ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΣΕ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΗ ΑΣΘΕΝΗ
ΜΕ "Λέμφωμα Ηogkin"
ΚΑΙ Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΟΒΕΡΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΟΤΑΝ ΠΗΓΕ
ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΙ ΣΤΟ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟ
Πάτερ ήμαστε από τη Νάουσα, εγώ ονομάζομαι Αντώνης
Νακόπουλος και η σύζυγος μου Αναστασία.
Ανεβήκαμε ένα μεγάλο Γολγοθά, αλλά δόξα το Θεό, μετά τον
Γολγοθά ανέτειλε η χαροποιός ανάσταση στο σπίτι μας.
Το 2006 τέτοια εποχή έπιασε τον σύζυγο μου ένας φοβερός
πυρετός. Κανενα παυσίπονο ή αντιβιοτικό δεν τον έπιανε. Ο πυρετός αυτός έφερνε
και φοβερό πονοκέφαλο, με αποτέλεσμα να κυλιέται πανω στο πάτωμα από τους
πόνους. Οι γιατροί της πόλης μας και της Θεσσαλονίκης δεν μπορούσαν να
διαγνώσουν την αιτία, για να καταπολεμήσουν. Ένας χρόνος πέρασε σε αυτή την
κατάσταση. Ένα βράδυ θαρρείς σαν σε όραμα περισσότερο παρά σε όνειρο, βλέπω να
παρουσιάζεται εμπρός μου, ένας αξιωματικός πανέμορφος ασκεπής, με μακρυά μαλλιά
και να μου λέει:
- “ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ, ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ
ΘΑ ΒΓΟΥΜΕ ΝΙΚΗΤΕΣ, ΛΥΤΡΩΜΕΝΟΙ, ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ”.
Το όνειρο αυτό το τόσο ζωντανό, μου έδωσε κουράγιο και
θάρρος και το συζήτησα με τους δικούς μου, από αυτούς πληροφορήθηκα ότι στη
Μυτιλήνη υπάρχει ο Ταξιάρχης του Μανταμάδου, που πολλές φορές παρουσιάζεται
έτσι, σαν στρατιώτης ή αξιωματικός.
Για πολλοστή φορά είχαμε κάνει εξετάσεις σε νοσοκομεία για να
βρεθεί η αιτία που προξενούσε τον πυρετό. Μάταιος κόπος. Τις τελευταίες
εξετάσεις τις κάναμε στο Διαβαλκανικό και περιμέναμε τα αποτελέσματα.
Πριν βγουν αυτά, αποφασίσαμε με τον σύζυγο μου να έρθουμε
στη Μυτιλήνη, να επισκεφτούμε τον Ταξιάρχη, να τον παρακαλέσουμε να μας συντρέξει,
να βρει την αιτία που προξενούσε τον πυρετό και να τον αντιμετωπίσουμε.
Ήρθαμε και πράγματι! Με την πρώτη ερώτηση που κάναμε μάθαμε
για την θαυμαστή του εικόνα και πως αυτή βρίσκεται στο Μανταμάδο.
Συγκλονιστήκαμε από όλο το περιβάλλον και ιδιαίτερα από τη
θαυμαστή και επιβλητική αγία εικόνα Του.
Προσευχηθήκαμε! Παρακαλέσαμε! Κλάψαμε!
Ανάψαμε τις λαμπάδες μας και αποχωρήσαμε ξαλαφρωμένοι και
ενισχυμένες τις ελπίδες μας. Φτάσαμε στη Μυτιλήνη και επειδή είχαμε λίγο χρόνο,
καθήσαμε στην προκυμαία να πάρουμε ένα γλυκό. Καθώς τρώγαμε το γλυκό, βλέπω τον
σύζυγο μου να σηκώνεται όρθιος σε στάση προσοχής και να λέει δυνατά:
- ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΥΡΙΕ..
Τι είναι τούτο πάλι, μουρμούρισα, “Ταξιάρχη μου βοήθα μας”.
Ο Αντώνης κάθισε, με κοίταξε και μου χαμογέλασε...
- Δεν φεύγουμε μου λέει, θα γυρίσουμε πίσω στο Μανταμάδο
στον Ταξιάρχη!
- Πως σου ήρθε αυτό Αντώνη; Ρώτησα.
Πέρασε ο Ταξιάρχης και μου είπε: “ΝΑΚΟΠΟΥΛΕ ΑΝΤΩΝΗ,
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΟΥ!”
- Πότε πέρασε πού;;;
Ήταν μία σκιά, με διακριτικά αξιωματικού, χωρίς να
διακρίνεται καθαρά το πρόσωπο του, στάθηκε εμπρός μου και με διέταξε, να
παρουσιαστώ. Που αλλού , παρά στο Ναό του.. Πάμε και πιθανώς να προλάβουμε να
ταξιδέψουμε, έχουμε στη διάθεση μας 3 ώρες.
Πήραμε ταξί και φύγαμε χωρίς χρονοτριβή. Φτάσαμε στο Ναό,
προχωρήσαμε στο εσωτερικό του και σταθήκαμε μπροστά στην ανάγλυφη θαυμαστή
εικόνα Του. Πριν προλάβω να μιλήσω, βλέπω τον Αντώνη να στέκεται προσοχή και να
λέει δυνατά:
“Νακόπουλος Αντώνιος, παρών!”
Στο λαιμό μας πνίγοταν τα λόγια των προσευχών μας,
βροντοφωνούσαν όμως οι θερμές ευχαριστίες, που έβγαιναν από την ψυχή μας.
Μείναμε αρκετή ώρα γονατιστοί, αμίλητοι. Σηκωθήκαμε έπειτα κάναμε τον σταυρό
μας και ασπαστήκαμε για τελευταία φορά τη θαυμαστή εικόνα Του.
Νιώθαμε την καρδιά μας να ταράσσεται από τους παλμούς της
χαράς και της ευτυχίας και ψάχναμε να βρούμε λόγια να εκφράσουμε την
ευγνωμοσύνη μας προς τον μεγάλο ευεργέτη μας.
Σκουπίσαμε τα δάκρυα μας , ρίξαμε μια τελευταία ματιά στην
Άγια του εικόνα και βγήκαμε.
Την άλλη μέρα πήγαμε στο Νοσοκομείο για τα αποτελέσματα. Ο
γιατρός κ.Ανδρουλάκης Γεώργιος, ένας υπέροχος γιατρός και άνθρωπος, μας
ανακοίνωσε ότι ο σύζυγος μου έχει τη σοβαρή ασθένεια, που λέγεται “Λέμφωμα hogkin”! O κ.Ανδρουλιδάκης μας παρηγόρησε και μας
είπε “οτι πρέπει να έχουμε ελπίδες και ότι δεν τέλειωσαν όλα”.
Αρχίσαμε χημειοθεραπείες στο νοσοκομείο Παπανικολάου με την
ιατρό κ.Βαδικούλια. Είχαμε κάνει τρεις ή τέσσερεις θεραπείες μόνο και νιώσαμε
την ανάγκη να ξαναρθούμε στο Μανταμάδο, στον Ταξιάρχη μας, να πάρουμε νέες
δυνάμεις για τον “μαραθώνιο” που επρόκειτο να διανύσουμε.
Ήρθαμε και αισθανθήκαμε πάρα πολύ όμορφα. Γυρίσαμε έχοντας
ενισχυμένες τις ελπίδες μας. Μετά την επιστροφή μας και πριν συνεχίσουμε την
χημειοθεραπεία
κάναμε και πάλι εξετάσεις.
Μετά από λίγες ημέρες μας κάλεσε η γιατρός κατάπληκτη και
μας γνωστοποίησε ότι οι εξετάσεις δείχνουν πως η ασθένεια του συζύγου μου έχει
θεραπευτεί κατά 80%!
Το βράδυ ο σύζυγος μου βλέπει στο όνειρο το γνωστό
Στρατιωτικό να του λέει:
“Στη γιορτή σου, 17 Ιανουαρίου θα έχει ολοκληρωθεί η
θεραπεία σου”!
Πράγματι στις 17 Ιανουαρίου είχαμε φτάσει στις μισές
θεραπείες και οι γιατροί έκαναν και πάλι εξετάσεις στον Αντώνη να δουν σε ποιο
στάδιο βρίσκεται η ασθένεια του.
Φανταστείτε την ευτυχία μας όταν ακούσαμε από τους γιατρούς
τα αποτελέσματα!
100% πάτερ είχε φτάσει η θεραπεία του συζύγου μου με τις
μισές χημειοθεραπείες!
Αυτές τις ημέρες ήρθε στην ιδιοκτησία μας ένα οικόπεδο. Δεν
το περιμέναμε. Τότε ο σύζυγος μου είπε στο οικόπεδο αυτό θα κτίσουμε μία ωραία
Εκκλησία προς τιμήν του Ταξιάρχη Μανταμάδου, ελάχιστο αντίδωρο της μεγάλης
δωρεάς Εκείνου προς το αμαρτωλό πρόσωπο μου. Θα το λειτουργούμε και στη γιορτή
του θα το πανηγυρίζουμε!
Και εγώ το επικρότησα με χαρά!
Θα ήθελα πάτερ μαζί με τις ευχαριστίες για την υπομονή και
την καλοσύνη που είχατε να μας ακούσετε, να σας παρακαλέσω και για κάτι ακόμα.
Να μας στείλετε το περιοδικό σας. Θα το θέλαμε πολύ.
Νακόπουλος Αντώνιος, Νάουσα Ημαθίας. Τ.Κ.59200
ΠΗΓΗ.........ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ – ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2015, Ενοριακού Ναού
Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου Λέσβου