, στην ουσία ήταν για ένα μήνα.

Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ πιστεύω πραγματικά ότι το έκανε για μας.

Την Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011 συναντήθηκα με τον χειρούργο, του πήγα όλες τις εξετάσεις. Με το που τις είδε μου είπε με ειλικρίνεια ότι ήταν πολύ δύσκολη περίπτωση και η εμπειρία του ήταν πολύ μικρή. Έτσι μου πρότεινε χωρίς καν να το σκεφτώ να πάρω την μητέρα μου και να κατέβουμε στην Αθήνα να βρούμε τον γιατρό κύριο Κ… στο νοσοκομείο Ιπποκράτειο, θα ήταν το καλύτερο που μπορούσαμε να κάνουμε. Έτσι κι έγινε. Αφού μας έφερε σε επαφή τηλεφωνικά με το γιατρό στην Αθήνα, κανονίσαμε σε μια εβδομάδα να κατέβουμε για εγχείριση. Μετά από μία εβδομάδα ήμασταν στην Αθήνα.

Μία μέρα πρίν μπούμε στο νοσοκομείο πήγαμε και βρήκαμε τον γιατρό στο ιατρείο του. Εκεί συναντήσαμε πραγματικά έναν γιατρό μα πάνω απ’ όλα άνθρωπο είχε μια συμπεριφορά απέναντί μας λες και ήμασταν συγγενής πρώτου βαθμού, ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ μας είχε μεριμνήσει για όλα!!

Στις 30 Νοεμβρίου 2011 έγινε η εγχείριση. Από το πρωί, μόλις πήραν την μητέρα μου στο χειρουργείο κατέβηκα στο εκκλησάκι του νοσοκομείου, διάβασα την παράκληση του ΤΑΞΙΑΡΧΗ μας και τον παρακάλεσα να ήταν και αυτός μέσα στο χειρουργείο. Από το πρωί είχα την εικόνα του στο χέρι μου και δεν την άφησα στιγμή, το μυαλό μου ήταν μόνο στην μητέρα μου και στον ΤΑΞΙΑΡΧΗ μου. 5 ώρες πήγε το χειρουργείο, 5 ώρες δεν είχα σταματήσει να επικαλούμαι τον ΤΑΞΙΑΡΧΗ. Η εικόνα του είχε γίνει ένα με το χέρι μου, πίστευα πραγματικά ότι ήταν μαζί μας σ ’αυτή την δύσκολη στιγμή. Αφού βγήκε η μητέρα μου από το χειρουργείο μπήκε κατευθείαν στην εντατική. Ο γιατρός μου είπε ότι ήταν πάρα πολύ ευχαριστημένος από την δουλεία που κάνανε. Την είδαμε λίγο με την θεία μου και φύγαμε για το σπίτι να ξεκουραστούμε γιατί από την επόμενη μέρα θα έβγαινε στο δωμάτιο και θα έπρεπε να την προσέχω.

Ενώ πήγαμε στο σπίτι ,κατά τις 8 η ώρα το βράδυ μου έρχεται ένα μήνυμα στο κινητό το διάβασα μα δεν το πίστευα, δεν άντεξα μου έπιασαν αμέσως τα κλάματα. Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ μου είχε στείλει το μήνυμα του, ήταν η Έλενα η κοπέλα που είχαμε γνωρίσει στην Μυτιλήνη, είχαμε να μιλήσουμε από τότε, ούτε τηλέφωνο ούτε μήνυμα, την επέλεξε ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ για να μου δώσει την απάντηση ότι ήταν σήμερα ήταν μαζί μας, μου έγραφε λοιπόν στο μήνυμα :

"Γειά σου Μιχάλη είμαι η Έλενα που γνωριστήκαμε στην Μυτιλήνη αυτή την στιγμή είμαι στον ΤΑΞΙΑΡΧΗ μπροστά στην εικόνα του θέλεις να σου την φιλήσω?!"!!!

Πίστεψα και τώρα ήμουν σίγουρος ότι ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ θα έκανε το Θαύμα του!!! Αυτό επ` ουδενή δεν ήταν τυχαίο. Όλα πήγαν καλά, αφαιρέθηκε το μισό ήπαρ και όλες η κακοήθειες, μετά από 21 μέρες φύγαμε από το νοσοκομείο. Σε 40 μέρες βγήκε και η βιοψία. Ήταν κακοήθης όγκος και έπρεπε να κάνει χημειοθεραπείες. Αυτό όμως δεν με φόβιζε γιατί ήξερα πως ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ήταν και είναι μαζί μας. Μπορεί να περάσαμε δύσκολες στιγμές και περισσότερο βέβαια η μητέρα μου αλλά ήμουν σίγουρος ότι όλα κάποια στιγμή θα περνούσανε.

Κατά το διάστημα που έκανε η μητέρα μου τις χημειοθεραπείες 3 φορές μου εμφανίστηκε ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ στον ύπνο μου, κάτι τέτοιο δεν μου είχε ξανασυμβεί. Την πρώτη φορά λοιπόν βρέθηκα στην εκκλησία του ΤΑΞΙΑΡΧΗ, μπήκα στο ναό και πήγα μπροστά στην ανάγλυφη εικόνα και ενώ πήγα να την προσκυνήσω βλέπω το πρόσωπο να γίνετε κατακόκκινο, βγαίνοντας και στην εξωτερική μεγάλη εικόνα της εισόδου, την είδα και αυτή να κοκκινίζει! Ξύπνησα με απορία, μετά διάβασα στο ίντερνετ ότι και στην πραγματικότητα κοκκινίζει και ότι είναι προμήνυμα καλού!!

Την δεύτερη φορά ξαναβλέπω ότι βρίσκομαι πάλι στην εκκλησία του Ταξιάρχη και ενώ μπαίνω να προσκυνήσω και να τον ευχαριστήσω την εικόνα του στην είσοδο, βλέπω ξαφνικά το κεφάλι του να κάνει 2 κινήσεις αριστερά δεξιά και να ανοιγοκλείνει τα μάτια.

Ξύπνησα έντρομος!!

Την Τρίτη φορά με το που μπαίνω από την είσοδο, πάω μπροστά από την μεγάλη εικόνα και βλέπω τον ΤΑΞΙΑΡΧΗ με μορφή ανθρώπου και με τα ρούχα της εικόνας , να κάθετε στο σκαλάκι μπροστά από την εικόνα, στέκομαι μπροστά του και μου λέει να ανοίξω το αριστερό μου χέρι μου. Έκανα ότι μου είπε. Το άνοιξα και ξαφνικά μου έδωσε μια με το σπαθί του. Με το που ξύπνησα το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να δώ το χέρι μου αν έχει σημάδι. Δεν φοβήθηκα όμως Ήταν σαν να μου είχε δώσει δύναμη!!

Η μητέρα μου έκανε 6 χημειοθεραπείες πάντα πριν από τις θεραπείες έκανε εξετάσεις αίματος και πάντα ήταν καλές. Το λαδάκι του ΤΑΞΙΑΡΧΗ πριν από κάθε εξέταση ήταν το βάλσαμο. Με το που τελείωσε τις θεραπείες κάναμε αξονική και μαγνητική. Όλα ήταν πεντακάθαρα και οι καρκινικοί δείκτες είχαν πέσει. Τον Αύγουστο του 2012 ξανακάναμε μαγνητική και ήταν καθαρή οι καρκινικοί δείκτες είχαν πέσει ακόμη περισσότερο.

Τον Δεκέμβριο του 2012 κατεβήκαμε στην Αθήνα να μας δεί ο χειρουργός. Κάναμε μαγνητική αξονική όλα πεντακάθαρα οι δείκτες είχαν φτάσει στα χαμηλότερα όρια. 15 μήνες μετά την εγχείριση όλα πεντακάθαρα χάρη στο θαύμα του ΤΑΧΙΑΡΧΗ μας.

Μεγάλο όπλο μου το να διαβάζω κάθε βράδυ ανελλιπώς την παράκλησή ΤΟΥ.

Στον ΤΑΞΙΑΡΧΗ έρχομαι κάθε χρόνο από το 2005,σε ότι του ζητήσω πάντα είναι δίπλα μου Είναι το στήριγμα μου ο προστάτης μου ο φύλακας ΑΓΓΕΛΟΣ μου. Μακάρι να με αξιώνει να έρχομαι κάθε χρόνο να τον ευχαριστώ και να τον προσκυνώ.

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2015, Ενοριακού Ναού Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου Λέσβου.

Πηγή: http://taxiarxis-kai-arxaggelos-michael.blogspot.gr/2015/09/blog-post.html

Ο Άγιος Πορφύριος συνομιλεί με τον Άγιο Γεράσιμο.

Την ημέρα της εορτής του αγίου Γερασίμου ο Παππούλης ευρίσκετο κλινήρης, λόγω των πολλών ασθενειών του.

 Ξαφνικά παρουσιάζεται ενώπιόν του, ολόσωμος, ο Άγιος Γεράσιμος! Οπότε, ο πατήρ Πορφύριος, που προηγουμένως δεν ήταν σε θέση να γυρίσει από το άλλο πλευρό, εξαιτίας των ισχυρών πόνων και της τρομερής σωματικής του αδυναμίας, εκτινάσσεται επάνω με τέτοια ευλυγισία και δύναμη, που θα την ζήλευε και ο καλύτερος παγκόσμιος πρωταθλητής, και με ιδιαίτερο σεβασμό, άρχισε να υποκλίνεται, να σταυροκοπιέται, να προσκυνά και να συνομιλεί, τετ-α-τέτ, με τον αγαπημένο του Άγιο Γεράσιμο, για πολλή ώρα.

Μια από τις γυναίκες, η οποία την ώρα εκείνη εκτελούσε την εθελοντική της «βάρδια», προς εξυπηρέτηση του Παππούλη, παρακολουθούσε άναυδη και σιωπηλή από απόσταση ολίγων μέτρων, όλα τα διαδραματισθέντα, χωρίς να μπορεί να δώσει καμμία εξήγηση! Γιατί έβλεπε τον Παππούλη να προβαίνει σε όλες τις προηγούμενες ενέργειες, αλλά δεν έβλεπε τον αποδέκτη των ενεργειών αυτών! Και έβλεπε και άκουγε τον Παππούλη, αλλά ούτε έβλεπε, ούτε άκουγε τον συνομιλητή του, που δεν ήταν άλλος από τον Άγιο Γεράσιμο, και κυριολεκτικά, είχε σαστίσει!

Όταν, ο πατήρ Πορφύριος, τελείωσε την... συνομιλία με τον θαυματουργό και προστάτη του άγιο Γεράσιμο, εφανέρωσε και διηγήθηκε τα πάντα στην έκπληκτη γυναίκα και της έδωσε εντολή να μην αποκαλύψει τίποτε απ’ όσα είδε και άκουσε, πριν αυτός κοιμηθεί τον ύπνον του Δικαίου!

 Από το Βιβλίο "Ανθολόγιον Θαυμάτων"

Έκδοσις Ιερού γυναικείου Ησυχαστηρίου ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ

Πηγή: https://proskynitis.blogspot.gr/

Θαύμα με αγοράκι σε εκκλησία.

Ο μικρός Παναγιώτης που δεν είχε πει λέξη μόλις προσκύνησε την εικόνα άρχισε να μιλάει.

Ένα όνειρο και η αστείρευτη δύναμη της πίστης στον Θεό μιας μάνας που δεν είχε ακούσει ποτέ τη φωνή του μονάκριβου αγοριού της την οδήγησαν στα σκαλοπάτια της Παναγίας Χρυσοσπηλαιωτίσσης στο κέντρο της Αθήνας.

Εκεί, μαζί με δεκάδες πιστούς ακόμα, την ώρα της κυριακάτικης θείας λειτουργίας, έγινε μάρτυρας ενός θαύματος, για την ίδια και για τους υπόλοιπους πιστούς που ήταν παρόντες, το οποίο μετέτρεψε τα δάκρυα λύπης σε δάκρυα απέραντης χαράς.

Ο πρωτοπρεσβύτερος π. Αθανάσιος Αττάρτ του Ιερού Ναού της Παναγίας περιγράφει στην «Espresso» τη συγκλονιστική εμπειρία που βίωσε: «Πριν από λίγες ημέρες ήρθαν στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Χρυσοσπηλαιωτίσσης η μητέρα και ο παππούς του μικρού Παναγιώτη, 3,5 χρονών, ο οποίος δεν είχε μιλήσει ποτέ στη ζωή του! Γονείς και συγγενείς προσεύχονταν στην Παναγία νυχθημερόν, παρακαλώντας για τη βοήθειά της! Ενα βράδυ είδε την Παναγία στον ύπνο της η μητέρα του παιδιού, να της λέει: “Φέρε το παιδί να προσκυνήσει την εικόνα μου, τη Χρυσοσπηλαιώτισσα, στο σπίτι μου, που ανακαινίστηκε πρόσφατα”.

Οι γονείς του παιδιού, βιοπαλαιστές, σύμφωνα με τον ιερέα, δεν ήξεραν ποια ήταν η συγκεκριμένη εκκλησία και άρχισαν να ψάχνουν πού βρίσκεται. Εμαθαν ποιος είναι αυτός ο ναός από τον ίδιο τον παππού του Παναγιώτη ο οποίος είχε ραφείο στην περιοχή, λίγο παραπέρα από την εκκλησία της Παναγίας, την οποία μάλιστα επισκεπτόταν για προσκύνημα συχνά.

Το πρωινό της 7ης Μαΐου η μητέρα, το παιδί και ο παππούς έφτασαν στον ιερό ναό και προσέγγισαν τον π. Αθανάσιο. «Μου διηγήθηκαν όλα όσα συνέβησαν. Τους οδήγησα μπροστά στην εικόνα της Παναγίας. Το μικρό παιδί, κρατώντας ένα κερί στο χέρι, ασπάστηκε τη χάρη Της και τότε ήταν που άρχισε να φωνάζει: “Με λένε Παναγιώτη! Με λένε Παναγιώτη!”» περιγράφει στην «Espresso» ο πρωτοπρεσβύτερος ολοφάνερα συγκινημένος. «Οι λέξεις δεν αρκούν για να διηγηθώ όλα όσα έγιναν μπροστά στα μάτια τα δικά μου αλλά και των υπόλοιπων πιστών. Η μητέρα και ο παππούς σοκαρισμένοι, με δάκρυα στα μάτια, άρχισαν να ευχαριστούν την Παναγία για το μεγάλο θαύμα που έγινε, ενώ οι παρευρισκόμενοι ξέσπασαν σε χειροκροτήματα» συμπληρώνει ο π. Αθανάσιος.

«Από εκείνη την ημέρα και κάθε Κυριακή ο μικρός Παναγιώτης και η οικογένειά του μετέχουν στο μυστήριο της θείας ευχαριστίας, δίνοντας ζωντανή μαρτυρία του θαύματος που βίωσαν. Το δε παιδί μιλά πλέον κανονικά και δεν θυμίζει σε τίποτα το μέχρι πρόσφατα αμίλητο αγοράκι» συμπληρώνει μιλώντας στην «Espresso» ο ιερέας.

Η ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟ 1705

Ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Χρυσοσπηλαιωτίσσης βρίσκεται στον αριθμό 60 της οδού Αιόλου, στην καρδιά της Αθήνας. Το έτος ανέγερσής της ορίζεται το 1705 κι ενώ η Αθήνα βρισκόταν κάτω από τον τουρκικό ζυγό.

Το όνομά της έλαβε κατόπιν της απόφασης του εκκλησιαστικού συμβουλίου, προς τιμήν της Παναγίας, αλλά και γιατί η Ιερά Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου συνέβαλε σημαντικά στην ανοικοδόμηση του ναού. Η χάρη της Παναγιάς Χρυσοσπηλαιωτίσσης γιορτάζεται στις 15 Αυγούστου αλλά και στις 21 Νοεμβρίου κάθε χρόνο, όπου τελούνται πανηγυρική θεία λειτουργία και περιφορά της εικόνας της στους γύρω από τον ναό δρόμους.

Σύμφωνα με τον π. Αθανάσιο Αττάρτ, ο ναός αποτελεί σημείο αναφοράς για όσους έχουν ανάγκη: «Καθημερινά έρχονται άνθρωποι που μας ζητούν βοήθεια. Εμείς προσπαθούμε να προσφέρουμε τα απαραίτητα, ένα κομμάτι ψωμί, φαγητό, είδη ρουχισμού, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις που πληρώνουμε τον λογαριασμό του ρεύματος σε οικογένειες, προκειμένου να μπορέσουν να ζήσουν αξιοπρεπώς».

Πηγή: http://www.espressonews.gr/cover-story/2017/05/161264/thayma-me-agoraki-se-ekklisia