Θαύμα του Αγίου Νεκταρίου στην Ιορδανία.

Άγιος Νεκτάριος - Αμάν Ιορδανίας
Σύμφωνα με όσα μας ανακοίνωσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φιλαδελφείας κ. Βενέδικτος, ένα αγοράκι τριών μηνών αρρώστησε πολύ βαριά με τρύπα στον πνεύμονα και μπήκε στην εντατική υποστηριζόμενο με οξυγόνο.
Οι γονείς του μικρού αγοριού ήταν πολύ απελπισμένοι, όταν οι γιατροί τους ανακοίνωσαν ότι το παιδί τους δεν είχε καμία ελπίδα σωτηρίας.
Μόλις πληροφορήθηκε το θλιβερό γεγονός ο Μητροπολίτης Βενέδικτος, έδωσε αμέσως εντολή στον π. Νεκτάριο που μαζί με τη νεολαία επισκέπτονται κάθε Σάββατο τα νοσοκομεία για να δώσουν παρηγοριά στους αρρώστους.
Σε κάθε έναν ασθενή πηγαίνουν από ένα Ιερό Ευαγγέλιο, τον βίο του Αγίου Νεκταρίου και λαδάκι από το καντήλι του Αγίου.
Σύμφωνα με εντολή του κ. Βενέδικτου, ο π. Νεκτάριος άλειψε με λάδι το παιδάκι από το καντήλι του Αγίου, και Ω του θαύματος! το τριών μόνο μηνών αγοράκι την άλλη ημέρα ήταν υγιέστατο και οι γονείς του το πήραν σπίτι τους.
Η Εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου στην Ιορδανία
 Να σημειωθεί, ότι οι γονείς του αγοριού ήταν άγνωστοι στη Μητρόπολη, παρόλα αυτά τηλεφώνησαν αμέσως στον π. Νεκτάριο και ήρθαν στην εκκλησία του Αγίου που βρίσκεται στη Μητρόπολη για να προσκυνήσουν.
Με δάκρυα στα μάτια, ευχαρίστησαν τον Άγιο και δήλωσαν ότι θα βαπτίσουν το παιδί, και θα του δώσουν το όνομα του Αγίου Νεκταρίου του Θαυματουργού.
Ο Μητροπολίτης Φιλαδελφείας κ. Βενέδικτος, επισκέφθηκε την οικογένεια και το αγοράκι και έδωσε την ευλογία του.
Αξίζει να αναφερθεί, ότι ο Άγιος Νεκτάριος ευλαβείται ιδιαιτέρως στην Ιορδανία, ύστερα από την πρωτοβουλία του Σεβασμιωτάτου μητροπολίτου να τον κάνει γνωστόν στη χώρα αυτή, επίσης έχει κάνει άλλα επτά θαύματα που είναι καταγεγραμμένα από αυτούς που έλαβαν τη χάρη του.
Τέλος, να σημειωθεί, ότι το γεγονός αυτό είχε μεγάλη απήχηση στον κόσμο και μαρτυρεί την αλήθεια και τη δύναμη της χριστιανικής πίστης.


Κύριε... Δέν θέλω νά ματώσουν τά πόδια Σου γιά μένα.

Νάμαι Κύριε... Δεν θέλω να ματώσουν τα πόδια Σου για μένα.

Γέροντας Ιγνάτιος
Δόξα ἐν ύψίστοις Θεώ καί ἐπί γής είρήνη ἐν ἀνθρώποις εύδοκία!! Ψάλλουν μέ τίς ούράνιες φωνές τους οί Ἀγγελοι καί γεμίζουν μέ ἐλπίδα οί καρδιές τών πιστών.
Χριστός γεννάται, δοξάσατε!!! Ψάλλουμε αύτές τίς ήμέρες καί γεμίζουν οί θόλοι τής Ἐκκλησίας μας ἀπό τούς γλυκύλαλους φθόγγους καί θαυμάσιες μελωδίες τών ψαλτάδων μας.
Όλοι μέ χαρά πλησιάζουν τό Θείο Βρέφος καί ό καθένας τους κάτι έχει νά τού προσφέρει.
Οί Άγγελοι τόν ύμνον, οί Ούρανοί τόν ἀστέρα, οί Μάγοι τά δώρα, οί Ποιμένες τό θαύμα, ή Γή τό σπήλαιον, ή ἐρημος τήν φάτνην, ήμείς δέ Μητέρα Παρθένον.
Καί ἐγώ;; στέκομαι παράμερα, ἀπορημένος καί ἐκστατικός καί μονολογώ.
-Ἀραγε... δέν θά πρέπει καί ἐγώ κάτι νά κάνω; Δέν πρέπει νά δώσω καί ἐγώ κάποιο δώρο στό μικρό Χριστό; Ἀλλά τί νά τού δώσω; Όσο καί νά ψάχνω, όσο καί νά σκέφτομαι, δέν μπορώ νά βρώ κάτι.
Μά...τί λέω τώρα!! Μού φαίνεται πώς ἀν σταθώ λίγο πιό προσεκτικά στή ζωή Του, στά λόγια Του καί σέ έναν ἀπό τούς σκοπούς πού τόν ἐφεραν κοντά μου καί μέ ψάχνει καί μέ γυρεύει, είναι «ἠλθε ζητήσαι καί σώσαι τό ἀπολωλός».
Νά'μαι Κύριε!! Ἐγώ δέν θέλω νά σέ κουράσω. Δέν θέλω νά ματώσουν τά πόδια Σου γιά μένα. Συγγνώμη Κύριε, ἀλλά δέν ἀντέχω άλλο νά σέ βλέπω σέ ρεματιές καί σέ λαγκάδια, σέ χαράδρες καί σέ γκρεμούς νά μέ ψάχνεις.
Νἀμαι Κύριε!! στέκομαι γονατιστός, ἐνδακρυς καί μέ ύψωμένα τά χέρια μπροστά στό βρεφικό λίκνο. Καί αύτά τά δάκρυα είναι τό δικό μου ταπεινό δώρο καί αύτά τά ύψωμένα χέρια είναι ή παντοτινή ίκεσία «Κύριε Ἰησού Χριστέ ἐλέησόν με τόν άμαρτωλό».

Η ευχή του αγαπημένου μου Γέροντος πνευματικού,
Αρχιμανδρίτη-Ιερομονάχου Ιγνάτιου,
την Νύχτα των Χριστουγέννων 2014
Σοφία Ντρέκου
http://talantoblog.blogspot.gr/

ΓΙΑΤΙ ΗΛΘΕΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ.

Mας το εξηγεί ο Μέγας Αθανάσιος, λέγοντας:
Ο Λόγος ενηνθρώπησεν, δια να θεοποιηθώμεν εμείς. Εφανερώθη δια σώματος δια να γνωρίσωμεν εμείς τον αόρατον Πατέρα. Υπέμεινε την ύβριν από τους ανθρώπους, δια να κληρονομήσωμεν εμείς την αθανασίαν…. Δι’ αυτό ακριβώς ο Υιός του Θεού έγινεν υιός του ανθρώπου, δια να γίνουν υιοί Θεού οι υιοί του ανθρώπου, τουτέστιν του Αδάμ. Έτσι εμείς όπου γεννηθήκαμεν κάτωθεν, γεννώμεθα εκ δευτέρου άνωθεν, ήγουν από τον Θεόν. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός έχει μητέρα μόνον επί της γης, και εμείς έχομεν Πατέρα μόνον εν ουρανώ.



Σε ειρωνεύονται για την πίστη σου;

Πως πρέπει να φερόμαστε και τι πρέπει να λέμε όταν κάποιος μας ειρωνεύεται για την Πίστη μας;
Ὅταν μᾶς εἰρωνεύονται οἱ ἄλλοι, ὄχι γιὰ λάθη ποὺ κάναμε, ἀλλὰ γιατὶ ἐκκλησιαζόμαστε ἀνελλιπῶς, γιατὶ ἔχουμε πολλὰ παιδιά, γιατὶ «πηγαίνουμε μὲ τὸ σταυρὸ στὸ χέρι», γιατὶ νηστεύουμε καὶ τὰ ὅμοια, δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ λυπούμαστε….
Συνήθως παίρνουμε στάση ἄμυνας. Δὲν τοὺς ἀνεχόμαστε νὰ λένε σὲ βάρος μας πικρόλογα.Ἡ ὑποτιμητική τους συμπεριφορὰ πρὸς ἐμᾶς πάρα πολὺ μᾶς στοιχίζει. Ἄλλα παθήματα τὰ ὑπομένουμε εὐκολότερα, ἀλλὰ τὶς εἰρωνεῖες τοῦ κόσμου δὲν μποροῦμε νὰ τὶς ἀντέξουμε. Ἀλλὰ γιατί δυσκολευόμαστε νὰ ὑπομείνουμε τὶς εἰρωνεῖες τοῦ κόσμου; Διότι ἐρεθίζουν τὸ πάθος τῆς φιλοδοξίας, τὸ πιὸ βαθύρριζο πάθος ποὺ φωλιάζει στὶς καρδιές μας. Θέλουμε νὰ προστατεύσουμε τὴν τιμή μας. Κάνουμε ὅ,τι περνάει ἀπὸ τὸ χέρι μας γιὰ νὰ μὴν πέσει τὸ κύρος μας. Κάποιες φορὲς προχωροῦμε καὶ στὴν ἀντεπίθεση. Προσπαθοῦμε νὰ βάλουμε στὴ θέση τους αὐτοὺς ποὺ μᾶς προσέβαλαν. Ἀλλὰ μποροῦν νὰ θεωρηθοῦν νίκες οἱ θυμώδεις ἀντιδράσεις μας στὰ πικρόλογα τῶν ἄλλων;
Ὅταν ἀντιδροῦμε ἀπὸ ἐγωισμὸ ἢ ἀπὸ πληγωμένη φιλαρέσκεια, δὲν εἴμαστε νικητές, ἀλλὰ ἡττημένοι. Πνευματικῶς ὠφελούμαστε περισσότερο, ἂν μάθουμε νὰ ὑπομένουμε τὶς εἰρωνεῖες τοῦ κόσμου. Τότε ἀποκομίζουμε μεγάλη ὠφέλεια. Πρωτίστως διότι ἐλευθερωνόμαστε ἀπὸ τὸ βασανιστικὸ πάθος τῆς φιλοδοξίας. Τὸ πάθος αὐτὸ θέλει νὰ ἀκούει συνεχῶς ἐπαίνους. Ἀλλὰ οἱ ἔπαινοι δὲν τὸ θεραπεύουν. Ἀπεναντίας τὸ τρέφουν, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ φουντώνει ἀκόμη περισσότερο.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος ἀπὸ τὴν πλουσιότατη πείρα του μᾶς προτρέπει νὰ δεχόμαστε μὲ εὐχαρίστηση τοὺς «καυτῆρες» τῶν ὀνειδισμῶν ὡς φάρμακο καὶ γιατρικὸ γιὰ τὴν ἀσθένεια τῆς ψυχῆς μας. Διότι οἱ ὀνειδισμοὶ μᾶς ἐξαγνίζουν. Ὅσο καλὸ καὶ καρποφόρο καὶ παχὺ κι ἂν εἶναι τὸ ἔδαφος τῆς ψυχῆς, ὅταν τοῦ λείπει τὸ πότισμα μὲ τὸ νερὸ τῆς ἀτιμίας, θὰ χορταριάσει καὶ θὰ βλαστήσει ἀγκάθια ὑπερηφανείας, πορνείας καὶ ἀφοβίας (Λόγος Δ΄ 24). Οἱ τιμὲς καὶ τὰ ἐγκώμια αὐξάνουν τὴ χολὴ τῶν παθῶν (Λόγος Δ΄ 103). Ἀντὶ νὰ μᾶς κάνουν καλύτερους, μᾶς κάνουν χειρότερους. Ἐνῶ οἱ παρατηρήσεις, οἱ ταπεινώσεις καὶ οἱ ἐξουθενώσεις τῶν ἄλλων καθαρίζουν τὴν ψυχή μας ἀπὸ τὰ πάθη. Ἐπίσης, ὅταν ὑπομένουμε τὶς εἰρωνεῖες τοῦ κόσμου, γινόμαστε μιμητὲς τοῦ Χριστοῦ καὶ μαθητεύουμε στὸ Πάθος τοῦ Κυρίου μας.
Ἐφόσον ὁ Χριστὸς ὀνειδίστηκε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, εἶναι ἀναμενόμενο νὰ ὀνειδιζόμαστε κι ἐμεῖς. «Οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ’ ἐμέ» (Ψαλμ. ξη΄ 10). Ἐφόσον ὁ Χριστὸς διώχθηκε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, εἶναι ἀναμενόμενο νὰ διωκόμαστε κι ἐμεῖς. «Εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσι» (Ἰω. ιε΄ 20). Ἐφόσον ὁ Χριστὸς ὑβρίστηκε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, εἶναι ἀναμενόμενο νὰ ὑβριζόμαστε κι ἐμεῖς. Οἱ γλῶσσες τοῦ κόσμου δὲν θὰ σταματήσουν νὰ εἰρωνεύονται. Ἀλλὰ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τὰ εἰρωνικὰ σχόλιά τους δὲν λογίζονται ὡς ὕβρεις, ἀλλ’ ὡς παράσημα.
Στὴν ἀτελεύτητη αἰωνιότητα δὲν θὰ μετρήσουν ὡς εἰρωνεῖες, ἀλλ’ ὡς διάσημα. Θὰ γίνουν ὁ φωτοστέφανος μὲ τὸν ὁποῖο θὰ στεφανώσει ὁ ἀγωνοθέτης Κύριος τοὺς ἀγωνιστὲς τοῦ καλοῦ ἀγώνα.
Ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ νέος θεολόγος προτρέπει νὰ τρέχουμε στοὺς ὀνειδισμούς, ὅπως τρέχουν τὰ διψασμένα ἐλάφια στὶς πηγὲς τῶν ὑδάτων. «Ἐφόσον γνωρίζετε ὅτι ὁ Θεὸς τιμᾶ τοὺς δούλους Του ποὺ δέχονται ἀτιμώσεις καὶ τοὺς δοξάζει μέσα ἀπὸ τὶς ὕβρεις, νὰ τρέχετε βιαστικὰ μέσῳ ὅλων αὐτῶν πρὸς τὴν ἀθάνατη πηγὴ σὰν διψασμένα ἐλάφια». Εἶναι δεῖγμα μεγάλης ἀρετῆς νὰ ὑπομένει ὁ χριστιανὸς ὑβριστικοὺς λόγους χωρὶς νὰ λυπᾶται. «Τοῦτο (ἐστί) δεῖγμα μεγίστης ἀρετῆς, τὸ φέρειν ὕβριν ἀλύπως», παρατηρεῖ ὁ ἑρμηνευτὴς Ὀλυμπιόδωρος. Καὶ ἀναφέρει ὡς παράδειγμα τὸν πολύαθλο Ἰώβ, ὁ ὁποῖος ὑπέμεινε ἁλυσίδα ταπεινώσεων. Ἀπὸ τὴ μιὰ στιγμὴ στὴν ἄλλη ἔχασε τὴν περιουσία του, τὸ σπίτι του, τὰ παιδιά του, γέμισε μὲ πληγὲς καὶ ζοῦσε στὴν κοπριά, ἀκούγοντας πικροὺς λόγους ἀκόμη κι ἀπὸ τὴ σύζυγο κι ἀπὸ τοὺς φίλους του. Ἀλλὰ ὑπέμεινε τοὺς ὀνειδισμοὺς καὶ μνημονεύεται ὡς τύπος Χριστοῦ.
Ἡ θεοπρεπὴς ἀντιμετώπιση τῶν ὀνειδισμῶν ἀποτελεῖ κριτήριο γνησιότητος τῶν χριστιανῶν. Ὅσοι ὑπομένουν ὀνειδισμοὺς γιὰ τὴ χριστιανική τους ἰδιότητα, εἶναι πανευτυχεῖς καὶ μακάριοι.«Εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν ὀνόματι Χριστοῦ, μακάριοι» (Α΄ Πέτρ. δ΄ 14). Μὴ λησμονοῦμε τὸν μακαρισμὸ τοῦ Κυρίου μας: «Μακάριοι εἶστε ἐσεῖς οἱ μαθητές μου, ὅταν σᾶς χλευάσουν οἱ ἄνθρωποι καὶ σᾶς καταδιώξουν καὶ ἐξαιτίας μου ποῦν κάθε εἴδους ψεύτικες κακολογίες καὶ κατηγορίες ἐναντίον σας» (Ματθ. ε΄ 11). Ὅπως ὁ θεῖος Λυτρωτὴς βάσταξε τὸν ἐπονείδιστο σταυρό Του, ἔτσι κι ἐμεῖς νὰ σηκώνουμε τὸν δικό μας σταυρό, «τὸν ὀνειδισμὸν αὐτοῦ φέροντες» (Ἑβρ. ιγ΄ 13). Νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ ὑβρισθοῦμε καὶ νὰ περιφρονηθοῦμε γι’ Αὐτόν, ὅπως ὑβρίστηκε καὶ περιφρονήθηκε Ἐκεῖνος.
Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ» τεύχος Σεπτεμβρίου 2013 (σελ. 23-24)


http://panagiamegalohari.gr/
Απολυτίκιο Αρχιδιακόνου Στεφάνου του Πρωτομάρτυρος - 27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ.
Βασίλειον διάδημα, ἐστέφθη σὴ κορυφή, ἐξ ἄθλων ὧν ὑπέμεινας, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, Μαρτύρων Πρωτόαθλε· Στέφανε, σὺ γὰρ τὴν Ἰουδαίων, ἀπελέγξας μανίαν, εἶδες σου τὸν Σωτῆρα, τοῦ Πατρὸς δεξιόθεν. Αὐτὸν οὖν ἐκδυσώπει ἀεί, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Πρωτομάρτυρας για την αγάπη και την δόξα του Χριστού.
Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής μετά την Χριστού Γέννησιν- Αγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου
(Πραξ. στ' 8- ζ' 5, 47-60)
Αρχ.  Ιωήλ  Κωνστάνταρος
Το Αποστολικό Ανάγνωσμα που θα ακούσουμε στην λατρευτική μας σύναξη είναι αφιερωμένο στην εορτή και μνήμη του Αγίου Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου Στεφάνου. Μιας ηρωικής μορφής της Πίστεως, που συγκλονίζει κάθε έναν που θα μελετήσει τον ζήλο του, την εμπνευσμένη του ομολογία, αλλά και το ένδοξο  μαρτύριό του για την αγάπη και την δόξα του Χριστού.

Προσευχές εξομολογήσεως !

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

Προσευχή πριν από το Ιερό Μυστήριο της Εξομολόγησης:
Ω Προαιώνιε Πάτερ των οικτιρμών, και Θεέ πάσης παρακλήσεως. Εγώ, ο ταλαίπωρος, θέλοντας να εξετάσω την συνείδησίν μου επάνω εις ταίς ανομίαις μου, φοβούμαι κατά πολλά και τρέμω επειδή και Σού είναι τόσον φανερήν η κατάστασις της ζωής μου, όπου κανένα έργο, και κανένας συλλογισμός μου δεν ημπορεί να είναι κρυπτός εις τους οφθαλμούς Σου. Όθεν Σού ζητώ με όλην την ταπείνωσιν διά τους οικτιρμούς Τού Μονογενούς Σου Υιού, να μου δώσεις την χάριν να γνωρίσω καλά, να μισήσω και να διορθώσω όλα μου τα αμαρτήματα.
Δος μοί, ω Πάτερ των φώτων, το Πανάγιόν Σου Πνεύμα, διά να μου φέρει εις την ενθύμησιν ταίς αμαρτίαις, όπου ελησμόνησα, και διά να παρακινήσει την καρδίαν μου εις συντριβήν, και μετάνοιαν επάνω εις αυταίς, διά να ταίς μισήσω, και να απέχω από κάθε αμαρτίαν εις το ερχόμενον.
Καί Συ, Παρθένε Θεοτόκε, Μήτερ ελέους, και καταφυγή των αμαρτωλών, συντρόφευσόν με, σε παρακαλώ, με την βοήθειάν σου εις τούτο το κριτήριον της ευσπλαχνίας και δικαιοσύνης του Θεού, διά να γνωρίσω, να μισήσω εκ καρδίας, και να εξομολογηθώ όλας μου τας αμαρτίας.
Το όμοιον και Συ, ω Άγιε Άγγελε, φύλαξ της ψυχής μου, σε παρακαλώ να με βοηθήσεις εις τούτο το έργον, όπου είναι τόσον αναγκαίον διά την αιώνιον σωτηρίαν μου.
Αμήν.
*****
Προσευχή μετά Το Μυστήριο Της Ιεράς Εξομολόγησης
Ευχαριστώ Σοι κατά πολλά, ω γλυκύτατε Ιησού, Λυτρωτά μου φιλανθρωπότατε, και ιατρέ πολυέλεε του ανθρωπίνου Γένους, διατί με το πολυτίμιτον Βάλσαμον του ζωοποιού σου Αίματος ιάτρευσες ταις πληγαίς της Ψυχής μου, και με εκαθάρισες από την λέπραν των αμαρτιών μου.
Γνωρίζω την θείαν Σου Ευσπλαχνίαν, με την οποίαν ανέμεινες να έλθω εις μετάνοιαν, εγώ ο τρισάθλιος αμαρτωλός, εις καιρόν όπου τόσοι άλλοι δοκιμάζουν τώρα την οργήν της δικαιοσύνης Σου εις τον Άδην. Δέξαι, λοιπόν, σε παρακαλώ, Κύριέ μου, δια πρεσβειών της αειπαρθένου Σου Μητρός, και Θεοτόκου Μαρίας, και πάντων Σου των Αγίων ταύτην μου την Εξομολόγησιν και αν εστάθη ελλειπής, ή ατελής εις κανένα της περιστατικόν, ας αναπληρώση εις τούτο η θεία Ευσπλαχνία Σου και φιλανθρωπία, δια μέσου της οποίας κάμε, σε παρακαλώ να είμαι τελείως συγχωρημένος, να διορθώσω τα ήθη μου, κάμνωντας καρπούς αξίους της μετανοίας, και τοιουτοτρόπως μένωντας στερεός εις το καλόν εις την παρούσαν ζωήν με την θείαν Σου χάριν, να αξιωθώ εις την άλλην να απολαύσω την Ουράνιον δόξαν Σου.
 Του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου


Πηγή: http://ayioi-pantes.blogspot.gr/

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΔΟΞΑΣΑΤΕ!

Άλλη μία χρονιά και ο Θεός μας χαρίζει τον Μονογενή του Υιό, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Εύχομαι η άπειρη αγάπη του Θεού, δια των πρεσβειών της Παναχράντου και Αειπαρθένου Μαρίας, της μητέρας του Θεού και Σωτήρα μας, να μας σκεπάζει και να μας καθοδηγεί σύμφωνα με το Πανάγιο Θέλημά Του.
Της Γεννήσεως του Χριστού
(’Ηχος Δ’)

Η γέννησις σου Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρας εδιδάσκοντο, σε προσκυνείν τον ’Ηλιον της δικαιοσύνης και σε γιγνώσκειν εξ ύψους Ανατολήν, Κύριε δόξα σοι.

Τέσσερα ιδιόμελα των μεγάλων ωρών των Χριστουγέννων. Ψάλλει χορός Βατοπαιδινών Πατέρων. Από το CD: "Βατοπαιδινή Μουσική Βιβλιοθήκη Α' - Ύμνοι των Χριστουγέννων".

Ιδιόμελα των μεγάλων ωρών των Χριστουγέννων

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 25- Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΣΗΜΕΡΟΝ...ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ-ΨΑΛΛΕΙ Η ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ

Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΣΗΜΕΡΟΝ...ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ-ΨΑΛΛΕΙ Η 60ΜΕΛΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΜΟΥΣΙΚΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΟΥ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ
Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Αὐτόμελον.
Ποίημα Ῥωμανοὺ τοῦ Μελῳδοῦ

Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν ὑπερούσιον τίκτει, καὶ ἡ γῆ τὸ Σπήλαιον, τῷ ἀπροσίτῳ προσάγει. Ἄγγελοι μετὰ Ποιμένων δοξολογοῦσι· Μάγοι δὲ, μετὰ ἀστέρος ὁδοιποροῦσι· δι᾽ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη, Παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.

Δεύτε ίδωμεν πιστοί..., Τι θαυμάζεις Μαριάμ..., Ο αχώρητος παντί..

Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός, ἀκολουθήσωμεν λοιπὸν ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ, μετὰ τῶν Μάγων Ἀνατολῆς τῶν Βασιλέων. Ἄγγελοι ὑμνοῦσιν, ἀκαταπαύστως ἐκεῖ. Ποιμένες ἀγραυλοῦσιν, ᾠδὴν ἐπάξιον΄ Δόξα ἐν ὑψίστοις λέγοντες, τῷ σήμερον ἐν Σπηλαίῳ τεχθέντι, ἐκ τῆς Παρθένου, καὶ Θεοτόκου, ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας.
Τί θαυμάζεις Μαριάμ; τί ἐκθαμβεῖσαι τῷ ἐν σοί; Ὅτι ἄχρονον Υἱόν, χρόνῳ ἐγέννησα φησί, τοῦ τικτομένου τὴν σύλληψιν μὴ διδαχθεῖσα. Ἄνανδρος εἰμί, καὶ πῶς τέξω Υἱόν, ἄσπορον γονὴν τίς ἑώρακεν, ὅπου Θεὸς δὲ βούλεται, νικᾶται φύσεως τάξις, ὡς γέγραπται. Χριστὸς ἐτέχθη, ἐκ τῆς Παρθένου, ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας.
Ὁ ἀχώρητος παντί, πῶς ἐχωρήθη ἐν γαστρί; ὁ ἐν κόλποις τοῦ Πατρός, πῶς ἐν ἀγκάλαις τῆς Μητρός, πάντως ὡς οἶδεν ὡς ἠθέλησε καὶ ὡς, ηὐδόκησεν, ἄσαρκος γὰρ ὢν, ἐσαρκώθη ἑκών, καὶ γέγονεν ὁ Ὢν, ὃ οὐκ ἦν δι' ἡμᾶς, καὶ μὴ ἐκστὰς τῆς φύσεως, μετέσχε τοῦ ἡμετέρου φυράματος. Διπλοῦς ἐτέχθη, Χριστὸς τὸν ἄνω, κόσμον θέλων ἀναπληρῶσαι.

Λίγο πριν κοιμηθείς σκέψου (Αφιέρωσε 2 λεπτά και διάβασε το θα σε ωφελήσει).

Λίγο πριν κοιμηθείς σκέψου… Σκέψου ποιος είσαι, τι κάνεις, πώς πορεύεσαι στη ζωή σου.
Σκέψου το πώς κύλησε η μέρα και πώς εσύ αντέδρασες σε κάθε γεγονός. Σκέψου πως ο Κύριος σε άφησε να ζήσεις και αυτή τη μέρα… Σου έδωσε άλλη μια ευκαιρία να Τον πλησιάσεις…
Μετά βγες απ” τον εαυτό σου και σκέψου λίγο τους άλλους. Εσύ έχεις το σπίτι σου, το κρεβάτι σου… Όμως, κάποια παιδιά δεν έχουν να φάνε. Σκέψου πόσοι άνθρωποι περιφέρονται απελπισμένοι στους δρόμους. Αυτή την στιγμή. Άστεγοι, φτωχοί, πεινασμένοι, παιδιά μπλεγμένα στα ναρκωτικά, στο περιθώριο… Τόσος κόσμος υποφέρει. Σκέψου πόσοι -αυτή τη στιγμή- πονάνε σ” ένα νοσοκομείο, πόσοι θλίβονται επειδή έχασαν κάποιο πρόσωπο αγαπημένο, πόσοι είναι απελπισμένοι λόγω χρεών και δανείων, πόσοι άνθρωποι διψούν για λίγες στιγμές χαράς και δεν ξεδιψούν ποτέ… Πόνος, θλίψη, δυστυχία σε κάθε γωνιά του πλανήτη…
Σκέψου τα όλα αυτά όχι για να απελπιστείς! Αλλά για να πεις ένα Κύριε ελέησον. Για να μπορέσεις να μαλακώσεις λίγο την καρδιά σου. Να την συντονίσεις στον παλμό της προσευχής. Ωραίο πράμα αυτό. Τώρα που θα πέσεις για ύπνο, να εύχεσαι για όλους! Αυτό σε ενώνει, σε κάνει μέτοχο χωρίς να σε γκρεμίζει ψυχολογικά. Και όταν Τον παρακαλέσεις, η καρδιά σου θα μαλακώσει. Θα γλυκαθεί. Θα έρθει ο ύπνος, θα σφαλίσει τα μάτια σου, κι εσύ θα κοιμηθείς μέσα στην προσευχή… Να τα θυμάσαι αυτά, λίγο πριν κοιμηθείς.

Πηγή: www.ekklisiaonline.gr

Αγία Αναστασία η Μεγαλομάρτυς η Φαρμακολύτρια.

Αγία Αναστασία η Μεγαλομάρτυς η Φαρμακολύτρια

Tῶν μαρτύρων ταῖς χρείαις διακονήσασα, μαρτυρικῶς ἐμιμήσω τὰς ἀριστείας αὐτῶν, δι' ἀθλήσεως ἐχθρὸν καταπαλαίσασα· ὅθεν βλαστάνεις δαψιλῶς χάριν ἄφθονον ἀεί, Ἀναστασία θεόφρων, τοῖς προσιοῦσιν ἐκ πόθου τῇ ἀρωγῇ τῆς προστασίας σου.

Κυριακὴ πρὸ Χριστοῦ Γεννήσεως (Ματθ. 1,1-25) Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΙΗΣΟΥΣ = ΣΩΤΗΡ
«Τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν. …Καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν»
(Ματθ. 1,21,25)

ΚΑΘΕ ἄνθρωπος, ἀγαπητοί μου, ποὺ ἔρχεται στὸν κόσμο αὐτόν, παίρνει ἕνα ὄνομα. Μὲ τὸ ὄνομα εἶνε γνωστὸς στὴν κοινωνία, ξεχωρίζει ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Ὅσοι ἄνθρωποι, τόσα καὶ ὀνόματα. Ἐμεῖς σ᾿ αὐτὴν ἐδῶ τὴ μικρὰ γωνία τῆς γῆς ἔχουμε ὡραῖα ὀνόματα, ποὺ ὑπενθυμίζουν τὸ παρελθὸν τῆς χριστιανοσύνης. Τὰ ὀνόματα αὐτά, ποὺ πήραμε τὴν ὥρα τῆς βαπτίσεως στὴν κολυμβήθρα, τὰ ἔφεραν μεγάλοι ἅγιοι καὶ μάρτυρες. Καὶ τὰ ὀνόματα αὐτὰ πρέπει νὰ τὰ τιμήσουμε.
Ἀλλ᾿ ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ὀνόματα τῆς καινῆς διαθήκης, ὑπάρχουν καὶ ὀνόματα τῆς παλαιᾶς διαθήκης. Καὶ τέτοια ὀνόματα, ἀνθρώπων ποὺ ἁγίασαν προτοῦ ἀκόμη γεννηθῇ ὁ Χριστός, ἀναφέρει σήμερα τόσο ὁ ἀπόστολος (Ἑβρ. 11,9-10,32-40), ὅσο καὶ τὸ εὐαγγέλιο (Ματθ. 1,1-25). Ἀκούσαμε πολλὰ ὀνόματα. Εἶνε οἱ προπάτορες τοῦ Χριστοῦ κατὰ σάρκα. 46 περίπου ὀνόματα ἀναφέρει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο, ποὺ εἶνε μιὰ ὁλόκληρη ἱστορία.
Ἀλλά, ἀδελφοί μου, ἀπ᾿ ὅλα τὰ ὀνόματα τοῦ κόσμου ἐγὼ ξεχωρίζω ἕνα. Εἶνε «τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα» (Φιλιπ. 2,9). Εἶνε ὄνομα ποὺ δὲ᾿ θὰ σβήσῃ ποτέ στὸν κόσμο, ὄνομα ἀθάνατο. Εἶνε ὄνομα ποὺ ἀνάβει φωτιὰ στὴν καρδιά. Ὄνομα ποὺ τρέμουν οἱ δαίμονες καὶ ὑμνοῦν οἱ ἄγγελοι. Καὶ τὸ ὄνομα αὐτὸ εἶνε ἐκεῖνο ποὺ πῆρε κατ᾿ ἐντολὴν τοῦ ἀγγέλου τὸ Θεῖο βρέφος τῆς Βηθλεέμ, ὅπως ἀκούσαμε· «Καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν» (Ματθ. 1,25).
Τί σημαίνει τὸ ὄνομα Ἰησοῦς; Ἀξίζει νὰ τὸ ἐξετάσουμε, ἂν θέλουμε νὰ ἑορτάζουμε τὰ Χριστούγεννα ὄχι τυπικῶς ἀλλὰ οὐσιαστικῶς.
* * *
«Καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν». Τὸ ὄνομα Ἰησοῦς δὲν εἶνε ἑλληνικό. Εἶνε λέξις ἑβραϊκή, καὶ σημαίνει ὅ,τι καὶ ἡ ἑλληνικὴ λέξις σωτήρ. Ὁ ἄπιστος, ποὺ ἀκούει ὅτι ὁ Χριστὸς ὀνομάζεται σωτήρ, παραξενεύεται καὶ σοῦ λέει· ―Καὶ τί ἔκανε ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο γιὰ νὰ τὸν ὀνομάσουμε σωτῆρα;…
Τί εἶπες; Ἐκεῖ λοιπὸν καταντήσαμε· νὰ ἀμφισβητῆται ὁ Χριστός, ἐνῷ φτάνουν νὰ ὀνομάζωνται σωτῆρες – ποιοί; κακοῦργοι καὶ λῃσταί! Δὲν ἔχω καιρὸ νὰ τὸ ἀναπτύξω αὐτό. Ὑπῆρξαν ὡρισμένοι πού, ἐνῷ ἔβαψαν τὰ χέρια τους στὸ αἷμα, τοὺς ὠνόμασαν σωτῆρες· καὶ τὸν πραγματικὸ Σωτῆρα δὲν τὸν λατρεύσανε.
Ἰησοῦς = Σωτήρ. Ἀπὸ ποιό λοιπὸν κίνδυνο μᾶς ἔσωσε ὁ Χριστός; Ὁ ἄνθρωπος ἀπειλεῖται ἀπὸ πολλοὺς κινδύνους. Κινδυνεύει πρῶτα – πρῶτα ἀπὸ τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως· τὴ φωτιὰ ποὺ γίνεται πυρκαϊὰ καὶ ἀποτεφρώνει, τὸ νερὸ ποὺ φέρνει κατακλυσμὸ καὶ πνίγει, τὸν ἀέρα ποὺ ἅμα γίνῃ ψυχρὸς παγώνει τὰ πάντα· ἀπὸ τὸν κεραυνό, τὸ σεισμό, κ.τ.λ.. Κινδυνεύει ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ ἄγρια θηρία, ἀλλὰ κι ἀπὸ κακοὺς ἀνθρώπους. Δέ᾿ σᾶς εἶπα τίποτα. Ἕως ἐδῶ προσέχετε. Ὅταν ἀκοῦτε σεισμό, κεραυνό, πλημμύρα, φωτιά, ἀσθένεια, καρκίνο, θηρία, φίδια, λῃστάς, κάνετε τὸ σταυρό σας. Ὑπάρχει ὅμως κάτι χειρότερο ποὺ δὲν τὸ καταλαβαίνουμε· οὔτε ἐμεῖς ποὺ φέρουμε τὸ μαῦρο ῥάσο, οὔτε σεῖς, κανένας. Ἂν τὸ καταλαβαίναμε, θὰ ἤμασταν Χριστιανοί. Ποιό εἶν᾿ αὐτό; Μία λέξι. Εἶνε αὐτὴ ποὺ γέννησε ὅλα τὰ κακά, καὶ ποὺ ἂν μποροῦσε νὰ ξερριζωθῇ, θὰ γλυτώναμε ἀπ᾿ ὅλα τὰ ἄλλα. Εἶνε σὰν τὸ ἀγκάθι στὸ δρόμο, σὰν τὴν ἀγριάδα στὸ χωράφι, σὰν τὸ σκουλήκι μέσα στὸ μῆλο, σὰν τὸ μικρόβιο μέσα στὸ αἷμα. Ποιό εἶν᾿ αὐτό; Θὰ τὸ πῶ, ἀλλὰ θὰ τὸ αἰσθανθοῦμε; Ὦ ἄγγελοι, ὦ Παναγία Δέσποινα, ἂς ἀνοίξουν τὰ μάτια μας νὰ τὸ καταλάβουμε· ἀπ᾿ ὅλα τὰ κακὰ ποὺ δέρνουν τὴν ἀνθρωπότητα, τὸ πιὸ φοβερὸ εἶνε ἡ ἁμαρτία. Ναί, ἡ ἁμαρτία, ποὺ τὴν πίνουμε σὰν κρύο νεράκι, ετε αὐτὴ λέγεται πορνεία καὶ μοιχεία, ετε πλεονεξία καὶ ἁρπαγὴ καὶ κλοπή, ετε φθόνος καὶ ζήλεια, ετε ὑπερηφάνεια καὶ ἐγωϊσμός, ετε ἄλλο. Αὐτὴ εἶνε τὸ χειρότερο ἀπ᾿ ὅλα τὰ κακά.
―Γιατί, θὰ μοῦ πῆτε, ἡ ἁμαρτία εἶνε χειρότερο ἀπ᾿ ὅλα τὰ κακά;
Διότι πρῶτα – πρῶτα μᾶς φέρνει κόντρα μὲ τὸ Θεό. Ὁ Θεὸς βδελύσσεται τὴν ἁμαρτία. Καὶ ὅποιος ἁμαρτάνει, κάνει ἐχθρὸ ὄχι τὸ γείτονα, ὄχι τὸ νομάρχη, ὄχι τὸν ἀστυνόμο ἢ ἄλλο μεγάλο πρόσωπο· κάνει ἐχθρὸ τὸ Θεό! Κι ὅποιος πάει κόντρα μὲ τὸ Θεό, θὰ γίνῃ στάχτη. Ἐνῷ ἂν ἔχῃς μαζί σου τὸ Θεό, κανένα δὲ᾿ φοβᾶσαι. «Γνῶτε, ἔθνη, καὶ ἡττᾶσθε, ὅτι μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός» (Ἠσ. 8,9· Ὡρολόγ., Μ. Ἀπόδ.).
Ἁμαρτάνεις; Ἔρχεσαι κόντρα μὲ τὸ Θεό, ἀλλὰ καὶ κόντρα μὲ τὸ γείτονά σου. Ποιός θέλει δίπλα του τὸν κλέφτη, τὸ μοιχό, τὸν πόρνο, τὸν ὑπερήφανο;… Ἔτσι λοιπόν, μὲ τὰ κακὰ καὶ διεστραμμένα αἰσθήματά σου, διασπᾷς κοινωνικὲς σχέσεις, ἔρχεσαι ἀντιμέτωπος μὲ τὴν κοινωνία.
Ἔχεις ἐχθρὸ τὸ Θεό, ἐχθρὸ καὶ τὴν κοινωνία. Ἀκόμα, τρίτον, μὲ τὴν ἁμαρτία – τί κάνεις; Ῥίχνεις φαρμάκι μέσα στὸ αἷμα, στὰ πνευμόνια, στὴν καρδιά, στὸ στομάχι, στὰ ἔντερα, στὰ νεῦρα σου… Ἀπὸ τὴν ἁμαρτία βγῆκαν ὅλες οἱ ἀσθένειες. «Ἀπὸ τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν ἀσθενεῖ τὸ σῶμα, ἀσθενεῖ μου καὶ ἡ ψυχή» (Παρακλ. κανών). Τὰ χρόνια θὰ περάσουν. Ἐσὺ κοπέλλα κ᾿ ἐσὺ νέε μου ποὺ ἁμαρτάνετε, ―νὰ τὸ θυμᾶστε, παιδιά μου― θ᾿ ἀσπρίσουν τὰ μαλλιά, θὰ πλησιάζετε στὸ θάνατο, ἀλλὰ σὰν κάρβουνο ἡ φωνὴ τῆς συνειδήσεως, θὰ φωνάζῃ· Εἶσαι κλέφτης, εἶσαι μοιχός, εἶσαι πόρνος, εἶσαι φονιᾶς, εἶσαι…, εἶσαι…
Τέταρτο καὶ χειρότερο· ἡ ἁμαρτία θὰ σὲ ῥίξῃ στὰ τάρταρα τοῦ ᾅδου, μέσα στὴν κόλασι. Σὰν ἁμαρτωλὸς ποὺ εἶμαι, ἤθελα κ᾿ ἐγὼ νὰ μὴν ὑπάρχῃ κόλασις. Ἀλλὰ ὑπάρχει. Ὅσο βέβαιο εἶνε ὅτι ὑπάρχει νύχτα καὶ χειμώνας καὶ βοριᾶς καὶ κεραυνοὶ καὶ σεισμός, ἄλλο τόσο βέβαιο εἶνε, ὅτι ὑπάρχει κόλασις. Καὶ ὁ διάβολος, ἐσένα ποὺ ἁμαρτάνεις, μὲ μιὰ σπρωξιὰ θὰ σὲ ῥίξῃ στὰ τάρταρα τοῦ ᾅδου.
Αὐτὴ εἶνε ἡ ἁμαρτία. Καὶ ἀπὸ τὸν κίνδυνο αὐτό, τὸν τεράστιο, μᾶς ἔσωσε ὁ Χριστός.
* * *
Τελειώνω μὲ ἕνα παράδειγμα, γιὰ νὰ καταλάβουμε ἀπὸ τί μᾶς ἔσωσε ὁ Χριστὸς καὶ γιατί αἰώνιος τίτλος του εἶνε Σωτήρ. Ἔγραψαν κάποτε οἱ ἐφημερίδες τὸ ἑξῆς. Στὴ Γλυφάδα τῶν Ἀθηνῶν ἕνας χειριστὴς ἐργαζόταν σὲ ἐκσκαφέα, βαρὺ μηχάνημα 19 τόννων. Ξαφνικὰ τὸ μηχάνημα γλίστρησε μὲ τὶς βροχές, ἀναποδογύρισε, καὶ πλάκωσε τὸ δυστυχισμένο αὐτὸν ἄνθρωπο, χωρὶς νὰ τὸν σκοτώσῃ. Ὅπως τὸ ποντίκι πιάνεται στὴ φάκα, ἔτσι παγιδεύτηκε κι αὐτὸς κάτω ἀπὸ τὸ τεράστιο μηχάνημα, καὶ φώναζε ἀπὸ ᾿κεῖ· Σῶστε με!… Μαζεύτηκε κόσμος, ἄντρες – γυναῖκες, μικροὶ – μεγάλοι. Ἄκουγαν τὴ σπαρακτική του φωνή, ποιός ὅμως νὰ κουνήσῃ μηχάνημα 19 τόννων; Ἦρθε ἡ ἀστυνομία, φώναξαν μηχανικοὺς δικούς μας καὶ ξένους, φέρανε γερανό. Κανένας ὅμως δὲν ἀνελάμβανε. Γιατὶ ἂν μὲ τὴ μετακίνησι τὸν σκότωναν;… Ἐπὶ τέλους βρέθηκε ἕνα παιδὶ ποὺ ἤξερε ἀπὸ γερανούς· ἦταν καὶ πιστὸς νέος. Αὐτὸς ἔκανε τὸ σταυρό του καὶ λέει· ―Παναγία, βοήθα. Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, βοήθησέ με… Ἀνέβηκε στὸ γερανό, καὶ μὲ μιά, δυό, τρεῖς κινήσεις, ἀνασήκωσε τὸ μηχάνημα καὶ ὁ ἄνθρωπος ἐλευθερώθηκε. Τότε ἐκεῖνος, μόλις βγῆκε κάτω ἀπὸ τὸν ἐκσκαφέα, ἔπεσε στὰ πόδια τοῦ νέου καὶ τοῦ εἶπε· ―Εἶσαι σωτήρας μου!…
Μὲ καταλάβατε γιατί τὸ εἶπα; Ὦ ἀδέρφια μου! Ἐμεῖς ἤμεθα κάτω ἀπὸ τὸν ἐκσκαφέα, τὴ μπουλντόζα τῆς ἁμαρτίας. Ἤμεθα ὅλοι, ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (πρβλ. Ῥωμ. 7,24), κάτω ἀπὸ τὴν πίεσι τοῦ τεραστίου αὐτοῦ ὄγκου ποὺ λέγεται ἁμαρτία. Παγιδευμένοι ἐκεῖ, φωνάζαμε· Σῶστε μας! Ἦρθαν προφῆται, πατριάρχαι, ἅγιοι καὶ δίκαιοι, μὰ κανείς δὲ᾿ μποροῦσε νὰ κουνήσῃ τὸ βάρος τῆς ἁμαρτίας. Καὶ ἦρθε ἐπὶ τέλους ὁ Χριστός. Καὶ μὲ τὸν τίμιό του σταυρὸ σὰν γερανὸ ἅρπαξε καὶ σήκωσε αὐτὴ τὴ μπουλντόζα τῆς ἁμαρτίας, κ᾿ ἐμεῖς βγήκαμε ἀπὸ κάτω ἀπὸ τὴν παγίδα· καὶ πέσαμε στὰ πόδια του καὶ τοῦ λέμε· Σὺ εἶσαι ὁ Σωτήρας μας! Γι᾿ αὐτὸ λοιπόν, ἀδελφοί μου, ὁ Χριστὸς ὠνομάστηκε Σωτήρας. Δὲ᾿ μᾶς ἔσωσε ἀπὸ ἕνα τυχαῖο κίνδυνο. «Καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν».
Σᾶς ἐρωτῶ, ἀδέρφια, νὰ μοῦ πῆτε ἀλήθεια, ὄχι ψέματα· Μέσα στὰ ὀνόματα ποὺ ἀγαπᾶτε, ποὺ λαχταρᾶτε, ποὺ τὰ στολίζετε μὲ ἐπαίνους, σεῖς οἱ νέοι καὶ οἱ νέες, σεῖς οἱ ἄντρες καὶ οἱ γυναῖκες· μεταξὺ τῶν ὀνομάτων αὐτῶν εἶνε πρῶτο τὸ ὄνομα Ἰησοῦς; Αὐτὸ ἀξίζει νὰ μᾶς συγκινῇ. Τὸ ὄνομα Ἰησοῦς Χριστός· ὅν, παῖδες, εὐλογεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἐσταυρωμένου Αἰγάλεω – Ἀθηνῶν τὴν 24-12-1961.

Πηγή: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/

Οκτάηχος Πολυέλεος - Πέτρου Εφεσίου.

Επιλογή στίχων από τον οκτάηχο Πολυέλεο "Εξομολογείσθε τω Κυρίω...", Πέτρου Εφεσίου (+1840)
Τόμος δεύτερος της Ανθολογίας, περιέχων άπασαν την ιεράν ακολουθίαν του όρθρου, επεξηγηθείς εις το αναλυτικώτερον και ήδη πρώτον χαρτογραφείς παρά Πέτρου Μανουήλ του εκ Κουσάντασι της Εφέσου, εν Βουκουρεστίω, παρά το εφευρετη της χαρτογραφίας Πέτρω (1830).

Χορός Ψαλτών "Οι Μαΐστορες της Ψαλτικής Τέχνης"
Χοράρχης: Αχιλλεύς Γ. Χαλδαιάκης

Χορός Ψαλτών του Πατριαρχείου Ρουμανίας
Χοράρχης Μιχαήλ Μπούκα

Τρισάγιον & Δύναμις, Κυριακού Ιωαννίδου Καλογήρου)

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟ.
Ήχος πλάγιος του πρώτου. Ψάλλουν οι πατέρες της μονής Βατοπαιδίου (ζωντανή ηχογράφηση).

Άγιος Διονύσιος ο Νέος, ο Ζακυνθινός Αρχιεπίσκοπος Αιγίνης.

Άγιος Διονύσιος ο Νέος, ο Ζακυνθινός Αρχιεπίσκοπος Αιγίνης

Τῆς Ζακύνθου τὸv γόνον καὶ Αἰγίvης τὸν πρόεδρον, τὸv φρουρὸν μονῆς τὼv Στροφάδωv, Διοvύσιοv ἅπαντες, τιμήσωμεv συμφώνως οἱ πιστοί, βοῶντες πρὸς αὐτὸν εἰλικριvῶς· Tαῖς λιταῖς τοὺς τὴv σὴν μνήμην ἐπιτελοῦντας σῶσον καὶ βοῶντάς σοι· Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ· δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι· δόξα τῷ δωρησαμένῳ σε ἡμῖv, πρέσβυν ἀκοίμητον.

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ ΗΧΟΣ ΠΛΑΓΙΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ (το Πατριαρχικόν).

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ.

ΨΑΛΛΕΙ Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Μια ιεραποστολική προσπάθεια του παρεκκλησίου Αγίου Θεράποντος επισκόπου Κύπρου στις Ερυθρές Αττικής (Κριεκούκι) προς δόξαν Θεού.

Άγιος Ελευθέριος ο Ιερομάρτυρας.

Άγιος Ελευθέριος ο Ιερομάρτυρας

Ἱερέων ποδήρει κατακοσμούμενος, καὶ αἱμάτων τοῖς ῥείθροις ἐπισταζόμενος, τῷ Δεσπότῃ σου Χριστῷ μάκαρ ἀνέδραμες, Ἐλευθέριε σοφέ, καθαιρέτα τοῦ Σατᾶν. Διὸ μὴ παύσῃ πρεσβεύων, ὑπὲρ τῶν πίστει τιμώντων, τὴν μακαρίαν σου ἄθλησιν.

Ο Χριστιανός δεν περιμένει την εμφάνιση επί γης του Αντιχρίστου, για να πολεμήσει, ήδη πολεμά.

Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης της Μονής Δαδίου
Ο Χριστιανός δεν περιμένει την εμφάνιση επί γης του Αντιχρίστου, για να πολεμήσει, ήδη πολεμά.
Λέει ο Απόστολος Παύλος ότι τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος είναι η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία, η πίστη, η εγκράτεια.
Επίσης όμως, λέει ο Χριστός ότι στην ψυχή του ανθρώπου υπάρχουν πάθη: ο θυμός, ο φόνος, η πορνεία, η μοιχεία, η ασέλγεια, η αναίδεια, η ακαταστασία, η φιλονικία.
Έρχεται λοιπόν ο σατανάς κάθε ώρα και μας υποκινεί τα πάθη αυτά, εμείς όμως δεν το παίρνουμε είδηση, γιατί δεν τον βλέπουμε. Κάνουμε συγκατάθεση και μπαίνει μέσα μας το πονηρό πνεύμα. Επομένως, παίρνουμε τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, μόνο όταν πολεμήσουμε τα πάθη, που βρίσκονται μέσα μας.


Πηγή: http://proskynitis.blogspot.gr/

Μερικά από τα θαύματα του Αγίου Σπυρίδωνα.

Μερικά από τα θαύματα του αυτά θα αναφερθούν κι εδώ για ψυχική ενίσχυση όλων μας και διδασκαλία.
Θαύματα
1. Βρισκόμαστε στίς αρχές του 17ου αιώνα. Τρομερή ανομβρία κτύπησε και του Ιόνιου Πελάγους τα νησιά. Ιδιαίτερα τη νήσο Κέρκυρα. Η δύναμη που κρατούσε κι εξουσίαζε τα νησιά με τους πολέμους που διεξήγαγε εδώ κι εκεί, δεν εύρισκε καιρό να σκεφθεί τους δουλοπάροικους της. Ο λαός πεινά. Υποφέρει. Ό,τι βρίσκει τα τρώγει. Έλειψαν και του βουνού τα λίγα χορταράκια. Στούς δρόμους και τα σπίτια μια παραπονιάρικη φωνή ακουόταν συνεχώς: «Πεινούμε...»
Πεινούσαν τα παιδιά. Πεινούσαν οι νέοι. Πεινούσαν κι οι γέροι. Όλοι πεινούσαν. Κι αυτών των πλουσίων τα κελλάρια άρχισαν να αδειάζουν. Πλησίαζε και το Πάσχα, η Λαμπρή. Πώς θα περνούσε ο κόσμος τέτοιες μέρες χωρίς ψωμί;
Στις δύσκολες αυτές ώρες όλοι θυμούνται τον Θεό. «Η παιδεία Κυρίου ανοίγει μου τα ώτα» (Ησαΐα, ν', 5), φωνάζει κι ο λόγος του Θεού. Στήν εκκλησία που φυλάγεται το λείψανο του αγίου, ο λαός αγρυπνεί και παρακαλεί. Κλαίνε τα παιδιά. Σπαράζει η καρδιά των μητέρων. Οι ιερείς ψέλνουν την παράκληση του αγίου. Κι η απάντηση έρχεται τάχιστα.
Το Μέγα Σάββατο τρία πλοία φορτωμένα με σιτάρι πλέουν προς την Ιταλία. Όταν περνούσαν την Κέρκυρα, οι ναύτες βλέπουν ξαφνικά και των τριών πλοίων την πλώρη να στρέφεται πλάγια και προς τον βοριά, όπου ήταν η νήσος. Ο αέρας αλλάζει κατεύθυνση και τα βοηθά. Ένας γέροντας ρασοφόρος προχωρεί μπροστά, λες και τους δείχνει τον δρόμο. Και μια φωνή δυνατή ακούεται και επαναλαμβάνεται πολλές φορές.
- Προς την Κέρκυρα. Πεινούν εκεί οι άνθρωποι. Θα πληρωθείτε. Θα πληρωθείτε. Προς την Κέρκυρα.
Τα ιστιοφόρα, γλάροι πετούμενοι προχωρούν. Σε λίγο νάτα στο λιμάνι. Τα έφερε ο άγιος. Ρίχνουν τις άγκυρες και καλούν τον κόσμο να τρέξει να πάρει αυτά που ποθούσε κι είχε τόση ανάγκη. Να πάρει αυτό που στηρίζει την καρδιά του ανθρώπου. Να πάρουν το σιτάρι για να φτιάξουν το ψωμί.
Δεν πέρασε πολλή ώρα και να. Το λιμάνι γέμισε από κόσμο. Τα σακκιά με τον ξανθό θησαυρό σέρνονται στην ακρογιαλιά και διαμοιράζονται. Οι καρδιές πανηγυρίζουν. Τα δάκρυα του πόνου μεταβάλλονται με μιας σε δάκρυα χαράς. Δοξολογίας και χαράς, μα κι ευγνωμοσύνης στον Μεγάλο Πατέρα, τον Πανάγαθο Θεό και τον προστάτη κι ακοίμητο φρουρό άγιο.
Η Ενετική Κυβέρνηση με θέσπισμά της ώρισε κάθε Μ. Σάββατο να γίνεται λιτάνευση του ιερού Σκηνώματος του αγίου, για να θυμάται πάντα ο λαός το μεγάλο αυτό θαύμα της σωτηρίας του από την πείνα.

ΓΙΑΤΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ;


Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, τὸν Αὐγουστο τοῦ 1981
Ὁ μακαρίτης καθηγητής μας Ἀνδρούτσιος ἀπαντῶντας στό ἐρώτημα: Γιατί γίνονται τὰ μνημόσυνα; Μᾶς ἔλεγε:
Μὴν ἀπελπίζετε κανέναν ἄνθρωπο.
Ρωτᾶνε· Γιατὶ νὰ κάνουμε μνημόσυνα σ᾽ἕναν πόρνο, μοιχό, ἐγκληματία; Σ᾿ ἕναν εὐσεβὴ ἄνθρωπο ναί, ἀλλὰ σ᾿ ἕναν τέτοιο ποὺ πέθανε μέσα στὴν ἁμαρτία, γιατί νὰ τοῦ κάνουμε μνημόσυνο;
Ἔλεγε ὁ Ἀνδρούτσιος· Δὲν γνωρίζουμε τί συνέβη μὲ τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου τὴν τελευταία στιγμή. Αὐτὰ εἶνε τὰ οἰκογενειακὰ τοῦ Θεοῦ.
Ἐκείνη τὴν ὥρα ποὺ τὸν βλέπεις ἐν ἀγωνία, σὲ μιὰ κατάσταση ποὺ σὲ ἀνησυχεῖ καὶ νομίζεις ὅτι εἶνε ἡ χειρότερη στιγμή τῆς ζωῆς του, ἐκείνη τὴν ὥρα τρόπον τινα διὰ ἀσυρμάτου νὰ ἐπικοινωνεῖ μὲ τὸν Θεό, σὲ μιὰ νέα διάσταση καὶ σὲ μιὰ συχνότητα ποὺ δὲν τὴν καταλαβαίνουμε. Ὅπως λόγου χάρι ἐδῶ ποὺ βρισκόμαστε ὑπάρχουν φωνὲς ὅλου τοῦ κόσμου. Ἀλλὰ δὲν ἔχουμε τέτοια διάσταση γιὰ νὰ τὶς ἀκούσουμε, ἀλλὰ ἄν βάλουμε ἕνα ραδιόφωνο σὲ ὁρισμένη συχνότητα θὰ ἀκούσουμε τὴν Κίνα, τὴν Ρωσία, τὴν Ἀμερική κ.τ.λ.
Κάνουμε, λοιπόν τὰ μνημόσυνα, γιατί δὲν ξέρουμε τὴν τελευταία στιγμή τί γίνεται μεταξὺ Θεοῦ καὶ ψυχῆς. Γι᾿αὐτὸ παλαιότερα, ὅταν ξεψυχοῦσε κάποιος ἄνθρωπος, ὅλοι στὸ σπίτι γονατίζαν καὶ προσεύχονταν γι᾿ αὐτή τὴν ψυχή. Τώρα ἐμεῖς γίναμε ρεμάλια…


Ἡ Ζωή εἶναι Μικρή, ἡ Στιγμή Τεράστια (συγκλονιστικό βίντεο).

Θυμήσου τούς ἀνθρώπους που ἀγαπᾶς, μήν ἀναβάλλεις τήν χαρά, ζῆσε τή ζωή στό βάθος, γιατί ἡ ζωή εἶναι μικρή, ἐνώ ἡ στιγμή τεράστια…
Μιά διαφήμιση γιά τά Χριστούγεννα που θά χαραχθεί στή μνήμη σας…


Πηγή: http://istologio.org/

Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ – ΒΙΟΣ.

Οὐχ ὥσπερ Εὔα καὶ σὺ τίκτεις ἐν λύπαις.
Χαρὰν γὰρ Ἄννα ἔνδον κοιλίας φέρεις.
Τῇ δ' ἐνάτῃ Μαρίην Θεομήτορα σύλλαβεν Ἄννα.
Βίος
Για τη μητέρα της Θεοτόκου Άννα, δεν αναφέρουν τίποτα σχετικό τα Ευαγγέλια, ούτε τα υπόλοιπα βιβλία της Καινής Διαθήκης. Σύμφωνα όμως με την παράδοση της Εκκλησίας, ο Ιερέας Ματθάν, κάτοικος της Βηθλεέμ, απέκτησε τρεις θυγατέρες: τη Μαρία, τη Σοβή και την Άννα.
Η Μαρία, αφού παντρεύτηκε στη Βηθλεέμ, γέννησε εκεί την Ελισάβετ, τη μητέρα του Ιωάννη του Βαπτιστή.
Η Άννα παντρεύτηκε τον Ιωακείμ από τη Γαλιλαίο. Μετά από πολλά χρόνια ατεκνίας, απέκτησε κόρη, την Παρθένο Μαρία.
Η παράδοση αναφέρει ότι οι γονείς της την αφιέρωσαν στην υπηρεσία του Ναού της Ιερουσαλήμ, σε ηλικία τριών ετών. Αυτοί δε μετά από λίγα χρόνια πέθαναν.
Την Αγία Άννα τιμούσαν από τα αρχαία χρόνια. Το συμπεραίνουμε αυτό από διάφορους Πατέρες της Εκκλησίας, αλλά και από αρχαίους εκκλησιαστικούς ύμνους, που υπάρχουν προς τιμήν της μητέρας της Θεοτόκου. Επίσης, το έτος 550 μ.Χ., ο αυτοκράτωρ Ιουστινιανός, αφιέρωσε ναό στην Κωνσταντινούπολη προς τιμήν της Αγίας Άννας.

Πηγή: http://www.saint.gr/

Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου. Δεύτερη περιοδεία στα Πομακοχώρια.

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Τον Μάιο του 1989 ο Πατήρ Παΐσιος έκανε μία δεύτερη -μεγαλύτερη αυτήν την φορά- περιοδεία στα Πομακοχώρια της Θράκης. Τον πήγε με το αυτοκίνητό του ένας γνωστός του νέος και, όταν έφθασαν εκεί, πήραν μαζί τους και δύο Πομάκους που είχαν γίνει Χριστιανοί και επισκεπτόταν συχνά τον Γέροντα.
Ζήτησαν την ευλογία του Μητροπολίτου, και έπειτα ξεκίνησαν την περιοδεία. Η καλωσύνη του Πατρός Παϊσίου «μίλησε» στις καρδιές των απλών αυτών ανθρώπων. Και, επειδή είχαν ακούσει ότι ο νονός του ήταν Άγιος και ότι στην πατρίδα του, τα Φάρασα, έκανε πολλά θαύματα και στους Μουσουλμάνους, όλοι ήθελαν να τον δουν και τον καλούσαν στα σπίτια τους. Όσοι μάλιστα ήταν από άλλα χωριά, τον παρακαλούσαν να επισκεφθεί και το δικό τους. Σε κάθε σπίτι που πήγαινε μαζεύονταν και όλοι οι γείτονες -αλλού τριάντα, αλλού πενήντα Μουσουλμάνοι-, για να ακούσουν κάτι από το στόμα του. Τους έλεγε περίπου τα εξής: «Ο Θεός μας αγαπά όλους. Και εσείς είστε παιδιά του Θεού. Ένας Μουσουλμάνος που θα γίνει Χριστιανός μπορεί να σωθεί  πιο εύκολα από έναν που ήταν Χριστιανός από μικρός, γιατί ο Μουσουλμάνος δεν ξέρει τίποτε και έρχεται στην Ορθοδοξία και τα μαθαίνει όλα από την αρχή, και γίνεται καλύτερος. Εσείς, εάν ομολογήσετε τον Χριστό, θα είστε σε καλύτερη θέση από εμάς, γιατί εμείς τα ξέρουμε όλα και δυστυχώς δεν τα εφαρμόζουμε». Καθώς περπατούσε στα δρομάκια των χωριών, ο κόσμος μαζευόταν γύρω του, κι εκείνος τους κοίταζε με βλέμμα σπλαχνικό, μοίραζε καραμέλλες στα παιδάκια και συζητούσε με όλους.
Μία Μουσουλμάνα, που είχε αποφασίσει να βαπτισθεί Χριστιανή, τον πλησίασε και τον ρώτησε:
― Εγώ δεν ξέρω τίποτα. Τι να λέω στην προσευχή μου;
― Τι ξέρεις να λες; την ρώτησε.
― Ξέρω να λέω «Κύριε ελέησον», απάντησε η γυναίκα.
―Αυτό να λες συνέχεια, την συμβούλεψε ο Όσιος.
Πήγαν και στο σπίτι μιας δαιμονισμένης Μουσουλμάνας που, μόλις είδε τον Γέροντα, τον πλησίασε και με ύφος υπεροπτικό του είπε:
― Έχω δαιμόνια εγώ.
― Καλά, καλά, της είπε ο Όσιος και μπήκε μαζί της στο σπίτι, παίρνοντας και έναν από τους Πομάκους συνοδούς του.
― Θέλεις να γίνεις καλά; την ρώτησε.
― Ναι, απάντησε η γυναίκα.
Έβγαλε τότε τον ξύλινο Σταυρό του και, ψιθυρίζοντας την ευχή, πήγε να τον ακουμπήσει στο μέτωπό της. Εκείνη τινάχθηκε απότομα και έσπρωξε τον Όσιο με δύναμη. «Το ταγκαλάκι είναι πολύ δυνατό, είπε εκείνος στον Πομάκο, πρέπει να την συγκρατήσουμε». Κατάφεραν να την ακινητοποιήσουν, και ο Όσιος την σταύρωσε δύο φορές στο μέτωπο. Τότε η γυναίκα έπεσε κάτω και άρχισε να φωνάζει: «Φύγετε, δεν σας θέλω!». Από το στόμα της έβγαιναν αφροί και αφόρητη δυσωδία. Ο Πομάκος φοβήθηκε, αλλά ο Όσιος τον καθησύχασε: «Βγαίνει, μη φοβάσαι. Πες της να τον διώξει». Μόλις εκείνη είπε: «Φύγε, σατανά!», ο Όσιος ακούμπησε για Τρίτη φορά τον Σταυρό στο μέτωπό της. Τότε είδαν ένα δαιμόνιο να φεύγει σαν μαύρος σκύλος και να αφήνει την γυναίκα λιπόθυμη. Μόλις συνήλθε, τους είπε: «Δεν έχω μέσα μου το βάρος που είχα, αλλά καίγομαι. Μια φωτιά βγήκε από μέσα μου και με έκαψε».
Έπειτα η γυναίκα στράφηκε στον Πομάκο και τον ρώτησε στην γλώσσα της: «Πόσα χρήματα θα πληρώσω στον παπά; Πήγαινα σε μάγους και χοτζάδες, και μου έπαιρναν πεντακόσιες χιλιάδες δραχμές. Τώρα πόσα θα δώσω; Εκατόν πενήντα χιλιάδες έχω. Φθάνουν;». Ο Πατήρ Παΐσιος κατάλαβε τι έλεγε και είπε:
― Πες της να δώσει μία ευχή στον καλόγερο, να τον δεχθεί ο Θεός σε μία ακρούλα στον Παράδεισο.
― Δεν θέλει χρήματα, είπε ο Πομάκος στην γυναίκα. Μόνον να του πεις να έχει καλόν Παράδεισο.
Όταν βγήκαν στην αυλή, όλοι έμειναν έκπληκτοι βλέποντας την γυναίκα τόσο αλλαγμένη. Το πρόσωπό της δεν ήταν πλέον αγριεμένο αλλά ήρεμο. Κοίταζε τον Πατέρα Παΐσιο με ευγνωμοσύνη και τον ρωτούσε:
― Τι να κάνω τώρα; Τι να κάνω;
― Να διαβάζεις το Ευαγγέλιο, της είπε, και να μην κοιτάζεις φλιτζάνια, ούτε να λες τη μοίρα. Να προσπαθείς να δουλεύεις όσο περισσότερο μπορείς. Με την εργασία θα ξεκόψεις από αυτά. Άμα δεν δουλεύεις και αρχίσεις πάλι τα ίδια, θα το ξαναπάθεις.
Στους συνοδούς του όμως ο Όσιος είπε: «Αν δεν βάλει τον Σταυρό επάνω της (δηλαδή αν δεν βαπτισθεί), δεν πρόκειται να γίνει καλά».

Εκ του βιβλίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"

Οι γάτες του Γέροντα Παϊσίου.

Ο Όσιος Παΐσιος
Διηγείτο η αδελφή του Γέροντα Χριστίνα:
Ήρθα μία φορά στο Στόμιο να δω τον Γέροντα και του έφερα και δύο γάτες, γιατί είχε πολλά ποντίκια, σκέτη μάστιγα.
"Την επόμενη φορά που επισκέφτηκα την Μονή, βλέπω μπαίνοντας στην κουζίνα ένα σκεύος και να τρώνε μαζί γάτες και ποντίκια.
Λέω, "Γέροντα, εγώ σου έφερα τις γάτες να φάνε τα ποντίκια και συ τα ταΐζεις όλα μαζί;".
Μου λέει, "Άστα ευλογημένη, κρίμα και αυτά, όλοι τα κυνηγάνε και τα σκοτώνουν, πλάσματα του Θεού είναι κι αυτά!".

Ο Όσιος Παΐσιος (Μαρτυρίες - περιστατικά - διδαχές)
Ενωμένη Ρωμιοσύνη, σελ. 202


Ναοί ανοιχτοί, καρδιές ανοιχτές...

Ο Άγιος Νικόλαος

Του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου από την εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

- Άη Νικόλα μου, χανόμαστε! Έρχονται! Το νησί σου αλώνεται. Καραβιές φτάνουν απ΄ απέναντι.
- Ποιοι έρχονται, Κοσμά μου; Τόσα χρόνια Επίτροπος εδώ στην εκκλησιά μου και δεν σε ξανάδα έτσι ταραγμένο.
- Αυτοί, αυτοί, από απέναντι.
- Έ, και πώς κάνεις έτσι; Μαζί τους ήμουν και δεν είδα, παρά μόνο θαλασσοπνιγμένους με κουρελιασμένες βάρκες.
- Γι’ αυτούς μιλάω Άη Νικόλα μου. Γι΄ αυτούς.
- Κι από αυτούς θα χαθείτε ευλογημένε; Από παιδιά, γέρους κι ετοιμόγεννες;
- Δε φοβάμαι αυτούς Άγιέ μου. Αντίθετα, τους συμπονάω. Αυτά που φέρνουν μαζί τους φοβάμαι.
- Και τι φέρνουν;
- Τη φτώχια τους. Την απελπισία τους. Δε χωράνε πια. Πού θα κουρνιάσουν; Τί θα φάνε; Θα μας πνίξουν. Δε φταίνε αυτοί… αλλά θα μας πνίξουν.
- Αχ! Κοσμά μου, δε βλέπεις; Έφτασε η ώρα.
- Ποια ώρα Άη Νικόλα μου;
- Η ώρα να διαλέξεις κι εσύ κι οι συμπατριώτες σου, που μ΄ αγαπάτε και με τιμάτε, την πίστη της πράξης από την πίστη της θεωρίας και των ωραίων λόγων.
- Και τί να κάνουμε Άγιέ μου; Σε λίγο θά ΄μαστε στον τόπο μας οι λιγότεροι. Πού θα πάει αυτή η συμφορά;
- Πάλι με μπερδεύεις Κοσμά μου. Εγώ σου λέω πως τα πράγματα είναι απλά. Σε λίγη ώρα, εδώ πιο κάτω από το μοναστήρι μου, στην ακτή, μέσα σε μια βάρκα τρύπια, μουσκεμένος, άστεγος, πεινασμένος και μισοπεθαμένος φτάνει ο Χριστός.
- Ο Χριστός;
- Αμ τι νόμιζες; Πως θά ΄μενε το Ευαγγέλιο για πάντα ένα ωραίο ανάγνωσμα από τον άμβωνα; Έφτασε η ώρα και της δικής σου γενιάς να καταλάβει τί σημαίνει πως ο Θεός έγινε άνθρωπος. Όχι στα λόγια, όχι στο κήρυγμα, αλλά στην αληθινή ζωή. Χριστό δεν γυρεύεις μια ζωή; Έφτασε! Πήγαινε βρες Τον εκεί κάτω στην ακτή, που το κύμα πετάει στα βράχια παιδικά κορμάκια.
- Κι αν είναι σχέδιο Αη Νικόλα μου; Κι αν έχουν συνωμοτήσει να μας εξαφανίσουν; Κι αν μας τους στέλνουν γι’ αυτό;
- Σα να μου φαίνεται πως πιο πολύ πιστεύεις στη δύναμη του κόσμου, απ΄ όσο του Θεού.
- Θεός φυλάξοι!
- Κι όμως! Νομίζεις πως έλειψαν ποτέ τα σχέδια και οι συνωμοσίες; Όπως πάντα, έτσι και τώρα. Μην ταράζεσαι. Κράτα στην καρδιά σου προσηλωμένη στον πόνο του κόσμου και έχεις γίνει κομμάτι της πιο δυνατής συνωμοσίας της Ιστορίας: Της συνωμοσίας της αγάπης. Αυτής που δεν θα νικηθεί ποτέ.
- Και πώς θα σταματήσει αυτό; Πότε η αγάπη θα νικήσει;
- Άκουσε, το κακό υπάρχει σαν αφορμή για να γεννιούνται αγωνιστές. Αγωνιστές αγάπης. Αγωνιστές αγιότητας. Αγωνιστές ενός καλύτερου κόσμου. Σήμερα, εκεί, στην ακτή. Με ό, τι έχεις. Με ό, τι μπορείς. Και από αύριο, με λόγο, με δράση, με προσευχή, ό, τι μπορείς, όπως μπορείς, με όσους βρεις, έστω κι αν δεν συμφωνείτε σε όλα, να σταματήσετε το κακό, άνθρωποι, εικόνες Θεού, να γίνονται τροφή στην απληστία ανθρώπων απανθρώπων. Με λόγο, με δράση και παράδειγμα να φτιάχνονται άνθρωποι που θα μισούν την αδικία και θα γκρεμίζουν τα τείχη του εγωισμού και της καλοπέρασής τους. Μόνον έτσι θα σταματήσει αυτό το κακό κι όλα τ΄ ανάποδα του κόσμου.
- Όλο και ζυγώνουν! Πού θα μείνουν;
- Εδώ!
- Πού εδώ; Μέσα στον ναό σου;
- Στο ναό μου. Για όσο χρειαστεί.
- Μα είναι αλλόθρησκοι. Πώς θα μπουν εδώ;
- Αν είναι αλλόθρησκοι αυτοί, τότε κι ο Χριστός που θαλασσοπνίγεται μαζί τους, αλλόθρησκος θά ΄ναι.
- Θεός φυλάξοι, Αη Νικόλα μου!
- Μη φοβάσαι! Τον κάθε τόπο τον κάνει ιερό η αγάπη. Ούτε εγώ, ούτε οι άγιοι στα εικονοστάσια κινδυνεύουμε. Άλλος είναι ο κίνδυνος.
- Ποιος;
- Να μάθουν οι καρδιές να μετράνε τους ανθρώπους σαν αντικείμενα, σαν άψυχα, σα στατιστικές. Γι΄ αυτό σου λέω, άνοιξε τον ναό. Εδώ μέσα θα ζεσταθεί το κορμί τους. Κι όταν ζεσταθεί αυτό, μπορεί και να ρωτήσουν, ποιος είναι Αυτός που ζέστανε και την καρδιά αυτών που τους υποδέχτηκαν. Κάποτε, μπορεί να Τον αναζητήσουν κι εκείνοι.
- Αη Νικόλα μου, στον Βορρά χτίζουν φράχτες να τους κρατήσουν μακριά. Μήπως αυτοί ξέρουν καλύτερα;
- Δεν κάνουν τίποτε τα τείχη, γιατί ο εχθρός είναι ήδη μέσα. Μέσα στις χώρες τους και μέσα στις καρδιές τους. Μη φοβάσαι. Ο τόπος σου έζησε γιατί ύψωνε πάντα τείχη στη βαρβαρότητα, όχι στη δυστυχία. Άνοιξε, λοιπόν, Κοσμά μου την Εκκλησία και μη φοβάσαι. Όσο η αγάπη ξεκλειδώνει τις πόρτες των σπιτιών και των καρδιών, ο τόπος αυτός δε θα χαθεί. Κι ασ΄ τους να λένε. Εγώ σ΄ αφήνω. Έχω να πάω μαζί με τις βάρκες σας, που ψάχνουν ναυαγούς. Εσύ με βλέπεις στις εικόνες, εγώ όμως, είμαι εκεί. Κάθε νύχτα είμαι εκεί και μαζεύω ανθρώπους. Δε ρωτάω καταγωγή, δε ρωτάω θρησκεία. Ανθρώπους, μόνον ανθρώπους.
…………………………………………………………………………………………
- Κοσμά! Κοσμά! Ξύπνα! Ο παπάς σου παραγγέλνει ν΄ ανοίξεις την Εκκλησία. Χώρος αλλού δεν υπάρχει. Σήκω! Όπου να ΄ναι φτάνουν από απέναντι. Εκεί μέσα θα τους κοιμίσουμε και βλέπουμε. Βιάσου!
Κανόνα πίστεως καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον ἀνέδειξέ σὲ τῇ ποίμνῃ σου ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ ἱεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Πηγή:   εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ. ΜΟΝΑΔΙΚΟ .ΤΟ ΣΚΗΝΩΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ ΤΟΥ ΗΓΙΑΣΜΕΝΟΥ ΤΟ 1965. Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΙΣ ΦΛΑΣ. ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΟΥΒΟΥΚΛΙΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΦΩΣ.

ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΝ ΕΒΓΑΛΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΕΦΕΡΝΑΝ ΤΟ ΑΓΙΟ ΣΚΗΝΩΜΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ. ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΦΩΣ.
Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος
Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Tῶν ὁσίων ἀκρότης καὶ ἀγγέλοις ἐφάμιλλος ὡς ἡγιασμένος ἐδείχθης ἐκ παιδός, Σάββα ὅσιε. Οὐράνιον γὰρ βίον υπελθῶν, πρὸς ἔνθεον ζωὴν χειραγωγεῖς διὰ λόγου τε καὶ πράξεως ἀληθοῦς, τοὺς πίστει ἐκβοῶντας σοι. Δόξα τῷ δεδοκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.


Πηγή: http://apantaortodoxias.blogspot.gr/

Αγία Βαρβάρα η Μεγαλομάρτυς

Αγία Βαρβάρα η Μεγαλομάρτυς
Η Αγία Βαρβάρα θεωρείται όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σ΄ άλλες Χώρες Αγία προστάτις πυροβολικού. Στην Ελλάδα καθιερώθηκε ως Προστάτις του όπλου αυτού το 1828 μ.Χ. όπου και αναφέρεται η πρώτη σχετική τελετή με δοξολογία και παράθεση στη συνέχεια γεύματος όπου έλαβαν μέρος αξιωματικοί και οπλίτες πυρβολητές.

Στη Ορθόδοξη εικονογραφία η Αγία Βαρβάρα ζωγραφίζεται πολλές φορές μ’ ένα ποτήριο στο χέρι όντας προστάτιδα ενάντια στο αιφνίδιο θάνατο και μη θέλοντας να στερηθούν οι ετοιμοθάνατοι την θεία κοινωνία. Συχνά τη συναντούμε κοντά σ΄ έναν πύργο (με τρία παράθυρα) ή κρατώντας ένα βιβλίο (για τους ετοιμοθάνατους) ή ένα κλαδί φοίνικα.
Αγία Βαρβάρα η Μεγαλομάρτυς
Ἦχος δ’.
 Βαρβάραν τὴν Ἁγίαν τιμήσωμεν· ἐχθροῦ γὰρ τὰς παγίδας συνέτριψε, καὶ ὡς στρουθίον ἐῤῥύσθη ἐξ αὐτῶν, βοηθείᾳ καὶ ὅπλῳ τοῦ Σταυροῦ ἡ πάνσεμνος.

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: Τα τέσσερα μυστήρια της πίστεώς μας.

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός
Μοναχά σας λέγω και σας φανερώνω τέσσερα μυστήρια, τα αναγκαιότερα της πίστεώς μας:
Το πρώτον είναι να αγαπάτε τους εχθρούς σας και να τους συγχωράτε με όλην σας την καρδίαν εις ότι και αν σας έφταιξαν.
Το δεύτερον είναι να εξετάζετε να ευρίσκετε Πνευματικόν καλόν και να του ειπήτε ο καθένας έτσι: Εγώ, πνευματικέ μου, έχω να κολασθώ διατί δεν αγαπώ τον Θεόν και τον αδελφόν μου. Εγώ είμαι αχάριστος εις τον Θεόν μου δια τα τόσα καλά που μου εχάρισε… Και να φυλαχθής, να μη του κρύψης καμίαν αμαρτίαν, αλλά να τες ειπής όλες χωρίς εντροπήν…
Το τρίτον είναι όταν σε ελέγξη ο πνευματικός, εσύ να μη ρίξης την αφορμήν εις άλλον, αλλά να κατηγορήσης του λόγου σου και να ειπής το κακόν σου το κεφάλι εις όλα σου έφταιξε…
Το τέταρτον είναι ότι και να σου ειπή ο πνευματικός και ότι σε νουθετήση να τα βάλης μέσα εις τον νούν σου και επάνω εις τον κεφάλι σου, και να αποφασίσης πλέον με στερεάν γνώμην οπού καλύτερα να αποθάνης, παρά να ματαπέσης και να αποκάμης τα όμοια αμαρτήματα…
Μάλιστα ύστερα από την καθαράν εξομολόγησιν να συχνοκοινωνάτε τα ’Αχραντα Μυστήρια, διατί ο θάνατος έρχεται ωσάν κλέπτης έξαφνα και ημπορεί να μας εύρη ανέτοιμους και τι γενόμαστε;


Θαυμαστή εμφάνιση και μεγάλο θαύμα του Αγίου Πορφύριου του Καυσοκαλυβίτη.

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ο διορατικός και θαυματουργός
Στο βιβλίο «Ταξιδεύοντας στα τείχη της πόλης» η μοναχή Πορφυρία αναφέρει μία θαυμαστή εμφάνιση και ένα μεγάλο θαύμα του μακαριστού γέροντος Πορφυρίου που αποδεικνύουν ότι η ζωή συνεχίζεται μετά θάνατον και διδάσκουν ότι ποτέ δεν πρέπει να χάνουμε την ελπίδα, διότι ο Θεός είναι Πανάγαθος και Παντοδύναμος.
Μεσημέρι, δύο η ώρα, βρίσκομαι στην Πλατεία Αγίων Αναργύρων Αθηνών. Είμαι σταματημένη στο φανάρι προς Αθήνα. Με πλησιάζει ένας κύριος.
-Μενίδι, σας παρακαλώ, πάμε;
-Όχι! Του απάντησα, δεν προλαβαίνω.
Όντως δεν προλάβαινα, γιατί τρεις η ώρα έπρεπε να παραδώσω το ταξί στον Πειραιά.
Ο κύριος στεκόταν μπροστά μου περιμένοντας να περάσει άλλο ταξί. Κάτι μέσα μου μου έλεγε να τον εξυπηρετήσω. Του έκανα νόημα να έρθει. Μόλις μπήκε στο ταξί αναφώνησε: «Δεν είναι δυνατόν!» Και παίρνει τη φωτογραφία του Γέροντα Πορφυρίου στα χέρια του και τη φιλάει. Την στιγμή εκείνη έχει ανάψει το φανάρι και έστριβα το τιμόνι προς Μενίδι. Ήθελα να του πάρω από τα χέρια τη φωτογραφία, μα όταν τον είδα με τι λαχτάρα τον κοιτούσε, ντράπηκα για τη σκέψη μου.
-Τον γνωρίσατε, με ρώτησε.
-Όχι, από τα βιβλία του τον γνώρισα και τον αγαπώ πάρα πολύ.
-Θέλεις, κοπέλα μου, να σου πω πώς τον γνώρισα εγώ;
-Και βέβαια θέλω, του είπα με χαρά.
-Άκου η γυναίκα μου ήταν άρρωστη βαριά, είχε καρκίνο. Οι γιατροί μας έδωσαν τρεις μήνες το πολύ ζωή. Εκείνη τη χρονιά ο γιος μου ο μεγάλος τελείωνε το Λύκειο. Και μας ανακοίνωσε πως έχει κανονίσει με άλλα δέκα παιδιά, συμμαθητές του, να πάνε στο Άγιον Όρος για μια εβδομάδα. Είπαμε εντάξει. Τα παιδιά έφυγαν.
Στο μεταξύ η γυναίκα μου χειροτέρεψε. Ο γιατρός που την παρακολουθούσε μας είπε πως το τέλος ήταν κοντά. Τον ρωτήσαμε με αγωνία: «Γιατρέ, τι μπορούμε να κάνουμε, να της δώσουμε λίγη ζωή ακόμη;». «Θα κάνουμε ένα χειρουργείο ακόμη και ο Θεός βοηθός!» μας απάντησε. Εγώ συμφώνησα, η γυναίκα μου αντέδρασε, γιατί ήθελε να περιμένουμε να γυρίσει το παιδί.
Ο γιος μου γύρισε τόσο ευτυχισμένος, τόσο χαρούμενος, που έτσι δεν τον είχαμε δει ποτέ. Μας διηγιόταν πόσο όμορφα ήταν εκεί, πόσο εγκάρδια τους υποδέχθηκαν οι μοναχοί, πόση γαλήνη ένιωσαν μεσ’ στην ψυχή τους. Τόσο πολύ ένιωσε την παρουσία του Θεού, που είχε ξεχάσει πως η μητέρα του ήταν άρρωστη. Τη θυμήθηκε, όταν παρουσιάστηκε μπροστά τους ο Γέρων Πορφύριος. Μας είπε για τον Γέροντα Πορφύριο θαυμαστά πράγματα, που μας φαίνονταν απίστευτα.
-Συγνώμη, αυτά που λέτε πότε γίνανε; τον διέκοψα.
-Αυτό συνέβη το 1996.
Όλα τα παιδιά καθόντουσαν κάτω από ένα δένδρο, μιλούσανε και γελούσανε, όταν ξαφνικά είδανε έναν καλόγερο να τα πλησιάζει. Σηκώθηκαν, του φίλησαν το χέρι και ο Γέροντας άρχισε να τους μιλάει προσφωνώντας κάθε παιδί με το όνομά του. Όπως καταλαβαίνεις, τα παιδιά απόρησαν, πού ήξερε τα ονόματά τους και τα οικογενειακά τους. Στο γιο μου είπε: «Πες της μαμάς σου να μην κάνει χειρουργείο, είναι καλά!». «Την ξέρετε;». «Την ξέρω, όλους σας ξέρω!». «Ποιος είστε;» τον ρώτησε. «Είμαι ο Γέροντας Πορφύριος», είπε και έφυγε.
Στο γυρισμό από το Άγιο Όρος, σταμάτησαν στην Ουρανούπολη, σε ένα φαρμακείο να πάρουν ασπιρίνες, γιατί τους πείραξε η θάλασσα και ζαλίστηκαν. Μπαίνοντας στο φαρμακείο είδαν την φωτογραφία του Γέροντα Πορφυρίου και είπαν: «Να ο Γέροντας Πορφύριος που είδαμε στο Άγιο Όρος!». Μόλις το άκουσε η φαρμακοποιός, σάστισε.
«Συγνώμη, παιδιά, είδατε αυτόν τον Γέροντα στο Άγιο Όρος;». «Ναι, τώρα από εκεί ερχόμαστε». «Είστε σίγουροι;». «Βέβαια, είμαστε σίγουροι, αφού μιλήσαμε μαζί του. Και μάλιστα απορήσαμε πού ήξερε τα ονόματά μας και τα οικογενειακά μας. Όταν τον ρωτήσαμε ποιος είναι, μας είπε πως ήταν ο Γέροντας Πορφύριος». «Παιδιά, είμαι σίγουρη ότι τον είδατε, όμως… Μην τρομάξετε μ’αυτό που θα σας πω… Ο Γέροντας πέθανε πριν από πέντε χρόνια!» Τα παιδιά έπαθαν σοκ! «Αδύνατον!» της είπαν, «αφού μιλήσαμε!».
Και εγώ και η γυναίκα μου πιστέψαμε πως κάποιον άλλον είδαν, που τον έλεγαν κι αυτόν Πορφύριο και του έμοιαζε. Άλλωστε όλοι οι καλόγεροι μοιάζουν μεταξύ τους. «Δεν με πιστεύετε, ε; Τέλος πάντων, εμένα μου είπε να μη πας για χειρουργείο, είσαι καλά», είπε το παιδί στην μητέρα του.
Σε δύο μέρες μπήκαμε στο νοσοκομείο. Την επομένη το πρωί θα γινόταν το χειρουργείο. Η ώρα του χειρουργείου έφτασε και, ενώ εγώ περίμενα απ’ έξω με αγωνία, ξαφνικά, βλέπω τη γυναίκα μου να βγαίνει. Έτρεξα κοντά της: «Τι έγινε;». «Δεν κάνω χειρουργείο, είμαι καλά!». Από πίσω της βγήκε και γιατρός. «Τι έγινε, γιατρέ;». «Δεν ξέρω, δεν θέλει να χειρουργηθεί!». «Σας είπα, είμαι καλά!». «Κορίτσι μου, τρελάθηκες;». Την πήρα αγκαλιά και προσπαθούσα να την πείσω, πως πρέπει να γίνει η εγχείρηση. «Σου είπα νιώθω καλά, κάντε μου εξετάσεις και θα δείτε ότι είμαι καλά, το νιώθω!». «Ωραία!» είπε ο γιατρός, «ας μην την πιέσουμε, αφού νοιώθει καλά». «Δεν με πιστεύετε; Ωραία! Κάντε μου εξετάσεις για να πειστείτε».
Πράγματι έγιναν οι εξετάσεις. Την επόμενη μέρα μας ήρθαν και οι απαντήσεις.
Εδώ ο κύριος πήρε μια βαθιά ανάσα.
-Τι έδειξαν οι απαντήσεις;
-Πως ποτέ δεν την άγγιξε η αρρώστια! Οι γιατροί να βλέπουν τις παλιές εξετάσεις και τις καινούργιες και να έχουν τρελαθεί! Δεν μπορεί, θα πρέπει να μπερδεύτηκαν με άλλες, θα ξανακάνουμε αύριο, έλεγαν απορημένοι.
Ωστόσο ήρθε ο γιος μου, που βλέποντας τους γιατρούς μπερδεμένους με τις εξετάσεις, μου λέει.
-Γιατί δεν πιστεύεις αυτά που μου είπε ο Γέροντας Πορφύριος στο Άγιο Όρος;
Τότε πετιέται ένας γιατρός:
-Τι είπες; Ο Γέροντας Πορφύριος τι σου είπε;
-Πως η μαμά μου είναι καλά και να μην κάνει χειρουργείο!
Ο γιατρός έβγαλε από την τσέπη του τη φωτογραφία του Γέροντα Πορφυρίου.
-Αυτόν είδες, αγόρι μου, στο Άγιο Όρος;
-Ναι, Αυτόν!
-Οι εξετάσεις είναι σωστές! Η γυναίκα σας είναι καλά, μπορείτε να φύγετε και τώρα μάλιστα! Ετοιμαστείτε!
Στη γυναίκα μου οι γιατροί είχαν δώσει τρεις μήνες το πολύ ζωή. Έχουν περάσει δύο χρόνια και είναι μια χαρά, πιο καλά από ό,τι ήταν πριν την αρρώστια. Γι’αυτό αγαπούμε πάρα πολύ τον Γέροντα Πορφύριο. Έχουμε πάει και στο Μοναστήρι του πολλές φορές. Και όποτε έχουμε δυσκολίες, εκείνος μας στηρίζει.
Η αφήγηση του κυρίου για ένα ακόμη θαύμα του Γεροντάκου μου, μου έδωσε μεγάλη χαρά. Το μόνο που ψέλλισα, καθώς κατέβαινε ο κύριος, ήταν «ευχαριστώ».



Άγιος Πορφύριος: Στους δύσκολους καιρούς θα βοηθήσουν τα Μοναστήρια.

Άγιος Πορφύριος
«Την άνοιξη του 1985, ευρισκόμενη (αφηγείται η Γερόντισσα Θεοδοσία) εις την Μονήν των αγίων Θεοδώρων Καλαβρύτων, μία νύχτα περίπου 2.30′ πρωϊνή, άκουσα λίγο πιο πέρα από το παράθυρο του κελλιού μου, στην αυλή της Μονής, κάποιον να σκάβει.
Για να βεβαιωθώ, έσβησα το φως του κελλιού μου και κοίταξα από το παράθυρο.
Είδα ότι αναβόσβηνε ένας φακός. Τότε έκανα μία προσευχή στους θαυματουργούς Αγίους μας να μας προστατεύσουν. Ήλεγξα τα παράθυρα και τις σαθρές πόρτες προς την αυλή της ερειπωμένης Μονής, μήπως εισχωρήσουν στο εσωτερικό της, και αφού διεπίστωσα ότι επικρατούσε ησυχία στο χώρο αυτό, επέστρεψα στο κελλί μου.
Το πρωΐ είχαμε μία ιδιωτική λειτουργία. Την ώρα πού ετοιμαζόμουν να πάω στην Εκκλησία, ώρα 5.55′ πρωϊνή, χτύπησε το τηλέφωνο. Σκέφτηκα μήπως κάποια πονεμένη ψυχή έχει κάποιο πρόβλημα – κάτι άλλωστε πού συνέβαινε συχνά – και σήκωσα το τηλέφωνο. Προς μεγάλη μου έκπληξη άκουσα:
- «Άκου παιδάκι μου, είμαι ο Γέροντας Πορφύριος. Μη βγεις έξω που ακούς και σκάβουν, θα σε χτυπήσουν. Διαβολεμένοι άνθρωποι γυρίζουν στο Μοναστήρι σου».
- Τον ερωτώ: «Γέροντα, γιατί σκάβουν; Βρήκαν τίποτα;»
- Απαντά: «Όχι παιδάκι μου, τα έχουν πάρει άλλοι νωρίτερα».
- Τον ερωτώ πάλι: «Γέροντα έχετε έλθει στο Μοναστήρι μας;»
- Μου απαντά: «Όχι παιδάκι μου, αλλά τώρα είμαι εκεί. Ρώτα με ότι θες». Παίρνοντας λοιπόν αφορμή από το λόγο του αυτό, τον ρώτησα για την ιστορικής σημασίας σπηλιά του Μοναστηριού μας…
… – Με ερωτά: «Ποια σπηλιά; Γιατί είναι δύο σπηλιές κοντά σας. Αυτή πού κάθισαν οι πρώτοι μοναχοί;»
- Του απαντώ: «Ναι Γέροντα». Μου λέει: «Καλό είναι, παιδάκι μου, να το κάνης αυτό, γιατί η σπηλιά είναι αγιασμένη. Αλλά θα σε αφήσουν οι χωρικοί; Θα αντιδράσουν».
Έμεινα με το ακουστικό στο χέρι, χωρίς να μιλάω από την έκπληξη μου, γιατί μου μιλούσε για γεγονότα.
Ας σημειωθεί ότι όντως υπάρχουν δύο σπηλιές, αλλά εμείς δεν την είχαμε δει τη δεύτερη σπηλιά, καίτοι είχαμε εγκατασταθεί στη Μονή περισσότερο από ένα χρόνο. Μας το είχαν πει όμως οι βοσκοί της περιοχής, ότι υπάρχει και δεύτερη σπηλιά.
Την ώρα λοιπόν που είχα μείνει αμίλητη με το ακουστικό στο χέρι, ακούω το Γέροντα να μου λέει: «Ψάρια, Γερόντισσα, Ψάρια!».
- Τον ερωτώ: «Τι ψάρια, Γέροντα;»
- «Παιδάκι μου», μου λέει, «το νερό από τους κούτουλες δεν είναι κατάλληλο για ψάρια; Βάλε λοιπόν ψάρια να φάει ο κόσμος. Θα ‘ρθούν δύσκολοι καιροί!».
Και όντως, όταν είχαμε εγκατασταθεί στο Μοναστήρι, εξήτασα στο Χημείο των Πατρών το νερό, που τρέχει άφθονο από τους δύο κούτουλες (πηγή) στην αυλή της Μονής, αν είναι πόσιμο και παράλληλα αν είναι κατάλληλο για ψάρια, ώστε να καλύπτει τις ανάγκες της Μονής και των φιλοξενουμένων προσκυνητών της. Όντως το νερό απεδείχθη καθαρό και κατάλληλο για ιχθυοτροφείο… (από τις σελ. 60, 62).
Την παρουσία του Γέροντα (Πορφύριου) την αισθανόμεθα1 έντονα, γιατί σε κάθε δίλημμα μας εκείνος επικοινωνούσε μαζί μας και μας έδινε λύση. Μια φορά, μου είχε πει τηλεφωνικώς:
- «Παιδάκι μου, έχεις μεγάλο αγώνα, αλλά μη φοβάσαι, εγώ κάθε βράδυ κάνω μαζί σας προσευχή».
Ας σημειωθεί ότι με τον Γέροντα δεν είχαμε συναντηθεί ποτέ, ούτε τον είχα δει ποτέ, μόνον είχα ακούσει για το προορατικό του χάρισμα από άλλους, ούτε ποτέ είχα τηλεφωνικώς επικοινωνήσει μαζί του. Απόρησα λοιπόν. Πώς ήξερε εμάς και τα προβλήματα μας; Πού βρήκε το τηλέφωνο μας;
Για το λόγο αυτό πήρα τηλέφωνο μία ηγουμένη άλλου Μοναστηριού, πού γνώριζε τον Γέροντα, και την ρώτησα: «Μήπως, Γερόντισσα, δώσατε τον αριθμό του τηλεφώνου μας στον Γέροντα Πορφύριο;» Μου απαντά: «Είναι ανάγκη να του τον δώσω; Το μυαλό του πατρός Πορφυρίου είναι τηλεόραση».
Κάποτε επεσκέφθην με μερικές αδελφές της Μονής μας ένα άλλο Μοναστήρι. Ο Γέροντας Πορφύριος, επειδή υπήρχε ένα επείγον και σημαντικό θέμα, πήρε εκεί τηλέφωνο, με ζήτησε και μου είπε: «Παιδί μου, τους πέντε ανθρώπους πού θέλουν να καταθέσουν ως μάρτυρες για τα όρια της Μονής σας, να τους αφήσεις να προσέλθουν στο δικαστήριο. Πρέπει να ακουστεί η αλήθεια και να υπερασπισθείς ό,τι ανήκει στη Μονή, γιατί θαρθούν δύσκολοι καιροί και ο κόσμος θα χρειασθεί φροντίδα από τα Μοναστήρια».
Πραγματικά, πέντε γηραιοί άνθρωποι, πού ήσαν ευγνώμονες στο Μοναστήρι, μου ζητούσαν επιμόνως να πουν την αλήθεια σε μια αδικία πού είχε γίνει εις βάρος της Μονής. Έτσι κι έγινε και η Μονή δικαιώθηκε. (Από τις σελ. 63, 64).

Ο ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Σ. ΚΡΟΥΣΤΑΛΑΚΗ
Καθηγητού της Παιδαγωγικής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών


Πηγή: http://orthodoxosdromos.blogspot.gr/

Για Μαθηματικά κι όχι μόνο...