Όταν θέλετε να πείτε κάτι στα παιδιά σας, πέστε το στην Παναγία κι αυτή θα ενεργήσει ( Άγιος Πορφύριος )

Παναγία Ιεροσολυμίτισσα

«Αυτά πού θέλετε να πείτε στα παιδιά σας, να τα λέτε με την προσευχή σας. Τα παιδιά δεν ακούν με τα αυτιά μόνο όταν έρχεται η Θεία Χάρις πού τα φωτίζει, τότε ακούνε αυτά πού θέλουμε να τους πούμε. Όταν θέλετε να πείτε κάτι στα παιδιά σας, πέστε το στην Παναγία κι αυτή θα ενεργήσει. Η προσευχή σας αυτή θα γίνει ζωογόνος πνοή, πνευματικό χάδι, πού χαϊδεύει, αγκαλιάζει, έλκει τα παιδιά»...

Ο π. Πορφύριος πίστευε στην αξία πού έχει η προσευχή για την πνευματική ζωή του ανθρώπου και συμβούλευε τα πνευματικά του παιδιά πώς να προσεύχονται:

«Να εύχεσαι έτσι απλά, απλά και ταπεινά, με πίστη απλή, χωρίς να περιμένεις να σου απαντήσει ο Θεός. Χωρίς να δεις το χέρι Του ή το πρόσωπό Του ή το φωτισμό Του. Τίποτα! Να πιστεύεις! Εφ’ όσον μιλάς με το Θεό, μιλάς πραγματικά με το Θεό».

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης 

Πηγή: http://agapienxristou.blogspot.gr/

Το έλεος δεν μετριέται με χρήμα...

Κανένας δεν μπορεί να πει: Είμαι φτωχός και με τι να κάνω ελεημοσύνη; Γιατί, και αν ακόμα δεν μπορείς να δώσεις τόσα όσα εκείνοι οι πλούσιοι που έβαζαν τις δωρεές τους στο θησαυροφυλάκιο του ναού, τότε δώσε δύο λεπτά σαν εκείνη τη χήρα τη φτωχή, και τα δέχεται από μέρους σου ο Θεός καλύτερα από τις δωρεές των πλουσίων.

Δεν έχεις ούτε τόσα; Έχεις όμως δυνάμεις και μπορείς να ελεήσεις τον άρρωστο με τις υπηρεσίες σου. Δεν μπορείς ούτε αυτό;

Μπορείς με τον καλό σου λόγο να παρηγορήσεις τον αδελφό σου. Ελέησε τον λοιπόν με τον παρηγορητικό λόγο και άκουσε αυτόν που λέει: «Ο καλός λόγος είναι προτιμότερος από τα δώρα»

Υπόθεσε τώρα ότι ούτε με το λόγο δεν μπορείς να δείξεις έλεος. Μπορείς όμως, αν θυμώσει μαζί σου ο αδελφός σου, να τον βοηθήσεις αντέχοντας τον την ώρα της ταραχής, τότε που τον βλέπεις να επηρεάζεται από τον κοινό σας εχθρό, το διάβολο. Και, αντί να του πεις μια κουβέντα και να τον ταράξεις περισσότερο, μπορείς να σωπάσεις και να ελεήσεις την ψυχή του, παίρνοντας την από τα νύχια του εχθρού.

Μπορείς ακόμα, αν αμαρτήσει εις βάρος σου ο αδελφός σου, να τον ελεήσεις και να του συγχωρήσεις την αμαρτία του, για να συγχωρεθείς και συ από το Θεό. Γιατί η Γραφή λέει:

«Συγχωρείτε για να σας συγχωρήσει και σας ο Θεός». Και να που ελεείς την ψυχή του αδελφού σου, συγχωρώντας του ό,τι σου έκανε. Γιατί ο Θεός μάς έδωσε την εξουσία, αν θέλουμε, να συγχωρούμε ο ένας τα σφάλματα του άλλου. Μπορεί λοιπόν να μην έχεις με τι να ελεήσεις το σώμα του συνανθρώπου σου αλλά ελεείς την ψυχή του.

Και υπάρχει μεγαλύτερο έλεος από αυτό που προσφέρεται στην ψυχή του άλλου; Όσο πιο πολύτιμη είναι η ψυχή από το σώμα, άλλο τόσο και το έλεος που προσφέρεται στην ψυχή είναι μεγαλύτερο από αυτό που δίνεται στο σώμα. Επομένως κανένας δεν μπορεί να πει: «δεν μπορώ να κάνω ελεημοσύνη». Ο καθένας μπορεί, ανάλογα με τις δυνατότητες και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται.

Αββάς Δωρόθεος

Μικρή φιλοκαλία της καρδιάς, Ελένη Κονδύλη, εκδ. Ακρίτας

Πηγή: http://orthodoksiierapostoli.blogspot.gr/

Ἅγιος Πορφύριος: «Πῶς φεύγει ἡ ἀνασφάλεια, ἡ ἀπελπισία, ἡ κατάθλιψη»

Τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου

Ὅλα τὰ κακὰ αἰσθήματα, ἡ ἀνασφάλεια, ἡ ἀπελπισία, ἡ ἀπογοήτευση, ποὺ πᾶνε νὰ κυριεύσουν τὴν ψυχή, φεύγουν μὲ τὴν ταπείνωση. Αὐτὸς ποὺ δὲν ἔχει ταπείνωση, ὁ ἐγωιστής, δὲν θέλει νὰ τοῦ κόψεις τὸ θέλημα, νὰ τὸν θίξεις, νὰ τοῦ κάνεις ὑποδείξεις. Στενοχωρεῖται, νευριάζει, ἐπαναστατεῖ, ἀντιδρᾶ, τὸν κυριεύει ἡ κατάθλιψη. Ἡ κατάσταση αὐτὴ θεραπεύεται μὲ τὴ χάρη. Πρέπει ἡ ψυχὴ νὰ στραφεῖ στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἡ θεραπεία θὰ γίνει μὲ τὸ ν’ ἀγαπήσει τὸν Θεὸ μὲ λαχτάρα. Πολλοὶ ἅγιοί μας μετέτρεψαν τὴν κατάθλιψη σὲ χαρὰ μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστό. Παίρνανε δηλαδὴ τὴν ψυχικὴ δύναμη, ποὺ ἤθελε νὰ τὴ συντρίψει ὁ διάβολος, καὶ τὴ δίνανε στὸν Θεὸ καὶ τὴ μεταβάλλανε σὲ χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση. Ἡ προσευχή, ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ μεταβάλλει σιγὰ σιγὰ τὴν κατάθλιψη καὶ τὴ γυρίζει σὲ χαρά, διότι ἐπιδρᾶ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ. Ἐδῶ χρειάζεται νὰ ἔχεις τὴ δύναμη, ὥστε ν’ ἀποσπάσεις τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, ποὺ θὰ σὲ βοηθάει νὰ ἑνωθεῖς μαζί του. Χρειάζεται τέχνη. Ὅταν δοθεῖς στὸν Θεὸ καὶ γίνεις ἕνα μαζί του, θὰ ξεχάσεις τὸ κακὸ πνεῦμα, ποὺ σὲ τραβοῦσε ἀπὸ πίσω, κι ἐκεῖνο ἔτσι περιφρονημένο θὰ φύγει. Στὴ συνέχεια, ὅσο θ’ ἀφοσιώνεσαι στὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, τόσο δὲν θὰ κοιτάζεις πίσω σου, γιὰ νὰ δεῖς αὐτὸν ποὺ σὲ τραβάει. Ὅταν σὲ ἑλκύσει ἡ χάρις, ἑνώνεσαι μὲ τὸν Θεό. Κι ὅταν ἑνωθεῖς μὲ τὸν Θεὸ καὶ δοθεῖς σ’ Ἐκεῖνον, πᾶνε ὅλα...

τ’ ἄλλα, τὰ ξεχνάεις καὶ σώζεσαι. Ἡ μεγάλη τέχνη, λοιπόν, τὸ μεγάλο μυστικό, γιὰ ν’ ἀπαλλαγεῖς ἀπ’ τὴν κατάθλιψη καὶ ὅλα τ’ ἀρνητικά, εἶναι νὰ δοθεῖς στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἕνα πράγμα ποὺ μπορεῖ νὰ βοηθήσει τὸν καταθλιπτικὸ εἶναι καὶ ἡ ἐργασία, τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴ ζωή. Ὁ κῆπος, τὰ φυτά, τὰ λουλούδια, τὰ δέντρα, ἡ ἐξοχή, ὁ περίπατος στὴν ὕπαιθρο, ἡ πορεία, ὅλ’ αὐτά, βγάζουν τὸν ἄνθρωπο ἀπ’ τὴν ἀδράνεια καὶ τοῦ δημιουργοῦν ἄλλα ἐνδιαφέροντα. Ἐπιδροῦν σὰν φάρμακα. Ἡ ἀσχολία μὲ τὴν τέχνη, τὴ μουσικὴ κ.λπ. κάνουν πολὺ καλό. Σ’ ἐκεῖνο, ὅμως, ποὺ δίνω τὴ μεγαλύτερη σημασία εἶναι τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν Ἐκκλησία, γιὰ τὴ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, γιὰ τὶς ἀκολουθίες. Μελετώντας τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ, θεραπεύεται κανεὶς χωρὶς νὰ τὸ καταλάβει. Νὰ σᾶς διηγηθῶ γιὰ μιὰ κοπέλα, ποὺ ἦλθε σ’ ἐμένανε τὸν ταπεινό. Ἔπασχε ἀπὸ φοβερὴ κατάθλιψη. Δὲν κατάφερε κάτι μὲ τὰ φάρμακα. Παράτησε τὰ πάντα, τὴ δουλειά της, τὸ σπίτι της, τὶς ἀπασχολήσεις της. Κι ἐγὼ τῆς εἶπα αὐτὰ ποὺ ξέρω. Τῆς εἶπα γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ποὺ αἰχμαλωτίζει τὴν ψυχή, διότι ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ γεμίζει τὴν ψυχὴ καὶ τὴν ἀλλάζει. Τῆς ἐξήγησα ὅτι εἶναι δαιμονικὴ αὐτὴ ἡ δύναμη ποὺ καταλαμβάνει τὴν ψυχὴ καὶ μεταβάλλει τὴν ψυχικὴ δύναμη σὲ κατάθλιψη, τὴ ρίχνει κάτω, τὴ βασανίζει καὶ τὴν ἀχρηστεύει. Τὴν συμβούλευσα ν’ ἀσχολεῖται μὲ διάφορες ἀπασχολήσεις, ὅπως, γιὰ παράδειγμα, μὲ τὴ μουσικὴ ποὺ τῆς ἄρεσε πρῶτα κ.λπ. Τόνισα, ὅμως, περισσότερο τὴ στροφὴ καὶ τὴν ἀγάπη της πρὸς τὸν Χριστό. Τῆς εἶπα ἀκόμη ὅτι μέσα στὴν Ἐκκλησία μας ὑπάρχει θεραπεία μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὴν προσευχή, ἀλλὰ ποὺ θὰ γίνεται μὲ λαχτάρα. Αὐτὸ εἶναι τὸ μυστικὸ τῆς θεραπείας. Αὐτὰ δέχεται ἡ Ἐκκλησία μας.

Πηγή: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/

Ο Ἅγιος Παΐσιος εξηγεί γιατί ο Θεός παίρνει τους νέους...

Μία μητέρα, της οποίας το είκοσι δύο ετών παλικάρι σκοτώθηκε σε δυστύχημα, πήγε στη Σουρωτή και είπε τον πόνο της στο Γέροντα, ο οποίος της απάντησε: “Αν ζούσε το παιδί σου μία ώρα παραπάνω, θα έχανε την ψυχή του. Γι’ αυτό το πήρε ο Θεός”.

Θυμάμαι με δέος την περίπτωση μιας μάνας που είχε χάσει το δεκαεξάχρονο παιδί της και ήρθε απαρηγόρητη στο Γέροντα, λίγο πριν την κοίμησή του.

Γόγγυζε και κατηγορούσε το Θεό για το κακό που τη βρήκε... Είδα το Γέροντα ακίνητο! Βουβό! Αμίλητο, για λίγα λεπτά! Από τη μία, η απέραντη συμπόνια για τον πόνο της μάνας και από την άλλη, η οργή για το γογγυσμό της εναντίον του Θεού.

Ωστόσο, δεν άντεξε να υβρίζεται το όνομα του Θεού, και μάλιστα μπροστά σε τόσο κόσμο. Προκειμένου, λοιπόν, να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και να συνετιστούν και άλλοι, τη ρώτησε μπροστά σε όλους:

“Πόσες εκτρώσεις έχεις κάνει; “Δεκατρείς!” απάντησε εκείνη. “Έτσι σπάραζες και τότε, όταν τα σκότωνες μόνη σου;” τη ρώτησε. Η γυναίκα τα ‘χασε. Ο θρήνος κόπηκε αυτόματα. Από θύμα έγινε θύτης. Κι ήρθε σε συντριβή, με δάκρυα και πόνο…

Βοϊνέσκος Νικόλαος, φιλόλογος, Πάτρα Μαρτυρίες Προσκυνητών – Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, τόμος Β’, σελ.130

Πηγή: http://nefthalim.blogspot.gr/

Συγκλονιστικό θαύμα του Οσίου Ιωάννη του Ρώσσου.

Σήμερα Τετάρτη 27 Μαϊου η Αγία μας Εκκλησία τιμά και εορτάζει την μνήμη του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου του Θαυματουργού, το Λείψανο του οποίου βρίσκεται άφθαρτο στο ομώνυμο Προσκύνημα στο Προκόπι Ευβοίας.

Να αναφερθεί ότι η δεξιά του Οσίου Ιωάννη βρίσκεται στη Μονή Παντελεήμονος του Αγίου Όρους.

Με αφορμή την αυριανή εορτή ακολουθεί ένα πρόσφατο θαύμα του Οσίου Ιωάννου:

Δύο ώρες περίπου προσευχόταν κλαίγοντας ο Κωνσταντίνος Πολυχρονίου, ανώτερος κρατικός υπάλληλος μπροστά στον Άγιο.

Μπήκε στην εκκλησία με πιτζάμες κάτι που έκανε εντύπωση σε όλους. Τον σταμάτησε ένας ιερέας και τον ρώτησε γιατί έκλαιγε τόση ώρα, και γιατί δεν ήταν ντυμένος κανονικά.

"Όχι πάτερ", απάντησε και συνέχισε, "με ξεκούρασε για πολλά χρόνια ο Άγιος, αυτός, ο μεγάλος και θαυματουργός γιατρός που υπηρετείτε. Το πρωί στον «Ευαγγελισμό» ήρθε η γυναίκα μου να με δει.

Έχει περάσει δεκαετία και πλέον να σταθώ όρθιος όπως με βλέπετε τώρα. Μία χρόνια πάθηση του νευρικού συστήματος και μία αρρώστια που είχα περάσει μου έφεραν αναπηρία τόση που έχασα τη θέση μου, πήρα πρόωρα σύνταξη και οδηγήθηκα στα Νοσοκομεία γιατί μετά το δεύτερο χρόνο είχα πάνω από 80% παράλυση των κάτω άκρων. Ή παράλυση, η κακή ψυχολογική κατάσταση, η πρόωρη έξοδος μου από τη δραστηριότητα της ζωής με οδηγούσαν σε μαρασμό, σχεδόν στο θάνατο.

Η γυναίκα μου ήρθε στο Νοσοκομείο, με βρήκε να κοιμάμαι, δεν με ξύπνησε, παρά κάθισε δίπλα στο κρεβάτι μου σε μια καρέκλα.

Για λίγα δευτερόλεπτα την πήρε ο ύπνος.

Βλέπει στο όνειρο της ότι, στο διπλανό θάλαμο γινόταν επισκεπτήριο γιατρών.

Ανάμεσα τους ήταν ένας άγνωστος ξένος γιατρός.

Τον πλησιάζει η γυναίκα μου και του λέει: Γιατρέ μου, είστε ξένος; Σας βλέπω για πρώτη φορά στο Νοσοκομείο. Σας παρακαλώ στο διπλανό θάλαμο έχω τον άνδρα μου πάνω από δέκα χρόνια παράλυτο. Οι γιατροί μου έχουν πει την αλήθεια, ότι χάνω το σύντροφο μου. Χάνω το στήριγμα μου. Θα πεθάνει ο σύζυγος μου. Ελάτε, γιατρέ μου, να τον δείτε, να του δώσετε κουράγιο, να μας πείτε κάτι και σεις.

- Πήγαινε, κυρία μου, περίμενε και θα δω και το σύζυγο σου.

Ναι, γιατρέ μου, πέστε μου το όνομα σας, να σας περιμένω…

- Ιωάννης Ρώσος, της απαντά.

Ξυπνάει, πετιέται από το κάθισμα της.

Με βλέπει που προσπαθώ μόνος μου, στηριγμένος στους αγκώνες μου, να σηκωθώ. Βοήθησε με, γυναίκα, της λέγω, κάποιος με κρατάει άπ’ τις μασχάλες και με σηκώνει, βοήθησε και συ…

Σηκώθηκα, πάτησα στο έδαφος, όταν τα κλάματα της γυναίκας μου είχαν φέρει γύρω μας γιατρούς και βοηθητικό προσωπικό.

Ό υπεύθυνος γιατρός του τμήματος, ένας πιστός χριστιανός, συγκλονίζεται από τη διήγηση της συζύγου μου και προτρέπει: Κύριε Πολυχρονίου όπως είσαι, μη ζητάς, να αλλάξεις τις πιζάμες σου, φύγετε, πάρτε ταξί στην είσοδο του Νοσοκομείου και πηγαίνετε στο Πνευματικό θεραπευτήριο, στην Εκκλησία του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου, που είναι στην καταπράσινη κοιλάδα του Προκοπίου της Ευβοίας, όπου και ολόκληρο το ιερό του Λείψανο.

Πηγαίνετε, πέστε το μεγάλο σας ευχαριστώ και γυρίστε για το εξιτήριο που αυτή τη φορά –σπάνια βέβαια– το υπογράφει όχι γιατρός αλλά ένας “Άγιος!

Πηγή: http://agios-dimitrios.blogspot.gr/

Πετάξτε από πάνω σας την ψευτιά(Φώτης Κόντογλου)

Τί μεγαλομανία σ᾿ ἔχει πιάσει, ἀδελφέ μου, καὶ δὲν βρίσκεις ἡσυχία καὶ χτίζεις πατώματα ἀπάνω στὰ πατώματα, κι᾿ ἔχεις δυὸ τρία αὐτοκίνητα καὶ κότερα καὶ κάθε λογῆς μάταια πράγματα!

 Γύρισε καὶ κύτταξε καὶ τὸν ἀδελφό σου, νὰ δροσισθεῖ ἡ ψυχή σου μὲ τὴν εὐλογημένη καλωσύνη, ποὺ τὴν ξεράνανε τὰ τσιμέντα, οἱ ψεύτικες κουβέντες, οἱ συμφεροντολογικὲς παρέες, οἱ συνοφρυωμένες ἀξιοπρέπειες. Ἂν δὲν μπορεῖς νὰ κάνεις θυσίες, τουλάχιστον νὰ συχαθεῖς τὴν ἀδικία. Μὴν ἀδικεῖς. Ἡ ἀδικία εἶναι σιχαμερὴ στρίγγλα, χωρίστρα τῶν ἀνθρώπων, ἀνθρωποκτονία σὰν τὸν πατέρα τὸν σατανᾶ.

  Τί θὰ δίνανε πολλοὶ ἀπ᾿ αὐτούς, ποὺ κερδίσανε τὸν κόσμο καὶ χάσανε τὴν ψυχή τους, γιὰ νὰ νοιώσουνε ὅ,τι νοιώθουνε οἱ ἄλλοι ποὺ δὲν χάσανε τὴν ψυχή τους! Ἂν τύχει νὰ ξεκόψει κανένας τέτοιος ἀπὸ ψεύτικη παρέα του καὶ βρεθεῖ στὴ συντροφιὰ τῶν ἁπλῶν, τῶν ἀχάλαστων, νοιώθει πὼς ζεῖ ἀληθινὰ καὶ σὰν ἀπογευθεῖ τὰ ἁγνὰ αἰσθήματα ὕστερα ἀπὸ τὴ ψευτιά, καταλαβαίνει τέτοια χαρά, ποὺ κάνει σὰν τὸν ἄνθρωπο ποὺ ξαναγεννήθηκε, σὰν τυφλὸς ποὺ εἶδε τὸ φῶς του.

 Κάτι τέτοιοι δὲν ξεκολλᾶνε πιὰ οἱ κακόμοιροι ἀπὸ τὴ συντροφιὰ τῶν ἁπλῶν, τῶν γκαρδιακῶν ἀνθρώπων. Ἀλλὰ γιὰ νὰ ξεμακρύνει ἀπὸ τὰ ψεύτικα πρέπει νἄχει λίγη ψυχή. Ἀλλοιῶς δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει χωρὶς ψευτιά. Ὁ ἄμμος τῆς Σαχάρας, ὅση βροχὴ κι᾿ ἂν πέσει ἀπάνω του, δὲν φυτρώνει τίποτα.

 Ἂν πεῖς πάλι σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς ἄλλους, τοὺς φτωχούς, νὰ περάσει μισὴ ὥρα μὲ τὴν παρέα τῶν κοσμικῶν, καλύτερα ἔχει νὰ τὸ βάλεις στὸ μπουντρούμι, παρὰ νὰ βλέπει καὶ ν᾿ ἀκούγει ἐκεῖνα τὰ ψεύτικα κομπλιμέντα, τὶς ἀνάλατες συζητήσεις, τὰ κρύα χωρατά. Στὴ συναναστροφὴ ποὺ κάνουνε αὐτοὶ οἱ ψευτισμένοι, θαρρεῖς πὼς τοὺς χωρίζει ἕνας τοῖχος τὸν ἕναν ἀπὸ τὸν ἄλλον.

 Ἐνῶ οἱ ἄλλοι, ποὺ ζοῦνε μακρυὰ ἀπὸ τὸν κόσμο, νοιώθουνε πὼς οἱ καρδιὲς τοὺς γίνονται ἕνα, πὼς ἀκουμπᾶ ὁ ἕνας ἀπάνω στὸν ἄλλον καὶ ξεκουράζεται. Ἀγαπᾶ καὶ ἀγαπιέται, χαίρεται καὶ δίνει χαρά. Ἀπὸ πάνω ἀπὸ τὴ συντροφιὰ τῶν σαρκικῶν ἀνθρώπων στέκεται ὁ διάβολος καὶ τοὺς κάνει νὰ μιλᾶνε ὁλοένα γιὰ λεφτὰ καὶ γιὰ τὰ ὅμοια, γιὰ νὰ μὴ γροικήσουνε οὔτε τὸ φαγὶ ποὺ τρῶνε. Ἀπὸ πάνω ἀπὸ τὴ συντροφιὰ τῶν ταπεινῶν στέκεται ὁ Θεός, κι᾿ ὅλα εἶνε εὐλογημένα.

Πετάξετε ἀπὸ πάνω σας τὴν ψευτιά. Ἀνοίξετε τὰ πανιά, νὰ τὰ φουσκώσει ὁ καθαρὸς ἀγέρας τοῦ πελάγου. Νὰ δροσισθεῖ ἡ ψυχή σας, νὰ νοιώσετε πὼς ζειτε ἀληθινὰ κι᾿ ὄχι ψεύτικα.

Πηγή: http://proskynitis.blogspot.gr/

Μάθε με να προσεύχομαι. Έλα Εσύ ο Ίδιος μέσα μου να προσεύχεσαι. Άγιος Φιλάρετος Μόσχας.

Κύριε, δεν ξέρω τι να ζητιανέψω από Εσένα. Μόνον Εσύ γνωρίζεις τι μου χρειάζεται.

Συ με αγαπάς περισσότερο από όσο εγώ ξέρω να αγαπώ τον εαυτό μου.

Κύριέ μου, δώσε στο δούλο Σου εκείνο που ούτε να ζητήσω δεν μπορώ.

Δεν τολμώ να σού ζητιανέψω ούτε απαλλαγή από πάθη, ούτε αρετές, ούτε απόλαυση χάριτος, παρά μόνο στέκομαι μπροστά Σου με την καρδιά μου ανοιχτή απέναντί Σου.

Συ βλέπεις τις ανάγκες που εγώ δε βλέπω, κοίταξέ με και πράξε κατά το έλεός Σου. Χτύπησε και θεράπευσε, ρίξε με και ανύψωσέ με. Πάλλομαι και σιωπώ μπροστά στην άγια θέλησή Σου και μπροστά στις κρίσεις Σου για μένα.

Προσφέρω τον εαυτό μου ως θυσία προς Εσένα. Δεν υπάρχει μέσα μου άλλη επιθυμία παρά μόνο να εκπληρώσω το θέλημά Σου.

Μάθε με να προσεύχομαι. Έλα Εσύ ο Ίδιος μέσα μου να προσεύχεσαι. Αμήν…

Πηγή: http://proskynitis.blogspot.gr/

Θεραπεία της μοναξιάς (ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ...)

Ἂν εἶσαι μόνος ἀδελφέ, ἅρπαξε τὴν εὐκαιρία. Ἀνάπεμπε ὕμνους στὸν Τρισάγιο Θεό μας. Δόξαζέ Τον πολλὲς φορὲς στὴν διάρκεια τῆς ἡμέρας, διότι κάποιοι ἄλλοι Τὸν ὑβρίζουν καὶ Τὸν βλασφημοῦν (καθημερινῶς). Ὕμνει τὴν Παναγία μας, λέγε τοὺς Χαιρετισμούς της. Εἶναι ἔργο ἀγγελικό. Τώρα δὲν ἔχεις πλέον ἄλλες μέριμνες καὶ φροντίδες οἰκογενειακές. Ἴσως εἶσαι καὶ συνταξιοῦχος. Ἐκμεταλλεύσου τὴν περίστασι. Ἁγίαζε τὸν χρόνο σου.

Εἴσελθε εἰς τὸ «ταμεῖον» σου [σε ένα ήσυχο σημείο ή "στην καρδιά σου"] καὶ προσεύχου, ἀδελφέ μου, μὴν ἀμελεῖς αὐτὸ τὸ καθῆκον. Ἔχομε εὐθύνη γιὰ τὴν κατάστασι ποὺ ἐπικρατεῖ γύρω μας.

Προσεύχου γιὰ ὅλο τὸν κόσμο, γιὰ τὴν ταλαίπωρη πατρίδα μας ποὺ τὴν συκοφάντησαν, ν᾿ ἀναστηθῇ καὶ πάλι. Γιὰ τὴν μετάνοια καὶ συντριβὴ τῶν ὀρθοδόξων ἑλλήνων.

Γι᾿ αὐτοὺς ποὺ ἀγωνίζονται στὴν πρώτη γραμμὴ —γιὰ νὰ κρατήσουν τὴν ὀρθόδοξη πίστι ἀλώβητη ἀπὸ τοὺς ποικιλώνυμους ἐχθρούς της καὶ ἰδιαιτέρως ἀπὸ τὴν παναίρεσι τοῦ οἰκουμενισμοῦ— καὶ πολεμοῦνται λυσσωδῶς.

Ν᾿ ἀναδειχθοῦν κι ἄλλοι ὁμολογηταὶ τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καὶ Ἱεράρχες ἄξιοι «ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσι».

Κλεῖσε τὴν τηλεόρασι· δὲν σοῦ προσφέρει τίποτε.

Καὶ προσεύχου, ἀδελφέ μου, κάνεις πολὺ σπουδαῖο ἔργο:

Γιὰ τὴν ἑλληνορθόδοξη οἰκογένεια, νὰ μὴ χάσῃ τὴν δομή της· νὰ μὴν σαλευθοῦν τὰ θεμέλιά της.

Γιὰ τοὺς ἀσθενεῖς, γιὰ τοὺς γέροντες καὶ τοὺς διακονητές τους, γιὰ δύναμι καὶ ὑπομονή..

Γιὰ τοὺς νοσηλευομένους στὶς ἐντατικὲς κλινικές, γιὰ ὑπομονή.

Γιὰ τοὺς γιατροὺς καὶ νοσηλευτάς, νὰ τοὺς φωτίζῃ ὁ Θεὸς νὰ δίνουν τὶς κατάλληλες διαγνώσεις, νὰ κάνουν σωστὲς ἐνέργειες.

Προσεύχου γιὰ τοὺς ἐκπαιδευτικούς μας, νὰ μεταφέρουν τὰ ἑλληνοχριστιανικὰ ἰδεώδη, τὰ ἰδανικὰ τῆς φυλῆς, στὰ παιδιά μας. Νὰ μείνουν ὄρθιοι στὶς ἐπάλξεις, στὸ καθῆκον, στὴν ἀποστολή τους.

Γιὰ τοὺς ἐργαζομένους, γιὰ τοὺς πολλοὺς ἀνέργους, γιὰ τοὺς ἀπογοητευμένους, νὰ μὴ χάσουν τὴν ἐλπίδα τους στὸ Θεὸ καὶ ἔλθουν σὲ ἀπόγνωσι.

Γιὰ τοὺς φυλακισμένους, μάλιστα δὲ διὰ τοὺς ἀδίκως φυλακισμένους, γι᾿ αὐτοὺς ποὺ τοὺς συμπαραστέκονται.

Γιὰ τὰ ἐγκαταλελειμμένα, γιὰ τὰ παραβατικὰ παιδιά. Γιὰ τοὺς νέους μας, γιὰ τοὺς ναρκομανεῖς, γιὰ τοὺς πλανεμένους, νὰ βροῦν τὴν ὁδὸ τῆς σωτηρίας.

Γιὰ τοὺς πολυτέκνους, γιὰ τοὺς χρεωμένους.

Προσεύχου γιὰ τὴν ἀφύπνισι καὶ ἑνότητα τοῦ ὀρθοδόξου ἑλληνικοῦ λαοῦ!

Γιὰ τὸ μικρὸ ποίμνιο [δηλ. τους λίγους και απομονωμένους πιστούς].

Γιὰ τὴν προστασία πάντων ἡμῶν ἀπὸ τὰ ἐπερχόμενα δεινά!

Γιὰ τοὺς μοναχικοὺς ἀνθρώπους, ὅπου κι ἂν βρίσκωνται, στὴν Ἑλλάδα ἢ στὸ ἐξωτερικό.

Γιὰ τὸν Ἱερὸ κλῆρο· γιὰ τοὺς ἐργαζομένους ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Κάνεις πολὺ σπουδαῖο ἔργο.

Προσεύχου ἰδιαιτέρως γιὰ τοὺς κεκοιμημένους ἀδελφούς μας, γιὰ τὴν ἀνάπαυσί τους· τὸ περιμένουν. Εἶναι ἡ καλύτερη ἐλεημοσύνη καὶ ἱεραποστολή.

—Μελέτα τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, τὴν ἁγία Γραφή! Ἰδιαιτέρως τὴν Καινὴ Διαθήκη. Ἐμβάθυνε σ᾿ αὐτήν. Θὰ γλυκαίνεται «ὁ λάρυγξ» σου, θὰ φωτίζεται ὁ νοῦς σου, θὰ ἠρεμῇ ἡ ψυχή σου. Καθὼς καὶ τὸ Ψαλτήριο.

Ἂν εἶσαι μόνος, ἀδελφέ, ἂν ἔχῃς αὐλὴ ἢ μπαλκόνι, ρίξε λίγα ψίχουλα σ᾿ ἕνα σκεῦος, γιὰ νά ᾽ρθουν περιστέρια ἢ ἄλλα πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ· θὰ ἔχῃς πολὺ καλὴ συντροφιὰ καὶ θὰ χαίρεσαι. Μίλα μαζί τους.

Φύτεψε καὶ λίγα λουλούδια ἢ δένδρα, ἂν ἔχῃς χῶρο, καὶ δόξαζε τὸν Θεό.

Ἡ ἀγαθή Του Πρόνοια στὴν δυσκολία ἢ ἀρρώστια σου δὲν θὰ σ᾿ ἀφήσῃ. Θὰ προνοήσῃ γιὰ σένα. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ σ᾿ ἐγκαταλείψῃ; Ἀφοῦ φροντίζει γιὰ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ· γιὰ σένα τὸ πλάσμα τῶν χειρῶν του, τὸν λογικὸ ἄνθρωπο, γιὰ τὸν ὁποῖο ἔχυσε τὸ αἷμα του πάνω στὸν σταυρό, θ᾿ ἀδιαφορήσῃ;

Ἐσύ, μόνο, ἔλπιζε εἰς Αὐτόν.

Ἂν εἶσαι μόνος, ἀδελφέ, ἔχεις πολλὰ νὰ κάνῃς.

Πηγή: http://nefthalim.blogspot.gr/

20χρονος είδε όνειρο τον αδελφό του που τον είχε κάνει έκτρωση η μάνα του πριν 17 χρόνια!!!

«Μητέρα, απόψε είδα ένα όνειρο καί δέν φεύγει από τό μυαλό μου. Ήμουν στό σπίτι καί μπήκε ένας νεαρός, 2-3 χρόνια μικρότερος μου, καί μου είπε: Είμαστε αδέλφια. Αλλ' εμένα η μητέρα μας δέν μέ άφησε νά είμαι μαζί σου σήμερα. Δέν μέ άφησε νά παίξω ποτέ μαζί σας, νά γελάσω καί νά κλάψω. Τότε εγώ του απάντησα ότι δέν έχω αδελφό. Μόνο μιά αδελφή 2 χρόνια μεγαλύτερη. Αυτός όμως επέμενε καί μου είπε νά σέ ρωτήσω τί έκανες κάποιο πρωινό του Μαρτίου καί νά σου πω ότι, όπως μεγαλώσαμε εμείς, θά μεγάλωνε κι αυτός»...

Η μητέρα, όταν άκουσε αυτά, λιποθύμησε! Καί, όταν συνήλθε, ομολόγησε στά παιδιά της τί είχε κάνει εκείνο τό πρωινό... Ότι δηλαδή, όταν έμεινε έγκυος στό 3ο «παιδί» τους, τό συζήτησαν μέ τόν άνδρα της, τήν αδελφή της καί μιά φίλη, όπως γίνεται συνήθως, καί αποφάσισαν νά μή γεννηθεί αυτό τό παιδί. Έτσι προχώρησαν στήν έκτρωσή του.

Η μητέρα αισθανόταν άσχημα καί γιά χρόνια ο Πνευματικός δέν της επέτρεπε τή θεία Κοινωνία. Αλλά καί συχνά, όταν τό θυμόταν, μελαγχολούσε καί έκλαιε γιά πολλά χρόνια, οπότε συνέβη τό προηγούμενο όνειρο στό γιό της...

Είναι τό μόνο θανάσιμο αμάρτημα, πού καί έξομολογούμενο μέ ταπείνωση καί ειλικρίνεια, συγχωρείται ασφαλώς, άλλά ΔΕΝ ΛΗΣΜΟΝΕΙΤΑΙ. Παραμένουν καί επανέρχονται οι τύψεις ισόβια! Καί γίνεται αυτό, γιά νά μήν επαναλαμβάνεται, άλλά καί διηγούμενο νά προφυλάσσει καί σωφρονίζει τούς «αγνοούντας» καί ολιγοπίστους.

Πηγή: Περιοδικό "ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ", άρ. 128, Δεκέμβρη 2010   

http://ellpalmos.blogspot.com/

Πηγή: http://panagiaalexiotissa.blogspot.com/

Απόσπασμα από την ομιλία του π. Ανδρέα Κονάνου « Τα ρούχα της γειτόνισσας καθάρισαν ! ».

Κάποτε ήταν ένα ζευγάρι που μετακόμισε σε καινούργια γειτονιά. Καθώς έτρωγαν πρωινό στο νέο τους σπίτι, η γυναίκα κοίταξε έξω από το παράθυρο και είδε τη γειτόνισσα που εκείνη την ώρα άπλωνε την μπουγάδα της.

« Ά, τα ρούχα δεν είναι πολύ καθαρά » σχολίασε. « Η γειτόνισσα δεν προσέχει την καθαριότητα, δεν πλένει καλά τα ρούχα. Πρέπει να χρησιμοποιεί περισσότερο σαπούνι ».

Ο σύζυγος κοίταξε την μπουγάδα αλλά δε είπε τίποτα.

Κάθε φορά που η γειτόνισσα άπλωνε την μπουγάδα, η γυναίκα έκανε τα ίδια σχόλια.

Ένα μήνα αργότερα, ένιωσε μεγάλη έκπληξη όταν είδε ότι τα ρούχα που είχε απλώσει η γειτόνισσα ήταν πιο καθαρά από τις προηγούμενες φορές, και είπε στον άντρα της:

« Για δες ! Η γειτόνισσα έμαθε επιτέλους να πλένει ! Αναρωτιέμαι ποιος την έμαθε ».

« Ξέρεις, ξύπνησα νωρίς σήμερα το πρωί και καθάρισα τα τζάμια μας ! »

γύρισε και της είπε ο άντρας της.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Έτσι συμβαίνει και στη ζωή.

Ο τρόπος που βλέπουμε τους άλλους εξαρτάται από το πόσο καθαρά είναι τα δικά μας « τζάμια ».

Καλή Δύναμη σε όλους !

« Μεθ΄ ημών Ο Θεός !  »

Πηγή: http://odevontas.blogspot.gr/

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος γιὰ τὸ κακὸ ποῦ μᾶς ἔκανε κάποιος

Tὸ νὰ συγχωροῦμε ὅσους μᾶς ἔβλαψαν, τὸ θεωροῦσε ὁ Γέροντας πολὺ βασικό. Πολύ συχνὰ ἐπαναλάμβανε τὸ στίχο τῆς εὐχῆς: «Πρῶτον καταλλάγηθι τοῖς σὲ λυποῦσιν».

Καὶ στὴν ἐξομολόγηση ἔδινε ἰδιαίτερη σημασία σ᾿ αὐτὴ τὴν πνευματικὴ ἁμαρτία, νὰ θυμόμαστε τὸ κακὸ ποὺ μᾶς ἔκανε κάποιος καὶ νὰ τοῦ κρατᾶμε κακία ἢ πικρία ἢ ἔχθρα. Ἤθελε τὶς ψυχές μας ἀνεξίκακες, γεμάτες συγχωρητικότητα καὶ καλοσύνη.

«Ἡ κακὴ σκέψη δὲν κρύβεται. Ἐπηρεάζει δυσμενῶς γιὰ μᾶς ἐκεῖνον γιὰ τὸν ὁποῖον σκεπτόμεθα ἄσχημα, ἀκόμη καὶ ἀπὸ μακριά, ἀκόμη καὶ ὅταν δὲν συνειδητοποιεῖ αὐτὸς τὸν λόγο γιὰ τὸν ὁποῖον ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μαζί μας.

Ὀφείλουμε, λοιπόν, νὰ εἴμεθα «καθαροὶ τῇ καρδίᾳ», καθαροὶ ὄχι μόνο ἀπὸ κακὰ ἔργα, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ κακὲς σκέψεις, ἰδιαίτερα δὲ ἀπὸ τὴν μνησικακία καὶ τὴν πίκρα.

Πολλοὶ λένε ὅτι ἡ χριστιανικὴ ζωὴ εἶναι δυσάρεστη καὶ δύσκολη, ἐγὼ λέω ὅτι εἶναι εὐχάριστη καὶ εὔκολη, ἀλλὰ ἀπαιτεῖ δύο προϋποθέσεις: Ταπείνωση καὶ ἀγάπη».

Ἀπὸ τὸ βιβλίο

"Κοντὰ στὸν Γέροντα Πορφύριο"

Πηγή: http://inpantanassis.blogspot.gr/

Ο Άγιος Παΐσιος διώχνει τις φοβίες - Συγκλονιστική Μαρτυρία

ΧΘΕΣ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ  ανέφερε στην πνευματική μας σύναξη  ο Δημήτρης Γ. ,φιλότιμος  Ιεροψάλτης από επαρχία της Β.Ελλάδος  ,ένα συγκλονιστικό γεγονός που βίωσε  από τον Άγιο Παΐσιο, ένα βράδυ μέσα στο κελί της Παναγούδας.

Ήταν νέος 21 χρονών (1987)  όταν βρισκόταν υπό κατάληψη πνεύματος γενικής φοβίας-κλειστοφοβίας,ανασφάλειας κ.α. με τρομερές κρίσεις πανικού.

Τότε τον συμβούλεψε ο πνευματικός του π.Χρήστος να επισκεφθεί  τον Γέροντα Παϊσιο στο Άγιον  Όρος , με την ελπίδα να τον βοηθήσει.

Ήταν 24 Ιουνίου το δειλινό όταν έφτασε στην αυλή της Παναγούδας. Η πόρτα από συρματόπλεγμα όμως ήταν κλειστή και επάνω της καρφιτσωμένο ένα χαρτί που έγραφε ο Γερ. Παΐσιος:

«Γράψτε μου τα θέματά σας.Πιο πολύ θα σας βοηθήσω με την προσευχή παρά με τα λόγια.»

Τότε ο Δημήτρης πήρε ένα χαρτάκι και έγραψε απλά

 «Θέλω να σας δώ».

Το πέταξε μέσα στην αυλή και κατηφόρισε απογοητευμένος προς το μονοπάτι των Ιβήρων.

Δεν απομακρύνθηκε όμως 20  μέτρα και ακούει μία ισχνή φωνή από πίσω του

-Έ Δημήτρη έλα εδώ. Πέρνα από την πίσω πόρτα να πάρεις και ένα λουκούμι που σου αρέσουν.

Γύρισε λοιπόν  ο Δημήτρης στην Παναγούδα,πήρε την ευχή του όπου και  τον ρωτά ο Άγ. Παΐσιος:

-Καλώς τον Δημήτρη !Ο π.Χρήστος σε έστειλε;

Αμέσως μπήκαν στον Δημήτρη λογισμοί αμφιβολίας

-Μπα , μήπως είναι κανένας Μάγος; που  ξέρει  εμένα και τον πνευματικό μου;

Διαβάζοντας  όμως ο Αγ. Παΐσιος τον λογισμό του, του απαντάει:

Δεν είμαι Μάγος ευλογημένη ψυχή, άλλωστε εδώ στο περιβόλι  της Παναγίας δεν  χωρούν οι Μαγείες, αναφέροντάς του παράλληλα πολλά παραδείγματα Αγίων που από την τέχνη της Μαγείας επέστρεψαν στον Χριστό.

-Σήμερα θα κοιμηθείς εδώ στο κελί.

-Όχι Πάτερ δεν μπορώ , φοβάμαι!με πιάνει πανικός.

-΄Τί φοβάσαι ευλογημένε; και που να πας τώρα; σε λίγο νυχτώνει, έχουν κλείσει και τα Μοναστήρια, θα σε φάνε  τα αγρίμια.

-Θέλοντας και μη λοιπόν εισήλθε στην Παναγούδα , προσκύνησε το κατανυκτικότατο   Εκκλησάκι και τον έβαλε  ο Γέροντας στο κελί(αριστερά όπως μπαίνουμε) για να ξεκουραστεί.

Μόλις όμως πήρε να βραδιάζει ακούστηκαν  δυνατές φωνές  μέσα από την Παναγούδα που έφταναν μακριά στο δάσος .

Είχε καταλάβει τον Δημήτρη κρίση πανικού, κρύος ιδρώτας  νοιώθοντας πως χάνεται και φωνάζοντας σπαρακτικά πεθαίνω…πεθαίνω..!

Αμέσως άρχισε να σπάει τα πάντα μέσα στο κελί.δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Έσπασε το μεταλλικό ράντσο,τα ράφια …ακόμη και  το τζάμι του παραθύρου ματώνοντας το χέρι του (ακόμη υπάρχει το σημάδι) ,όπως  και το κούφωμα και το κάγκελο από το παραθύρι , κάνοντας μεγάλη ζημιά στο κελί.

Εκείνη την ώρα ο Γερ. Παΐσιος όπως μας ανέφερε ο Δημήτρης, όχι μόνο δεν οργίστηκε που του έσπαζε το κελί, άλλωστε το περίμενε κάτι τέτοιο,αλλά στεκόνταν υπομονετικά στον διάδρομο  και προσευχόνταν στον Χριστό και διώχνοντας τους μισάνθρωπους  δαίμονες.

«πνεύμα πλάνης, πνεύμα πονηρίας…εξέλθετε…»

Κατά τα χαράματα  πήρε τον Δημήτρη ένα ανάλαφρος ύπνος  και σηκώθηκε στις 10 (κοσμική ώρα) χάνοντας έτσι και την εωθινή ακολουθία.

Ανοίγει τότε  αμήχανος την πόρτα και αμέσως βρίσκει τον Αγ. Παΐσιο απέναντί του .Έρχεται ο Γέροντας  κοντά του γαλήνιος και τον ρωτά:

Για να δούμε  Δημήτρη  τι  μας έκανε εδώ το ταγκαλάκι; και μπήκε στο κατεστραμένο κελάκι.

Ήταν μεγάλη η ντροπή του Δημήτρη  από τον χαλασμό που έκανε και  λέει στον Γέροντα

-Χίλια συγνώμη Πάτερ, ευλογείτε, Τι χρωστάω;

-Τι χρωστάς ευλογημένε;

-Εμ τι , εδώ γίνανε ζημιές, πρέπει να πληρωθούνε.

-Εδώ Δημήτρη δεν παιρνούν τα χρήματα αλλά οι προσευχές, σταυρώνοντάς τον στο κεφάλι.

Όλο αυτό  το έπαθες  διότι δεν κοινωνάς κάθε Κυριακή. Γι’ αυτό και οι φοβίες σου και η ταραχή σου.

Αφού νηστεύεις , κάνεις τον πνευματικό σου αγώνα, απέχεις από βαριές αμαρτίες, είσαι κάθε μέρα στην Εκκλησία και υμνείς Τον Θεός , γιατί κοινωνάς 3 φορές μόνο τον χρόνο;

Να τώρα θα σε στείλω να πας στην Παναγία στο  «Άξιον Εστίν» στο Πρωτάτο , να δεις κάτι που σου αρέσει, πήγαινε να δείς και να κοινωνήσεις.

Πορεύτηκε κατόπιν ήρεμος και ανάλαφρος ,με τον επίδεσμο στο δεξί του χέρι από το κόψιμο που έκανε , προς την Εκκλησία του Πρωτάτου και με πολύ  χαρά μαθαίνει ότι το βράδι  έχει αγρυπνία, όπου και θα κοινωνούσε.

Τώρα ο Δημήτρης ,όχι μόνο  ξεπέρασε τις φοβίες και τις ανασφάλειές του αλλά θα λέγαμε πως πήγε και στο άλλο άκρο βαδίζοντας απτόητος καθημερινά πάνω από 40 χιλιόμετρα μέσα στα περιβόλια, πολλές φορές μάλιστα και μεσάνυχτα, για να επισκέπτεται Εκκλησίες σε διάφορα χωριά της περιοχής του προκειμένου να ψάλλει ή να συμμετάσχει σε αγιογραφικούς κύκλους.

Κάποτε μάλιστα, όταν είχε ήδη θεραπευθεί με τις προσευχές του Αγίου Παϊσίου, έκανε κάθε ημέρα 72 χιλιόμετρα μέσα στο σκοτάδι, σε 40λειτουργο για ένα συμμαθητή του που είχε πεθάνει σε τροχαίο.

 Την 39η το βράδυ ονειρεύτηκε τον φίλο του , ο Δημήτρης όπου τον ρωτά:

-Τι να σου προσφέρω Δημήτρη για όλο  αυτό ,όπου έκανες για μένα ;

Τι να προσφέρουμε όμως και μείς στον Ι.Χριστό και στους Αγίους Του όπου καθημερινά  μας καταδιώκουν με την αγάπη τους για να μας ευεργετήσουν για το κάθε τι στην ζωή μας;

«Τὸ ἔλεός σου καταδιώξει με πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου»

(Ψαλμ.κβ΄-6)

π.Διονύσιος Ταμπάκης

Ι.Ν.Γενεσίου Της Θετόκου(Παναγούδα) Ναυπλίου.

Πηγή: http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr

Ο Θεός λοιπόν αλλά και οι Άγιοι για να βοηθήσουν, πρέπει ο ίδιος ο άνθρωπος να το θέλη και να το ζητά, αλλιώς δεν επεμβαίνουν.

Άγιος Γέροντας Παϊσιος

Ο Θεός λοιπόν αλλά και οι Άγιοι για να βοηθήσουν, πρέπει ο ίδιος ο άνθρωπος να το θέλη και να το ζητά, αλλιώς δεν επεμβαίνουν. Ο Χριστός ρώτησε τον παράλυτο: « Θέλεις υγιής γενέσθαι; » . Αν δεν θέλη ο άνθρωπος, το σέβεται ο Θεός. Αν κάποιος δεν θέλη να πάη στον παράδεισο, ο Θεός δεν τον παίρνει. Εκτός αν ήταν αδικημένος και είχε άγνοια, οπότε δικαιούται την θεία βοήθεια. Διαφορετικά, δεν θέλει να επέμβη ο Θεός. Ζητά κανείς βοήθεια, και ο Θεός και οι Άγιοι την δίνουν. Μέχρι να ανοιγοκλείσης τα μάτια σου, έχουν κιόλας βοηθήσει. Μερικές φορές δεν προλαβαίνεις ούτε να τα ανοιγοκλείσης. Τόσο γρήγορα βρίσκεται ο Θεός δίπλα σου

« Αιτείτε και δοθήσεται », λέει η Γραφή.

Πηγή: http://proskynitis.blogspot.gr/

Η μακροθυμία είναι αρετή γενναίας και ευγενικής ψυχής(Άγιος Νεκτάριος)

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

Η μακροθυμία είναι αρετή γενναίας και ευγενικής ψυχής, που έχει θεμέλιο την αγάπη προς τον πλησίον.

Η μακροθυμία είναι μεγαλοψυχία, μεγαλοφροσύνη και φίλη της πραότητας.

Η μακροθυμία μαρτυράει καλή αγωγή ψυχής και εκδηλώνεται σαν συμπάθεια, φιλανθρωπία, μετριοφροσύνη και δικαιοσύνη.

Ο μακρόθυμος κυριαρχεί πάνω στον θυμό και την οργή του∙ κατευνάζει δε τις ορμές της καρδιάς του, ελεεί όσους έφταιξαν σε κάτι και λυπάται αυτούς που αμαρτάνουν.

Ο έλεγχός του γίνεται με επιείκεια και τα λόγια του εκφράζονται με σύνεση και φρόνηση.

Η οργή δεν σκοτίζει τον νου του και ο θυμός δεν διαταράσσει τα λογικά του.

 Η όψη του είναι ευχάριστη και οι κινήσεις του σεμνοπρεπείς. Έχοντας πολλή φρόνηση, δεν δικάζει με εμπαθή οξύτητα, αλλά αποφαίνεται με αγαθή κρίση για τα παραπτώματα.

Πηγή: http://proskynitis.blogspot.com/

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος Ασυγχώρητη αμαρτία το να μην συγχωρείς τον αδελφό σου!

- Αν σου πω, νήστεψε πολλές φορές μου προβάλλεις ως δικαιολογία την ασθένεια του σώματος.

- Αν σου πω, δώσε στους φτωχούς μου λες ότι είσαι φτωχός και έχεις να αναθρέψεις παιδιά.

- Αν σου πω να έρχεσαι τακτικά στις Συνάξεις της Εκκλησίας, μου λες, έχω διάφορες μέριμνες.

- Αν σου πω, πρόσεχε αυτά που λέγονται στην Εκκλησία και κατανόησε το βάθος των λόγων του Θεού, μου προβάλλεις ως δικαιολογία την έλλειψη μορφώσεως.

- Αν σου πω, φρόντισε να βοηθήσεις ψυχικά τον αδελφό σου, μου λες ότι δεν υπακούει όταν τον συμβουλεύω, αφού πολλές φορές του μίλησα και περιφρόνησε τα λόγια μου.

Βέβαια, δεν ευσταθούν οι προφάσεις αυτές και όλα αυτά είναι χλιαρά λόγια, αλλά, παρά ταύτα, μπορείς να προφασίζεσαι…

- Αν όμως σου πω, άφησε την οργή και συγχώρεσε τον αδελφό σου, ποια από τις προφάσεις αυτές μπορείς να χρησιμοποιήσεις;

Διότι νομίζω, δεν μπορείς να φέρεις ως πρόφαση ούτε ασθένεια σώματος, ούτε φτώχεια, ούτε αμάθεια, ούτε απασχόληση και μέριμνα, ούτε τίποτε άλλο.

Γι’ αυτό απ’ όλες σου τις αμαρτίες, αυτή η αμαρτία θα σου είναι ασυγχώρητη. Αλήθεια, πως θα μπορέσεις να υψώσεις τα χέρια σου στον Ουρανό; Πως θα κινήσεις τη γλώσσα σου να προσευχηθείς; Πως θα ζητήσεις συγνώμη;

Ακόμη κι’ αν θέλει ο Θεός να σου συγχωρήσει τις αμαρτίες, δεν Του το επιτρέπεις εσύ, επειδή δεν συγχωρείς τις αμαρτίες του αδελφού σου.

Διότι, αν εσύ ο ίδιος εκδικηθείς και επιτεθείς εναντίον του, είτε με λόγια, είτε με ανάλογες συμπεριφορές, είτε με κατάρες, ο Θεός δεν θα επέμβει πλέον, αφού εσύ ανέλαβες την τιμωρία Του. Και όχι μόνο δεν θα επέμβει, αλλά και από σένα θα ζητήσει λόγο, διότι φέρθηκες υβριστικά προς Αυτόν.

Πηγή: http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr

Ἐπιλογὲς ἀπὸ τὸν Παρακλητικὸ Κανόνα εἰς τὸν Δεσπότην Χριστὸν, Ὑπὲρ τῶν μαθητῶν τῶν ὑποκειμένων εἰς ἐξετάσεις. Τοῦ Μητροπολίτου Ἐδέσσης Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας κ.κ. Ἰωὴλ

Σόφισον Χριστέ, ἀοράτως τὰς νεάνιδας,

καὶ τοὺς νέους ταῖς βολαῖς ἐνεργειῶν,

τῆς σοφίας Σου, Χριστέ, κατὰ τὴν ἔτασιν.

Πρόθυμον σπουδήν, πρὸς μελέτην καὶ ἐμπέδωσιν

τῶν ποικίλων μαθημάτων Ἰησοῦ τοῖς παιδίοις ἀφειδῶς ἐπιχορήγησον.

Ὄμβροσον Χριστέ, τὰς ρανίδας τῆς σοφίας σου,

ἐν τῆ γῆ τῆ ἀγαθὴ τῶν μαθητῶν, ἴνα γένηται καρπὸς αὐτοῖς σωτήριος.

Ἡ πάσα νεολαία, προσδοκᾶ Χριστέ μου,

ἐπιτυχίας κομίσαι ὠφέλειαν, ἐκ τῶν ποικίλων ἀγώνων , αὐτῆς τῆ ρώμη σου.

Λαλῆσαι εἰς τὰ ὦτα, μαθητῶν καὶ νέων, τὰ ἀκριβῆ καὶ τὰ ἄριστα Παναγνέ,

κατὰ τὴν ὥραν αἰτοῦμεν, τῶν ἐξετάσεων.

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐπιτυχίας καὶ ἀριστεύσεως τῶν μαθητῶν, σπουδαστῶν καὶ νέων ἐν ταῖς ἐξετάσεσιν αὐτῶν καὶ ὑπὲρ τοῦ ἐλθεῖν Κύριον τὸν Θεὸν βοηθὸν ἐν ταῖς προσπαθείαις καὶ τοῖς ἀγῶσιν αὐτῶν.

Πάνσοφε Χριστέ μου Ἰησοῦ, ἡ πηγὴ τῆς ὄντως σοφίας, φώτισον δεόμεθα,

ταῖς ἐνεργείαις σου, ὅπως ἔχωσιν ἅπαντες, ἐν τὴ ἐξετάσει,

νοῦν ὀξὺν καὶ γρήγορον, εἰς τὸ συγγράψασθε, πάσας τὰς ὀρθᾶς ἀποκρίσεις,

ἐν ταῖς ἐρωτήσεσι Σῶτερ, ταῖς ὑποκειμέναις αὐτοῖς πάντοτε.

Πηγή: http://arnissiotes.blogspot.gr/

Τι σημαίνει: Μαρία – Θεοτόκος – Παναγία

Μαρία

Ασφαλώς δεν είναι γνωστό σε πολύ κόσμο το τι σημαίνει το όνομα Μαρία, και το οποίο είναι το καθ’ αυτό όνομα που της δόθηκε αρχικά, και που αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη και δεν της δόθηκε τυχαία.

«Το πανσεβάσμιον και κεχαριτωμένον όνομα της Μαρίας προσφυέστατα και αρμοδιώτατα εδόθη εις την αειπάρθενον Θεοτόκον κατά πρόγνωση και βουλή Θεού, παρά του οποίου παρά του οποίου ήταν ωρισμένη να γίνη Μητέρα Αυτού.

Σημαίνει δε το όνομα Μαρία: Παντοδυναμία, τουτέστιν εκείνη η οποία ήνωσε τα δύο άκρα αντικείμενα Θεό και  άνθρωπο.

Ακόμη σημαίνει Σοφία, η οποία βρήκε τον τρόπο δια να ενώση δύο φύσεις σε μια υπόσταση, χωρίς να συγχύση τα ιδιώματα των φύσεων.

Και τρίτον σημαίνει  Αγαθότης, ήτοι χάρις, η οποία εθεοποίησε την ανθρώπινη φύση και ανεβίβασε αυτή υπεράνω των ουρανίων δυνάμεων. Αυτά τα τρία περιέχει το όνομα Μαρία.

Δόθηκε διότι  έμελλε να υπηρετήσει το μυστήριο της ενσάρκου οικονομίας.

…» Το όνομα Μαρία παράγεται από το εβραϊκό Αϊός το οποίο δηλοί Κύριος και ερμηνεύεται Κυρία διότι, ως Μήτηρ Θεού κυριεύει και εξουσιάζει ουράνια και επίγεια κτίσματα.

Έχει δε την κυριότητα της δυνάμεως επειδή το θεμέλιο της κυριότητος είναι η δύναμις».

(Αγ. Νικοδήμου Αγιορείτου, στην ερμηνεία της ενάτης ωδής της Παρθένου)

Θεοτόκος

Το κατ’ εξοχήν θεολογικό όνομα της Μητέρας του Θεού είναι Θεοτόκος. Δι αυτό έγινε λόγος σ’ όσα αναφέρθηκαν. Εδώ χρονολογικά πότε δόθηκε αυτό στη Μητέρα του φωτός.

«Θεοτόκον ονόμασαν την Παρθένον Πατέρες προ της Γ’ Οικουμενικής Συνόδου. Στη δε Σύνοδο αυτή εδιορίσθη το πρώτον να καλείται Θεοτόκος η Παρθένος Μαρία. Ακόμη η Σύνοδος αύτη την γλυκυτάτην ταύτην της Παρθένου προσηγορίαν επικυρώσασα, ως όρον δογματικόν εις πάσαν την οικουμένην παρέδωσε. Πρώτος γαρ ο Ωριγένης Θεοτόκον την Παρθένον εκάλεσε… Ο δε Αλεξανδρείας Κύριλλος, γράφων προς Νεστόριον λέγει, ότι και ο Μέγας Αθανάσιος Θεοτόκον αυτήν και ωνόμασε και ωμολόγει».

(Πηδάλιον Εκκλησίας σ. 168)

Παναγία

Το προσφιλέστατο όνομα της Παναχράντου Δέσποινας είναι χωρίς άλλο το «ΠΑΝΑΓΙΑ». Πότε ιστορικά έλαβε αυτή την προσωνυμία η Παρθένος;

«Αποδίδεται εις την Θεοτόκον και σταθεροποιείται δι αυτήν η προσωνυμία «Παναγία». Ταύτην γνωρίζει ως επικρατούσαν πλέον κατά τον Ε’ αιώνα ο Βασίλειος Σελευκείας

(P.G. 85 425). Βραδύτερον κατά τον Ζ’ αιώνα, ο Ανδρέας Κρήτης αποκαλεί επιμόνως την Άχραντον «αγιωτέραν των αγίων» (P.G. 97 2108).

Το όνομα πλέον Παναγία υπερίσχυσε, ταυτίστηκε με την ιερά μορφή και προσωπικότητά της. Το πόσο έχει το όνομα Παναγία επικρατήσει στο Χριστεπώνυμο πλήρωμα, φαίνεται  κυρίως στις δυσκολίες της ζωής, και μάλιστα σε ξαφνικούς κινδύνους, όπου αυθόρμητα προέρχεται εκ των έσωθεν το όνομα «Παναγία μου».

Σ’ αυτές τις περιπτώσεις ούτε μάνα μου, ούτε, ούτε, όλα τότε δεν μετρούν υποχωρούν. Πώς συμβαίνει αυτό σε μικρούς και μεγάλους;

Μήπως οι πολέμιοι οι ολιγόπιστοι οι είρωνες της πίστεως μπορούν να μάς πουν πώς το όνομα της Παναγίας στις φουρτούνες της ζωής σε πολλούς ανθρώπους εκτοπίζει κάθε άλλο προσφιλές όνομα; Ασφαλώς η Παναγία δεν επέβαλε να την επικαλούνται,

αυτό είναι θέμα επιλογής και αυθορμήτου ψυχικής ανάγκης των πιστών, που το αλάνθαστο ψυχικό τους κριτήριο, τους πληροφορεί, ότι απ’ Εκείνη, θα έλθει η δύναμη η βοήθεια.

Αλλά γιατί; Διότι έχει όλη τη Χάρη του Θεού για παροχή βοηθείας σε ώρες κινδύνου που άλλες δυνάμεις, πρόσωπα, δεν δύναται να προσφέρουν. Διάχυτο πλέον τούτο ότι η θεία δύναμις παρέχεται μέσω της Παναγίας. Βέβαια, το πότε κανείς λαμβάνει και σ’ αυτές τις ώρες του κινδύνου είναι αστάθμητο.

Πηγή: Από το βιβλίο «Σαράντα Εικόνες της Παναγίας» ekklisiaonline.gr

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΓΑΠΗΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

«…Ήταν φοβερή η εποχή. Συνέλαβαν από τα βουνά κάποιον αντάρτη -τον ξέρουν οι παλαιοί Kοζανίται― και δεμένο τον έσερναν μέσα στην πόλη. Kάποιοι άνανδροι Kοζανίται, που όταν εκείνος ήταν στα πράγματα καθότανε κλαρίνο μπροστά του, τώρα βλέποντάς τον σαν κτυπημένο σκυλί να τον μεταφέρουν στην πόλη, τον φτούσαν. Aυτός ήταν εχθρός μου, επανειλημμένως επιχείρησε να με σκοτώσει.

Tον πιάσανε, λοιπόν, και σε άθλία κατάσταση τον έρριξαν στη φυλακή. Όταν το έμαθα, στεναχωρέθηκα. Πήγα στις φυλακές, για να τον δω. Oι υπεύθυνοι των φυλακών δεν με άφηναν να μπω· «Σ’ αυτόν έρχεσαι να φέρεις φαγητό;», μου είπαν· «όχι φαγητό, αλλά δηλητήριο να του δώσεις». Και τους απήντησα·

―«Όπως ερχόμουν σ’ εσάς και έφερνα φαγητό στη φυλακή και όχι δηλητήριο, το ­ίδιο θα κάνω και σ’ αυτόν τον φυλακισμένο».
Mε άφησαν τότε να μπω. Όταν άνοιξε η πόρτα και με είδε, έκλαυσε. Ήταν σε άθλία κατάσταση. Kαι είπε· «Πάτερ Aυγουστίνε, εσύ ήρθες να με δεις! Oύτε η γυναίκα μου ούτε τα παιδιά μου δεν ενδιαφέρονται για μένα. Tώρα πιστεύω ότι υπάρχει Xριστός!».

Πηγή: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/

Η αμαρτία δυσαρεστεί το Θεό

Αγίου Ιωάννου Κρονστάνδης

Όταν ο πειρασμός σε παρακινεί για ν’ αμαρτήσεις, να θυμάσαι πως η αμαρτία δυσαρεστεί πάρα πολύ το Θεό.

Ο Θεός αποστρέφεται και μισεί την ανομία. «Εμίσησας πάντας τους εργαζομένους την ανομίαν», λέει ο ψαλμωδός (Ψαλμ. Ε’ 6).

Και για να το καταλάβεις καλύτερα αυτό, φέρε στο νου σου έναν πατέρα δίκαιο και αυστηρό, ο οποίος αγαπάει την οικογένειά του και προσπαθεί με κάθε μέσο να αναθρέψει τα παιδιά του με αρχές, να τα κάνει τίμια ώστε να τα επιβραβεύσει αργότερα για την καλή τους συμπεριφορά και να τους χαρίσει τα πλούσια αγαθά που με πολλούς κόπους απόκτησε. Με λύπη του όμως διαπιστώνει πως τα παιδιά του δεν ανταποκρίνονται στην αγάπη του πατέρα τους, δεν τον αγαπούν, δε φροντίζουν για την κληρονομιά που με τόση αγάπη ετοίμασε γι’ αυτά αλλά ζουν απρόσεκτα, τρέχουν ακάθεκτα προς την καταστροφή.

Και «αμαρτία αποτελεσθείσα αποκύει θάνατον»(Ιακ. Α’ 15), σκοτώνει την ψυχή, μας κάνει δούλους του διαβόλου, του ανθρωποκτόνου. Κι όσο περισσότερο μείνουμε στην αμαρτία, τόσο πιο δύσκολη θα ’ναι η επιστροφή μας και τόσο πιο σίγουρη η απώλειά μας. Γι’ αυτό και τ’ αποτελέσματα κάθε αμαρτίας είναι οδυνηρά.

Αν η καρδιά σου ρέπει προς την αμαρτία κι ο διάβολος αρχίζει να υποδαυλίζει την ψυχή σου, ώστε να την απομακρύνει ολότελα από την πέτρα της πίστης, να λες μέσα σου: «Γνωρίζω πως πνευματικά είμαι φτωχός, πως χωρίς πίστη είμαι ένα τίποτα. Το πνεύμα μου είναι τόσο αδύναμο, ώστε μόνο με το όνομα του Χριστού ζω και ειρηνεύω, ευφραίνομαι και χαίρεται η καρδιά μου. Χωρίς το Χριστό βασανίζομαι, η καρδιά μου θλίβεται, είμαι πνευματικά νεκρός. Χωρίς το Σταυρό του Χριστού θα είχα γίνει από καιρό θύμα της πιο άγριας κατάθλιψης κι απόγνωσης. Μόνο ο Χριστός με κρατεί ζωντανό. Κι ο Σταυρός είναι η ειρήνη μου, η παρηγοριά μου».

«Η εν Χριστώ ζωή μου»

Πηγή: http://nefthalim.blogspot.com/

Οι πειρασμοί και οι συμφορές είναι αιτία καυχήσεως και χαράς!

Του Αγίου Ιωάννου, του Χρυσοστόμου

Κάθε πειρασμός, κάθε θλίψη, κάθε επίθεση του διαβόλου, αν είμαστε προσεκτικοί και υπομονετικοί, μπορεί να μας προξενήσει μεγάλη ωφέλεια. Ο νοητός εχθρός επιτέθηκε με τόση μανία εναντίον του Ιώβ.

Αλλά σε τι τον ζημίωσε τελικά; Σε τίποτα. Απεναντίας, του εξασφάλισε μεγαλύτερη αγιότητα και λαμπερότερη δόξα.

Όταν εμείς είμαστε άγρυπνοι, ο διάβολος δεν μπορεί να μας βλάψει. Μπορεί όμως, άθελά του, να μας ωφελήσει, να μας αυξήσει την αρετή. Παρατήρησε τι γίνεται, όταν κάποιος παίρνει ένα καλάμι και φυσάει τη φωτιά. Στην αρχή φαίνεται ότι τη σβήνει. Τελικά, όμως, όχι μόνο δεν τη σβήνει, αλλά και τη δυναμώνει.

Χωρίς προβλήματα, χωρίς συμφορές, χωρίς αρρώστιες, χωρίς λύπες, τι θα έκανε ο άνθρωπος; Θα το έριχνε στην τρυφή και τη μέθη, θα κυλιόταν στο βούρκο σαν γουρούνι, θα ξεχνούσε ολότελα το Θεό και τις άγιες εντολές Του. Τώρα, όμως, οι αγωνίες και οι φόβοι, οι θλίψεις και οι δοκιμασίες τον κρατούν σε κάποιαν εγρήγορση, του γίνεται σχολείο φιλοσοφίας, γυμναστήριο της ψυχής.

Όπως ο χρυσικός βάζει το χρυσάφι στο χωνευτήρι και το αφήνει στη φωτιά, ώσπου να καθαριστεί, έτσι και ο Θεός αφήνει τις ψυχές μέσα στο καμίνι των συμφορών, ώσπου να αποκτήσουν καθαρότητα.

Αν έκανες φόνο ή μοιχεία ή άλλη θανάσιμη αμαρτία, που σε αποκλείει από τη βασιλεία των ουρανών(εάν δεν μετανοήσεις) τότε να λυπάσαι και να κλαίς. Αν όμως, με τη χάρη του Θεού, δεν έκανες κάτι τέτοιο, γιατί ταράζεσαι και βαρυγκωμάς με την πρώτη συμφορά που σε βρήκε; Ο Θεός δεν μας έδωσε το αίσθημα της λύπης για να το χρησιμοποιούμε άκαιρα και αλόγιστα, αλλά όταν πρέπει και όταν μας ωφελεί. Να λυπόμαστε λοιπόν, όχι όταν μας βλάπτουν, μα όταν βλάπτουμε, όχι όταν μας αδικούν, μα όταν αδικούμε, όχι όταν πονάμε, μα όταν προξενούμε πόνο.

Έτσι όρισε ο Πλάστης μας. Εμείς όμως, κάνουμε το αντίθετο: Ζημιώνουμε τους άλλους χωρίς τύψεις συνειδήσεως. Και όταν μας ζημιώνουν, ταραζόμαστε, απελπιζόμαστε, καμιά φορά είμαστε έτοιμοι να αυτοκτονήσουμε!

Πρέπει να το καταλάβουμε καλά: Για το χριστιανό μόνο δύο αιτίες λύπης υπάρχουν. Η πρώτη, όταν ο ίδιος εναντιώνεται στο Θεό, όταν δηλαδή ενεργεί αντίθετα στο άγιο θέλημά Του. Και η δεύτερη, όταν δει τον πλησίον του να εναντιώνεται στο Θεό.

Οι θλίψεις και οι δοκιμασίες δεν είναι αιτίες λύπης, αλλά καυχήσεως και χαράς…

Όπως λέει ο απόστολος, οι πειρασμοί που αντιμετωπίζουμε είναι στα μέτρα μας. Και ο Θεός δεν επιτρέπει να δοκιμαστούμε παραπάνω από τις δυνάμεις μας, αλλά όταν έρθει ένα πειρασμός, δίνει και τη διέξοδο, για να μπορέσουμε να τον αντέξουμε (Ά Κορ. 10:13). Με τέτοιες μεθόδους θεραπεύει και σώζει τις ψυχές μας ο Κύριος, και γι’ αυτό πρέπει να Τον ευχαριστούμε και Τον δοξάζουμε.

Από το βιβλίο: «Θέματα ζωής» Εκδόσεις: Ιερά Μονή Παρακλήτου

Πηγή: http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/

Μπορεί κανείς να σωθεί χωρίς εξομολόγηση και χωρίς πνευματικό;

Όχι. Κανείς δεν μπορεί να σωθεί, ούτε λαϊκοί ούτε μοναχοί ούτε κληρικοί, χωρίς την εξομολόγηση των αμαρτιών και χωρίς τη λύση από τον πνευματικό, κατά τον λόγο του Κυρίου που λέει:

«Λάβετε Πνεύμα Άγιον.Αν τινών αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς. Αν τινών κρατήτε, κεκράτηνται» (Ιω. 20, 23).

Και σε άλλο χωρίο: «Όσα εάν δήσητε επί της γης, έσται δεδεμένα εν τω ουρανώ. Και όσα εάν λύσητε επί της γης, έσται λελυμένα εν τω ουρανώ» (Ματθ. 18, 18).

Επομένως, πώς θα μπει κανείς στη βασιλεία των ουρανών, μη όντας λελυμένος στη γη από τις αμαρτίες του; Διότι η εξουσία αυτή δόθηκε μόνο στους εκλεκτούς, δηλαδή στους Αποστόλους, στους Επισκόπους και στους Ιερείς, και όχι στους λαϊκούς.

Πρέπει όλοι να έχουμε τους πνευματικούς μας και να εξομολογούμεθα τακτικά, ακόμα και εκείνοι οι οποίοι νομίζουν ότι δεν έχουν αμαρτίες.

Ετσι μας διδάσκει ο άγιος Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης: «εάν είπωμεν οτι αμαρτίαν ουκ έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια ουκ έστιν εν ημίν. εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, πιστός έστι και δίκαιος, ίνα αφή ημίν τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας» (Α’ Ίω. 1, 8-9).

Και ο άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης δείχνει λέγοντας: «Όλοι πρέπει να μετανοήσουμε, και λαϊκοί και μοναχοί και ιερείς και αρχιερείς. Να μετανοήσουμε όλοι (να εξομολογηθούμε), για να σωθούμε».

Χωρίς εξομολόγηση, κανείς δεν μπορεί να σωθεί, επειδή «πολλά γαρ πταίομεν άπαντες» (Ιακώβου 3, 2). Πας άνθρωπος συλλαμβάνεται και γεννιέται με αμαρτίες (Γεν. 8, 21˙ Ψαλ. 50, 6˙ Ματθ. 7, 11˙ Ρωμ. 3, 11).

Η Αγία Γραφή μας δείχνει ότι «η δε αμαρτία γεννά τον θάνατον» (Ιακ. 1, 15) και ότι «τίποτα ακάθαρτο δεν θα εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών».

Να ενθυμούμαστε ότι «αμαρτία είναι η καταπάτηση του νόμου του Θεού και ακαθαρσία ενώπιον Του», και ότι η οργή του Κυρίου έρχεται πάνω στους κακούς και αμαρτωλούς, οι οποίοι πεθαίνουν ανεξομολόγητοι και χωρίς μετάνοια.

Οι αμαρτωλοί, δι’ εξομολογήσεως και μετανοίας, στρέφουν την δίκαιη οργή του Θεού και αποκτούν την σωτηρία, των ψυχών τους….

Γέροντας Κλεόπας Ιλιέ

Πηγή: eikonografies.gr

FR. PETER GILLQUIST. Τα πέντε βήματα που κάναμε ως χριστιανοί γονείς.

Ένας από τους μεγαλύτερους αγώνες που έχουμε σήμερα ως Εκκλησία είναι να κρατήσουμε τα παιδιά μας μέσα στην ορθόδοξη πίστη. Πολύ συχνά φαίνεται ότι δεν ενδιαφέρονται. Μπορούμε με κάποιο τρόπο να τους δώσουμε κίνητρα, να τα παρακινήσουμε να ακολουθήσουν τον Χριστό και την Ορθοδοξία; Πιστεύω ότι μπορούμε. Χρειάζεται αφοσίωση και σκληρή δουλειά, αλλά αξίζει.

1.     Δώστε προτεραιότητα στην οικογένειά σας

Σημαντικότερο από κάθε τι άλλο, πλην της Βασιλείας του Θεού, είναι η οικογένειά μας. Πιστεύω ότι, αν θέλουμε να χτίσουμε ορθόδοξες χριστιανικές οικογένειες, η γυναίκα ή ο άνδρας μας και τα παιδιά μας πρέπει να αποτελούν την πρώτη μας προτεραιότητα, μετά τον Χριστό και την Εκκλησία.

2.     Μιλήστε στα παιδιά σας για την πιστότητα τον Θεού

Στο τέταρτο κεφάλαιο του Δευτερονομίου, ο Μωυσής μιλάει στα τέκνα του Ισραήλ για τη σημασία που έχει να τηρούν τις εντολές του Θεού. Στη συνέχεια απευθύνεται ευθέως στους γονείς και στους παππούδες: «Πρόσεχε σεαυτω καί φύλαξον τήν ψυχήν σου σφόδρα, μή έπιλάθη πάντας τούς λόγους, ους έωράκασιν οι οφθαλμοί σου καί μή άποστήτωσαν από τής καρδίας σου πάσας τας ημέρας τής ζωής σου, καί συμβιβάσεις τούς υιούς σου καί τούς υιούς των υιών σου» (Δευτερ. 4:9).

Ίσως γνωρίσατε τον Χριστό κάπως αργά στη ζωή σας και νιώθετε ότι δεν έχετε δουλέψει αρκετά -από πνευματική άποψη- με τα παιδιά σας, που τώρα έχουν τις δικές τους οικογένειες. Είναι μια ευκαιρία να δοκιμάσετε με τα εγγόνια σας. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα γίνετε οι γονείς των εγγονών σας. Αυτό όμως που μπορείτε να κάνετε, είναι να τους πείτε όσα έκανε ο Θεός για σας, ακριβώς όπως το λέει ο Μωυσής. Μιλήστε τους. Αν πιστέψατε στον Θεό σε πιο προχωρημένη ηλικία, πείτε το στα εγγόνια σας. Μιλήστε τους για τα μαθήματα που πήρατε στη ζωή σας. Διηγηθείτε τους αληθινές ιστορίες από τη ζωή σας, όπου είδατε την πιστότητα και το έλεος του Θεού.

3.     Αγαπάτε το σύζυγο ή τη σύζυγό σας

Όσο κι αν το θέλω, δεν μπορώ να τονίσω το τρίτο αυτό σημείο αρκετά, αλλά κάνουμε μεγάλη χάρη στα παιδιά μας αν αγαπάμε τους συζύγους μας. Οι ψυχολόγοι θεωρούν ότι για τα παιδιά περισσότερη αξία κι από την αγάπη που παίρνουν από τους γονείς τους έχει το να ξέρουν ότι ο πατέρας κι η μητέρα αγαπιούνται. Τα παιδιά γνωρίζουν ενστικτωδώς ότι, αν η αγάπη μέσα στο γάμο καταλυθεί, λίγα πράματα απομένουν γι’ αυτά.

Το ωραίο κείμενο που περιγράφει αυτή την αγάπη ανήκει στην προς Εφέσους Επιστολή και είναι αυτό που διαβάζουμε ως Αποστολικό ανάγνωσμα στο μυστήριο του Γάμου: «Οι άνδρες αγαπάτε τας γυναίκας εαυτών, καθώς καί ό Χριστός ήγάπησε τήν εκκλησίαν» (στίχος 25). Αυτό σημαίνει, ότι την αγαπάμε τόσο, ώστε να πεθάνουμε γι’ αυτήν. Δεχόμαστε το μαρτύριο ο ένας για τον άλλον• άλλωστε αυτό το νόημα έχουν και τα γαμήλια στέφανα: Αγαπώ το σύζυγο ή τη σύζυγό μου περισσότερο κι από την ίδια τη ζωή. Τα στέφανα επίσης υπονοούν τη βασιλική ιδιότητα. Μιλώντας στο γάμο του μικρότερου γιού μου, είπα: «Πέτρο, να της συμπεριφέρεσαι σαν να είναι βασίλισσα! Χριστίνα, να του συμπεριφέρεσαι σαν να είναι βασιλιάς!» Κι αυτό πράγματι λειτουργεί πολύ αποτελεσματικά.

Και μη θεωρήσετε ποτέ ότι η περίοδος της αβρότητας έχει πια περάσει.. Με τη σύζυγό μου βγαίνουμε ακόμη έξω μαζί, κι ας έχουν περάσει σαράντα πέντε χρόνια γάμου. Είναι φορές που θέλεις ένα διάλειμμα• τότε βγαίνεις μαζί της και μιλάτε και την ακούς και μένετε ερωτευμένοι. Πριν ακόμη παντρευτώ, είχα ένα φίλο που διατηρούσε μια θαυμάσια σχέση με τη γυναίκα του. Τον ρωτούσα: «Ποιο είναι το μυστικό σας;» Και η συμβουλή του: «Βρες τι της αρέσει και κάν’ το». Φροντίστε η αγάπη σας να μεγαλώνει και διατηρήστε την αβρότητα.

4.     Ποτέ μην επιβάλλετε την πειθαρχία θυμωμένοι

Υπάρχουν φορές που τα πράγματα πηγαίνουν άσχημα, ίσως πολύ άσχημα. Θα ήθελα να μπορώ να πω ότι ποτέ κανένα από τα παιδιά μας δεν αστόχησε. Ή ότι οι γονείς τους ήταν αλάθητοι. Δεν ξέρω, όμως, καμιά οικογένεια που να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Θα πω ότι από τα έξι μας παιδιά, τα τρία ήταν σχετικά εύκολα στην ανατροφή τους, για τα άλλα τρία οι προκλήσεις για μας τους γονείς τους ήταν μεγαλύτερες. Όταν κάποιο απ’ αυτά, στα χρόνια της εφηβείας, «στύλωνε τα πόδια του», έλεγα στη γυναίκα μου: «Θυμάσαι πώς ήμασταν εμείς στην αντίστοιχη ηλικία; Δεν κάνει κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι κάναμε εμείς». Ως έφηβος ήμουν δύσκολος, και κάτι απ’ αυτό «βγαίνει» τώρα στα παιδιά μας.

Ο άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής έγραφε: «μειζοτέραν ταύτης ουκ έχω χαράν, ίνα ακούω τά έμά τέκνα εν άληθεία περιπατοϋντα» (Ιω. 4). Αλλά και το αντίθετο είναι αληθινό. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος καρδιάς από το να βλέπεις τα παιδιά σου να μη βαδίζουν την οδό της αλήθειας. Είχαμε κι εμείς μερικά τραντάγματα στην οικογένειά μας. Υπήρχαν νύχτες που μαζί με τη γυναίκα μου προσπαθούσαμε δακρυσμένοι να κοιμηθούμε ψιθυρίζοντας: «Κύριε, υπάρχει άραγε φως στην άκρη αυτού του τούνελ;»

5.     Βοηθήστε τα παιδιά σας να διακρίνουν το θέλημα του Θεού

Ας ρίξουμε και πάλι μια ματιά στο 4ο Κεφάλαιο των Παροιμιών, στο 10ο στίχο: «Άκουε υιέ καί δέξου εμού λόγους... οδούς γάρ σοφίας διδάσκω σε, έμβιβάζω δέ σαι τροχιαλαίς όρθαίς». Η φράση «έμβιβάζω δέ σαι τροχιαις όρθαΐς» δεν μιλάει για το δρόμο που εμείς θέλουμε να πάρει, αλλά για το δρόμο που ο Θεός θέλει να ακολουθήσει το παιδί μας. Με άλλα λόγια, αφού συνυπολογίσουμε τα χαρίσματα του παιδιού, τη συγκινησιακή του συγκρότηση, την προσωπικότητά του, τα διανοητικά του προσόντα και την κλήση του, θα το βοηθήσουμε να διακρίνει το μονοπάτι που ο Θεός έχει χαράξει γι’ αυτό.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα έρθουν ποτέ προβλήματα. Είμαι αφελής αλλά όχι τόσο, ώστε να πιστεύω κάτι τέτοιο. Υπάρχουν κι άλλα τραντάγματα που θα έρθουν στη ζωή μας. Όπως όμως ομολογούμε στην Ακολουθία του Γάμου «Εύχαί γονέων στηρίξουσι θεμέλια οίκων». Αυτά τα χρόνια δεν αποτελούν χαμένο χρόνο, αλλά μια περίοδο ευγνωμοσύνης.

Εύχομαι να σας δώσει ο Θεός τη χαρά που έδωσε και σε μας, να δείτε την οικογένειά σας να αυξάνει εν Χριστώ.

Πηγή: http://apantaortodoxias.blogspot.gr/

Δυό φράσεις από το Ευαγγέλιο,που μας λένε καθαρά που βρίσκεται ο Χριστός,για να Τον βρίσκουμε εύκολα.

...Τώρα θυμήθηκα,παιδιά μου,δυό φράσεις από το Ευαγγέλιο,που μας λένε καθαρά που βρίσκεται ο Χριστός,για να Τον βρίσκουμε εύκολα.

Η πρώτη φράση είναι τα λόγια του Κυρίου στον γραμματικόν εκείνον,που ζήτησε να Τον ακολουθήσει παντού όπου και αν πήγαινε:«αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσι καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ».(Ματθ.8,20).Δεν είχε δηλαδή που ν'ακουμπήσει το κεφάλι Του σαν άνθρωπος για να ξεκουραστεί.Και κοιμόνταν στα άλση και στους λόφους ή όπου Τον φιλοξενούσαν.Κι εμείς οι άθλιοι και αχόρταγοι άνθρωποι,όσα κι αν έχουμε πάντα παραπονιόμαστε και θέλουμε περισσότερα!Είμαστε πλεονέκτες,φίλαυτοι,ματαιόφρονες...

-Ενώ ο Χριστός ήταν ξυπόλητος και μονοχίτων και πιο φτωχός από τους φτωχούς ο πλουσιότερος πάντων,συμπλήρωσε κάποιος ακροατής.

-Η άλλη φράση παιδιά μου είναι από το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον(19,30)και μας αποκαλύπτει που βρήκε τόπον για να γείρει το κεφάλι Του ο Δημιουργός του σύμπαντος.

-Σε ποιό μέρος,Γέροντα;

-Πάνω στον Σταυρό!Ναι,πάνω στον Σταυρό,δηλαδή στην κορυφή της θυσίας.Εκεί «κλίνας την κεφαλήν παρέδωκε το πνεύμα».

Το ακούσατε αγαπητοί μου;Στην αρχή ο κόσμος δεν του έδωσε τόπο να γεννηθεί και κατέφυγε σ'έναν σταύλο για ζώα.Και σε όλη Του τη ζωή,φτωχός,κατατρεγμένος,άστεγος και διωκόμενος,δεν βρήκε άλλον τόπο από τον μαρτυρικό Σταυρό.Μόνο πάνω στον Σταυρό βρήκε τόπο ν'αναπαυθεί.Και η ανάπαυσή Του ήταν η θυσία.Τότε ακριβώς παρέδωσε το πνεύμα Του στον Θεό Πατέρα.

Να λοιπόν που πρέπει και εμείς να βρίσκουμε την αληθινή ανάπαυσή μας:Στον Σταυρο του Χριστού μας,στο πνεύμα της αγάπης του Θεού όπου«πάντες οι Άγιοι αναπαύονται»!

 Έγινε και πάλι σιωπή κατανυκτική και ο γέροντας αφού έκανε το σημείο του Σταυρού πρόσθεσε:

-Όταν κάνουμε,παιδιά μου,τον σταυρό μος,ας θυμόμαστε τον λόγο του Ευαγγελίου:«Κλίνας την κεφαλήν παρέδωκε το πνεύμα»και ας λέμε ολοκαρδίως την ευγνωμοσύνη μας:«Δόξα σε Σένα,Κύριε Ιησού Χριστέ,δόξα Σοι»!Γιατί χωρίς αυτήν την κορυφαία θυσία δεν θα υπήρχε σωτηρία για κανέναν άνθρωπο!Κι ακόμα να θυμόμαστε ότι ο Χριστός βρίσκεται πάνω στον Σταυρό με την ανίκητη δύναμή Του συνεχώς,για να βοηθά τους πιστούς,όταν κάνουν τον Σταυρό τους να επικαλούνται την χάρη Του!

Από το βιβλίο του Π.Μ.Σωτήρχου«Οι εραστές του Παραδείσου»   Εκδ.Αστήρ

Πηγή:  http://proskynitis.blogspot.com/

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ως μαθητής του Κυρίου

Ο Ιωάννης από μικρός υπήρξε πιστός μαθητής του Ιωάννου του Προδρόμου. Με μεγάλη προσοχή άκουε από τον μεγάλο ερημίτη και προφήτη τις περί του Μεσσία προαγγελίες του. Επιθυμούσε με λαχτάρα να έρθει Εκείνος στις μέρες του και να τον γνωρίσει. Κάποια μέρα ο Βαπτιστής, έχοντας μαζί του τους δυο μαθητές του Ιωάννη και Ανδρέα, είδε τον Ιησού να βαδίζει κοντά. Τότε μαρτύρησε γι’ Αυτόν λέγοντας: «ίδε ο Αμνός του Θεού» (Ιωάν. 1,35-40). Αμέσως οι δυο μαθητές ακολούθησαν τον Ιησού και τον ρώτησαν που μένει. Αυτός τους είπε: «έρχεσθε και ίδετε» (Ιωάν. 1,40). Αυτοί είδαν που μένει και έμειναν μαζί Του όλη την ημέρα. Ο Ιωάννης συγκινήθηκε αφάνταστα από αυτή τη συνάντηση γι’ αυτό μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο, πήραν τη μεγάλη απόφαση χωρίς κανένα δισταγμό , άφησαν την αλιευτική επιχείρηση και ακολούθησαν τον Κύριο με αφοσίωση και αγάπη (Ματθαίος 4, 21-22. Μάρκος 1, 19-20. Λουκάς 5, 1-11). Τον ακολούθησαν σε όλη τη διάρκεια της δημόσιας ζωής του επί τρία χρόνια.

 Μέσα από τα κείμενα της Καινής Διαθήκης λαμβάνουμε, σε σχέση με τους περισσότερους Αποστόλους, αρκετές πληροφορίες για τον Ιωάννη. Συμπεραίνεται ότι ήταν ο μικρότερος στην ηλικία μαθητής του Κυρίου, σχεδόν έφηβος. Ο υπέροχος χαρακτήρας του, η υπακοή του, η πίστη και η αφοσίωσή του στον Κύριο, είχαν ως συνέπεια να είναι λίαν αγαπητός από τον Ιησού και τους άλλους αποστόλους. Εξ’ αιτίας του σπάνιου αυθορμητισμού του επονομάστηκε από τον Κύριο Βοαναργές (= υιός βροντής), όπως και ο αδελφός του Ιάκωβος.

      Ο Ιωάννης υπήρξε ο κατ’ εξοχήν αγαπημένος μαθητής του Κυρίου, ενώ μαζί με τον Πέτρο και τον Ιάκωβο αποτέλεσε το στενό κύκλο των μαθητών του Κυρίου. Ως στενός μαθητής του Κυρίου ευτύχησε να δει το θαύμα της Μεταμορφώσεως του Κυρίου στο όρος Θαβώρ, όπου μαζί με τον Πέτρο και τον Ιάκωβο άκουσαν την φωνή του Θεού Πατρός που έλεγε: «ούτος εστίν ο υιός μου ο αγαπητός εν ώ ηυδόκησα αυτού ακούετε» (Ματθ. 17,1, Μάρκ. 9,2).

      Βέβαια τα λόγια του Κυρίου πολλές φορές παρανόησαν οι μαθητές του. Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή του Μάρκου (10, 35-45) όπου τα δύο αδέλφια, ο Ιωάννης με τον Ιάκωβο, παρακάλεσαν τον Ιησού να τους δώσει εξέχουσα θέση στην επίγεια βασιλεία που θα ίδρυε, παρανοώντας το πραγματικό νόημα της βασιλείας που εννοούσε. Λίγο αργότερα και πριν μπει στα Ιεροσόλυμα ο Ιησούς, οι μαθητές οδηγήθηκαν σε ένα χωριό Σαμαρειτών, οι οποίοι όμως δεν τους δέχτηκαν. Τότε οι Ιωάννης και Ιάκωβος ζήτησαν από τον Κύριο να ρίξει φωτιά στην πόλη, όπως είχε κάνει ο προφήτης Ηλίας, για να τους εξολοθρεύσει (Λουκάς 9, 51-56).

     Ο Κύριος μάλιστα έδειχνε να τον εμπιστεύεται απερίφραστα, αφού σε αυτόν και τον Πέτρο έδωσε εντολή να ετοιμάσουν το Μυστικό Δείπνο (Λουκάς 22, 8), ενώ του εμπιστεύτηκε τη φροντίδα της μητέρας Του (Ιω. 20,4). Σημαντικό επίσης επεισόδιο που δείχνει τη μεγάλη οικειότητα και αγάπη που του είχε ο Κύριος είναι το περιστατικό του Μυστικού Δείπνου, όπου ο Πέτρος απευθύνθηκε σε αυτόν να μεσολαβήσει, ώστε να μάθουν ποιος θα τον προδώσει. Ο Ιωάννης είχε το θάρρος να πέσει στο στήθος του Διδασκάλου του και με αγωνία να τον ρωτήσει,  ποιος είναι ο προδότης.

Ύστερα από τη σύλληψη του Ιησού ο Ιωάννης τον ακολούθησε και μπήκε στην αυλή του αρχιερέα Καϊάφα σαν γνωστός του, όπου μάλιστα μεσολάβησε να περάσει και ο Πέτρος (Ιω. 18, 16).

     Κατά τη Σταύρωση του Κυρίου αυτός μαζί με λίγες ευσεβείς γυναίκες παραβρέθηκαν κάτω από το Σταυρό, ενώ όλοι τον είχαν εγκαταλείψει. Γι' αυτό και ο Κύριος αναθέτει στον αγαπημένο του μαθητή την φροντίδα της Μητέρας του, λέγοντάς της «Γύναι, ιδού ο υιός σου», και στον Ιωάννη «Ιδού η μήτηρ σου». Από την ώρα εκείνη, πήρε στο σπίτι του την Μητέρα του Κυρίου. Και όταν ανεστήθη ο Κύριος, ο Ιωάννης μαζί με τον Πέτρο πήγαν πρώτοι στον τάφο.

       Ο Ιωάννης ήταν επίσης παρών στην Ανάληψη του Κυρίου και κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, μαζί με τους άλλους μαθητές, δέχτηκε την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Μέχρι την Κοίμηση της Θεοτόκου έμεινε στα Ιεροσόλυμα, υπηρετώντας την σ’ όλες τις ανάγκες. Έτσι ο Ιωάννης αναδείχτηκε ο αγαπημένος μαθητής του Ιησού και ο μαθητής της αγάπης.

Πηγή: users.sch.gr

Συνεχή θαύματα του αγίου Εφραίμ Νέας Μάκρης.

Τα θαύματα του αγίου τελειωμό για τους πιστεύοντες δεν έχουν..έχουν γραφεί τόμοι και θα συνεχίζονται να γράφονται όσο υπάρχει ζωή και βάσανα αρρώστιες και προβλήματα..

Αναφέρουμε σήμερα στην αναρτησή μας πιο κάτω μια επώνυμη μαρτυρία βρισκοντάς την στο διαδικτυο..από μας δεν είναι διασταυρωμένη αλλα ποιος ο λόγος από την άλλη πλευρά να είναι ψέμα..υπάρχουν αναφορές σε άλλα πολλά γεγονότα για ψεύδη αλλά ποιος ο λόγος για έναν άγιο..

 Hταν Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2006 ξημερώματα Δευτέρας, όταν εγώ και η Δέσποινα ολοκληρώναμε τις τελευταίες εργασίες για την ανακαίνηση του σπιτιού μου. Τότε ξαφνικά σ΄ όλο το σπίτι υπήρξε έντονα η μυρωδιά από λιβάνι... και αναρωτηθήκαμε ποιος θα μπορούσε να λιβανίζει τέτοια ώρα;!Τί κι αν βγήκαμε στο μπαλκόνι, τι κι αν έίχε περάσει μια ώρα, η μυρωδιά δυνάμωνε. Έντονο μύρο είχε κατακλείσει όλο το σπίτι! Κοιταχτήκαμε στα μάτια και φύγαμε γρήγορα-γρήγορα φοβισμένοι μη γνωρίζοντας τι συμβαίνει. Όταν σταματήσαμε τις εργασίες και φύγαμε από το σπίτι η έντονη μυρωδιά σταμάτησε. Μετά από τρεις μέρες ένοιωθα απίστευτη εξάντληση και αδιαθεσία. Για πρώτη μου φορά επισκέφθηκα νοσοκομείο. Hταν 22 Νοεμβρίου 2006.Η πρώτη επίσημη διάγνωση των γιατρών ήταν οτι το συκώτι μου είχε σχεδόν καταστραφεί και μόνο από θαύμα θα μπορούσα να ζήσω. Τότε αποκρίθηκα στη Δέσποινα και της είπα: ΅θέλω να με πας κάπου να προσευχηθώ... υπάρχει κάποιο κοντινό μοναστήρι εδώ στην Αθήνα;¨ κι εκείνη μου απάντησε γνωρίζω για το μοναστήρι του Αγίου Κυπριανού στη Φυλή, για κάποιο άλλο μοναστήρι στην Πεντέλη και για τον Άγιο Εφραίμ στη Νέα Μάκρη. Αμέσως της απάντησα θέλω να με πάρεις απο δω και να με πας κατευθείαν εκει, στον Άγιο Εφραίμ! Φύγαμε λαθραία από το νοσοκομείο με την πεταλούδα των ορών στα χέρια μη γνωρίζοντας που ακριβώς πηγαίναμε.

Σταματήσαμε στη Λεωρόρο Μαραθώνος σ' ένα βενζινάδικο να ρωτήσουμε μια κύρια που βρίσκεται το μοναστήρι. Εκείνη όμως αντι να μας οδηγήσει σε αυτό, άρχισε να μας λέει πόσο θαυματουργός είναι ο Άγιος Εφραίμ, πόσο γοργουπήκοος ΑΓΙΟΣ ΕΙΝΑΙ και ότι εμφανίζεται με το μύρο του. Τότε κατάλαβα πως δε χρειαζόταν να μου πει που πρέπει να πάω, αλλά ν΄ ακολουθήσω απλά το κάλεσμά του.Χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα έξω από τη Μονή. Η Δέσποινα με ρώτησε... ήξερες πού ήταν; Δεν της απάντησα και προχωρήσαμε προς τα μέσα. Σε 10 λεπτά η Μονή θα έκλεινε. Όταν βρέθηκα μπροστά στο σκήνωμα του Αγίου Εφραίμ τα γόνατα μου λύγησαν, ξέσπασα σε απίστευτους λυγμούς κάνοντας όσους πιστούς βρίσκονταν εκεί να με αφήσουν μόνο μου με τον Άγιο. Το παράπονο για τις ασωτίες και τις αμαρτίες της ζωής μου ήταν τεράστιο. Είχα συγκλονιστεί ολόκληρος, ήταν η στιγμή που αλλάξαν όλα μέσα μου. Πίστεψα ότι θα γίνω καλά! Μετά απ¨ αυτό γύρισα στο νοσοκομείο συγκλονισμένος έχοντας πλέον απίστευτη θέληση για ζωή και πίστη. Είχαν όλα πλέον αλλάξει μέσα μου.Από την επόμενη μέρα η εξετάσεις έδειχναν για πρώτη φορά βελτίωση. Μέρα με τη μέρα το συκώτι μου αναπλάθονταν μη μπορώντας οι γιατροί να εξηγήσουν την ανέλπιστη επαναφορά.Μέσα σε δύο εβδομάδες το 80 % κατεστραμμένου ύπατος είχε αναπλαθεί τελείως και ήμουν έτοιμος να γυρίσω στη δουλεία μου. Είχα τάξει στον Άγιο Εφραίμ ότι πριν πάω στο σπίτι μου, θα πήγαινα στο μοναστήρι να τον ευχαριστήσω... όμως δεν πήγα όπως του έιχα υποσχεθεί και γύρισα σπίτ μου. Μετά από τρεις μέρες μπήκα ξανά εκτάκτως στο νοσοκομείο. Η διάγνωση των γιατρών... απλαστική αναιμία. Ο μυελός των οστών δεν παρήγαγε αίμα και θα χρειαζόταν άμεσα μεταμόσχευση.

Μπαίνοντας στην απομόνωση που θα με... φιλοξενούσε για τον επόμενο μήνα γέμησα το χώρο με τις εικόνες του αγαπημένου μου Αγίου. Έσκησα το στρώμα του κρεβατιού μου κι εβαλά μέσα την εικόνα του Αγίου Εφραίμ. Σε καμία απο τις θεραπείες ο αργανισμός δεν ανταποκρίθηκε. Ήταν πλέον πολλοί οι μήνες που είχα να βγω απ΄ το δωμάτιο, την απομόνωση παρα τη θέλησή μου. Ο οργανισμός μέρα με τη μέρα εξασθενούσε, το πνεύμα μου όμως και η πίστη μου μεγάλωνε Ήταν μεσημέρι όταν ακούσαμε φωνές από το διπλανό δωμάτιο. Οι γονείς κάποιου παιδιού φωνάζανε τρωμαγμένοι και οι γιατροί ακουγονταν να τρέχουν πανικόβλητοι... μας φεύγει-μας φέυγει ο μικρός... φωνάζανε. Χάος επικρατούσε έξω απ΄ το δωμάτιό μου. Εγώ κι ο πατέρας μου είπαμε οτι το παιδί στο διπλανό δωμάτιο έφευγε... γύρισα και τον κοίταξα βουρκωμένος, με μάτια κατακόκκινα... Τότε εκείνος αμέσος κατάλαβε και βγήκε έξω. Έβγαλα την εικόνα από το στρώμα μου και προσευχήθηκα... επειδή ξέρω πως Υπάρχεις και πως είσε Εδώ, δείξε Το μου και τώρα! Κάνε καλά το παιδί επι τόπου! Η προσευχή μου και η στιγμή ήταν πολλή βαθιά. Ξέσπασα σε κλάματα. Αμέσως πήρα το μήνυμα... Μου είπε το παιδί είναι ήδη καλά και να ΄ρθει να μ΄ ευχαριστήσει. Άρχισα να χτυπάω την πόρτα για να μ΄ ακούσουν και να τους μεταφέρω το μήνυμα. Αλλά κανείς δε μ΄ ακουγε. Μετά από 2 λεπτά μπήκε πάλι μέσα ο πατέρας μου και του λέω με αγωνία πες στον πατέρα του παιδιού ότι ο γιός του θα ζήσει και θα γίνει πολύ γρήγορα καλά κι ο πατέρας μου μού απάντησε απορρημένος είναι ήδη καλά το παιδί... γιέ μου. Κάτι ανέλπιστο έγινε εκεί έξω... και το παιδί συνήλθε.Οι μήνες περνούσαν και η κατάστασή μου χειροτέρευε.

Η πίστη μου όμως δε λύγιζε, δυνάμωνε ακόμα περισσότερο. Πλέον δε μ΄ ένοιαζε αν θα ζήσω ή θα πεθάνω παρά αν πεθάνω να με πάρει μαζί του, κοντά του, δίπλα του ή αν ζήσω να τον εξυμνώ όπου βρεθώ κι όπου σταθώ. Είχε περάσει κοντά ένας χρόνος όταν μας ανακοινώσαν ότι βρέθηκε συμβατός δώτης απο Αμερική. Ήταν Πέμπτη πρωι. Την Παρασκευή το πρωι θα έφευγε από το 401 για τον Ευαγγελισμό όπου τη Δευτέρα θα γινόταν η μεταμόσχευση. Πέμπτη στις 12 έπεσα σε κώμα Είχε γεμίσει υγρό το κεφάλι, οι πνεύμονες και η καρδιά. Μαζί με το κρεβάτι μου με κατέβασαν στην εντατική. Θα πρέπει να έμεινα αρκετές μέρες. Κάποια στιγμή επανήλθα μη μπορώντας ν΄ ανοίξω τα μάτια, θυμάμαι άκουγα τις πιο γλυκές μελωδίες που έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου... γεμάτο γαλήνη και ηρεμία. Δεν ήξερα που βρισκόμουν, αλλά κατάλαβα ότι βρίσκομαι στην εντατική. Πάνω απ΄ το κεφάλι μου ήταν ο γιατρός μου, ο οποίος έλεγε στον πατέρα μου και την κοπέλα μου, ότι ο Βασίλης ήταν πάρα πολύ γερός οργανισμός, αλλά με υγρό στο κεφάλι, στους πνέυμονες και την καρδιά, με μηδέν αιμοπετάλια και λευκά αιμοφαίρια κανείς δεν έχει στην κατάσταση αυτή από την εντατική. Ο πατέρας μου αρνήθηκε, λέγοντάς του... δεν το ξέρετε καλά τον Βασίλη, έχει υπηρετήσει στις Ειδικές Δυνάμεις, δεν τα παρατάει. Ο γιατρός τον χτύπησε φιλικά στην πλάτη και του ΄πε μακάρι να ΄ταν έτσι, αλλά θα είναι θαύμα αν βγάλει και το αποψινό βράδυ. Βγήκαν έξω. Έμεινε η κοπέλα μου να μου χαϊδεύει το χέρι, κλέγοντας. Ένοιωθα, αλλά δεν μπορούσα ν΄ αντιδράσω. Βγήκε κι αυτή έξω. Ο χώρος κατακλείστηκε από απίστευτο φως, οι μελωδίες δυνάμωσαν. Δεν έβλεπα όνειρο, ήμουν ξύπνιος και έιχα τις αισθήσεις μου. Πανύψηλος, Θεόρατος, Κατάμαυρος με μακριά γένια, τεράστιο καπέλο που άγγιζε σχεδόν το ταβάνι του θαλάμου μπήκε μέσα ο Άγιος Εφράιμ. Δεν πήρε τα μάτια του από πάνω μου, με πλησίασε και το χέρι του έπιασε ολόκληρο το κεφάλι μου.. τα δάχτυλά του ήταν τεράστια. Μου είπε, ΤΩΡΑ ΘΑ Σ΄ ΑΝΑΛΑΒΩ ΕΓΩ!, κι έφυγε όπως μπήκε αργά-αργά.

Την επόμενη μέρα άνοιξα ξανά τα μάτια μου στην απομόνωση. Είχα βγει απ΄ την εντατική. Ήταν όλοι οι συγγενείς μου γύρω μου μαζεμένοι. Μόλις με είδαν να ξυπνάω, άρχισαν ν΄ αγκαλιάζονται και φωνάζανε... Φωναξτε το γιατρό, φωνάξτε το γιατρό! Μπήκε μέσα και μου είπε, εγώ δεν πιστεύω σε θαύματα, ούτε σε Θεό, αλλά εσύ κάποιον Άγιο είχες χθες μαζί σου. Εκείνο το βράδυ εξαφανίστηκαν το υγρό και στους πνεύμονες και στο κεφάλι και στην καρδιά και ο μυελός πλέον παρήγαγε κανονικά όλες τις σειρές του αίματος, σα να μην είχε συμβεί ποτέ τίποτα. Μία εβδομάδα μετά βγήκα απ΄ το νοσοκομείο και αυτή τη φορά πριν πάω σπίτι μου πήγα στο μοναστήρι του Αγίου μου. Στεκόμενος μπροστά στη λάρνακα, τρεις φορές χτύπησε δίπλα μου ένας εκκοφαντικός ήχος λες και ήταν από σκήπτρο ή από μπαστούνι. Είχα ανατριχιάσει ολόκληρος και κλαίγοντας τον ευγνομονούσα. Σήμερα συνεχίζοντας να ζω τη ζωή μου σαν ένας κανονικός, υγιής άνθρωπος πηγαίνω στο μοναστήρι ανελλειπώς καθε βδομάδα να βλέπω τον Πατέρα μου, να Τον τιμώ, να Τον δοξάζω και Τον ευχαριστώ και να Τον ευγνομονώ όπου βρεθώ κι όπου σταθώ! Είναι άπειρες η φορές που μου δείχνεις την παρουσία Σου, όπως και απόψε που μετά απο μήνες αποφάσισα να Σου γράψω, αδικιολογήτως που σε κάθε μου αναφορά στ΄ όνομά Σου τα γράμματα αρνούντουσαν να γίνουν μικρά. Σ΄ ευχαριστώ πολύ... χάριζέ μου την υγεία μου, έχε με γερό και δυνατό και αν Εσύ το θες χάρισέ μου ένα παιδί να του χαρίσω τ΄ όνομά Σου!!!ΣΕ λατρευω.... ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΣΤΡΟΓΙΑΝΝΗΣ

http://orthognosia.blogspot.gr/

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ: Γυναίκα 31 ετών παντρεμένη με τρία παιδιά στο Βέλγιο θεραπεύεται από καρκίνο

Υπάρχουν άρθρα στα οποία η ορθογραφία δεν είναι σημαντική, όταν το γεγονός που περιγράφουν είναι απλά συγκλονιστικό. Δημοσιεύουμε λοιπόν αυτούσια την παρακάτω διήγηση ενός σύγχρονου μεγάλου θαύματος, όπως μας την έστειλε ο κ. Νίκος Γουνάκης από το Βέλγιο:

Οταν έκανα εγω η Α.Χ. 31 έτον σινεχος 7 με 8 φωρες την ημερα εμετό ανακατευμένο με πάρα πολυ αίμα πείρα μετά απώ 6 μήνες την αποφαση να πάω στον γιατρό ο οποίος με εςτειλε αμεσος στο νοσοκομείο για εξετάσεις.

 Ενώ ειχα αργήσει παρα πολυ (λόγο τα 3 μωρα παιδια που εχω με τον σύζυγο μου, και ευτιχος που πιέστηκα απ τον ιδιο και με εστειλε με το ζόρε)...άρχησα να χάνω ολο και ποιο πολυ αίμα, δυνάμεις, όρεξη δεν ειχα για τίποτε, ακομα και αφάνταστα πολα κιλά σε λίγο χρονικό διάστημα, και εφόσον είχε προχορηςη το κακο, μου παρουσιαζόταν το ενα πισο απ το άλλο...βάρη πνευμονία, διο μεγάλους έλκους, αλλα και αλλα πολα.

 Οταν κάνανε βίοψια και ανακάλυψαν οτι εχω καρκίνο στο στομάχι αλλα και σε ολο το σώμα εφόσον ηταν διλαδι και στο αίμα μου.

 Με πείρε τηλ κατα της 20:45ωρα ο γιατρός απ το νοσοκομείο (σπάνιο να πάρει ο ίδιος ο γιατρός) αμεσος καταλαβα οτι κατι τρέχει.

 Ακούγοντας να μου πει "σας πείρα γιατη αυριο κιόλας πρέπει να κάνετε το και το διοτι εχετε το καρκίνο στο στομάχι και στο αίμα".

 Οταν ξαφνιασμενη επαναλαμβάνα αυτο που ειπε "τι είπατε εχω καρκίνο στο στομάχι και στο αίμα";

 Ακούγοντας την φράση μου ο σύζυγος γονάτισε κάνοντας μετάνοια και προσευχη.

 Εγω βέβαια απω οτι έκανε ο συζηγος δεν καταλάβα τίποτα εφόσον αισθάνθηκα να φεύγει η γης κατο απ τα πόδια μου.

Μας είπαν την σειρά φαρμακον και χειμοθεραπεια που έβαλαν στο αμεςο προγραμμα οι γιατροί λέγοντας θα κάνουμε και άλλες εξετάσεις για να δούμε εαν υπάρχει και αλλού πχ στο πανκρέας, συκώτι,...εγιναν και οι άλλες εξετάσεις και ενώ ο σύζυγος έτρεχε να βρει τηλέφωνα να φτιάξει ετςι μια τεραςτεια αληςειδα προςευχης απ ολους τους παπάδες που γνωρίζει, φυλους, συγκενης, ξένους, αλλα και απο το Αγιον Ορος, ΙΕΡΟΣΟΛΗΜΑ, Ελλάδας, εος την ΗΠΑ μέσον αλους έγιναν προσευχές.

 Παρασκευή 6 Φεβρουάριου μάθαμε αυτά τα νέα και την άλλη ημερα ηταν του Αγιου Παρθενιου επίσκοπος Λαμψακου (που θεραπεύε καρκίνο και δαιμονισμενους) και παρακάλεσε ολο τον κοςμο ο σύζυγος να προσευχηθούν όλοι σε αυτόν τον Αγιο  ΑΛΛΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΕ ΚΛΗΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΝ ΛΕΓΩΝΤΑΣ ΓΕΝΗΘΕΙΤΟ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΔΗΚΟ ΜΑΣ.

 Ενα πρωί εφόσον ξέσπασε σε κλάματα ενο ηταν μόνος του μεσα στο αυτοκίνητο ο άντρας μου του παρουσιάστηκε σε εικόνισμα ο Αγιος Παρθένιος χωρίς λόγια χωρίς τίποτα άλλο, κατάλαβε οτι κατι τρέχει...(εφόσον αργότερα πείρε ολο τον κοςμο να τον ευχαριστήσει του ειπε ο Γερον Ε. απο το Αγιον Ορος οτι πράγματηκα σου εμφανίστηκε ο Αγιος Παρθένιος απω οταν σου έδωσα την εικονα αυτήν ηταν κοντα σας περημενωντας να βοιθησει) Με προσευχη συνεχησε ο συζηγος κάνοντας αγρυπνίες, μετάνοιες, προσευχές.

 Οταν πήγαμε πάλη στην ογκολόγο η γιατρός κηταζει τα χαρτιά της ετσι με εναν τροπο παράξενο και χωρίς να βρει λόγια εξηγήσεις μας λέει το εξής "εεε δεν ξέρω, εεε παντός εχω καλλα νέα για σας, εεε δεν εχετε τίποτα και μπωρειτε να φύγετε".

 Βλέποντας τον σύζυγο να κανει μεσα στο γραφείο της, έξο στους διαδρόμους, στο Πάρκιν, μετάνοιες και να λέει δοξολογίες του ΚΥΡΙΟΥ, της Αγίας Τριάδας, της ΠΑΝΑΓΕΙΑΣ μας, του αγιο ΠΑΡΘΕΝΙΟ, με δάκρυα στα ματια...καταλάβενεται πως κηταζε όλος ο κόσμος εδώ στο Βελγιο όλοι ξένη...ΛΕΓΩΝΤΑΣ ο ίδιος δεν με απασχόλή αυτο το θέμα, αλλα το θέμα οτι όλοι η δόξα ειναι του μοναδικού ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ, της ΠΑΝΑΓΙΑΣ, και τον Αγιον ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.

 Οταν τον ρώτησα τον σύζυγο "οταν μας προτο πείρε αυτήν την βραδιά ο γιατρός και προτο μάθαμε για την αροστια γιατη εγονατισες, για προσευχη";

 Ηταν η απάντηση του είπα: "ΔΟΞΑ ΣΟΙ ΚΥΡΙΕ ΔΟΞΑ ΣΟΙ, ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΔΩΚΗΜΑΣΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΣΤΕΙΛΕΣ, ΚΑΙ ΓΕΝΗΘΕΙΤΟ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ, άσχετος αν τα λόγια μου ηταν με πόνο βγαλμένα απ την καρδια...γνωρίζω οτι αλλα πράγματα ειναι πολυ ποιο σπουδεα η ενοση μας στην ενότητα με τον ΚΥΡΙΟΝ μας, διοτη εγω γυναικα δεν γνωρηζω εαν αυριο μπω στο σπιτη και σε βρω πχ. βιασμενει ακομα και κομματιασμένη, ενο ομος ο ΚΥΡΙΟΣ Ο ΠΑΝΤΟΓΝΟΣΤΗΣ, πει πχ. ας της δώσω ενα καρκίνο να την πάρω σε 2-3 μήνες κοντα μου στον παράδεισο να αποφύγουν τα παιδια μου αυτο που θα συμβεί μετά απώ 6μηνες".

 
Αυτή ηταν η απάντηση του.

Πηγή: http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/