Ο θάνατος του Φώτη Κόντογλου και η θαυμαστή «πληροφορία» από τον Άγιο Εφραίμ



Ο Φώτης Κόντογλου γεννήθηκε στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας στις 8 Νοεμβρίου 1895 και πέθανε στην Αθήνα στις 13 Ιουλίου 1965.
Το παρακάτω περιστατικό αναφέρεται στις τελευταίες του στιγμές στο νοσοκομείο και την θαυμαστή πληροφορία που είχε η γυναίκα του από τον Άγιο Εφραίμ τον θαυματουργό.
-Περνούσε δύσκολες ημέρες στο νοσοκομείο ο αείμνηστος Φώτης Κόντογλου, και η γυναίκα του Μαρία Κόντογλου, ήταν γονατιστή και προσευχόταν για την θεραπεία του, επικαλούμενη τον Μεγάλο μας Άγιο Εφραίμ.
Ας μην ξεχνάμε, ότι η αγιασμένη χείρα του χαρισματούχου αγιογράφου, είχε φιλοτεχνήσει την πρώτη εικόνα του Αγίου μας! Η Μαρία Κόντογλου περίμενε λοιπόν από τον Άγιο κάτι.
Και τι μεγαλύτερη βοήθεια θα μπορούσε να βρει απ’ αυτή, το να δει εκείνη ακριβώς την ώρα που προσηύχετο, την ψυχή του Φώτη Κόντογλου να την κρατά ο Άγιος Εφραίμ, και μέσα σε τόση δόξα να την οδηγεί στον Ουρανό!
Παραξενεύτηκε βλέποντας όλα αυτά! Τι τάχα να σήμαιναν; Κείνη την ώρα λοιπόν διέλυσε την απορία της κάποιο τηλεφώνημα από το νοσοκομείο, που της ανακοίνωνε ότι ο άνδρας της πέταξε ανάλαφρα στον Ουρανό! Ο Άγιος ήταν στ’ αλήθεια ο συνοδός του!

Από το βιβλίο: «Οπτασίαι και Θαύματα του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Εφραίμ του Θαυματουργού» – Γ΄τόμος (Έκδοση Ι.Μ. Ευαγγελισμού της Θεοτόκου – Όρος Αμώμων Αττικής).

Πηγή:  http://proskynitis.blogspot.gr/

Δεν νοείται χριστιανός απογοητευμένος, ανυπόμονος, ανέλπιδος, κακομοίρης, κατσούφης και αγνώμων.



Δικαιολογημένα το θέμα των ημερών μας είναι η σοβαρή οικονομική κρίση που διέρχεται η πατρίδα μας. Γι' αυτό υπάρχει μεγάλη ανασφάλεια, ανησυχία, αγωνία, αγανάκτηση, σύγχυση, φόβος και άγχος. Οι καιροί είναι πράγματι χαλεποί. Σ' αυτή την κατάσταση καλούνται οι χριστιανοί να δώσουν τη μαρτυρία και ομολογία τους. Καταρρέουν κάστρα σαν πύργοι στην άμμο.
  Παγιδεύονται πλούσιοι, δημιουργούνται πολλά προβλήματα, ανατρέπονται ισορροπίες, γεννιούνται εκμεταλλεύσεις, πονηρές επιθυμίες. Αυξάνεται η ανεργία, η αβεβαιότητα, η εγκληματικότητα, η παρανομία και η φτώχεια. Όλα αυτά φανερώνουν καθαρά την πνευματική νωθρότητα και πενία πολλών. Μακάρι το ισχυρό αυτό τσουνάμι να δημιουργήσει έγερση από τον λήθαργο, σεισμό προς εγρήγορση, ρωγμές προς επίγνωση, τομές για υπεύθυνες αποφάσεις. Είναι ανάγκη να επανέλθει σύντομα η λησμονημένη αισιοδοξία, η κρυμμένη ελπίδα, η χαμένη χαρά και η ποθητή ειρήνη.
 Πίσω από τον ανθρώπινο πόνο, την πικρή δοκιμασία, την κουραστική στενοχώρια και τη φοβερή θλίψη κρύβεται το φιλόστοργο μάτι του Θεού. Η αφύπνιση από τη ζωή της ύλης, της ηδονής, της καλοπέρασης και του ατομισμού θα φέρει τον άνθρωπο στην πνευματική ενατένιση, την ορθή όραση, την εγνωσμένη μελέτη, στην απομάκρυνση του θολού άγχους. Ο άνθρωπος έχει πολλές και άγνωστες εσωτερικές δυνάμεις. Μη λυγίζει εύκολα, μη πέφτει απερίσκεπτα, μη μένει κάτω, μη κυριεύεται από την απόγνωση. Μάλιστα δεν νοείται χριστιανός απογοητευμένος, ανυπόμονος, ανέλπιδος, κακομοίρης, κατσούφης και αγνώμων.
Ο κόσμος προκαλεί και προσκαλεί συνεχώς στην κοινωνία της αφθονίας, του υπερκαταναλωτισμού, του κορεσμού και της πλησμονής. Η ζωή των πολλών είναι φιλοχρήματη, φιλόσαρκη, φιλήδονη και φιλόυλη. Η κοινωνία κατάντησε αισθησιοκρατούμενη και λατρεύουσα υπερβολικά τη σάρκα. Έχει δυστυχώς επέλθει ένα τρομερό μπλοκάρισμα, μία πονηρή παγίδευση, μία αποτελμάτωση και νάρκωση μόνο στα επίγεια αγαθά. Δεν υπάρχουν στοιχεία αντιστάσεως, αντιμετωπίσεως, μεταστροφής και μετάνοιας. Γι' αυτό και η οικονομική κρίση ενοχλεί τόσο μα τόσο πολύ. Δεν αρπάζεται σαν μία σημαντική ευκαιρία για μία ουσιαστική αλλαγή. Το ευαγγέλιο συνεχώς μιλά για άσκηση, εγκράτεια, απλότητα, λιτότητα και ελεημοσύνη. Μιλά για σταυρό, για θλίψη, για καρτερία, για μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον Θεό.
Τώρα είναι η ώρα να φανεί η πίστη, να δοθούν εξετάσεις, να κριθεί η γνησιότητα της πίστεως του καθενός. Να μη μένει σε λόγια. Στους πειρασμούς, τις δοκιμασίες, τις θύελλες φαίνεται η αληθινότητα του πιστεύω μας. Ο πόνος φανερώνει τη νόσο. Ο πόνος μπορεί να γίνει ιατρός. Είναι ανάγκη να πονέσουμε για να συμπονέσουμε. Ο πόνος, είναι αλήθεια, μπορεί να μαλακώσει τον άνθρωπο και να γίνει ευλογία και μπορεί να τον σκληρύνει και να του γίνει μαρτύριο, βάσανο ή κατάρα. Όπως λένε, οι θερμές ακτίνες του ήλιου λιώνουν το κερί και σκληραίνουν τη λάσπη. Έχει ιδιαίτερη σημασία η ελεύθερη βούληση του κάθε ανθρώπου.
Είναι πολλοί οι λόγοι που θα έπρεπε ο άνθρωπος ανυποχώρητα να αγωνίζεται συνεχώς. Η απελπισία είναι ανεπίτρεπτη. Η υπομονή είναι πάντοτε απαραίτητη. Δεν είμαστε μόνοι αγωνιζόμενοι στη ζωή. Ο καλός καραβοκύρης στη φουρτούνα φαίνεται, λέει σωστά ο λαός μας. Φουρτούνα, συννεφιά, μπόρα είναι και θα περάσει. Ξεφύγαμε κι εμείς απρόσεκτα. Καιρός να επιστρέψουμε πιο συνετά στην ευθεία, στο μέσον, το μέτρο, τη μετρημένη ζωή. Είναι μία ευκαιρία. Μία ευκαιρία σημαντική.

+ μοναχός Μωυσής ο Αγιορείτης

 Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ την 5 Ιουνίου 2011

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης



– Γέροντα, γιατί η Παναγία άλλοτε µου δίνει αµέσως αυτό που της ζητώ και άλλοτε όχι;
– Η Παναγία, όποτε έχουµε ανάγκη, απαντά αµέσως στην προσευχή µας όποτε δεν έχουµε, µας αφήνει, για να αποκτήσουµε λίγη παλληκαριά.
Όταν ήµουν στην Μονή Φιλοθέου, µια φορά, αµέσως µετά την αγρυπνία της Παναγίας µε έστειλε ένας Προϊστάµενος να πάω ένα γράµµα στην Μονή Ιβήρων. Ύστερα έπρεπε να πάω κάτω στον αρσανά της µονής και να περιµένω ένα γεροντάκι που θα ερχόταν µε το καραβάκι, για να το συνοδεύσω στο µοναστήρι µας  απόσταση µιάµιση ώρα µε τα πόδια.
Ήµουν από νηστεία και από αγρυπνία. Τότε την νηστεία του Δεκαπενταυγούστου την χώριζα στα δύο µέχρι της Μεταµορφώσεως δεν έτρωγα τίποτε, την ηµέρα της Μεταµορφώσεως έτρωγα, και µετά µέχρι της Παναγίας πάλι δεν έτρωγα τίποτε.
Έφυγα λοιπόν αµέσως µετά την αγρυπνία και ούτε σκέφθηκα να πάρω µαζί µου λίγο παξιµάδι. Έφθασα στην Μονή Ιβήρων, έδωσα το γράµµα και κατέβηκα στον αρσανά, για να περιµένω το καραβάκι. Θα ερχόταν κατά τις τέσσερις το απόγευµα, αλλά αργούσε να έρθη.
Άρχισα εν τω µεταξύ να ζαλίζωµαι. Πιό πέρα είχε µια στοίβα από κορµούς δένδρων, σαν τηλεγραφόξυλα, και είπα µε τον λογισµο µου: «Ας πάω να καθήσω εκεί που είναι λίγο απόµερα, για να µη µε δη κανείς και αρχίση να µε ρωτάη τι έπαθα». Όταν κάθησα, µου πέρασε ο λογισµός να κάνω κοµποσχοίνι στην Παναγία να µου οικονοµήση κάτι.
Αλλά αµέσως αντέδρασα στον λογισµό και είπα: «Ταλαίπωρε, για τέτοια τιποτένια πράγματα θα ενοχλής την Παναγία;». Τότε βλέπω µπροστά µου έναν Μοναχό. Κρατούσε ένα στρογγυλό ψωµί, δύο σύκα και ένα µεγάλο τσαµπί σταφύλι. «Πάρε αυτά, µου είπε, εις δόξαν της Κυρίας Θεοτόκου», και χάθηκε. Ε, τότε διαλύθηκα µε έπιασαν τα κλαµατα, ούτε ήθελα να φάω πιά … Πα, πα! Τι Μάνα είναι Αυτή! Να φροντίζη και για τις µικρότερες λεπτοµέρειες! Ξέρεις τι θα πη αυτό!

Ξέρετε ότι...


Η θεϊκή φλόγα, εμφανίζεται «από το πουθενά» στον ελληνορθόδοξο πατριάρχη, αποκλειστικά σε αυτόν και σε κανέναν άλλο, στις 12 το μεσημέρι ακριβώς κάθε Μεγάλου Σαββάτου.


1. Ξέρετε ὅτι, μὲ τὸ βασιλικὸ καὶ τὰ Σταυρολούλουδα, ποὺ παίρνουμε ἀπό τήν Ἐκκλησία τήν ἡμέρα τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, μποροῦμε νά πιάνουμε μαγιά, γιατί φουσκώνει τό ζυμάρι θαυμάσια καί ἔτσι μποροῦμε νά κάνουμε λειτουργίες καί ψωμί;
2. Ξέρετε ὅτι, ὁ Άγιασμὸς ποὺ κάνουμε στὴν Ἐκκλησία μας τὴν παραμονὴ καὶ ἀνήμερα τῶν Θεoφανείων ἀλλὰ καὶ ὁποιοσδήποτε ἄλλος ἁγιασμὸς ποὺ γίνεται ἀπὸ Ὀρθόδοξο ἱερέα, ὅσο καὶ νὰ τὸν κρατήσουμε, δὲν χαλάει;
3. Ξέρετε ὅτι, στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἀπὸ τὸν Πανάγιο Ταφο τοῦ Χριστοῦ κάθε Μεγάλο Σάββατο βγαίνει τὸ Ἅγιο Φῶς θαυματουργικὰ μόνον σὲ ὀρθόδοξο Πατριάρχη μὲ βοή;
4. Ξέρετε ὅτι, στὸ Ὄρος Σινὰ, ἐκεῖ ποὺ ὁ Θεόπτης Μωυσῆς εἶδε τὴ βάτο τὴν καιομένη καὶ μὴ καταφλεγόμενη, ὅταν σπάσετε μία πέτρα, στὰ τοιχώματά της εἶναι ἀποτυπωμένη ἡ βάτος αὐτὴ τοῦ Προφήτη Μωυσέως;
5. Ξέρετε ὅτι, ὅταν πεθαίνουν οἱ καλόγεροι στὴ Μονή τοῦ Ἁγίου Σάββα στὰ Ἱεροσόλυμα, τὰ σώματά τους δὲν παγώνουν, οὔτε ξυλιάζουν, οὔτε μυρίζουν καὶ δὲν τὰ θάβουν στὸ χῶμα, ἀλλὰ τὰ τοποθετοῦν σὲ ἕνα δωμάτιο;
6. Ξέρετε ὅτι, πάνω στὸ κεφάλι (στὸ κόκκαλο) τοῦ ψαριοῦ «Γουλιανός», ποῦ ζεῖ στὴ λίμνη Γεννησαρέτ, εἶναι ἀποτυπωμένη ἡ Βάπτιση τοῦ Χριστοῦ στὸν Ἰορδάνη ποταμό;
7. Ξέρετε ὅτι, κάθε χρόνο στὸ Ὄρος Θαβώρ, στὰ Ἱεροσόλυμα, στὶς 6 Αὐγούστου, ἑορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος μας, ἐμφανίζεται μία φωτεινὴ Νεφέλη, ἡ ὁποία καλύπτει τὸ χῶρο τοῦ Μοναστηριοῦ καὶ φωτίζει ὅλη τή νύχτα τὸν γύρω περίβολο;
8. Ξέρετε ὅτι, ὅταν ἑορτάζει ἡ Ἁγία Μαρκέλλα στὴ Χίο καὶ πηγαίνουν ὁ ἱερεὺς καὶ ὁ λαὸς ἐκεῖ ποὺ μαρτύρησε ἡ Ἁγία, κοντὰ στὴν ἀκροθαλασσιά, νὰ ψάλλουν τὴν Παράκλησή της, τὰ θαλασσινὰ νερὰ θερμαίνονται καὶ βγάζουν ἀτμοὺς καὶ φυσαλίδες καὶ μόλις τελειώσει ἡ παράκληση σταματοῦν ὅλα αὐτὰ τὰ φαινόμενα;
9. Ξέρετε ὅτι, στὸ Μοναστήρι τῆς Παναγίας τῆς Μαλεβῆς, κοντὰ στὴν Τρίπολη, ὑπάρχει μία εἰκόνα ἀρχαία τῆς Παναγίας, ποὺ μυστηριωδῶς βγάζει Ἅγιο Μύρο ἀρίστης ποιότητος καὶ μεγάλης διάρκειας σὲ εὐωδία;
10. Ξέρετε ὅτι, στὸ Ἅγιον Ὄρος ἡ Παναγία μας μίλησε πολλὲς φορὲς μὲ τοὺς μοναχοὺς γιὰ νὰ τοὺς προστατεύσει ἀπὸ πειρατὲς, ὅταν κινδύνευαν, ὅπως συνέβη στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου μὲ τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Παραμυθίας ποὺ εἶναι θαυματουργή;
11. Ξέρετε ὅτι, κάθε χρόνο στὸ πανηγύρι τῆς Παναγίας μας, 15 Αὐγούστου, στὸ Μαρκόπουλο τῆς Κεφαλλονιᾶς, ἐμφανίζονται φίδια στὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας καὶ δὲν τσιμποῦν τοὺς προσκυνητές; Οἱ κάτοικοι συνέθεσαν καὶ ἕνα ποίημα ποὺ λέει:
«Τὰ φίδια ἀπ’ τὸ Μαρκόπουλο καλῶ γιὰ νὰ μὲ φᾶνε, μά κεῖνα εἶν’ τὴς Παναγιᾶς καὶ μὲ χαϊδολογᾶνε».


Πηγή: (Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ἐμπειρίες ἀπὸ τὸν ἀμίλητο κόσμο τοῦ Ἄθω»), Το κανδυλάκι

Για Μαθηματικά κι όχι μόνο...