Η ασωτία - αποστασία του ανθρώπου και η αγάπη - ευσπλαχνία του Θεού.

Γράφει ο Κων/νος Χαρ. Κορλός, θεολόγος

     Οι λέξεις “ασωτία”, “άσωτος”, “ασώτως” στην Αγία Γραφή έχουν την ίδια ηθική σημασία που έχουν σ' ολόκληρη την ελληνική γραμματεία. Έτσι η λέξη “άσωτος” (α στερητικό+σώζω) σημαίνει τον άνθρωπο που δεν έχει σωτηρία με τον τρόπο ζωής του.

    Ο Αριστοτέλης γράφει: “τους ακρατείς και εις ακολασίαν δαπανηρούς ασώτους καλούμεν· διο και φαυλότατοι δοκούσιν είναι· πολλάς γαρ άμα κακίας έχουσιν...” Έτσι, “άσωτος” είναι εκείνος που κατασπαταλάει τα υλικά και πνευματικά αγαθά του, τα διάφορα ταλέντα του και που φθείρει έτσι επικίνδυνα την προσωπική του ψυχοσωματική υπόσταση. Η σπατάλη αυτή είναι έλλειψη ελευθερίας, υποδούλωση και εκφράζει την εσωτερική ανωμαλία, ακαταστασία, σύγχυση και νοσηρότητα της προσωπικότητας του ασώτου. Η ασωτία εκδηλώνεται ως σαρκολατρία, φιληδονία και ακολασία, ως ηθική αταξία και συνεπάγεται την εξαθλίωση και αποκτήνωση, τη στέρηση και τον εξευτελισμό του ανθρώπου. Από τη δυσχερή αυτή θέση, από την κόλασή του σώζει τον άνθρωπο μόνο η εν Χριστώ μετάνοια και η δεδομένη αγάπη του Θεού. Αυτή τη μεγάλη αλήθεια εκφράζει, αριστοτεχνικά η “παραβολή του Ασώτου”.

     Η παραβολή αυτή αποτελεί από κάθε άποψη την κορωνίδα των παραβολών του Χριστού. Είναι ανακεφαλαίωση της όλης διδασκαλίας του. Κεντρική ιδέα της παραβολής είναι η απεριόριστη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο, που απορρέει από την πατρική σχέση του Θεού προς τους ανθρώπους και όχι από τις αρετές τους. Εξαίρεται η άπειρη θεία αγάπη και η μεγάλη αξία της μετάνοιας και επιστροφής του αμαρτωλού, ο οποίος έτσι μετατάσσεται από την πνευματική δουλεία της αμαρτίας στην ελευθερία των παιδιών του Θεού.

     Η παραβολή είναι μια πραγματική ιστορία παρμένη από τη ζωή, γεμάτη υψηλά διδάγματα. Μπορεί να χωριστεί σε δύο μέρη: Στο πρώτο κυριαρχεί η μορφή του ασώτου γιου, ενώ στο δεύτερο του πρεσβυτέρου. Το πρώτο μέρος διακρίνεται σε πέντε σκηνές: απομάκρυνση του νεότερου γιου από το οικογενειακό περιβάλλον, η άσωτη ζωή μακριά από το σπίτι του πατέρα του, η μετάνοια-μεταμέλειά του, η επιστροφή, η αίτηση συγγνώμης και η πανηγυρική υποδοχή στο σπίτι του πατέρα. Το δεύτερο μέρος φανερώνει στο πρόσωπο του μεγαλύτερου γιου τους Γραμματείς και Φαρισαίους όλων των εποχών που δυσκολεύονται να καταλάβουν το κήρυγμα της Χάρης του Χριστού, το ύψος της θείας αγάπης.

    Στην παραβολή παρατηρούμε τους εξής παραλληλισμούς: του επίγειου πατέρα προς τον επουράνιο πατέρα, του ασώτου γιου προς κάθε αμαρτωλό, του πρεσβυτέρου γιου προς κάθε στενόκαρδο και ξένο προς την αγάπη του Θεού, της αθλιότητας στην ξένη χώρα με την εξαχρείωση και δυστυχία του ανθρώπου μακριά από το Θεό, της πατρικής χαράς για την επιστροφή του ασώτου με τη χαρά που γίνεται στον ουρανό “επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι”. Με τους παραλληλισμούς αυτούς εκφράζεται με τον πιο αριστοτεχνικό τρόπο η πιο ουσιαστική διδασκαλία του Χριστού για τη σωτηρία των αμαρτωλών. Τονίζεται η πολυευσπλαχνία, η παναγαθότητα και η άπειρη αγάπη του Θεού πατέρα, σε αντίθεση προς τη μικροψυχία, την αχαριστία, την ανελεήμονα και σκληρή στάση των φίλαυτων ανθρώπων απέναντι στους ίδιους τους αδερφούς τους. Γι' αυτό η παραβολή αυτή μπορεί να ονομαστεί του σπλαχνικού πατέρα και όχι του άσωτου γιου.

     Ιδιαίτερα τονίζονται με την παραβολή αυτή οι εξής κεντρικές ευαγγελικές διδασκαλίες: Η πατρική στοργή είναι η πηγή της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο. Ο Θεός ανέχεται την αφροσύνη του ανθρώπου, γιατί σέβεται την ελευθερία του· ο άνθρωπος μακριά από το Θεό χάνει την αυτοκυριαρχία του, δουλώνεται στα πάθη του, νεκρώνεται ηθικά και πνευματικά (νεκρός ήν).

    Ο Θεός δεν θέλει το θάνατο του αμαρτωλού, όσο την εν μετανοία επιστροφή του και τη σωτηρία του. Η ψυχή του ανθρώπου έχει την ικανότητα με τη νοσταλγία, τις τύψεις, την αηδία και τις εσωτερικές παρορμήσεις να αφυπνίσει τον άνθρωπο για να διαρρήξει τα δεσμά της αμαρτίας. Η αξία των θλίψεων για την πνευματική αφύπνιση· η αξία της μετάνοιας ως έκφρασης της προσωπικής ελευθερίας και της ελεύθερης προσωπικής συμβολής στο έργο της σωτηρίας. Η χαρά που γίνεται στον ουρανό για τη μετάνοια των αμαρτωλών και τέλος η αποκατάσταση του μετανοούντος στη χάρη και στην κοινωνία του Θεού, στη μακαριότητα και στην ευτυχία στην παρούσα και στη μέλλουσα ζωή.

Πηγή: http://ahdoni.blogspot.gr/

Πές στήν μητέρα μου ὅτι τήν εὐχαριστῶ!

Ο καλός Σαμαρείτης

Τό γεγονός αὐτό συνέβη σέ μιά κωμόπολη τοῦ νομοῦ Ἀχαΐας τό 2007 καί ἀποδεικνύει ἀναμφίβολα ὅτι κάθε φιλάνθρωπη πράξη πού γίνεται ἐκ μέρους τῶν συγγενῶν γιά τήν ψυχούλα τῶν κεκοιμημένων, ἔχει ἀγαθή ἐπίδραση καί τούς δίνει τό θεῖο ἔλεος.

Ἡ κοπέλα μιᾶς ἀγροτικῆς οἰκογενείας, μορφωμένη καί προικισμένη ἀπό τόν Θεό μέ ψυχική καί σωματική ὡραιότητα, προσβλήθηκε ἀπό καρκίνο τοῦ ἥπατος καί τελικά τήν πῆρε ὁ Θεός κοντά Του.

Οἱ γονεῖς της, θεοσεβεῖς καί μέ ἀκλόνητη πίστη, πόνεσαν μέν πολύ, ἀλλά τελικά ἐμπιστεύθηκαν τό παιδί τους στά χέρια τοῦ Θεοῦ καί ἡσύχασαν.

Ἐπειδή δέ ἀνέκαθεν ἦταν ἐλεήμονες, συνέχισαν ἀκόμη περισσότερο τήν εὐλογημένη τακτική τους μετά τήν κοίμηση τῆς κόρης τους.

Μιά γνωστή τους κοπέλα εἶχε στήν μικρή αὐτή πολιτειούλα ἕνα μαγαζάκι καί, ὅταν ἔσφαζαν κανένα ζῶο, τό πουλοῦσε ἐκεῖ.

Ἐπειδή εἶχε ὑποχρέωση στούς ἀνθρώπους αὐτούς ἡ κρεοπώλης, διότι πολλές φορές τήν εἶχαν βοηθήσει ποικιλοτρόπως, μιά ἡμέρα χάρισε στήν μητέρα τῆς κεκοιμημένης ἕνα ἐκλεκτό κομμάτι κρέας γιά τόν σύζυγό της.

Τήν εὐχαρίστησε καί, ὅταν πῆγε στό σπίτι, ὅπως εἶπε χαρακτηριστικά, τό πέταξε μέσα στήν κατάψυξη τοῦ ψυγείου, ὅπως ἦταν.

Μετά ἀπό δύο ἡμέρες, πῆγε στό σπίτι της μιά φτωχούλα χήρα γυναίκα καί εἶχε καί παιδάκια καί τῆς ζήτησε βοήθεια.

Ἡ ἐλεήμων γυναίκα τῆς ἔδωσε ὅ,τι μποροῦσε καί τελικά θυμήθηκε κι ἐκεῖνο τό κρέας καί ἀνοίγοντας τό ψυγεῖο τό ἔδωσε καί τῆς εἶπε:

– Πάρε αὐτό καί μαγείρεψέ το γιά τά παιδιά.

Μετά ἀπό μερικές μέρες, συνάντησε τήν κρεοπώλη, ἡ ὁποία συγκινημένη ἀλλά καί ἀπορημένη τῆς εἶπε τά ἑξῆς:

– Κυρία Μαρία μου, εἶδα στόν ὕπνο μου τήν κόρη σου.

Ἔλαμπε ἀπό ὀμορφιά καί χαρά!

Τήν ρώτησα πῶς περνάει καί μοῦ εἶπε:

«Εἶμαι πολύ καλά καί σέ παρακαλῶ νά τό πεῖς στήν μητέρα μου, γιά νά μήν στενοχωριέται. Γιά τό κρέας πού ἔδωσες στήν μητέρα μου, σ’ εὐχαριστῶ.

Εὐχαριστῶ καί τήν μητέρα μου. Νά τῆς πης πώς ἀπό αὐτό τό κρέας ἔφαγα κι ἐγώ!».

Αὐτό βέβαια τό τελευταῖο δέν μπόρεσα νά καταλάβω τί σήμαινε.

Ἀκούγοντας αὐτά ἡ πονεμένη μητέρα, ἔμεινε ἄφωνη καί γέμισαν τά μάτια της δάκρυα. Ὅταν συνῆλθε, μέ φωνή πού ἔτρεμε ἀπό συγκίνησι, εἶπε:

– Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὅσοι ἔφυγαν ἀπό αὐτή τή ζωή, ζοῦν! Τό κρέας πού μοῦ ἔδωσες, παιδί μου, τό ἔδωσα ἐλεημοσύνη σέ μιά φτωχούλα πού μοῦ ζήτησε βοήθεια.

Τήν λυπήθηκα. Καί νά, ἡ ἐλεημοσύνη ἔδωσε χαρά καί στήν ψυχή τῆς κόρης μου καί σοῦ τό ἀποκάλυψε. Θεέ μου, Σ’ εὐχαριστῶ!

Δίνε πάντα χαρά στό παιδάκι μου!…

Ἀπό τό βιβλίο «Ἐκφράσεις τοῦ πνευματικοῦ κόσμου – Οὐράνια μηνύματα – Θαυμαστά γεγονότα»

ΑΓΙΟΣ ΜΗΝΑΣ

ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΙΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ

ΑΠΡΙΛΙΟΣ – ΙΟΥΝΙΟΣ 2013 – TEYXOΣ 55

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

Πηγή: https://oikohouse.wordpress.com/

Πάνω ἀπ’ ὅλα ἡ δύναμι τοῦ Θεοῦ.

+Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου

…Ἀπό τήν ψυχή τῶν Ἑλλήνων ἀναβλύζουν ἀενάως δυνάμεις. Ποιές δυνάμεις κρατοῦν ὄρθια τήν Ἑλλάδα πάνω στά ἱστορικά της βράχια;

Ἡ γεωγραφική της θέσι; Τά ὅπλα της;

Ἡ ἀνδρεία τῶν παιδιῶν της; Τό ἔνδοξο παρελθόν της; Ἡ προστασία τῶν συμμάχων της; Ἔχουν κι αὐτά σημασία.

Μά πάνω ἀπ’ ὅλ’ αὐτά εἶναι ἡ δύναμι τοῦ Θεοῦ, πού δέν ἀφήνει τό μικρό αὐτό ἔθνος νά ἐξαφανιστῇ.

Ἐπιτρέπει Ἐκεῖνος θύελλες καί καταιγίδες, γιά νά τό ἀναδείξῃ ἀκόμη μιά φορά καί νά καταισχύνῃ ὅσους μισοῦν τήν ἀλήθεια καί τό φῶς.

Ἡ Ἑλλάδα δέν θά καταστραφῇ.

Ἔχει σημαία τόν σταυρό, πηδάλιο τό Εὐαγγέλιο, πυξίδα τήν ἁγνή της συνείδησι, ἄγκυρα τήν ἐλπίδα, πολικό ἀστέρα τίς θυσίες τῶν ἀναριθμήτων μαρτύρων, κυβερνήτη τόν Χριστό.

Ὁ Κύριος εἶναι μαζί της. Ὅταν φαίνεται νά καταποντίζεται, Ἐκεῖνος ἐκτείνει τόν βραχίονά του τόν ἰσχυρό καί μᾶς ἐμψυχώνει φωνάζοντας «Θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μή φοβεῖσθε», καί μᾶς σῴζει.

Μᾶς σῴζει θαυματουργικά. Ὅλη ἡ ἱστορία τοῦ ἔθνους μας εἶναι ἕνα θαῦμα.

«Τίς Θεός μέγας ὡς ὁ Θεός ἡμῶν; σύ εἶ ὁ Θεός ὁ ποιῶν θαυμάσια (μόνος)»! (Ψαλμ. 76, 14-15).

Ὁ Χριστός σῴζει τήν πατρίδα.

Ἀδελφοί! Τό πλοῖο τῆς Ἑλλάδος ἐξακολουθεῖ νά κλυδωνίζεται. Μέσα σ’ αὐτό εἴμαστε ὅλοι.

Τέτοιες ὧρες ποιός θά μείνῃ ἀναίσθητος;

Ὅταν τό πλοῖο κινδυνεύει, ἀπό τόν πλοίαρχο μέχρι τόν τελευταῖο ναύτη ὅλοι ἀγωνίζονται γιά τήν σωτηρία του.

Ὅλοι ἄς κοπιάσουμε, ἄς ἀγρυπνήσουμε γιά τήν πατρίδα. Ταυτοχρόνως νά χρησιμοποιοῦμε τόν ἀσύρματο τῆς προσευχῆς μέ τό σῆμα «Κύριε, σῶσον με!».

ΦΙΛΟΙ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ «Ο ΟΝΗΣΙΜΟΣ»

ΤΕΥΧΟΣ 14ο  ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΧΕΙΜΩΝΑΣ 2013

Πηγή: https://oikohouse.wordpress.com/

«Τώρα σε παραδέχομαι, Άγιε Νικόλα..."

Άγιος Νικόλαος επίσκοπος Μύρων της Λυκίας

Ήταν ένα μοναστήρι, όπου όλοι οι μοναχοί είχαν γεράσει και πεθάνει, εκτός από ένα, που ζούσε εκεί σαν ερημίτης. Ο μοναχός αυτός ήταν τελείως αγράμματος, αλλά είχε δυνατή και απλή πίστη.

Καθώς έκανε τις ακολουθίες του και τα διακονήματά του, πίστευε ότι ο Χριστός και οι Άγιοι είναι ζωντανοί και τον συντροφεύουν, γι’ αυτό και τους μιλούσε τακτικά, όπως μιλά κανείς σε ζωντανούς ανθρώπους.

Μια μέρα που βγήκε από το Μοναστήρι, μπήκαν σ’ αυτό ληστές, έκλεψαν ότι βρήκαν, τα φόρτωσαν στα ζώα τους κι έφυγαν.

Όταν επέστρεψε ο μοναχός και είδε το γυμνωμένο Μοναστήρι, ταράχθηκε. Αμέσως έτρεξε στο Ναό, που ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Νικόλαο, στάθηκε μπροστά στον προστάτη του Μοναστηριού Άγιο και άρχισε να διαμαρτύρεται: «Άγιε μου Νικόλα, τι έγινε εδώ όταν έλειπα; Ήρθαν κακοί άνθρωποι και έκλεψαν το Μοναστήρι κι εσύ τους κοίταζες και δεν μιλούσες; Τι έκανες για να εμποδίσεις τους κλέφτες;

Βλέπω ότι δεν έκανες τίποτα. Άμ τότε δεν σου αξίζει η θέση αυτή που έχεις, αφού δεν προστάτεψες το Μοναστήρι. Θα σε βγάλω απ’ εκεί». Κι αμέσως ξεκολλά την εικόνα του αγίου από το τέμπλο, την βγάζει έξω από το μοναστήρι, την ακουμπά σ’ ένα βράχο, επιστρέφει και κλείνει την πόρτα. Δεν πέρασε μια ώρα και ακούει δυνατά χτυπήματα στην εξώπορτα. Ανοίγει και τι να δει.

Οι ληστές με τα ζώα τους φορτωμένα με όλα τα κλεμμένα και να του λένε: Εμείς κλέψαμε το Μοναστήρι και καθώς φεύγαμε, τα ζώα μας περπατούσαν κανονικά, αλλά κάποια στιγμή σταμάτησαν και δεν προχωρούσαν. Τα χτυπούσαμε, τα τραβούσαμε, έμεναν ακίνητα, μόλις όμως γύριζαν πίσω έτρεχαν. Είπαμε, ότι όπως φαίνεται, ο Θεός θέλει πίσω τα κλεμμένα και στα φέραμε.

Ο μοναχός πήρε τα πράγματα και καθώς έφευγαν οι ληστές, ευχαρίστησε το Θεό. Τότε θυμήθηκε την εικόνα του Αγίου, πήγε στο βράχο που την είχε ακουμπήσει, την προσκύνησε και είπε: «Τώρα σε παραδέχομαι, Άγιε Νικόλα. Είσαι ο προστάτης του Μοναστηριού». Πήρε θριαμβευτικά την εικόνα του Αγίου και την τοποθέτησε στη θέση της.

Από το Γεροντικό

Πηγή: http://www.agioritikovima.gr/

"Αγνή Παρθένε Δέσποινα": ένας από τους πιο κατανυκτικούς ύμνους της Ορθοδοξίας, από το Θετοκάριο του Αγίου Νεκταρίου.

Ο ύμνος "Αγνή Παρθένε Δέσποινα" είναι ένας μη λειτουργικός ύμνος, που συνέθεσε ο Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης τον 19ο αιώνα, κατά τη διάρκεια της θητείας του ως διευθυντής της Θεολογική Σχολής στην Ριζάρειο της Αθήνας.

Η παράδοση θέλει την Παρθένο να εμφανίζεται ενώπιον του Αγίου Νεκταρίου στο μοναστήρι της Αίγινας, και να του ζητά να καταγράψει σε χαρτί έναν ιδιαίτερο ύμνο, όπου οι αγγελικές χορωδίες ήταν έτοιμες να το ψάλλουν.

Αυτός ο Ύμνος ήταν ο "Αγνή Παρθένε Δέσποινα".

Εδώ, τον ακούμε σε μελοποίηση και ψαλμωδία από τους πατέρες της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας, του Αγίου Όρους.

Πηγή: http://www.agioritikovima.gr/

Την 24ην του μηνός Φεβρουαρίου, Εὕρεσις Τιμίας Κεφαλῆς τοῦ Ἁγίου Προφήτου, Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννη.

Ὅταν ἀποκεφαλίσθηκε ἀπὸ τὸν Ἡρώδη, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, ἡ τίμια κεφαλὴ αὐτοῦ τοποθετήθηκε μέσα σὲ ἀγγεῖο ἀπὸ ὄστρακο καὶ κρύφθηκε στὴν οἰκία τοῦ Ἡρώδη. Μετὰ ἀπὸ πολλὰ χρόνια, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης φανερώθηκε στὸ ὄνειρο δύο μοναχῶν, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀναχωρήσει γιὰ τὰ Ἱεροσόλυμα μὲ σκοπὸ νὰ προσκυνήσουν τὸν τάφο τοῦ Κυρίου, ἀγγέλλοντας σὲ αὐτούς, ποῦ βρίσκεται ἡ Τίμια Κεφαλή του. Καὶ ἐκεῖνοι, ἀφοῦ τὴν βρῆκαν, τὴν εἶχαν μὲ τιμές.

Ἀπὸ αὐτοὺς τὴν παρέλαβε κάποιος κεραμεὺς καὶ τὴν μετέφερε στὴν πόλη τῶν Ἐμεσηνῶν. Ὅταν ὅμως πέθανε, τὴν κληροδότησε στὴν ἀδελφή του. Καὶ ἀπὸ τότε διαδοχικὰ περιῆλθε σὲ πολλούς, γιὰ νὰ καταλήξει στὰ χέρια κάποιου ἱερομονάχου ἀρειανοῦ ποὺ ὀνομαζόταν Εὐστάθιος καὶ φύλαξε τὴν Τίμια Κάρα σὲ σπήλαιο. Ἀπὸ ἐκεῖ μεταφέρθηκε, ἐπὶ Οὐάλεντος (364 – 378 μ.Χ.), στὸ Παντείχιον τῆς Βιθυνίας μέχρι ποὺ ὁ Θεοδόσιος ὁ Μέγας (379 – 395 μ.Χ.) ἀνεκόμισε αὐτὴ στὸ Ἕβδομο τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὅπου ἀνήγειρε μέγα καὶ περικαλλέστατο ναό.

 Βέβαια περὶ τῆς εὑρέσεως τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου ὑπάρχουν καὶ ἄλλες ἀντιφατικὲς παραδόσεις. Κατ’ ἄλλη ἐκδοχὴ ἡ Τίμια Κάρα εὑρέθηκε στὴν Ἔμεσα τὸ ἔτος 458 μ.Χ., ἐπὶ βασιλέως Λέοντος Α’ (457 – 474 μ.Χ.), ἐνῷ ἄλλοι δέχονται ὅτι αὐτὴ εὑρέθηκε τὸ ἔτος 760 μ.Χ. καὶ μεταφέρθηκε στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου στὴν Ἔμεσα. Ἀπὸ ἐκεῖ μετακομίσθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη, ἐπὶ βασιλείας Μιχαὴλ Γ’ (842 – 867 μ.Χ.) καὶ πατριαρχίας Ἰγνατίου.

Περὶ τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ Τιμίου Προδρόμου βρίσκουμε εἰδήσεις καὶ σὲ διάφορους χρονογράφους. Ὁ Ζωναρᾶς ἀναφέρει ὅτι τὸ ἔτος 968 μ.Χ. ὁ Νικηφόρος Φωκᾶς βρῆκε στὴν Ἔδεσσα τῆς Μεσοποταμίας «βόστρυχον τοῦ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου αἵματι περφυμένον», ποὺ μετακόμισε στὴν Κωνσταντινούπολη. Πέντε δὲ χρόνια νωρίτερα, κόμισε στὴν Κωνσταντινούπολη ἀπὸ τὴ Βέροια τῆς Συρίας, περὶ τὸν Ἀπρίλιο τοῦ ἔτους 963 μ.Χ., μέρος τοῦ ἱματίου τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Σύμφωνα μὲ ἄλλη μαρτυρία ὁ Νικηφόρος Φωκᾶς βρῆκε στὴν Κρήτη «τὸ ἔνδυμα τοῦ Προφήτου ἐκ τριχῶν καμήλου τυγχάνον καὶ περὶ τὸν τράχηλον ἠμαγμένον».

Ἡ Σύναξη τῆς εὑρέσεως τῆς Τιμίας Κεφαλῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου ἐτελεῖτο στὸ Προφητεῖο του, ποὺ βρισκόταν στὴν τοποθεσία τὴν ὀνομαζόμενη Φωρακίου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ἐκ γῆς ἀνατείλασα, ἡ τοῦ Προδρόμου Κεφαλή, ἀκτῖνας ἀφίησι, τῆς ἀφθαρσίας πιστοῖς τῶν ἰάσεων· ἄνωθεν συναθροίζει, τὴν πληθὺν τῶν Ἀγγέλων, κάτωθεν συγκαλεῖται, τῶν ἀνθρώπων τὰ γένη, ὁμόφωνον ἀναπέμψαι, δόξαν Χριστῷ τῷ Θεῷ.

Πηγή: http://eisagios.blogspot.gr/

Χτυπώντας την πόρτα...

Ο Φαρισαίος, τουλάχιστο, ήταν δίκαιος σύμφωνα με το νόμο, εμείς δεν είμαστε ούτε αυτό, κι ας θεωρούμε τον εαυτό μας άξιο να σταθεί μπροστά στο Θεό. Αν στεκόμασταν στην πόρτα και τη χτυπούσαμε ταπεινά, δειλά, περιμένοντας το κάλεσμα να μπούμε, ίσως ανακαλύπτα­με με θαυμασμό και έκπληξη ότι κι από την άλλη μεριά της πόρτας Κάποιος άλλος στέκεται και χτυπάει: «ἰδού ἔστηκα ἐπί τήν θύραν καί κρούω», λέει ο Κύριος. Ίσως ανακαλύπταμε ακόμα ότι από τη δική Του πλευρά η πόρτα είναι ξεκλείδωτη, ενώ από τη δική μας είναι κλειδωμένη. Η δική μας καρδιά είναι σφραγισμένη και, αλήθεια πόσο στενή είναι, πόσο απρόθυμη να κάνει το βήμα, να διακινδυνεύσει την κατάργηση του νόμου και να μπει στο χώρο της αγάπης όπου το καθετί είναι τόσο εύθραυστο και απόρθητο όσο η αγάπη και η ίδια η ζωή!

Ο Θεός συνεχίζει να χτυπάει με ελπίδα, με επιμονή, με υπομονή, αδιάκοπα, χρησιμοποιώντας ανθρώπους ή περιστάσεις, ακόμα και τη σιωπηλή, αμυδρή φωνή της συνείδησής μας! Σαν το ζητιάνο που χτυπάει την πόρτα του πλούσιου, έτσι κι ο Θεός διάλεξε να είναι φτωχός και μας χτυπάει την πόρτα περιμένοντας την αγάπη μας και τη φιλανθρωπία μας να Του προσφέρουν μια αληθινή, ανθρώπινη καρδιά. Αυτό που Του χρειάζεται για να μπει μέσα και να δειπνήσει μαζί μας, είναι ν' απαρνηθούμε την πέτρινη καρδιά μας και να βάλουμε στη θέση της μια σάρκινη καρδιά, όπως λέει ο Ιεζεκιήλ (11.13).

Αυτό που Εκείνος προσφέρει είναι η συγνώμη και η ελευθερία.

Anthony Bloom

Πηγή: http://wwwtaxiarhes.blogspot.gr/

Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.

π. Γεώργιος Καψάνης

"Οι Νεομάρτυρες ανακαινίζουν την ορθόδοξη πίστη, που είχε ατονήσει στους συγχρόνους τους χριστιανούς, για τα κατορθώματα των παλαιών Μαρτύρων λόγω δυσπιστίας ή πολυκαιρίας. Τώρα βλέπουν με τα ίδια τους τα μάτια τους Νεομάρτυρες, που κάποτε ήσαν συγγενείς ή φίλοι ή γνώριμοί τους, να υπομένουν παρόμοια με τους παλαιούς Μάρτυρες βασανιστήρια χωρίς να δειλιάζουν."

 π. Γεώργιος Καψάνης

Πηγή: http://ritoagion.blogspot.gr/

Σε παρακαλώ κάνε μια προσπάθεια να γνωρίσεις το Χριστό. Δεν ξέρεις τι χάνεις!

Και μου λες δε τα γουστάρω αυτά. Οι παπάδες και το σινάφι τους με απωθούν.

Και σου λέω πιάσε το Χριστό. Κάνε μια προσπάθεια να τον συναντήσεις εκείνον τον ίδιο. Στην καρδιά σου να τον νιώσεις, να επικοινωνήσεις. Όχι απλά ν'ανάψεις ένα κεράκι και να ξαναπάς το Πάσχα. Είναι σα να μου λες: είμαι τρελά ερωτευμένος με μια γυναίκα, αλλά δε βαριέσαι, θα βγούμε μια φορά και ξανά θα τη δω του χρόνου!!

Όλοι χωράνε μέσα στην εκκλησία, φίλε! Και οι καλοί παπάδες και οι αγιογδύτες. Και οι καλοί απλοί άνθρωποι και τα λαμόγια. Ο Χριστός, φίλε μου, δεν έκανε διακρίσεις. Ποτέ του. Και τον Ιούδα μέσα στους μαθητές του τον είχε. Αλλά και με τον τελώνη έφαγε στο ίδιο σπίτι και με την πόρνη μίλησε. Και είδες πόσο υπέροχες έγιναν οι ψυχές των τελευταίων μετά!

Μόνο που εδώ στην εκκλησία παίρνεις ό,τι ζητήσεις! Ουρανό θα ζητήσεις; Ουρανό θα νιώσεις. Σκάνδαλα θα ψάξεις; Σκάνδαλα θα βρεις.

Να σου πω και κάτι που έλεγε ο 'Αγιος Παΐσιος: "Εδώ στο Άγιο Όρος, στον κήπο της Παναγιάς όλα θα τα βρεις! Και υπέροχα λουλούδια και αγκάθια και τριβόλια".

Σκέψου πως ο Ιούδας έμεινε Ιούδας, ενώ άλλοι (Ζακχαίος, πόρνη, ληστής) έγιναν από σκιές του εαυτού τους σπουδαίοι!

Άρα, φίλε, το θέμα δεν είναι πόσοι εκμεταλλευτές ρασοφόροι υπάρχουν, αλλά το τι κάνεις υπεύθυνα εσύ και η καρδιά σου. Ελευθερία. Αυτό δίδαξε ο Χριστός. Σε βαθμό άπειρο, ακατανόητο...

Και μη ξεχνάς ότι εσύ κι εγώ δεν είμαστε οι κριτές του καθενός. Μονάχα του εαυτού μας. Και ξέρουμε καλά το τι βόθρο έχουμε ακόμη μέσα μας.

Γονάτισες; Προσευχήθηκες; Όχι από συνήθεια! Ούτε από περιέργεια για να δεις αν ο Χριστός θα πραγματοποιήσει σαν μαγικό τζίνι αυτό που θα του ζητήσεις! (Τi φτηνή αγοραπωλησία!)

Γιατί να μένουμε τόσο μονοδιάστατοι ώρες-ώρες; Τρελαίνομαι! Απορώ. Και με τον εαυτό μου.

Ένιωσες ποτέ σου το χάδι της Χάρης του μετά από μια ειλικρινή εξομολόγηση;

Κοινώνησες; Πήρες το Χριστό τον ίδιο στο σώμα και στη ψυχή σου;;;

Όχι;;

Ε, τι περιμένεις, λοιπόν;

Πώς περιμένεις να βρεις αλήθεια όταν το μόνο που επιδιώκεις στη ζωή σου είναι ένα γρήγορο, φτηνό υποκατάστατο σχέσεων; Έρωτα ψεύτικου; Χρήματος παράνομου, κλπ κλπ;

Κάνε την κίνηση την έξυπνη, τη σωστή και άσ'τα τ'άλλα. Κάνε νέο ξεκίνημα, αληθινό βρε αδερφέ! Το ξεκατίνιασμα υπήρχε, υπάρχει. Σκάνδαλα υπήρχαν, υπάρχουν. Και άγιοι επίσης υπήρχαν και υπάρχουν.

Το θέμα είναι απλό: Εσύ τι αποφασίζεις;

Όχι με το μυαλό/ τη λογική. Αλλά δυναμικά και ήρεμα με όλο σου το είναι!!

Πηγή: http://inpantanassis.blogspot.gr/

Αυτά είναι τα εμπόδια προσπαθεί να βάλει ο διάβολος σε όσους θέλουν να εξομολογηθούν.

Η άγνοια, ο εγωισμός και η αμαρτωλή ζωή είναι οι κυριότεροι λόγοι για τους οποίους πολλοί χριστιανοί δεν εξομολογούνται. Άλλοι λόγοι είναι η ιεροκατηγορία, το αντιεκκλησιαστικό πνεύμα, η πολεμική κατά της πίστεως και η ολιγοπιστία.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έρχεται και ο αντίδικος ημών διάβολος. Και προσπαθεί με κάθε τρόπο να μας εμποδίσει από την εξομολόγηση. Γιατί;

Διότι γνωρίζει τα ευεργετικά και σωτήρια αποτελέσματα της εξομολογήσεως και διότι ενώ χαρά μεγάλη γίνεται στον ουρανό για έναν αμαρτωλό που μετανοεί (Λουκ.ιε” 7), την ίδια ώρα ο διάβολος καίγεται από τον φθόνο και την κακία του. Αμφιβάλλετε; Ακούστε λοιπόν, ένα γεγονός, που συνέβη στην Μονή Γηροκομείου Πατρών.

Κάποια μέρα πήγε στη Μονή ένας νέος. Μόλις μπήκε στον ναό της Παναγίας, μια δαιμονισμένη την οποία ουδέποτε είχε συναντήσει του είπε: «Βρε, καλώς τον φίλο μου τον Κώστα! Τώρα που πήραμε και αυτοκίνητο, θα γυρίζουμε με γυναίκες!». Ο νέος συγκλονίστηκε έτρεξε και γονάτισε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και άρχισε να προσεύχεται. Σε λίγο η δαιμονισμένη άρχισε να ουρλιάζει και να λέει: «Μην το κάνης αυτό. Δεν σου είπα αυτά για να κάνεις αυτό; Μην το κάνης αυτό». Αργότερα πλησίασε το νέο ένας αρχιμανδρίτης και τον παρακάλεσε να του πει τι έλεγε στην Παναγία την ώρα που φώναζε η δαιμονισμένη. Και ο νέος είπε: «Παρακαλούσα την Παναγία να με συγχωρήσει για την αμαρτωλή μου ζωή. Και υποσχόμουν ότι θ’ αλλάξω ζωή και θα πάω να εξομολογηθώ».

Βλέπετε, αδελφοί μου, ότι ο διάβολος καίγεται και μόνο με την απόφαση που παίρνει ένας άνθρωπος να εξομολογηθεί; Γι’ αυτό με διάφορες σκέψεις, με την ειρωνεία των άλλων και των συγγενών καμιά φορά και με άλλους τρόπους προσπαθεί να μας εμποδίσει να μην εξομολογηθούμε. Δύο όμως είναι τα κυριότερα εμπόδια του διαβόλου: α) η απόγνωση και β) η αμέλεια.

Α) Σε πολλούς ανθρώπους οι οποίοι συναισθάνονται την αμαρτωλότητά τους, ο διάβολος βάζει την εξής σκέψη: «Για σένα δεν υπάρχει πια σωτηρία». Έτσι προσπαθεί να τους ρίψη σε απόγνωση, σε απελπισία. Και δυστυχώς, πολλοί πιστεύουν αυτά τα λόγια και νομίζουν ότι είναι αδύνατο να σωθούν. Όμως ήδη από την Παλαιά Διαθήκη ο Προφήτης Ησαΐας φωνάζει: «Επιστράφητε προς Κύριον και ελεηθήσεσθε ότι επί πολύ αφήσει τας αμαρτίας υμών». Στην δε Καινή Διαθήκη, βλέπομε τον Θεό να συγχωρεί την πόρνη, τον τελώνη, τον άσωτο και τον ληστή. Ακόμα τον βλέπομε να παίρνει έναν τελώνη και να τον κάνη Απόστολο Ματθαίο, να παίρνει τη Σαμαρείτιδα και να την κάνει Αγία Φωτεινή, να παίρνει έναν διώκτη και να τον κάνη Απόστολο των Εθνών. Και από τότε μέχρι σήμερα ο Θεός κανέναν άνθρωπο που μετανόησε ειλικρινά δεν απεστράφει, όσες αμαρτίες και αν είχε κάνη, αλλά όλους τους μετανοημένους αμαρτωλούς τους εκαθάρισε από την αμαρτία, τους έκανε υιούς Του και τους ανέδειξε εργάτες της αρετής και Αγίους. Και έπραξε και πράττει έτσι ο Θεός, διότι θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και έναν πόθο έχει: Να ελεή. Να ελεή. Ναι, να ελεή.

Ποτέ λοιπόν, να μην απελπιζώμεθα, όσες αμαρτίες και αν έχουμε διότι έστω κι αν οι αμαρτίες μας είναι σαν μια πελώρια φωτιά, η φωτιά αυτή σβήνει μέσα στον ωκεανό, δηλαδή στο άπειρο έλεος του Θεού.

Β) Σε άλλους ανθρώπους, οι οποίοι αισθάνονται την ανάγκη να εξομολογηθούν, ο διάβολος βάζει την σκέψη: «Έχεις καιρό». Έτσι, πολλοί ακούοντας αυτή την φωνή, λένε: «Θα πάω να εξομολογηθώ αύριο». Το αύριο όμως γίνεται η άλλη εβδομάδα, ο άλλος μήνας, ο άλλος χρόνος … ποτέ. Και δυστυχώς, έτσι χάνονται πολλές ψυχές.

Αλλ’ όχι, αδελφοί μου, μην αμελούμε. Σήμερα ας μετανοήσουμε, σήμερα ας εξομολογηθούμε, διότι δεν ξέρουμε πόσο θα ζήσουμε και διότι με το πέρασμα του χρόνου σκληραίνει η ψυχή.

Πηγή: http://agios-nektarios.net/

Η Αγία Φιλοθέη (19.2.1589)

Η Αγία Φιλοθέη

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου

Η ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ ΜΟΝΑΧΗ: Η Φιλοθέη ήταν κόρη του Αθηναίου λογίου Αγγέλου Μπενιζέλου. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1522 και το βαπτιστικό της όνομα ήταν Ρηγούλα. Μετά από επιμονή των γονέων της νυμφεύτηκε ένα αρχοντόπουλο της αθηναϊκής οικογένειας των Χειλάδων (1536). Όμως ο σύζυγός της πέθανε τρία έτη αργότερα. Έτσι η Αγία, χωρίς οικογενειακά βάρη, επιδόθηκε σε πλήρη αγαθοεργιών ασκητικό βίο. Όταν μάλιστα πέθαναν και οι γονείς της, η Ρηγούλα μετέτρεψε ένα γειτονικό της ναϊσκο (Α. Ανδρέα) σε Μοναστήρι στο οποίο κληροδότησε το μεγαλύτερο τμήμα της περιουσίας της. Η ίδια εκάρη μοναχή παίρνοντας το όνομα Φιλοθέη. Εν συνεχεία εισήλθε πρώτη στη μονή, ως ηγουμένη, ακολουθούμενη από υπηρέτριές της.

ΙΔΡΥΜΑΤΑ “ΟΑΣΕΙΣ” ΣΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ: Μέσα στο μοναστήρι ίδρυσε και βιοτεχνικό εργαστήριο στο οποίο παρακολουθούσαν μαθήματα ή εργάζονταν πλήθος κοριτσιών της Αθήνας. Εν συνεχεία ίδρυσε έναν Παρθενώνα στον οποίο προσέλκυσε πλήθος ευσεβών κοριτσιών, καθιστώντας έτσι το ίδρυμα κέντρο πνευματικής προστασίας και φιλοξενίας.

Με την πάροδο του χρόνου το μοναστήρι και τα ιδρύματα πλούτισαν από τις προσφορές των ευσεβών και έτσι η Φιλοθέη μπόρεσε να ιδρύσει σχολεία και παραρτήματα του Παρθενώνα. Μάλιστα η Μονή και τα εξαρτημένα απ' αυτή ιδρύματα λειτούργησαν σαν κυματοθραύστες στο κύμα του εξισλαμισμού που είχαν εξαπολύσει οι Οθωμανοί κατά τον πρώτο αιώνα της Τουρκοκρατίας στην Ελλάδα. Ακόμη, η Φιλοθέη εκτός του ότι παρείχε στις μονάστριες αλλά και στις κοπέλες εργασία στα εργαστήρια, ασκούσε παράλληλα άοκνα τη φιλανθρωπία, καθιστάμενη προστάτιδα των φτωχών και των γερόντων.

ΜΑΡΤΥΡΙΟ - ΚΟΙΜΗΣΗ: Οι Οθωμανικές αρχές της Αθήνας βλέποντας ότι η Φιλοθέη με την πίστη της και τον τρόπο ζωής της ενέπνεε του ραγιάδες, έδωσαν εντολή να συλληφθεί και να οδηγηθεί στη φυλακή, όπου υπέφερε τα πάνδεινα. Χάρις σε συντονισμένες προσπάθειες της Δημογεροντίας των χριστιανών της Αθήνας, όμως, η Φιλοθέη απελευθερώθηκε. Σύντομα, στις 2 Οκτωβρίου του 1588, συνελήφθη εκ νέου κατά τη διάρκεια μιας αγρυπνίας που τελούνταν στη Μονή επί τη εορτή του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου. Οι Τούρκοι που την συνέλαβαν τις προξένησαν σοβαρές πληγές με ραβδισμούς και μαστιγώσεις, καθιστώντας την μισοπεθαμένη.

Έπειτα απ' αυτό οι συμμονάστριές της την παρέλαβαν και την οδήγησαν στο μετόχι της Μονής στην Καλογρέζα, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται ο Ι. Ναός της Α. Φιλοθέης. Εκεί τελικά δεν κατόρθωσε ποτέ να συνέλθει από τους βασανισμούς και παρέδωσε το πνεύμα της την 19η Φεβρουαρίου του 1589. Την επόμενη μόλις δεκαετία έγινε η ανακήρυξη της αγιότητάς της από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, επί δεύτερης πατριαρχίας Ματθαίου Β΄(1595-1600).

“ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ” ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ: Το άγιο λείψανο της Φιλοθέης φυλάσσεται μέσα στο ιερό βήμα του Μητροπολιτικού Ναού των Αθηνών εντός λάρνακας. Κάθε έτος, την παραμονή της εορτής, ένα μέλος της οικογένειας Μπενιζέλου ανοίγει τη λάρνακα για να προσκυνήσουν οι πιστοί. Προς τιμή της Αγίας ονομάστηκε η οδός που οδηγεί στο κτίριο της Αρχιεπισκοπής, καθώς και μια ολόκληρη συνοικία (Νέα Φιλοθέη). Η γειτονική συνοικία του Ψυχικού, αξίζει να αναφέρουμε, ονομάστηκε έτσι εξαιτίας της αναψυχής που πρόσφερε στους περιπατητές ένα πηγάδι στην περιοχή, το οποίο διάνοιξε με δικές της δαπάνες η Αγία Φιλοθέη. Κάθε χρόνο, ανήμερα της εορτής της Αγίας, πλήθη πιστών συρρέουν στη βραχώδη κρύπτη της περιοχής της Φιλοθέης, όπου ασκήτεψε αυτή η μεγάλη εργάτιδα της ελληνοχριστιανικής ιδέας.

Απολυτίκιο: “Αθηναίων η πόλις η περιώνυμος Φιλοθέην τιμά την οσιομάρτυρα και ασπάζεται αυτής το θείον λείψανον, ότι εβίωσε σεμνώς και μετήλλαξε το ζην αθλήσει και μαρτυρίω, και πρεσβεύει προς τον Σωτήρα, διδόναι πάσι το θείον έλεος.”

Βιβλιογραφία:

Νικόδημος Αγιορείτης, Συναξαριστής τ. Ε΄, σ. 141.

Ε. Βούλγαρις, Η προς Πέτρον Κλαίρκιον επιστολιμαία διατριβή.

Κ. Σάθα, Νεοελληνική Φιλολογία, σ. 193.

Κ. Σάθα, Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη, Γ΄, σ.606.

Δ. Καμπούρογλου, “Φιλοθέη Βενιζέλου”, εφημ. Ακρόπολις, 1911 (σε συνέχειες).

Δ. Καμπούρογλου, Μνημεία της Ιστορίας των Αθηνών, Α΄ 1891, Σ. 145-165.

Χρυσ. Παπαδοπουλος, Η Εκκλησία των Αθηνών, Αθήναι 1928, σ. 52-54.

Πηγή: http://aktines.blogspot.gr/

Η Χάρις του Αγίου Πνεύματος.

Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ

Πρέπει νὰ γνωρίζεις, ὅτι ὁποιοδήποτε χριστιανικὸ ἔργο, μόνον ὅταν γίνεται ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸ Χριστό, φέρνει τοὺς καρποὺς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ προσευχή, ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία, ἡ ἐλεημοσύνη καὶ ὅλα τὰ ἄλλα καλὰ ἔργα, ποὺ γίνονται χάριν τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἁπλὰ καὶ μόνο μέσα γιὰ τὴν ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μοιάζει λίγο μὲ τὸ ἐμπόριο. Ἀποκτῶ, σημαίνει μαζεύω, συγκεντρώνω. Ἐσὺ γνωρίζεις σίγουρα τί σημαίνει ἀποκτῶ χρήματα. Ἀκριβῶς αὐτὸ ἰσχύει καὶ γιὰ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Σκέψου, λοιπόν, τὴ σημασία τῆς λέξης «ἀποκτῶ» μὲ τὴν κοσμική, τὴ γήινη ἔννοια. Οἱ ἄνθρωποι σκοπεύουν στὴν ἀπόκτηση χρημάτων, τιμῶν, διακρίσεων καὶ ἄλλων ἀνταμοιβῶν γιὰ τὶς προσφερόμενες ὑπηρεσίες τους. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἕνα «κεφάλαιο» γιὰ τὴν ἀπόκτηση τοῦ ὁποίου ἀγωνίζεται ὁ ἄνθρωπος. Εἶναι ὅμως ἕνα «κεφάλαιο» αἰώνιο, μοναδικό, ἀστείρευτο καὶ εὐλογημένο. Ἀποκτᾶται μὲ τοὺς ἴδιους περίπου τρόπους, ὅπως τὸ χρηματικὸ κεφάλαιο ἢ τὰ διάφορα ἀξιώματα.

Γήινα ἐμπορεύματα εἶναι τὰ καλὰ ἔργα ποὺ γίνονται ἀπὸ ἀγάπη στὸ Χριστὸ καὶ φέρνουν τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, χωρὶς τὸ ὁποῖο δὲν ὑπάρχει σωτηρία. Κάθε καλὸ ἔργο ποὺ γίνεται στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ φέρνει τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Περισσότερο ὅμως ἀπ' ὅλα μᾶς τὴ φέρνει ἡ προσευχή, γιατί εἶναι πάντα στὰ χέρια μας σὰν ἕνα εὔχρηστο ὅπλο. Εἶναι προσιτὴ στὸν πλούσιο, στὸ φτωχό, στὸ σοφό, στὸν ἁπλοϊκό, στὸ δυνατό, στὸν ἀδύνατο, στὸ γερό, στὸν ἀσθενῆ, στὸ δίκαιο καὶ στὸν ἁμαρτωλό. Εἶναι μεγάλη ἡ δύναμη τῆς προσευχῆς. Περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλο μέσο, εἶναι ἱκανὴ νὰ μᾶς φέρει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Καὶ βρίσκεται πάντα στὴ διάθεση τοῦ καθενός, θὰ εἴμαστε μακάριοι, ἂν μᾶς βρεῖ ὁ Κύριος ἄγρυπνους, ἐν προσευχῇ, μέσα στὴν πληρότητα τῶν δώρων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Πηγή: http://wwwtaxiarhes.blogspot.gr/

Είναι φορές που όταν ακούω πως ο διπλανός μου έχει μια επιτυχία περνάω δύσκολα.

π.Εφραίμ Παναούσης

Χρυσοπηγή 23-03-2014

Είναι φορές που όταν ακούω πως ο διπλανός μου έχει μια επιτυχία, περνάω δύσκολα. Φορώ βεβαίως  το πρόσωπο του ανθρώπου που χαίρεται τάχα  με την επιτυχία και την αναγνώρισή του άλλου, μα η καρδιά μου το ξέρει. Βάσανο μεγάλο!! Τι είναι αυτό τελικά που με τσιμπάει και κάποτε  με δαγκώνει με την επιτυχία του άλλου. Γιατί δεν μπορώ να χαρώ με την καρδιά μου για τη χαρά του.

Άσε που μετά, έρχονται οι ενοχές ότι δεν τον αγαπάς, γιατί αν τον αγαπούσες δεν θα το έκανες αυτό.

Ένας ατέλειωτος φαύλος κύκλος λαθών και ενοχών .

Έχουν πει και μου φαίνεται πως έχουν δίκιο πως να συμμετέχεις στον πόνο του άλλου είναι εύκολο ή πάντως όχι τόσο δύσκολο. Είναι έτσι πλασμένος ο άνθρωπος από τον Θεό να έχει  το σπλαχνικό και το φιλάνθρωπο. Στη θλίψη αισθανόμαστε συγγενείς και αδέλφια.

Αλλά να πετυχαίνει του άλλου το παιδί στις πανελλήνιες ,να καλοπαντρεύεται του αδελφού σου η θυγατέρα, να έχει εγγονό του φίλου σου ο γιος ,είναι κάτι που σε τσιμπάει. Και αν το αφήσεις θα σε δέσει και θα σε ορίζει κιόλας. Τι είναι λοιπόν αυτό το θηρίο που κοιμάται μέσα μας  κι αυτό μεμιάς δίνει μια και ξυπνά.

Είναι φορές πως ο άνθρωπος ζει μια ολόκληρη ζωή όχι γιατί εκτιμά τη ζωή του σαν δώρο του Θεού αλλά γιατί θα ήθελε τη ζωή ενός άλλου. Φαντάσου πόση δυστυχία!! Να ζεις μια ολόκληρη ζωή και να την χάνεις στεναχωρημένος που δεν είχες όσα έχει ο απέναντι.

Έτσι κάθε φορά που συμβαίνει κάτι στον απέναντι, θεωρείς ότι δικό σου ήτανε και στο πήρε.

Στην αρχή έρχεται σαν λογισμός και αν δεν το παλέψεις γίνεται φωτιά που σε καίει να σε βασανίζει η επιτυχία του.

Και μετά έρχεται  η ζήλεια και σε συγχύζει και σε ταλαιπωρεί και σε πάει από στεναχώρια σε στεναχώρια. Οι Πατέρες  της εκκλησίας λένε ότι ο άνθρωπος που ζηλεύει, δεν καταλαβαίνει τα δώρα που του έχει δώσει ο Θεός  και ζηλεύει τα ξένα. Κάθε φορά που βλέπει αλλότριες επιτυχίες μονολογεί και λέει : Γιατί και σε μένα;

Κι όμως όταν πάψεις να ασχολείσαι με τις ζωές των άλλων, ίσως αρχίσεις να διακρίνεις καθαρότερα τον εαυτό σου.

¨Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε πως αν θάβεις τα χαρίσματά σου τότε φτάνεις να ζηλεύεις τα ξένα..

Και ας το παραδεχτούμε κάποτε .Η μετοχή στη χαρά του άλλου σημαίνει απλωσιά αγάπης και πλήρωμα .Σημαίνει περίσσευμα και αρχοντιά. Σημαίνει λιγότερες ανασφάλειες .Αυτός που περνά μπροστά με κάποιο τρόπο δεν σημαίνει ότι αφήνει εσένα πίσω του. Έχει για όλους χώρο. Έχει για όλους χαρά.

Ο άνθρωπος που ζει και αγωνίζεται πνευματικά ακόμα και αν το ταλαιπωρήσει ο λογισμός για την νίκη του άλλου ,το «μαζεύει» ελέγχει τον εαυτό του και τη μικροψυχία του, το εξαγορεύεται στον πνευματικό και ζητάει τη συγγνώμη του Θεού. Έτσι χτυπά το θηρίο στη ρίζα του και χαίρεται με αυτά που του έδωσε ο Θεός και με αυτά που έδωσε και σε άλλους.

Εκδόσεις Χρυσοπηγή

Πηγή: http://talantoblog.blogspot.gr/

Για όλα να λέτε: «Δόξα σοι, Κύριε!». Να το λέτε, αλλά και να το αισθάνεστε.

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

Τα βάσανα σας είναι πολλά.

Τα χτυπήματα πέφτουν επάνω σας αδυσώπητα απ’ όλες τις μεριές. Αλλά μην απελπίζεστε.

Δοκιμασίες είναι, που σας βρίσκουν με παραχώρηση του φιλάνθρωπου Θεού, για να καθαριστείτε από τα πάθη και τις αδυναμίες σας.

Παραδώστε, λοιπόν, τον εαυτό σας στα χέρια Του με εμπιστοσύνη, ευψυχία, χαρά και ευγνωμοσύνη.

Μη θυμώνετε, μη δυσφορείτε, μην τα βάζετε με κανέναν άνθρωπο. Αφήστε τους ελεύθερους να επιτελούν επάνω σας και μέσα σας το έργο της πρόνοιας του Κυρίου, που, αποβλέποντας στη σωτηρία σας, πασχίζει να βγάλει από την καρδιά σας κάθε ακαθαρσία.

Όπως η πλύστρα τσαλακώνει, τρίβει και χτυπάει τα ρούχα μέσα στη σκάφη, για να τα λευκάνει, έτσι και ο Θεός τσαλακώνει, τρίβει και χτυπάει εσάς, για να λευκάνει την ψυχή σας και να την ετοιμάσει για την ουράνια βασιλεία Του, όπου κανένας ακάθαρτος δεν θα μπει. Αυτή είναι η αλήθεια. Προσευχηθείτε να σας φωτίσει το νου ο Κύριος, για να την αντιληφθείτε. Τότε με χαρά θα δέχεστε καθετί το δυσάρεστο σαν φάρμακο που σας δίνει ο επουράνιος Γιατρός. Τότε θα θεωρείτε όσους σας βλάπτουν σαν ευεργετικά όργανα Εκείνου. Και πίσω τους θα βλέπετε πάντα το χέρι του μεγάλου Ευεργέτη σας.

Σας συμβουλεύω να εφαρμόσετε τους παρακάτω κανόνες:

1) Κάθε στιγμή να περιμένετε κάποια δοκιμασία. Και όταν έρχεται, να την υποδέχεστε σαν ευπρόσδεκτο επισκέπτη.

2) Όταν συμβαίνει κάτι αντίθετο στο θέλημα σας, κάτι που σας προκαλεί πίκρα και ταραχή, να συγκεντρώνετε γρήγορα την προσοχή σας στην καρδιά και ν’ αγωνίζεστε μ’ όλη σας τη δύναμη, με βία και προσευχή, ώστε να μη γεννηθεί οποιοδήποτε δυσάρεστο και εμπαθές αίσθημα μέσα σας. Αν δεν επιτρέψετε τη γέννηση τέτοιου αισθήματος, τότε όλα τελειώνουν καλά. Γιατί κάθε κακή αντίδραση ή ενέργεια, με λόγια ή με έργα, είναι συνέπεια και επακόλουθο αυτού του αισθήματος.

Αν, πάλι, γεννηθεί στην καρδιά σας ένα ασθενικό εμπαθές αίσθημα, τότε τουλάχιστον ας αποφασίσετε σταθερά να μην πείτε και να μην κάνετε τίποτα, ώσπου να φύγει αυτό το αίσθημα. Άν, τέλος, είναι αδύνατο να μη μιλήσετε ή να μην ενεργήσετε με κάποιον τρόπο, τότε υπακούστε όχι στα αισθήματα σας, αλλά στον θείο νόμο. Φερθείτε με πραότητα, ηρεμία και φόβο Θεού.

3) Μην περιμένετε και μην επιδιώκετε να σταματήσουν οι δοκιμασίες. Απεναντίας, προετοιμάστε τον εαυτό σας να τις σηκώνει ως το θάνατο. Μην το ξεχνάτε αυτό! Είναι πολύ σημαντικό. Αν δεν τοποθετηθείτε έτσι απέναντι στις δοκιμασίες, η υπομονή δεν θα στερεωθεί στην καρδιά σας.

4) Εκείνους που σας χτυπούν, να τους «εκδικείστε» με την αγάπη σας και την αμνησικακία σας. Με τα λόγια σας, με τη συμπεριφορά σας, ακόμα και με το βλέμμα σας να τους δείχνετε ότι, παρ’ όλα όσα σας κάνουν, εξακολουθείτε να τους αγαπάτε. Και βέβαια, ποτέ μην τους θυμίσετε πόσο σας αδίκησαν.

Πηγή: https://iliaxtida.wordpress.com

Η νηστεία γεννᾶ τούς προφῆτες, δυναμώνει τούς δυνατούς ( Μέγας Βασίλειος ).

Μέγας Βασίλειος

«Η νηστεία γεννᾶ τούς προφῆτες, δυναμώνει τούς δυνατούς. Ἡ νηστεία κάνει σοφούς τούς νομοθέτες, εἶναι τό καλό φυλαχτό τῆς ψυχῆς, ὁ πιστός σύντροφος τοῦ σώματος, τό ὅπλο γι᾿ αὐτούς πού ἀριστεύουν, τό γυμναστήριο γιά τούς ἀθλητές. Αὐτή ἀποκρούει πειρασμούς, αὐτή προετοιμάζει γιά τήν ἀπόκτηση εὐσέβειας· εἶναι σύντροφος τῆς νήψεως καί δημιουργός τῆς σωφροσύνης. Στούς πολέμους φέρεται μέ γεναιότητα, ἐν καιρῷ εἰρήνης διδάσκει τήν ἡσυχία. Ἁγιάζει τόν Ναζιραῖο καί τελειοποιεῖ τόν ἱερέα».

«Ἡ νηστεία ἔσβυσε τή δύναμη τῆς φωτιᾶς κι ἔφραξε τά στόματα τῶν λιονταριῶν. Ἡ νηστεία ἀνεβάζει τήν προσευχή στόν οὐρανό, μέ τό νά γίνεται τρόπον τινά ἡ φτερούγα στήν πορεία πρός τά ἄνω. Ἡ νηστεία κάνει τά σπίτια νά προκόβουν, εἶναι ἡ μητέρα τῆς ὑγείας, ἡ παιδαγωγός τῆς νεότητας, τό στολίδι τῶν γερόντων, ἡ καλή σύντροφος τῶν ὁδοιπόρων, ὁ πιστός συγκάτοικος αὐτῶν πού συνοικοῦν». Η νηστεία προστατεύει τά νήπια, σωφρονίζει τό νέο, κάνει σεβαστό τό γέροντα. Διότι τά γεράματα, στολισμένα μέ τή νηστεία, γίνονται πιό σεβαστά. Γιά τίς γυναῖκες εἶναι ὁ πιό κατάλληλος στολισμός, γι' αὐτούς πού βρίσκονται στήν ἀκμή τῆς ἡλικίας, τό χαλινάρι· εἶναι τό φυλακτό τῶν συζύγων καί ἡ τροφός αὐτῶν πού παρθενεύουν. Μέ αὐτούς τούς τρόπους ἡ νηστεία βοηθᾶ σέ κάθε σπίτι. Ποιά, ὅμως, εἶναι ἡ σημασία της γιά τή δημόσια ζωή μας; Ὁλόκληρη τήν πόλη καί ὅλο τόν λαό τούς ἐπαναφέρει ἀμέσως στήν τάξη, καταστέλλει τίς κραυγές, ἀπομακρύνει τίς κακολογίες... Ἄν ὅλοι τήν παρελάμβαναν ὡς σύμβουλο σ᾿ αὐτά πού ὀφείλουν νά πράξουν, τίποτε δέν θά ἐμπόδιζε νά εἴχαμε βαθιά εἰρήνη σ᾿ ὁλόκληρη τήν οἰκουμένη...

Πηγή: http://agapienxristou.blogspot.gr/

Ο τωρινός καιρός είναι κατάλληλος για τη σωτηρία μας γιατί είναι καιρός της δωρεάς και της χάριτος του Θεού.

Κατά τον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο ο τωρινός καιρός είναι κατάλληλος για τη σωτηρία μας γιατί είναι καιρός της δωρεάς και της χάριτος του Θεού και δε ζητούνται ευθύνες για τα αμαρτήματά μας αν τώρα μετανοήσουμε. Δεν είναι ακόμα καιρός του δικαστηρίου, αλλά της χάριτος. Ο χρόνος από την έλευση του Χριστού μέχρι και τη Δευτέρα Παρουσία είναι ο χρόνος εκπληρώσεως της υποσχέσεως του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους. Ο Θεός αυτή την περίοδο δέχεται όχι μόνο όσους έφταιξαν λιγότερο αλλά και εκείνους που έφταιξαν μυριάκις.

Τώρα είναι ο ευπρόσδεκτος καιρός για τη σωτηρία μας, δηλαδή από την ημέρα της σταυρικής θυσίας του Χριστού μέχρι την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας του. Ούτε πριν Χριστού υπήρχε δυνατότητα σωτηρίας, αλλά ούτε μετά τη Δευτέρα Παρουσία θα υπάρξει δυνατότητα σωτηρίας, γιατί όσοι μετανοήσουν τώρα στην παρούσα ζωή θα κληρονομήσουν την αιώνια ζωή, ενώ όσοι παραμείνουν αμετανόητοι θα τιμωρηθούν αιωνίως.

Πηγή: http://lllazaros.blogspot.gr/

Αγνή Παρθένε Δέσποινα - Ποίημα του Aγίου Νεκταρίου.

1.Αγνή Παρθένε Δέσποινα, άχραντε Θεοτόκε, Χαίρε,... ΝΥΜΦΗ ΑΝΎΜΦΕΥΤΕ!

2. Παρθένε Μήτερ Άνασσα, πανέδροσέ τε πόκε. Χαίρε,... ΝΥΜΦΗ ΑΝΎΜΦΕΥΤΕ!

3. Υψηλοτέρα Ουρανών, ακτινών λαμπροτέρα. Χαίρε,... ΝΥΜΦΗ ΑΝΎΜΦΕΥΤΕ!

4. Χαρά παρθενικών χορών, αγγέλων υπερτέρα. Χαίρε,... ΝΥΜΦΗ ΑΝΎΜΦΕΥΤΕ!

5. Έκλαμπροτέρα ουρανών, φωτός καθαρωτέρα. Χαίρε,... ΝΥΜΦΗ ΑΝΎΜΦΕΥΤΕ!

6. Των ουρανίων στρατιών πασών αγιωτέρα. Χαίρε,... ΝΥΜΦΗ ΑΝΎΜΦΕΥΤΕ!

7. Μαρία αειπάρθενε, κόσμου παντός Κυρία. Χαίρε,... ΝΥΜΦΗ ΑΝΎΜΦΕΥΤΕ!

8. Άχραντε νύμφη Πάναγνε, Δέσποινα Παναγία. Χαίρε,... ΝΥΜΦΗ ΑΝΎΜΦΕΥΤΕ!

9. Μαρία, Νύμφη Άνασσα, χαράς ημών αιτία. Χαίρε,... ΝΥΜΦΗ ΑΝΎΜΦΕΥΤΕ!

10.Κόρη σεμνή, Βασίλισσα, Μήτηρ Ύπεραγία. Χαίρε,... ΝΥΜΦΗ ΑΝΎΜΦΕΥΤΕ!

11.Τιμιωτέρα Χερουβείμ, υπερενδοξοτέρα. Χαίρε,... ΝΥΜΦΗ ΑΝΎΜΦΕΥΤΕ!

12.Των Ασωμάτων Σεραφείμ, των θρόνων υπέρτερα. Χαίρε,... ΝΥΜΦΗ ΑΝΎΜΦΕΥΤΕ!

13. Χαίρε το άσμα Χερουβείμ, χαίρε ύμνος αγγέλων. Χαίρε,... ΝΥΜΦΗ ΑΝΎΜΦΕΥΤΕ!

14. Χαίρε ωδή των Σεραφείμ, χαρά των Αρχαγγέλων. Χαίρε,... ΝΥΜΦΗ ΑΝΎΜΦΕΥΤΕ!

15. Χαίρε ειρήνη και χαρά, λιμήν της σωτηρίας. Χαίρε,... ΝΥΜΦΗ ΑΝΎΜΦΕΥΤΕ!

16. Πάστας του Λόγου ιερά, άνθος της αφθαρσίας. Χαίρε,... ΝΥΜΦΗ ΑΝΎΜΦΕΥΤΕ!

17. Χαίρε παράδεισε τρυφής ζωής τε αιωνίας. Χαίρε,... ΝΥΜΦΗ ΑΝΎΜΦΕΥΤΕ!

18. Χαίρε το ξύλον της ζωής, πηγή αθανασίας. Χαίρε,.... ΝΥΜΦΗ ΑΝΎΜΦΕΥΤΕ!

19. Σε Ικετεύω, Δέσποινα, Σε νυν επικαλούμαι. Χαίρε,... ΝΥΜΦΗ ΑΝΎΜΦΕΥΤΕ!

20. Σε δυσωπώ. Παντάνασσα, σην χάριν εξαιτούμαι. Χαίρε,.... ΝΥΜΦΗ ΑΝΎΜΦΕΥΤΕ!

21. Κόρη σεμνή και άσπιλε, Δέσποινα Παναγία. Χαίρε,... ΝΥΜΦΗ ΑΝΎΜΦΕΥΤΕ!

22. Θερμώς επικαλούμαι Σε, Ναέ ηγιασμένε. Χαίρε,... ΝΥΜΦΗ ΑΝΎΜΦΕΥΤΕ!

23. Αντιλαβού μου, ρύσαι με από του πολεμίου. Χαίρε,... ΝΥΜΦΗ ΑΝΎΜΦΕΥΤΕ!

24. Και κληρονόμον δείξον με ζωής της αιωνίου. Χαίρε,... ΝΥΜΦΗ ΑΝΎΜΦΕΥΤΕ!

ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΎΜΦΕΥΤΕ!

Πηγή: http://agapienxristou.blogspot.gr/

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝΙΣΧΥΡΟ ΟΠΛΟ.

Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου.

«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Γ΄, 2015, σελ. 102.

Τί πρέπει νὰ κάνουμε, εὑρισκόμενοι σ᾿ αὐτὸ τὸν αἰῶνα  σ᾿ αὐτὴ τὴ γῆ, γιὰ νὰ μείνουμε μὲ τὸ Χριστό; Ἰδοὺ τί μᾶς συμβουλεύει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Ἕνα ὅπλο πανίσχυρο, ποὺ πρέπει πάντοτε νὰ ἔxουμε μαζί μας οἱ Xριστιανοί, εἶνε ἡ προσευχή. Nὰ μὴν εἴμαστε ἄοπλοι σ᾿ αὐτὴ τὴν σκληρὰ μάχη.

«Tὸ λοιπὸν προσεύχεσθε, ἀδελφοί, περὶ ἡμῶν» (Β΄ Θεσ. 3, 1).

Σ᾿ αὐτὰ τὰ χρόνια ποὺ ζοῦμε, σᾶς παρακαλῶ πολύ, λέει ὁ ἀπόστολος, προσεύχεσθε γιὰ μένα. Ἕνας Παῦλος παρακαλοῦσε τοὺς Xριστιανοὺς τῆς Θεσσαλονίκης, νὰ προσεύχωνται γι᾿ αὐτόν! Tὸ σκεφτήκατε αὐτό; Ἂν ὁ Παῦλος εἶχε ἀνάγκη ἀπὸ τὶς προσευχὲς τῶν Xριστιανῶν, πόσῳ μᾶλλον ἐμεῖς;

Ἀλλ᾿ ἐμεῖς αὐτὴ τὴν προσευχή, ποὺ εἶνε ὅπλο ἰσχυρὸ πανίσχυρο γιὰ ὅλες μας τὶς ἀνάγκες, ὑλικὲς καὶ πνευματικές, τὴν ἀμελοῦμε.

Ἔχουμε μεγάλο καὶ σκληρὸ ἀγῶνα. Πρέπει νὰ νικηθοῦν οἱ δαίμονες. Kαὶ πρέπει νὰ νικήσῃ ὁ Χριστιανισμός. Bοηθῆστε κ᾿ ἐσεῖς, οἱ Xριστιανοί. Καὶ σήμερα, ἂν δὲν ἔχουμε ἐπιτυχία οἱ ἐπίσκοποι καὶ οἱ ἱεροκήρυκες, αἰτία εἶνε ὅτι δὲν προσεύχονται γι᾿ αὐτοὺς οἱ Χριστιανοί. Ἂν πίσω ἀπὸ κάθε ἐπίσκοπο, πίσω ἀπὸ κάθε κήρυκα τοῦ εὐαγγελίου, ὑπῆρχαν δέκα ἄνθρωποι νὰ προσεύχωνται, γιὰ νὰ τοὺς δυναμώνῃ ὁ Θεὸς καὶ νὰ τοὺς φωτίζῃ, θαύματα θὰ γίνονταν. Τώρα ἐμεῖς εἴμαστε θεομπαῖκτες. Βλέπεις τὸν κήρυκα τοῦ εὐαγγελίου ν᾿ ἀνεβαίνῃ στὸν ἄμβωνα; Παρακάλεσε τὸ Θεὸ νὰ τὸν φωτίσῃ, γιὰ νὰ πῇ πέντε λόγια σωστά. Βλέπεις τὸν ἱερέα; Παρακάλεσε τὸ Θεὸ νὰ τὸν δυναμώσῃ στὸν σκληρὸ αὐτὸ ἀγῶνα ποὺ ἔχουμε.

Πηγή: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/

Στον άγιο Σεραφείμ άρεσε να παρομοιάζη την ανθρώπινη ζωή με ένα κερί.

Στον άγιο Σεραφείμ άρεσε να παρομοιάζη την ανθρώπινη ζωή με ένα κερί.Ένα πλήθος από κεριά έκαιγαν μέσα στο κελλί του μπροστά στις εικόνες. Όσο περισσότεροι έρχονταν- και οι επισκέπτες όλο και αυξάνονταν χρόνο με τον χρόνο-τόσο περισσότερα κεριά του έφερναν.

 Η ζωή μας έλεγε ο στάρετς , μπορεί να συγκριθή με μια λαμπάδα καμωμένη από κερί με φυτίλι, που καίει με μια φλόγα που εμείς ανάψαμε. Το κερί είναι η πίστη μας, το φυτίλι η ελπίδα μας, και η φλόγα η αγάπη που ενώνει την πίστη μαζί με την αγάπη , όπως το κερί και το φυτίλι καίνε μαζί με αποτέλεσμα τη φωτιά.

Ένα κερί κακής ποιότητας βγάζει όταν το ανάβης και όταν το σβήνης μια άσχημη μυρωδιά. Όμοια είναι και η ζωή ενός αμαρτωλού.

Κοιτώντας ένα κερί-κυρίως μέσα στην εκκλησία- σκεπτόμαστε πάντα την αρχή , το ξετύλιγμα της ζωής μας και το τέλος της: όπως λειώνει ένα αναμμένο μπροστά στο πρόσωπο του Θεού, έτσι και κάθε στιγμή, λιγοστεύει η ζωή μας πλησιάζοντας προς το τέρμα της.

Αυτή η σκέψη θα μάς βοηθήση να μη διασπώμεθα στην εκκλησία, να προσευχώμαστε με περισσότερη θέρμη και να κάνουμε το παν για να μοιάσει η ζωή μας με μια λαμπάδα από αγνό κερί , που καίγεται και σβήνει χωρίς άσχημη μυρωδιά.

(Από τον βίο του αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ της Ελένης Γκοραϊνωφ , εκδ. Τήνος σελ 118 )

Πηγή: http://proskynitis.blogspot.gr/

Η διδασκαλία του Αγίου Κοσμά για την οικογένεια.

Για το ανδρόγυνο: «αλλήλων τα βάρη βαστάζετε»(Γαλάτ. 6, 2)

Άλλο καλύτερον δεν είναι εις την γυναίκα ωσάν όπου να έχει υπομονή και ταπείνωση. Και, αν τύχει και έχει κακόν άνδρα, να υπομένει και να ευχαριστεί τον Θεό περισσότερο από τις άλλες, διότι έχει μισθό πολύν εις την ψυχή της και πάντα με γλυκά λόγια να τον παρηγορεί και να στοχάζεται πως και αυτός αγανακτεί και κινδυνεύει την ζωή ημέρα και νύκτα, διά να την φυλάξει. Και αν έχει και ο άνδρας κανένα ελάττωμα, να τον υποφέρει και να μην τον πικραίνει, άνθρωπος είναι και αυτός, δεν είναι άγγελος. Και να ενθυμάται πάντα τις καλοσύνες του και να συλλογίζεται και τις δικές της κακοσύνες. Ομοίως και εσύ ο άνδρας, όταν σου τύχει κακή γυναίκα, πρέπει να υπομένεις και να ευχαριστείς τον Θεό, διότι έχεις μισθό μεγάλο εις την ψύχη σου και, αν σου πταίσει καμμίαν φορά, μη την συνερίζεσαι και στοχάσου και τις καλοσύνες της. Ακόμη συλλογίσου και τα δικά σου τα ελαττώματα.

Πάλιν εσύ, γυναίκα, έχεις περισσότερο χρέος από τον άνδρα να ανατρέφεις τα παιδιά σου και να τα νουθετείς εις τα καλά έργα.

Γονείς και παιδιά

Ένα δένδρο, αν το κόψεις, ευθύς ξεραίνονται τα κλαριά, ενώ αν ποτίζεις την ρίζα, στέκονται δροσερά τα κλωνάρια. Ομοίως είστε και οι γονείς σαν το δένδρο και όταν ποτίζεται ο πατέρας και η μητέρα, που είστε η ρίζα των παιδιών, με νηστείες, προσευχές, ελεημοσύνες, με καλά έργα, φυλάγει ο Θεός τα παιδιά σας. Όταν ξεραίνεστε οι γονείς με τις αμαρτίες, θανατώνει ο Θεός τα παιδιά σας και σας βάνει εις την κόλαση μαζί τους.

Είναι μια μηλιά και κάνει ξινά μήλα. Εμείς τώρα τί πρέπει να κατηγορήσουμε, τη μηλιά ή τα μήλα; Τη μηλιά. Λοιπόν κάνετε καλά εσείς οι γονείς, που είστε η μηλιά, να γίνονται και τα μήλα γλυκά.

Δεν είναι κατάρα η ακούσια ατεκνία, ούτε λόγος διαζυγίου.

Ακόμη να προσέχετε οι άνδρες να μη κοιτάζετε τες γυναίκες σας με άγριο μάτι διά πολλές αιτίες, μάλιστα πως δεν κάνουν παιδιά και λέγετε τάχα πως έχετε κατάρα. Ακούσατε να σας ειπώ: τον παλαιόν καιρόν ο Διάβολος έβαλε σκοπό να χαλάσει τον κόσμο και έβανε μίσος εις τα ανδρόγυνα, για να μη κάνουν παιδιά να αυξηθεί ο κόσμος, και έτσι οι άνθρωποι δεν έκαναν παιδιά, αλλ’ ούτε φρόντιζαν διά να υπανδρεύονται και κινδύνευε να χαθεί ο κόσμος.

Τότε ο Θεός, θέλοντας να λείψει αυτό το διαβολικό κακό, πρόσταξε ότι όποιος δεν κάνει παιδιά, είναι κατηραμένος. Διά τούτο και μόνον τον είπε ο Θεός αυτόν τον λόγο, διά να χαλάσει τον σκοπό του κατηραμένου Διαβόλου. Λοιπόν τώρα δεν έχετε κατάρα όσοι δεν κάνετε παιδιά και μη λυπάσθε, αλλά χαίρεσθε, όπου γίνεται το θέλημα του Θεού και όχι το δικό σας και μάλιστα εκείνοι που έχουν παιδιά είναι σκλάβοι και κατά τη ψυχή και κατά το σώμα. Και να φυλάγεσθε να μη κάμετε σαν κάποιοι ανόητοι και τρελλοί, που επειδή δεν γέννησαν παιδιά οι γυναίκες τους, τις χώρισαν και πήραν άλλες. Ο Διάβολος θέλει να χωρίζονται τα ανδρόγυνα και όχι ο Θεός. Έτσι λέγει και ο Νόμος: Κανένα άλλο αίτιον δεν τους χωρίζει εκτός αν ξεπέσουν εις πορνεία. Και όποιος διά άλλο αίτιον χωρίζει την γυναίκα του και πάρει άλλην θα κριθεί ως μοιχός, χειρότερος από τον πόρνο, και πρόκειται να πάει εις την Κόλαση.

Οικογενειακό Εικονοστάσι και αγωγή παιδιών

Να κάνεις μίαν εικόνα του Χριστού, της Παναγίας, του Προδρόμου, να έχεις και τον Άγιο του παιδιού σου και όταν το παιδί σου σηκώνεται από τον ύπνο να σου γυρεύει ψωμί, μην του δίνεις, μόνο να πάρεις το ψωμί, να το βάλεις εμπρός εις την εικόνα του Χριστού και να του πεις: Εγώ, παιδί μου, δεν έχω ψωμί, ο Χριστός έχει. Σήκω να κάνεις τον Σταυρό σου να παρακαλέσουμε τον Άγιόν σου να παρακαλέσει τον Χριστόν να σου το δώσει. Και έτσι το παιδί παρακινείται διά την αγάπη του ψωμιού και ευθύς όπου ξυπνά, τον Άγιόν του βλέπει. Βλέποντας τότε ο Διάβολος το παιδί πως έχει την ελπίδα του εις τον Χριστό και εις τον Άγιόν του, κατακαίεται και φεύγει. Κι έτσι να συνηθίζετε τα παιδιά σας, να τα παιδεύετε από μικρά, διά να συνηθίζουν εις τον καλόν δρόμο.

Πηγή: Ημερολόγιον 2015, Έκδοσις Ιερός Ναός Αγίου Βασιλείου και Κοσμά του Αιτωλού, Ιερά Μητρόπολις Νέας Ιωνίας – Φιλαδελφείας.

Πηγή: http://blogs.sch.gr/kantonopou/

Εμφάνιση του Αγίου Βλασίου του εξ Σκλαβαίνων στον Όσιο Παΐσιο τον Αγιορείτη.

Ο Αρχιμανδρίτης π. Αυγουστίνος Κατσαμπίρης είχε επανειλημμένως παρακαλέσει τον Γέροντα να προσευχηθεί για να του εμφανιστεί ο νεοφανής Άγιος Βλάσιος ο εκ Σκλαβαίνων. Επιθυμούσε να γνωρίσει τα χαρακτηριστικά του για να τον αγιογραφήσουν.

Ήταν η 21η Ιανουαρίου 1980, Κυριακή του Ασώτου, προς Δευτέρα. Ο γέροντας ενώ προσευχόταν το βράδυ στο Κελλί του με κομποσχοίνι, βλέπει να παρουσιάζεται μπροστά του μέσα σε φως ένας Άγιος άγνωστος που φορούσε μανδύα καλογερικό. Δίπλα του στον τοίχο του Κελλιού του, πάνω από την σόμπα φαίνονταν ερείπια Μοναστηριού. Αισθανόταν απερίγραπτη χαρά και αγαλλίαση και σκεφτόταν «ποιος Άγιος είναι;». Τότε άκουσε φωνή από την Εκκλησία: «Είναι ο Άγιος Βλάσιος από τα Σκλάβαινα».1

Από ευγνωμοσύνη, για να ευχαριστήσει τον Άγιο για την τιμή που του έκανε, μετέβη στα Σκλάβαινα και προσκύνησε τα χαριτόβρυτα Λείψανα του. Ανταπέδωσε τρόπον τινά την επίσκεψη. Ο Γέροντας έδειξε μάλιστα από μακριά και το μέρος όπου παλιότερα ήταν κτισμένο το Μοναστήρι του Αγίου, επειδή νύχτωνε και δεν είχε χρόνο να πάει επί τόπου.

Αναφέρει ο κ. Απόστολος Παπαχρήστου: «Την εικοστή Μαΐου 1980 ο Γέροντας ήρθε στο σπίτι μου στο Αγρίνιο, με σκοπό να μεταβεί στα Σκλάβαινα Ξυρομέρου και να προσκυνήσει τα ιερά Λείψανα του Αγίου Βλασίου του εν Σκλαβαίνοις, μετά από αποκάλυψη του Αγίου στο Κελλί του. Έμεινε ένα βράδυ στο σπίτι μας και παρ’ ότι του στρώσαμε καθαρά λευκά σεντόνια, ο Γέροντας τα άφησε τελείως άθικτα. Όταν πήγε στα Σκλάβαινα, προσκύνησε με στρωτές μετάνοιες τον Άγιο και δίδαξε όλους γύρω του».

Ακολούθως ο Γέροντας παρήγγειλε την εικόνα του Αγίου Βλασίου στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος στο Κορωπί Αττικής, αφού περιέγραψε τα χαρακτηριστικά του Αγίου στην αγιογράφο μοναχή. Όταν έλαβε την εικόνα αναπαύθηκε, διότι απέδιδε ακριβώς τον Άγιο. «Φαίνεται ότι η αδελφή είχε ευλάβεια και την έκαμε με προσευχή και νηστεία», είπε.

Κάθε έτος, τιμούσε την μνήμη του Αγίου Βλασίου με αγρυπνία μόνος του στο Κελλί του. Τον εόρταζε, όχι στις 11 Φεβρουαρίου, που επικράτησε να εορτάζεται η μνήμη του, αλλά στις 19 Δεκεμβρίου, την ημέρα που μαρτύρησε.

1. Βλ. και Αρχιμ. Αυγουστίνου Κατσαμπίρη, «Ο Άγιος Ιερομάρτυς Βλάσιος ο Ακαρνάν», Αθήναι 1990, σ. 52 – 55. Εσφαλμένως αναφέρεται ότι η εμφάνιση του Αγίου έγινε το έτος 1979, αντί του ορθού 1980, ενώ η ημερομηνία αναφέρεται με το νέο ημερολόγιο (3 Φεβρουαρίου).

Πηγή: Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, Ιερομονάχου Ισαάκ, Άγιο Όρος, 2004, σελ. 286-287.

Πηγή: http://www.saint.gr/index.aspx

Ο Γερμανός αξιωματικός που είδε τον Άγιο Χαράλαμπο στα Φιλιατρά και σταμάτησε το αποφασισμένο ολοκαύτωμα της πόλης.

Γράφει ο Αρχιμανδρίτης

π. Δανιήλ Γούβαλης

Ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι κάποιο θαύμα του Αγίου Χαραλάμπου που συνέβη το 1944. Στην νοτιοδυτική Πελοπόννησο, στην επαρχία Τριφυλίας, υπάρχει μία γραφική πόλις με 9.000 κατοίκους, τα Φιλιατρά.

 Πολιούχος της πόλεως είναι ο Άγιος Χαράλαμπος, και κάθε χρόνο στις 10 Φεβρουαρίου γίνεται μεγάλο πανηγύρι προς τιμήν του, και κατεβαίνουν σ' αυτό και οι Φιλιατρινοί που μένουν στην Αθήνα. Σ' αυτό το πανηγύρι πηγαίνει κάθε χρόνο και ένας ηλικιωμένος Γερμανός, ονόματι Κοντάου, με την οικογένειά του. Έρχεται από μακρυά. Και θα έλεγε κανείς: «Τι του ήρθε, ώστε έτσι στα καλά καθούμενα να ξεκινά από την Γερμανία για ένα τόσο μακρινό ταξείδι»!

Ο άνθρωπος αυτός στην περίοδο της κατοχής ήταν αξιωματικός του Γερμανικού στρατού, και για ένα διάστημα χρημάτισε φρούραρχος Φιλιατρών. Εκείνο τον καιρό — βρισκόμαστε στο 1944 — μερικοί Έλληνες αντάρτες έκαναν κάποιο σαμποτάζ, φονεύοντας σε ενέδρα αρκετούς Γερμανούς. Εξαγριώθηκαν τότε οι κατακτητές και από το στρατηγείο της Τριπόλεως δόθηκε εντολή στον Κοντάου, την ημέρα που θα ξημέρωνε, στις 6 το πρωί, να καούν τα μισά Φιλιατρά και να εκτελεσθούν εκατό περίπου Φιλιατρινοί. Όπως ήταν φυσικό, τρόμος και πανικός κατέλαβε όλους τους κατοίκους. Ήξεραν ότι...

 οι Γερμανικές διαταγές ήταν αμετάκλητες. Τίποτε δεν τους έσωζε από τον όλεθρο και την συμφορά. Το πρωί (19 Ιουλίου) όμως ενώ έφθασε η κανονισμένη ώρα δεν έβλεπαν καμμία κίνησι. Απόρησαν. Τι άραγε να είχε συμβή;

Εκείνη την νύχτα οι πιστοί εζήτησαν με καυτά δάκρυα την προστασία του Αγίου Χαραλάμπου. Και εκείνος ενήργησε θαυμαστά. Παρουσιάσθηκε στον Γερμανό φρούραρχο, τον Κοντάου, και του είπε να μην εκτέλεση την διαταγή. Του υποσχέθηκε ακόμη πως δεν θα τιμωρηθή από τον ανώτερό του και ότι θα επιστρέψη και αυτός και οι στρατιώτες του σώοι στην πατρίδα τους. Ο Κοντάου, στην αρχή έδειχνε ψυχρός και ασυγκίνητος. Συνολικά ο Άγιος του εμφανίσθηκε τρεις φορές για να τον πείση πως πρόκειται για κάτι το υπερφυσικό και πρέπει να υπακούση.

Το αξιοθαύμαστο είναι ότι ο Άγιος παρουσιάσθηκε και στον Γερμανό στρατηγό στην Τρίπολι. Το πρωί ο Κοντάου εζήτησε τους ιερείς των τεσσάρων ενοριών της πόλεως. Εκείνοι παρουσιάσθηκαν έντρομοι εμπρός του. Που να ήξεραν το τι είχε μεσολαβήσει εκείνη την νύχτα! Μαζί τους εγύρισε στις Εκκλησίες των Φιλιατρών και παρατηρούσε τις εικόνες. Στην τέταρτη Εκκλησία, στα Εισόδια της Θεοτόκου, στην επιλεγόμενη «Γουβιώτισσα» βλέποντας μία εικόνα — ένα γέροντα με κάτασπρη γενειάδα, ντυμένο ιερατικά άμφια — ανεφώνησε: «Να! αυτός είναι!» και έπεσε εμπρός του να τον προσκυνήση. Μόλις σηκώθηκε λέει στους έκπληκτους ιερείς: «Σας έσωσε ο Άγιος αυτός, που έσωσε κι' εμένα από βαρύ κρίμα».

Έτσι με την επέμβασι του πολιούχου η πόλις εγλύτωσε από την φωτιά και την σφαγή. Θαύμα ολοζώντανο και συγκλονιστικό. Οι ψυχές όλων των Χριστιανών βυθίσθηκαν σε βαθειά συγκίνησι.

Το 1945 ενώ πιά ο πόλεμος είχε λήξει, οι επίσημοι των Φιλιατρών ειδοποιήθηκαν από τον Κοντάου, να τον περιμένουν κι' αυτόν στην πανηγύρι του Αγίου. Θα ερχόταν με την οικογένειά του να ευχαριστήση τον Άγιο που, όπως του υποσχέθηκε, τον επέστρεψε σώο στην πατρίδα του. Έτυχε μάλιστα λόγω βλάβης του αυτοκινήτου του και μερικών άλλων εμποδίων να φθάση στις 12 Φεβρουαρίου.

Οι Φιλιατρινοί και όλοι οι κάτοικοι της περιφερείας του επεφύλαξαν ενθουσιώδη υποδοχή. Προς χάρι του επανέλαβαν την πανηγύρι. Εκείνος ανέβηκε σ' έναν εξώστη και μίλησε ελληνικά προς τα πλήθη. Τους είπε μάλιστα ότι πριν αναχώρηση για την Ελλάδα είδε πάλι στον ύπνο του τον Άγιο Χαράλαμπο και του είπε: «Σε περιμένω στα Φιλιατρά, όπου έδειξες την πίστι σου. Όλοι θα σε υποδεχθούν με μεγάλη χαρά». Συγκίνησις και ιερός ενθουσιασμός είχε καταλάβει τους πάντες.

Και το τοπικό αγιολόγιο σημειώνει:

«Τη αυτή ημέρα, δεκάτη ενάτη Ιουλίου, μνήμην ποιούμεθα του εξαισίου θαύματος του Αγίου ενδόξου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους, ος ταίς προς Θεόν πρεσβείαις πολλοί των πολιτών της Εράνης εσώθησαν εκ βεβαίας εις θάνατον καταδίκης υπό των Γερμανικών δυνάμεων κατοχής εν έτει 1944».

Πράγματι, «θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού».

Πηγή:  www.egolpion.com

Απολυτίκιον Αγίου Χαραλάμπους.

Ως στύλος ακλόνητος, της Εκκλησίας Χριστού, και λύχνος αείφωτος, της οικουμένης σοφέ, εδείχθης Χαράλαμπες,έλαμψας εν τω κόσμω, δια του μαρτυρίου, έλυσας και ειδώλων την σκοτόμαιναν μάκαρ, διο εν παρρησία Χριστώ πρέσβευε σωθήναι ημάς.

Ο χωρικός και ο σοφός - Διδακτική Ιστορία.

Ένας που καμώνονταν τον πολύ σοφό συνάντησε κάποτε στο δρόμο του έναν απλοϊκό χωρικό που πήγαινε στην εκκλησία.
-Για που με το καλό; τον ρώτησε.
-Πάω στην εκκλησία, του απάντησε ο χωρικός.
-Και δε μου λες, του λέει ειρωνικά ο σοφός. Μήπως ξέρεις να μου πεις, ο Θεός σου είναι μεγάλος η μικρός;
-Κι από τα δύο.
-Δε γίνεται να είναι και τα δύο!
-Γίνεται, κύριε. Να, είναι τόσο μεγάλος, που δεν τον χωρούν ούτε οι ουρανοί, αλλά και τόσο μικρός, που μπορεί να κατοικεί μέσα στην καρδιά μου.
Κι ο σοφός τα' χασε με τη σοφή απάντηση του απλοϊκού μα πιστού χωρικού.

Πηγή: http://orthognosia.blogspot.gr/

Το παιδάκι!… Το παιδάκι που είναι;

Παναγία η Γοργοϋπήκοος

Ένας έντιμος Χριστιανός, βιοπαλαιστής, στολισμένος με βαθειά πίστη και θεοσέβεια, αφηγήθηκε το εξής θαυμαστό γεγονός, που του συνέβη κατά το προσκύνημά του στο Άγιον Όρος.

“Πήγα να προσκυνήσω σε πολλές Μονές στο Άγιον Όρος για να πάρω την Χάρι και την ευλογία της Παναγίας. Σε μία από αυτές, με πήγε ένας Μοναχός σε ένα παρεκκλήσιο, όπου ήταν θαυματουργή εικόνα της Παναγίας και ήταν κλειστή με κάγκελα, γιατί είχε πολύτιμα αναθήματα. Ξεκλείδωσε και μου είπε:

– Προσκύνησε και ζήτησε από την Παναγία ό,τι θέλεις. Αν είναι για καλό, θα σου το δώσει οπωσδήποτε.

Άναψα κεράκια και στάθηκα μπροστά Της με σεβασμό και πίστη και Της ζήτησα ένα παιδάκι, που πολύ ποθούσαμε κι εγώ και η γυναίκα μου. Οπισθοχωρώντας βγήκα έξω και ο μοναχός απασχολήθηκε να ξαναβάλει την καγκελαριά.

Τότε, πέφτοντας το μάτι μου στον μεγάλο διάδρομο που ήταν μπροστά μου, είδα ένα αγοράκι πανέμορφο, με ζωηρά ματάκια, περίπου τριών ετών, να τρέχει με ανοιχτά χεράκια κατά το μέρος μου! Τα ‘χασα και χωρίς να προλάβω να σκεφθώ τίποτε, αυθόρμητα άνοιξα κι εγώ την αγκαλιά μου να το δεχθώ. Μόλις έφθασε όμως μπροστά μου, χάθηκε από τα μάτια μου!

– Το παιδάκι!… Το παιδάκι που είναι;

Γύριζα γύρω από τον εαυτό μου κατάπληκτος και έψαχνα! Ο μοναχός με ρώτησε απορημένος για ποιο παιδάκι μιλούσα. Όταν συνήλθα και του εξήγησα , χαμογέλασε συγκινημένος και μου είπε:

– Άλλο ένα θαύμα της Παναγίας θα γίνει, αφού σου έδειξε το παιδάκι που θα σου στείλει.

Πραγματικά- συνέχισε ο ευλογημένος εκείνος Χριστιανός- το παιδάκι που μου χάρισε ο Θεός μετά από ένα χρόνο περίπου, έμοιαζε καταπληκτικά με το παιδάκι που μου έδειξε η Παναγία στον Άγιον Όρος!”

Εδώ δεν έχουμε όνειρο, αλλά όραμα εν πλήρει εγρηγόρσει! “Θαυμαστός ο Θεός εν τοις έργοις αυτού”!

Πηγή: http://eklisval.blogspot.gr/

Πολλαπλασιασμός κερασμάτων!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Κάποιος επισκέπτης του Γέροντα πίστευε ότι στην εποχή μας δε γίνονται θαύματα. Ο Γέροντας διέγνωσε τη δυσπιστία του και του είπε:

- Πάρε αυτό το κουτί και κέρασε τους επισκέπτες. (Οι επισκέπτες ήσαν περίπου 12 και το κουτί είχε τρία γλυκά).

- Μα, Γέροντα...

- Κάνε όπως σου λέω και πάρε και εσύ κέρασμα.

(Πράγματι αφού τους κέρασε όλους πήρε και ο ίδιος. Στο τέλος διαπίστωσε ότι στο κουτί υπήρχαν ακόμη τρία γλυκά).

- Τίποτα δεν είναι αδύνατο για το Θεό.

Πηγή: http://www.saint.gr/

ΣΙΝΑΪΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ.

........ΟΜΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΣΟΥΜΕ ΚΑΤΙ .

 ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΒΟΟΥΝ ΟΙ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΝΑ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΚΟΥΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ, Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ, Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΚΛΠ ΔΙΟΤΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΘΕΟ.

ΤΑ ΠΗΡΑΝ ΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΤΑ ΒΑΖΟΥΝ ΕΚΕΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΑ ΑΙΣΧΡΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΠΤΕΡΩΝ. ΑΛΛΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΙ ΕΔΩ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ. ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ .

ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΩ ΟΠΩΣ ΠΟΛΛΟΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΑΙΣΧΡΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΠΟΛΛΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΑΔΕ ΚΑΙ ΤΑΔΕ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΡΗΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ.

ΜΑ ΘΑ ΠΕΙΣ ΙΙΑΤΕΡ ΤΙ ΛΕΣ ΤΩΡΑ. ΤΟ ΛΕΩ ΜΕ ΚΑΘΕ ΓΝΩΣΗ. ΔΗΛΑΔΗ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΝΤΗΣ. ΔΕΝ ΠΡΟΛΕΓΕΙ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΛΕΓΕΙ.

ΗΤΑΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΣ. ΞΕΡΕΤΕ ΠΟΥ ΤΑ ΕΛΕΓΕ ΑΥΤΑ.

ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΙΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 70 ΚΑΙ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 80 ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΗΤΑΝ  ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΕΝΟΙΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ...

ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΑΥΞΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΜΕ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΕ ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΟΝ ΤΑΔΕ ΜΗΝΑ ΤΟ ΤΑΔΕ ΕΤΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ ΜΕΡΙΚΟΙ Η ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΝΑ ΜΑΖΕΨΕΤΕ ΤΡΟΦΙΜΑ. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΛΕΓΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΑΝΑΠΑΥΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΗΜΕΡΙΑ. ΜΗΝ ΕΠΑΝΑΠΑΥΕΣΤΕ ΕΛΕΓΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ. ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΙΜΑ. ΑΥΤΟ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΜΑΝΤΗ.

ΜΙΑ ΜΕΓΑΑΗ ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΪΣΙΟ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΑΝ ΠΟΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ.

ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΑΝ ΠΟΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ. ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ  ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ Η ΑΣΚΗΣΗ.

ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΑΝ ΠΟΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ .

ΕΝΑ ΕΙΧΕ ΜΥΣΤΙΚΟ ΠΟΛΥ ΦΑΝΕΡΟ. Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΘΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΘΗΚΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΙΣΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΕΛΕΓΕ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟΥΤΟ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΜΑΖΕΨΟΥΜΕ ΤΡΟΦΙΜΑ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΑΝ   ΜΕ ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΜΟΙΑΖΩ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΪΣΙΟ.

 ΠΩΣ ΘΑ ΑΓΑΠΗΣΩ ΤΟΣΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΝΑ ΒΡΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΒΡΗΚΕ ΑΥΤΟΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΜΕ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ. ΚΑΙΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΑ  ΘΕΣΟΥΜΕ ΜΑΚΡΙΑ.

 ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΕΙ Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑΝ ΤΑ ΕΓΚΥΡΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΣΟΥΡΩΤΗ ΑΠΟ ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΣΕΙΣ ΤΑ ΟΠΟΙΟ ΙΔΡΥΣΕ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΕ.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΣΕ ΑΥΤΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ.

Πηγή: http://nefthalim.blogspot.gr/

Γεννηθήτω τό θέλημά Σου… ( Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου ).

Φιλάνθρωπε Κύριε, δεν λησμόνησες τον αμαρτωλό δούλο σου, αλλά γεμάτος έλεος με είδες από τη δόξα σου και μου εμφανίστηκες με ακατάληπτο τρόπο! Εγώ, πάντοτε σε προσέβαλλα και σε λυπούσα. Συ όμως, Κύριε, για τη μικρή μου μετάνοια μου έδωσες να γνωρίσω τη μεγάλη σου αγάπη και την άμετρη αγαθότητά σου.

Το ιλαρό και πράο βλέμμα σου έθελξε την ψυχή μου. Τί να σου ανταποδώσω, Κύριε, ή ποιόν αίνο να Σου προσφέρω; Συ δίνεις τη χάρη σου, για να καίγεται αδιάλειπτα η καρδιά μου από αγάπη, και δεν βρίσκει πια ανάπαυση ούτε νύχτα ούτε μέρα από τη θεϊκή αγάπη. Η θύμησή σου θερμαίνει την ψυχή μου, που τίποτε στη γη δεν την αναπαύει εκτός από Σένα. Γι’ αυτό με δάκρυα Σε ζητώ, και πάλι ποθεί ο νους μου τη γλυκύτητά σου… Κύριε, δώσε μου να αγαπώ μόνον Εσένα. Συ με έπλασες, Συ με φώτισες με το άγιο Βάπτισμα, Συ συγχωρείς τα αμαρτήματά μου και μου δίνεις τη χάρη να κοινωνώ το τίμιο Σώμα και Αίμα σου. Δώσε μου τη δύναμη να μένω πάντα κοντά σου. Κύριε, δώσε μου τη μετάνοια του Αδάμ και την άγια ταπείνωσή σου. Αμήν.

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

Πηγή: http://agapienxristou.blogspot.gr/

Εσύ εξομολογείσαι, εκκλησιάζεσαι;

- Εσύ εξομολογείσαι, εκκλησιάζεσαι;

- Εγώ, πάτερ, αυτά τα θεωρώ τυπικά πράγματα.

- Α, όχι! Αυτά είναι όπως το κεντρικό τούβλο του τρούλου, το κλειδί! Έτσι και το αφαιρέσεις, όλος ό τρούλος σωριάζεται.

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Πηγή: http://proskynitis.blogspot.gr/

Θα κάνω προσευχή για σένα ...

Παναγία του Κύκκου

«Θεοτόκε, ἡ ἐλπίς πάντων τῶν Χριστιανῶν, σκέπε, φρούρει, φύλαττε τούς ἐλπίζοντας είς Σέ».

Έρχεται στο μοναστήρι όταν έχει να κάνει εξετάσεις για το παιδί του. Ο μικρούλης με όγκο στο κεφάλι, γελάει όταν πάρει κάτι ,μια καραμέλα ,ένα μπισκότο. Και ξεχνιέται .Και μαζί του και συ. Και δεν βλέπεις το ένα του κλειστό ματάκι από την αρρώστια.

- Ο όγκος μεγάλωσε μου λέει ο μπαμπάς του ο Γεράσιμος .

Κοιτάζω το παιδί που μοιάζει χαρούμενο να ξετυλίγει την καραμέλα. Κάθε τόσο ανεβαίνουν στην Αθήνα για το μωρό. Ο Γεράσιμος έχει κι άλλα παιδιά ,όπως όλη η φυλή του.

Πάει να πει είναι τσιγγάνος.

Κάθε φορά που έρχεται στην Αθήνα θα ρθεί στο Μοναστήρι και θα μου φέρει πορτοκάλια ή μεγάλες κολοκύθες από τα περβόλια που δούλεψε. Για κάποιους άλλους που έχουν ανάγκη μου λέει ...

-Κάνε μια προσευχή παππουλάκη μου λέει για τούτο το μικρό ….

Ήρθε λίγες μέρες πριν πάλι .Κι αυτή τη φορά με πορτοκάλια.

Ευτυχώς δεν πονάει ,και χαμογελάει στο μικρό, μα είναι ανήσυχος.

Κοίταξα πάλι το μωρό, που νιώθοντας πως μιλάμε γι αυτό, κρύφτηκε και χουχούλιασε στον κόρφο της μάνας του.

-Θα κάνουμε προσευχή του είπα…

Να σαι καλά παππουλάκη……. Μα για να σε δω μου λέει εσύ δεν είσαι καλά. Έχεις κάτι;

-Όχι καλά είμαι του είπα γρήγορα. (Ποια προβλήματα δικά μου συλλογίστηκα είναι πιο μεγάλα από ένα παιδί με όγκο στο κεφάλι). Όχι είμαι καλά.

-Καλά μου λέει εσύ ξέρεις.. Και πήρε το δρόμο για το πορταρίκι.

Και πριν βρεθεί στο έβγα της πόρτας μου είπε.¨

-Πάντως παππουλάκη εγώ θα κάνω προσευχή για σένα.

Ο Γεράσιμος έβαλε το αυτοκίνητο μπροστά με θόρυβο που τον άκουγες από απέναντι.

Και γω πνιγμένος στα “προβλήματά” μου άκουγα το Γεράσιμο να με ελέγχει και να χωράει στη μεγάλη του καρδιά ,πλάι στον μεγάλο του καημό και το δικό μου….

π. Εφραίμ

Πηγή: http://paraklisi.blogspot.gr/