ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΔΟΞΑΣΑΤΕ - ΜΕΓΑΛΥΝΟΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ - ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΞΕΝΟΝ.


Ωδή α’
Χριστός γεννάται δοξάσατε• Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε• Χριστός επί γης υψώθητε. Άσατε τω Κυρίω πάσα η γη, και εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε λαοί, ότι δεδόξασται.
Διαβάστε περισσότερα »

Ἡ Παρθένος σήμερον.

Ἦχος γ’. Αὐτόμελον.
Ποίημα Ῥωμανοὺ τοῦ Μελῳδοῦ
Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν ὑπερούσιον τίκτει, καὶ ἡ γῆ τὸ Σπήλαιον, τῷ ἀπροσίτῳ προσάγει. Ἄγγελοι μετὰ Ποιμένων δοξολογοῦσι· Μάγοι δὲ, μετὰ ἀστέρος ὁδοιποροῦσι· δι᾽ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη, Παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.

Ἀπολυτίκιον Χριστουγέννων.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’.
Ἡ Γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως· ἐν αὐτῇ γὰρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπὸ Ἀστέρος ἐδιδάσκοντο, σὲ προσκυνεῖν τὸν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης, καὶ σὲ γινώσκειν ἐξ ὕψους ἀνατολήν, Κύριε δόξα σοι.

Ἀπολυτίκιον Ἀγίας Ἀναστασίας.

Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Tῶν μαρτύρων ταῖς χρείαις διακονήσασα, μαρτυρικῶς ἐμιμήσω τὰς ἀριστείας αὐτῶν, δι' ἀθλήσεως ἐχθρὸν καταπαλαίσασα· ὅθεν βλυστάνεις δαψιλῶς χάριν ἄφθονον ἀεί, Ἀναστασία θεόφρων, τοῖς προσιοῦσιν ἐκ πόθου τῇ ἀρωγῇ τῆς προστασίας σου.

Ἀπολυτίκιον Αγίου Διονυσίου.

Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Τῆς Ζακύνθου τὸv γόνον καὶ Αἰγίvης τὸν πρόεδρον, τὸv φρουρὸν μονῆς τὼv Στροφάδωv, Διοvύσιοv ἅπαντες, τιμήσωμεv συμφώνως οἱ πιστοί, βοῶντες πρὸς αὐτὸν εἰλικριvῶς· Tαῖς λιταῖς τοὺς τὴv σὴν μνήμην ἐπιτελοῦντας σῶσον καὶ βοῶντάς σοι· Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ· δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι· δόξα τῷ δωρησαμένῳ σε ἡμῖv, πρέσβυν ἀκοίμητον.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἐλευθερίου.

Ἀπολυτίκιον.  (Κατέβασμα)

Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἱερέων ποδήρει κατακοσμούμενος, καὶ αἱμάτων τοῖς ῥείθροις ἐπισταζόμενος, τῷ Δεσπότῃ σου Χριστῷ μάκαρ ἀνέδραμες, Ἐλευθέριε σοφέ, καθαιρέτα τοῦ Σατᾶν. Διὸ μὴ παύσῃ πρεσβεύων, ὑπὲρ τῶν πίστει τιμώντων, τὴν μακαρίαν σου ἄθλησιν.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Σπυρίδωνος τοῦ Θαυματουργοῦ.

Ἀπολυτίκιον.  (Κατέβασμα)

Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Τῆς Συνόδου τῆς πρώτης ἀνεδείχθης ὑπέρμαχος, καὶ θαυματουργὸς θεοφόρε Σπυρίδων Πατὴρ ἡμῶν· διὸ νεκρᾷ σὺ ἐν τάφῳ προσφωνεῖς, καὶ ὄφιν εἰς χρυσοῦν μετέβαλες· καὶ ἐν τῷ μέλπειν τὰς ἁγίας σου εὐχάς, Ἀγγέλους ἔσχες συλλειτουργοῦντάς σοι Ἱερώτατε. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι· δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι· δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Νικολάου τοῦ Θαυματουργοῦ.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’.
Κανόνα πίστεως, καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον, ἀνέδειξέ σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ ἱεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Απολυτίκιον Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Tῶν ὁσίων ἀκρότης καὶ ἀγγέλοις ἐφάμιλλος ὡς γὰρ ἡγιασμένος ἐδείχθης ἐκ παιδός, Σάββα ὅσιε. Οὐράνιον γὰρ βίον ἀπελθῶν, πρὸς ἔνθεον ζωὴν χειραγωγεῖς διὰ λόγου τε καὶ πράξεως ἀληθοῦς, τοὺς πίστει ἐκβοῶντας σοι. Δόξα τῷ δεδοκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Ἀπολυτίκιον Ἀγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’.
Βαρβάραν τὴν ἁγίαν τιμήσωμεν· ἐχθροῦ γὰρ τὰς παγίδας συνέτριψε, καὶ ὡς στρουθίον ἐῤῥύσθη ἐξ αὐτῶν, βοηθείᾳ καὶ ὅπλῳ τοῦ Σταυροῦ ἡ πάνσεμνος.

Ἀπολυτίκιον Αγίου Ανδρέου.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ἦχος δ’.
Ὡς τῶν Ἀποστόλων Πρωτόκλητος, καὶ τοῦ κορυφαίου αὐτάδελφος, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων Ἀνδρέα ἱκέτευε, εἰρήνην τῇ οἰκουμένη δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον Όσιου Στυλιανού του Παφλαγόνος.

Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Στήλη ἔμψυχος τῆς ἐγκρατείας, στῦλος ἄσειστος τῆς Ἐκκλησίας Στυλιανὲ ἀνεδείχθης μακάριε· ἀνατεθεὶς γὰρ Θεῷ ἐκ νεότητος κατοικητήριον ὤφθης τοῦ Πνεύματος. Πάτερ ὅσιε Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε δωρίσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίας Αἰκατερίνης.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τὴν πανεύφημον νύμφην Χριστοῦ ὑμνήσωμεν, Αἰκατερίναν τὴν θείαν καὶ πολιοῦχον Σινᾶ, τὴν βοήθειαν ἡμῶν καὶ ἀντίληψιν· ὅτι ἐφίμωσε λαμπρῶς, τοὺς κομψοὺς τῶν ἀσεβῶν, τοῦ Πνεύματος τῇ δυνάμει, καὶ νῦν ὡς Μάρτυς στεφθεῖσα, αἰτεῖται πᾶσι τὸ μέγα ἔλεος.

«Θα σας ξανασυναντήσω εκεί».

 Εμφάνιση της Παναγίας Φανερωμένης Λευκάδας σε ένα ζευγάρι Βολιωτών.
Ένα απόγευμα, το Καλοκαίρι του 2012, κατά την διάρκεια του Αποδείπνου, ένα ζευγάρι στέκονταν για αρκετή ώρα ακίνητο μπροστά στην εικόνα της Παναγίας. Όταν ρωτήσαμε να μας εξηγήσουν την αιτία αυτής της στάσης τους μας διηγήθηκαν τα εξής:
Είχαμε βρεθεί στη Λευκάδα, πριν δύο χρόνια, για διακοπές. Την τελευταία ημέρα καθώς αποχαιρετούσαμε τους ιδιοκτήτες των ενοικιαζομένων δωματίων όπου είχαμε διαμείνει, μας ρώτησαν αν μέσα σε όσα επισκεφτήκαμε στο νησί ήταν και το Μοναστήρι της Παναγίας της Φανερωμένης. Εμείς τότε δεν είχαμε επαφή με την Εκκλησία και το να επισκεφθούμε ένα Μοναστήρι, και μάλιστα κατά τις ημέρες των διακοπών, ήταν από τα πράγματα που δεν θα προγραμματίζαμε. Όμως μιας και είχαμε αρκετό χρόνο και μας είπαν ότι η Μονή είναι κοντά αποφασίσαμε να δούμε και αυτό το «αξιοθέατο» (έτσι το αντιλαμβανόμασταν).
Καθώς ανηφορίζοντας προσπεράσαμε το χωριό Φρύνι, αμφιβάλλαμε για το αν είχαμε ακολουθήσει τη σωστή κατεύθυνση. Σε κάποιο σημείο του δρόμου λίγο πριν τη Μονή, όπου κατεβαίνει ένας χείμαρρος και ο δρόμος σχηματίζει πέταλο, συζητούσαμε την απορία μας.
Τότε συναντήσαμε μια γυναίκα που κατέβαινε από τον λόφο. Το παράστημά της ήταν επιβλητικό, φορούσε μακριά ανοιχτόχρωμα ρούχα και όλη η εμφάνισή της ήταν εντυπωσιακή. Όταν την πλησιάσαμε σταθήκαμε και τη ρωτήσαμε εάν γνωρίζει πού είναι η Μονή της Παναγίας και αν πηγαίναμε σωστά. Τότε αυτή μας απάντησε με μειλίχια καθαρή φωνή: «Σωστά πηγαίνετε. Το Μοναστήρι είναι λίγο πιο πάνω. Και εγώ από εκεί έρχομαι και σε λίγο θα επιστρέψω. Και εγώ εκεί μένω. Θα σας ξανασυναντήσω εκεί». Ήταν η φωνή της σαν δροσερή αύρα μέσα στο κάμα του μεσημεριού.
Την ευχαριστήσαμε και συνεχίσαμε τον δρόμο. Καθώς όμως βρεθήκαμε στην απέναντι πλευρά στο πέταλο του δρόμου, κοιτάξαμε να δούμε ξανά αυτή την γυναίκα, αλλά δεν υπήρχε πουθενά κανείς. Σκεφθήκαμε ότι ίσως να λιποθύμησε από τον καύσωνα, και αφού σταματήσαμε κατεβήκαμε να την βρούμε. Αλλά μάταια. Φωνάξαμε, τρέξαμε προς τα κάτω, αλλά καμία απόκριση. Είχαμε αρχίσει να σαστίζουμε. Μπήκαμε τέλος στο αμάξι μας και μείναμε αμήχανοι και ακίνητοι για αρκετή ώρα. Όταν ξεκινήσαμε κάνεις δεν είχε διάθεση να συζητήσουμε. Βρισκόμασταν σε βαθειά απορία.
Μετά από λίγα μέτρα φθάσαμε στη Μονή. Ήταν μεσημέρι και δεν είχε κόσμο. Και εμείς, ως τουρίστες παρά ως προσκυνητές, επισκεπτόμασταν και περιεργαζόμασταν τις αυλές, το Μουσείο, την θέα προς τη θάλασσα, χωρίς να μπούμε στον Ιερό Ναό της Παναγίας. Για εμάς τότε αξία είχαν όλα τα υπόλοιπα. Όλη αυτή την ώρα δε, συνεχίζονταν η αμήχανη σιωπή μας. Μετά από λίγα λεπτά πήραμε τον δρόμο προς την έξοδο και καθώς βλέπαμε άλλους να μπαίνουν στον Ιερό Ναό, νωχελικά τους ακολουθήσαμε από περιέργεια.
Είχαμε καιρό να μπούμε σε Εκκλησία και γι’ αυτό μας δημιουργούσε κατάνυξη το καθετί. Καθίσαμε και η σκέψη μας ξεκουράζονταν μαζί με το σώμα μας. Κάποια στιγμή προσέξαμε ότι όλοι έμπαιναν στο δεξιό μέρος του Ιερού και προσκυνούσαν. Αφού έφυγαν όλοι σηκώθηκε πρώτα ο σύζυγός μου και πήγε και αυτός στο χώρο εκείνο. Στεκόταν ακίνητος και κοιτούσε αποσβολωμένος προς μία εικόνα. Εγώ τον κοιτούσα με ανησυχία διότι δεν είναι άνθρωπος που εντυπωσιάζεται ή εκδηλώνεται εύκολα. Πήγα κοντά του να τον ρωτήσω τί συμβαίνει. Όταν αντίκρισα την Εικόνα που κοιτούσε έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου.
Στην Εικόνα της Παναγίας της Φανερωμένης αναγνωρίσαμε τη γυναίκα που είχαμε συναντήσει στον δρόμο προηγουμένως. Το πρόσωπό της, το χαμόγελό της, τα ρούχα της ήταν ξανά μπροστά μας. Καθώς από τα μάτια μας έτρεχαν δάκρυα θυμηθήκαμε ότι μας είχε πει: «Θα σας συναντήσω ξανά εκεί στο Μοναστήρι».
Μετά από αυτή την συνάντηση άλλαξε η ζωή μας. Αναζητήσαμε τον Θεό και γνωρίσαμε την Εκκλησία Του. Καταλάβαμε ότι είμαστε μέλη του Σώματος του Χριστού και ότι η Εκκλησία είναι το υπόλοιπο Σώμα Του. Εξομολογούμαστε και κοινωνούμε τακτικά διότι εκεί βρήκαμε το αληθινό νόημα της ζωής.

Πηγή: Περιοδικό «Φανερωμένη», Τριμηνιαία έκδοση, τ. 28 Απρίλιος- Ιούνιος 2017.

Πηγή: http://ekdoseisxrysopigi.blogspot.gr/

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου.

Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας ἤκουσας, φωνῆς τοῦ Λόγου, καὶ τῆς πίστεως, τὸ φῶς ἐδέξω, καταλείψας τελωνείου τὸν σύνδεσμον ὅθεν Χριστοῦ τὴν ἀπόρρητον κένωσιν, εὐηγγελίσω Ματθαῖε Ἀπόστολε. Καὶ νῦν πρέσβευε, δοθήναι τοὶς σὲ γεραίρουσι, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου.

Ἦχος πλ. δ'.
Ἡ τοῦ στόματός σου καθάπερ πυρσός ἐκλάμψασα χάρις, τὴν οἰκουμένην ἐφώτισεν, ἀφιλαργυρίας τῷ κόσμῳ θησαυροὺς ἐναπέθετο, τὸ ὕψος ἡμῖν τῆς ταπεινοφροσύνης ὑπέδειξεν. Ἀλλὰ σοῖς λόγοις παιδεύων, Πάτερ, Ἰωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τῷ Λόγῳ Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον Αγίου Μηνά.

Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Τρισάριθμον σύνθημα, των αθλοφόρων Χριστού, υμνήσωμεν άσμασι, χαριστηρίοις πιστοί, Μηνάν τον αοίδιμον, Βίκτωρα τον γενναίον, και Βικέντιον θείον, πλάνην την των ειδώλων, καταργήσαντας πίστει. Αυτών ταις ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών.

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Κοσμά και Δαμιανού.

Ἦχος πλ δ’.
Ἅγιοι Ἀνάργυροι καὶ θαυματουργοί, ἐπισκέψασθε τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε ἡμῖν.

“Τη Υπερμάχω” & “Της Σκέπης Σου Παρθένε”.

Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Βλαχερνώ και επέτειος του «ΟΧΙ».
Η Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Βλαχερνώ εορτάζει την 1η Οκτωβρίου όπου και το βιογραφικό σημείωμα. Η Εκκλησία της Ελλάδος όμως, την έχει μεταθέσει στις 28 Οκτωβρίου, όπου η Ελλάδα γιορτάζει το μεγάλο γεγονός της διασώσεως και απελευθερώσεως της από τον Ιταλογερμανικό ζυγό. Την Ακολουθία που ψάλλεται αυτή την ημέρα την έγραψε ο Αγιορείτης Μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης και εγκρίθηκε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 21 Οκτωβρίου 1952 μ.Χ. όπου και αποφασίστηκε ο συνεορτασμός της εορτής της Αγίας Σκέπης και της Εθνικής επετείου του «ΟΧΙ» (Συνοδικές Εγκύκλιοι, Τόμος Β', Αθήνα 1956, σελ. 649).
Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῆς Σκέπης σου Παρθένε, ἀvuμνοῦμεν τάς χαρίτας, ἣν ὡς φωτοφόρον νεφέλην, ἐφαπλοῖς ὑπὲρ ἔννοιαν, καὶ σκέπεις τὸν λαόν σου νοερῶς, ἐκ πάσης τῶν ἐχθρῶν ἐπιβουλῆς. Σὲ γὰρ σκέπην καὶ προστάτιν καὶ βοηθόν, κεκτήμεθα βοῶντές σοι· Δόξα τοῖς μεγαλείοις σου Ἁγνή, δόξα τῇ θείᾳ Σκέπῃ σου, δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς σου, προμηθείᾳ Ἄχραντε.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Δημητρίου.

Μέγαν εὕρατο ἐv τοῖς κιvδύvοις, σὲ ὑπέρμαχοv, ἡ οἰκουμένη, Ἀθλοφόρε τὰ ἔθνη τροπούμενον. Ὡς οὖν Λυαίου καθεῖλες τὴν ἔπαρσιν, ἐν τῷ σταδίῳ θαῤῥύvας τὸν Νέστορα, οὕτως Ἅγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ἰακώβου Ἀδελφοθέου.

Ἦχος δ’.

Ὡς τοῦ Κυρίου Μαθητής, ἀνεδέξω δίκαιε τὸ Εὐαγγέλιον ὡς Μάρτυς ἔχεις τὸ ἀπαράτρεπτον τὴν παρρησίαν ὡς Ἀδελφόθεος τὸ πρεσβεύειν ὡς Ἱεράρχης. Ἱκέτευε Χριστὸν τὸν Θεόν, σωθήναι τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.

Ἀπολυτίκιον Αγίου Αρτεμίου.

Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Εὐσέβειας τοῖς τρόποις καλλωπιζόμενος, ἀθλητικῆς ἀγλαΐας ὤφθης σοφὲ κοινωνός, πρὸς ἀγῶνας ἀνδρικοὺς παραταξάμενος· ὅθεν ὡς λύχνος φωταυγής, τῶν θαυμάτων τὰς βολάς, ἐκλάμπεις τῇ οἰκουμένῃ, Ἀρτέμιε Ἀθλοφόρε, πρὸς σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ο Γέροντας Εφραίμ έσωσε λιπόθυμο πιλότο της πτήσης από Λάρνακα στην Χάιφα τη Δευτέρα 09/10/17.

Συγκλονιστική αποκάλυψη της ΕΚΚΛΗΣΙΑonline
Μαρτυρία της Άννας Γρίβα και του Ορθοδόξου Αρχιμανδρίτη από την Ναζαρέτ Πατήρ Ανδρέα:
Στην πρωινή πτήση της TUS-AIR από Λάρνακα στην Χάιφα ,προχθές Δευτέρα 09/10/2017 Λιποθύμησε ο κύπριος πιλότος(κυβερνήτης) κάποιος ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ.
10 λεπτά πριν την προσγείωση στην Χάιφα έπαθαν πρόβλημα οι μηχανές, ο πιλότος λιποθύμησε και ένιωσε δυο ζεστά χέρια να του παίρνουν το τιμόνι και να προσγειώνουν το αεροσκάφος πίσω στην Λάρνακα.
22 Εβραίοι επιβάτες πανικοβλήθηκαν και φώναζαν «θα πεθάνουμε θα πεθάνουμε», εκτός ενός ορθόδοξου αρχιμανδρίτη από την Ναζαρέτ Πατήρ Ανδρέα ο οποίος έκανε ακλόνητος κομποσκοίνι λέγοντας την ευχή. Τελειώνει αισίως η πτήση και ο πιλότος φιλά ευλαβικά το χέρι του Αρχιμανδρίτη και προφανώς ταραγμένος του ζητά με επιμονή να του πει «Που είναι ο γέροντας που καθόταν δίπλα του (δίπλα στον Αρχιμανδρίτη)»
Tου απαντά ο Αρχιμανδρίτης πως:
 Δεν υπήρχε κανένας γέροντας δίπλα του!
Ο πιλότος τα έχασε του λέει:
Ένας κοντός πολύ αδύνατος με άσπρα γένια γεροντάκος, αυτός μου κρατούσε τα χέρια, αυτός μας έσωσε.

Τότε του δείχνει ο Αρχιμανδρίτης την φωτογραφία του γέροντα Εφραίμ του Φιλοθεΐτη και νυν Αριζονίτη και τότε μένει έκθαμβος ο πιλότος. Ζει ο γέροντας μας άγιος θαυματουργεί και μας βοηθά! Ας είναι ευλογημένος στους αιώνες των αιώνων αμήν.
Πηγή: www.ekklisiaonline.gr

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Λουκά.

Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ἀκέστωρ σοφώτατος, Ἱερομύστα Λουκᾶ, ζωγράφος πανάριστος, τῆς Θεοτόκου Μητρός, ἐδείχθης Ἀπόστολε, ἔγραψας μάκαρ, λόγους, διὰ πνεύματος θείου, ἔδωκας ἐννοῆσαι, συγκατάβασιν ἄκραν, Χριστοῦ τῆς παρουσίας, διὸ πρέσβευε σωθήναι ἠμᾶς.

Σύναξη Των Εν Κίω Αγίων.

Βιογραφία
Την πρώτη Κυριακή μετά τις 10 Οκτωβρίου, τιμώνται και εορτάζονται οι Θεοφόροι Πατέρες της 7ης Οικουμενικής Συνόδου, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας της Μικράς Ασίας. Στη Σύνοδο αυτή αποφασίσθηκε η αναστήλωση των εικόνων και η λήξη της Εικονομαχίας. Την ίδια ημέρα τιμούνται και οι Άγιοι που κατάγονται από την Κίο της Μικράς Ασίας. Αυτοί είναι ο Άγιος Ευστάθιος, Επίσκοπος Κίου (βλέπε 29 Μαρτίου), ο Οσιομάρτυρας Ιγνάτιος (βλέπε 8 Οκτωβρίου), ο οσιομάρτυρας Μακάριος ο Νέος που μαρτύρησε στην Προύσα το 1590 μ.Χ. (βλέπε 6 Οκτωβρίου) και ο νεομάρτυρας Αθανάσιος (βλέπε 24 Ιουλίου).
Οι λόγοι που συνηγόρησαν στην απόφαση του εορτασμού των Αγίων της Κίου κατά την ημέρα αυτή είναι οι εξής:
1. Αυτό καθαυτό το γεγονός της 7ης Οικουμενικής Συνόδου και ο τόπος που έλαβε αυτή χώρα (Νίκαια), δεδομένου ότι η Κίος της Μικράς Ασίας, από τον 16ο αιώνα μ.Χ. και μετά αποτέλεσε την έδρα της ξακουστής Μητρόπολης Νίκαιας και διατηρήθηκε ως τέτοια μέχρι την Μικρασιατική Καταστροφή.
2. Δύο από τους τιμώμενους Αγίους (ο επίσκοπος Κίου Ευστάθιος και ο οσιομάρτυς Ιγνάτιος) έδρασαν και μαρτύρησαν κατά την περίοδο της Εικονομαχίας.
3. Η μνήμη των δύο από τους τιμώμενους αγίους εορτάζεται κατά το μήνα Οκτώβριο, στις 6 Οκτωβρίου του Αγίου Μακαρίου και στις 8 Οκτωβρίου του Αγίου Ιγνατίου.
Ο εορτασμός γίνεται στον Ιερό Ναό της Αγίας Ειρήνης, όπου το δεξιό και αριστερό κλίτος είναι αφιερωμένα στους αγίους Ιγνάτιο και Μακάριο αντίστοιχα και όπου φυλάσσεται εικόνα που απεικονίζει και τους 4 Αγίους πάνω από την Κίο της Μικράς Ασίας.
Ζωντανή ηχογράφηση Ιερός Ναός Θεομάνας Νέας Κίου Τρίτη 5-11-2013
Πηγή: http://www.saint.gr/

Ευχή Αγίου Εφραίμ του Σύρου.

«Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργείας, φιλαρχίας και αργολογίας μη μοι δως.
Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης χάρισαι μοι τω σω δούλω.
Ναι, Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου, ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».

Η προσευχή αυτή είναι γνωστή σε όλους όσους συχνάζουν στις ακολουθίες της Εκκλησίας μας. Είναι μικρή σε μέγεθος και απλή σε νόημα, αλλά γεμάτη πνευματική δύναμη και θεολογικό βάθος. Συνήθως κατά το τυπικό της Εκκλησίας μας την λέμε την Μ. Τεσσαρακοστή, αλλά μπορούμε να την λέμε όλο τον χρόνο στην ιδιωτική μας προσευχή. Οι ωραίες προσευχές είναι διαχρονικές και επιβάλλεται να τις έχουμε σε συνεχή χρήση.
Διαβάστε περισσότερα »

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ευσταθίου.

Ἀγρευθεῖς οὐρανόθεν πρὸς εὐσέβειαν ἔνδοξε, τὴ τοῦ σοὶ ὀφθέντος δυνάμει, δι' ἐλάφου Εὐστάθιε, ποικίλους καθυπέστης πειρασμούς, καὶ ἤστραψας ἐν ἄθλοις ἱεροίς, σὺν τὴ θεία σου συμβίω καὶ τοὶς υἱοίς, φαιδρύνων τοὺς βοώντας σοι. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ δείξαντι σὲ ἐν παντί, Ἰὼβ παμμάκαρ δεύτερον.

Ἀπολυτίκιον Ἀγίας Σοφίας.

Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

᾿Εν ταῖς μάρτυσι λάμπεις Σοφία ἔνδοξε, καὶ στεφάνοις τῆς νίκης περι­κοσμεῖσαι λαμπροῖς· δι᾿ ὃ ἐν ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς εὐφημοῦμέν σε, ὅτι θυγάτρια σεμνὰ τῷ μαρτυρίῳ ὁδηγεῖς, ᾿Αγάπην Πίστιν ᾿Ελπίδα· μεθ᾿ ὧν μὴ παύσῃ πρεσβεύειν, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος α’.
Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.

Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Αὐτόμελον.

Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ ἑκουσίως, τῇ ἐπωνύμῳ σου καινὴ πολιτεία, τοὺς οἰκτιρμούς σου δώρησαι, Χριστὲ ὁ Θεός, Εὔφρανον ἐν τῇ δυνάμει σου, τοὺς πιστοὺς Βασιλεῖς ἡμῶν, νίκας χορηγῶν αὐτοῖς, κατὰ τῶν πολεμίων, τὴν συμμαχίαν ἔχοιεν τὴν σήν, ὅπλον εἰρήνης, ἀήττητον τρόπαιον.
Σταυρός Τέμπλου  (Ι.Μ. Γρηγορίου)

Απολυτίκιο Γενέσεως της Θεοτόκου - 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ.

Η γέννησίς σου Θεοτόκε, χαράν εμήνυσε πάσι τη οικουμένη, εκ σου γαρ ανέτειλεν ο ήλιος της δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών, και λύσας την κατάραν, έδωκε την ευλογίαν, και καταργήσας τον θάνατον, εδωρήσατο ημίν ζωήν την αιώνιον.

ΤΟ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΤΗΝ ΧΡΥΣΗ ΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΟΙ ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ!

Ήταν το 2004 όταν παρουσιάσθηκε πρώτη φόρα ο όγκος στο στήθος της μητέρας μου Χρυσή Νακοπούλου. Αφού περάσαμε όλες τις δυσκολίες (χειρουργεία, χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες) όλα πήγαν καλά και χρόνο με το χρόνο με συχνή παρακολούθηση είχε ξεπερασθεί η αρρώστια και την είχαμε ξεχάσει. Ώσπου το Μάρτιο του 2010 μετά από τον καθιερωμένο έλεγχο της μητέρας μου, παρουσιάσθηκε μια σκιά στο ήπαρ και σιγά, σιγά είχαν αρχίσει να ανεβαίνουν και οι καρκινικοί δείκτες και ταυτόχρονα και οι ανησυχίες όλης της οικογένειας. Οι γιατροί μας είπαν να περιμένουμε λίγο για να ξανακάνουμε τις εξετάσεις. Έτσι κι έγινε.
Μετά από 3 μήνες ξανακάναμε και η σκιά είχε αρχίσει να μεγαλώνει, οι 2 βιοψίες όμως δεν έδειχναν κάτι κακό. Όταν πήγα στον ογκολόγο όμως στο ΠΓΝ Αλεξανδρούπολης είχε αντίθετη άποψη, μου είπε ότι ήταν δευτεροπαθείς μετάσταση στο ήπαρ.
Εκείνη τι στιγμή έχασα την γή κάτω από τα πόδια μου!!
Η μόνη μου ελπίδα ήταν ο αγαπημένος μου ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ!!!!
Όλο αυτό το διάστημα ,επειδή από την αρχή μου είχε περάσει από το μυαλό ότι κάτι κακό συμβαίνει αλλά δεν ήθελα να το πιστέψω, μεγάλο μου όπλο ήταν το να διαβάζω κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ την παράκληση στον αγαπημένο μου ΆΓΓΕΛΟ και να τον παρακαλώ να είναι δίπλα μας, όταν το άκουσα από το γιατρό ήξερα ότι μόνο ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ μου θα μπορούσε να μας σώσει.
Ένα βράδυ στα τέλη του Οκτωβρίου του 2010 ,είδα ένα όνειρο: μου εμφανίζεται μια γυναίκα με μαύρα, πανύψηλη, έμοιαζε πάρα πολύ με καλόγρια. Το πρόσωπό της δεν το είδα. Εγώ καθόμουν στον καναπέ του σπιτιού και η μητέρα μου σε μια καρέκλα. Ξαφνικά η γυναίκα κατευθύνετε προς την μητέρα μου και της κάνει νόημα να σηκώσει την μπλούζα και βγάζει ένα βαμβακάκι με λάδι και της σταυρώνει στο σημείο του συκωτιού, στην συνεχεία έρχεται και κάθεται δίπλα μου και στηρίζει το κεφάλι της στον ώμος μου, ξαφνικά χτυπάει η πόρτα και μπαίνει ο πατέρας μου στο σπίτι και φέρνει τις εξετάσεις που ήταν όλες καθαρές , εκείνη τη στιγμή βάζω μια φωνή: "μάνα φεύγουμε στη Μυτιλήνη".
Ξύπνησα ταραγμένος !!
Από την πρώτη στιγμή ήθελα να πάω την μητέρα μου στην Μυτιλήνη και τώρα ήρθε η ώρα, η πρόθεση να γίνει πράξη. Έτσι ξεκινάω να ψάχνω εισιτήρια με αεροπλάνο από Θεσσαλονίκη για Μυτιλήνη .Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ όμως τα είχε τακτοποιήσει όλα. Την επόμενη εβδομάδα ξαφνικά μαθαίνω ότι ξεκινάει πτήση Αλεξανδρούπολη-Μυτιλήνη. Πραγματικά δεν το πίστευα!!! Αμέσως το λέω στην μητέρα μου και βγάζω εισιτήρια, Παρασκευή 11 Νοεμβρίου φύγαμε για Μυτιλήνη.
Όταν φτάσαμε στον Μανταμάδο , γονατιστός μπήκα στην εκκλησία και με δάκρυα έφτασα μπροστά στην εκθαμβωτική ανάγλυφη εικόνα του ΤΑΞΙΑΡΧΗ. Προσευχήθηκα, διάβασα την παράκληση του και του ζήτησα να είναι μαζί μας και να μας βοηθήσει στο δύσκολο αυτό δρόμο!! Καθίσαμε 2 μέρες, τη μητέρα μου την είδα ότι είχε χαλαρώσει και ηρεμήσει, ένιωθε μεγάλη γαλήνη. Τα πρωινά περίμενε απ’ έξω να ανοίξει η εκκλησία για να βρεθεί πρώτη δίπλα στον ΤΑΞΙΑΡΧΗ!!
Εκεί έτυχε να γνωρίσουμε και μια κυρία με την κόρη της την Έλενα από την Θεσσαλονίκη, που ήρθαν και αυτές να μείνουν σαββατοκύριακο, μιας και η κόρη σπούδαζε στην Μυτιλήνη. Δύο μέρες κάναμε παρέα πήγαμε για καφέ για φαγητό χωρίς όμως να αναφέρουμε τίποτα για αρρώστιες. Κυριακή 13 Νοεμβρίου το πρωί αφού τελείωσε η λειτουργία αποχαιρετίσαμε τον ΤΑΞΙΑΡΧΗ μας και αναχωρήσαμε, πρίν φύγουμε πίσω για την Αλεξανδρούπολη με την Έλενα αλλάξαμε κινητά τηλέφωνα. Μετά από 2 εβδομάδες η πτήση από Αλεξανδρούπολη για Μυτιλήνη κόπηκε, στην ουσία ήταν για ένα μήνα.
Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ πιστεύω πραγματικά ότι το έκανε για μας.
Την Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011 συναντήθηκα με τον χειρούργο, του πήγα όλες τις εξετάσεις. Με το που τις είδε μου είπε με ειλικρίνεια ότι ήταν πολύ δύσκολη περίπτωση και η εμπειρία του ήταν πολύ μικρή. Έτσι μου πρότεινε χωρίς καν να το σκεφτώ να πάρω την μητέρα μου και να κατέβουμε στην Αθήνα να βρούμε τον γιατρό κύριο Κ… στο νοσοκομείο Ιπποκράτειο, θα ήταν το καλύτερο που μπορούσαμε να κάνουμε. Έτσι κι έγινε. Αφού μας έφερε σε επαφή τηλεφωνικά με το γιατρό στην Αθήνα, κανονίσαμε σε μια εβδομάδα να κατέβουμε για εγχείριση. Μετά από μία εβδομάδα ήμασταν στην Αθήνα.
Μία μέρα πρίν μπούμε στο νοσοκομείο πήγαμε και βρήκαμε τον γιατρό στο ιατρείο του. Εκεί συναντήσαμε πραγματικά έναν γιατρό μα πάνω απ’ όλα άνθρωπο είχε μια συμπεριφορά απέναντί μας λες και ήμασταν συγγενής πρώτου βαθμού, ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ μας είχε μεριμνήσει για όλα!!
Στις 30 Νοεμβρίου 2011 έγινε η εγχείριση. Από το πρωί, μόλις πήραν την μητέρα μου στο χειρουργείο κατέβηκα στο εκκλησάκι του νοσοκομείου, διάβασα την παράκληση του ΤΑΞΙΑΡΧΗ μας και τον παρακάλεσα να ήταν και αυτός μέσα στο χειρουργείο. Από το πρωί είχα την εικόνα του στο χέρι μου και δεν την άφησα στιγμή, το μυαλό μου ήταν μόνο στην μητέρα μου και στον ΤΑΞΙΑΡΧΗ μου. 5 ώρες πήγε το χειρουργείο, 5 ώρες δεν είχα σταματήσει να επικαλούμαι τον ΤΑΞΙΑΡΧΗ. Η εικόνα του είχε γίνει ένα με το χέρι μου, πίστευα πραγματικά ότι ήταν μαζί μας σ ’αυτή την δύσκολη στιγμή. Αφού βγήκε η μητέρα μου από το χειρουργείο μπήκε κατευθείαν στην εντατική. Ο γιατρός μου είπε ότι ήταν πάρα πολύ ευχαριστημένος από την δουλεία που κάνανε. Την είδαμε λίγο με την θεία μου και φύγαμε για το σπίτι να ξεκουραστούμε γιατί από την επόμενη μέρα θα έβγαινε στο δωμάτιο και θα έπρεπε να την προσέχω.
Ενώ πήγαμε στο σπίτι ,κατά τις 8 η ώρα το βράδυ μου έρχεται ένα μήνυμα στο κινητό το διάβασα μα δεν το πίστευα, δεν άντεξα μου έπιασαν αμέσως τα κλάματα. Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ μου είχε στείλει το μήνυμα του, ήταν η Έλενα η κοπέλα που είχαμε γνωρίσει στην Μυτιλήνη, είχαμε να μιλήσουμε από τότε, ούτε τηλέφωνο ούτε μήνυμα, την επέλεξε ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ για να μου δώσει την απάντηση ότι ήταν σήμερα ήταν μαζί μας, μου έγραφε λοιπόν στο μήνυμα :
"Γειά σου Μιχάλη είμαι η Έλενα που γνωριστήκαμε στην Μυτιλήνη αυτή την στιγμή είμαι στον ΤΑΞΙΑΡΧΗ μπροστά στην εικόνα του θέλεις να σου την φιλήσω?!"!!!
Πίστεψα και τώρα ήμουν σίγουρος ότι ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ θα έκανε το Θαύμα του!!! Αυτό επ` ουδενή δεν ήταν τυχαίο. Όλα πήγαν καλά, αφαιρέθηκε το μισό ήπαρ και όλες η κακοήθειες, μετά από 21 μέρες φύγαμε από το νοσοκομείο. Σε 40 μέρες βγήκε και η βιοψία. Ήταν κακοήθης όγκος και έπρεπε να κάνει χημειοθεραπείες. Αυτό όμως δεν με φόβιζε γιατί ήξερα πως ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ήταν και είναι μαζί μας. Μπορεί να περάσαμε δύσκολες στιγμές και περισσότερο βέβαια η μητέρα μου αλλά ήμουν σίγουρος ότι όλα κάποια στιγμή θα περνούσανε.
Κατά το διάστημα που έκανε η μητέρα μου τις χημειοθεραπείες 3 φορές μου εμφανίστηκε ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ στον ύπνο μου, κάτι τέτοιο δεν μου είχε ξανασυμβεί. Την πρώτη φορά λοιπόν βρέθηκα στην εκκλησία του ΤΑΞΙΑΡΧΗ, μπήκα στο ναό και πήγα μπροστά στην ανάγλυφη εικόνα και ενώ πήγα να την προσκυνήσω βλέπω το πρόσωπο να γίνετε κατακόκκινο, βγαίνοντας και στην εξωτερική μεγάλη εικόνα της εισόδου, την είδα και αυτή να κοκκινίζει! Ξύπνησα με απορία, μετά διάβασα στο ίντερνετ ότι και στην πραγματικότητα κοκκινίζει και ότι είναι προμήνυμα καλού!!
Την δεύτερη φορά ξαναβλέπω ότι βρίσκομαι πάλι στην εκκλησία του Ταξιάρχη και ενώ μπαίνω να προσκυνήσω και να τον ευχαριστήσω την εικόνα του στην είσοδο, βλέπω ξαφνικά το κεφάλι του να κάνει 2 κινήσεις αριστερά δεξιά και να ανοιγοκλείνει τα μάτια.
Ξύπνησα έντρομος!!
Την Τρίτη φορά με το που μπαίνω από την είσοδο, πάω μπροστά από την μεγάλη εικόνα και βλέπω τον ΤΑΞΙΑΡΧΗ με μορφή ανθρώπου και με τα ρούχα της εικόνας , να κάθετε στο σκαλάκι μπροστά από την εικόνα, στέκομαι μπροστά του και μου λέει να ανοίξω το αριστερό μου χέρι μου. Έκανα ότι μου είπε. Το άνοιξα και ξαφνικά μου έδωσε μια με το σπαθί του. Με το που ξύπνησα το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να δώ το χέρι μου αν έχει σημάδι. Δεν φοβήθηκα όμως Ήταν σαν να μου είχε δώσει δύναμη!!
Η μητέρα μου έκανε 6 χημειοθεραπείες πάντα πριν από τις θεραπείες έκανε εξετάσεις αίματος και πάντα ήταν καλές. Το λαδάκι του ΤΑΞΙΑΡΧΗ πριν από κάθε εξέταση ήταν το βάλσαμο. Με το που τελείωσε τις θεραπείες κάναμε αξονική και μαγνητική. Όλα ήταν πεντακάθαρα και οι καρκινικοί δείκτες είχαν πέσει. Τον Αύγουστο του 2012 ξανακάναμε μαγνητική και ήταν καθαρή οι καρκινικοί δείκτες είχαν πέσει ακόμη περισσότερο.
Τον Δεκέμβριο του 2012 κατεβήκαμε στην Αθήνα να μας δεί ο χειρουργός. Κάναμε μαγνητική αξονική όλα πεντακάθαρα οι δείκτες είχαν φτάσει στα χαμηλότερα όρια. 15 μήνες μετά την εγχείριση όλα πεντακάθαρα χάρη στο θαύμα του ΤΑΧΙΑΡΧΗ μας.
Μεγάλο όπλο μου το να διαβάζω κάθε βράδυ ανελλιπώς την παράκλησή ΤΟΥ.
Στον ΤΑΞΙΑΡΧΗ έρχομαι κάθε χρόνο από το 2005,σε ότι του ζητήσω πάντα είναι δίπλα μου Είναι το στήριγμα μου ο προστάτης μου ο φύλακας ΑΓΓΕΛΟΣ μου. Μακάρι να με αξιώνει να έρχομαι κάθε χρόνο να τον ευχαριστώ και να τον προσκυνώ.
ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2015, Ενοριακού Ναού Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου Λέσβου.

Πηγή: http://taxiarxis-kai-arxaggelos-michael.blogspot.gr/2015/09/blog-post.html

Ο Άγιος Πορφύριος συνομιλεί με τον Άγιο Γεράσιμο.

Την ημέρα της εορτής του αγίου Γερασίμου ο Παππούλης ευρίσκετο κλινήρης, λόγω των πολλών ασθενειών του.
 Ξαφνικά παρουσιάζεται ενώπιόν του, ολόσωμος, ο Άγιος Γεράσιμος! Οπότε, ο πατήρ Πορφύριος, που προηγουμένως δεν ήταν σε θέση να γυρίσει από το άλλο πλευρό, εξαιτίας των ισχυρών πόνων και της τρομερής σωματικής του αδυναμίας, εκτινάσσεται επάνω με τέτοια ευλυγισία και δύναμη, που θα την ζήλευε και ο καλύτερος παγκόσμιος πρωταθλητής, και με ιδιαίτερο σεβασμό, άρχισε να υποκλίνεται, να σταυροκοπιέται, να προσκυνά και να συνομιλεί, τετ-α-τέτ, με τον αγαπημένο του Άγιο Γεράσιμο, για πολλή ώρα.
Μια από τις γυναίκες, η οποία την ώρα εκείνη εκτελούσε την εθελοντική της «βάρδια», προς εξυπηρέτηση του Παππούλη, παρακολουθούσε άναυδη και σιωπηλή από απόσταση ολίγων μέτρων, όλα τα διαδραματισθέντα, χωρίς να μπορεί να δώσει καμμία εξήγηση! Γιατί έβλεπε τον Παππούλη να προβαίνει σε όλες τις προηγούμενες ενέργειες, αλλά δεν έβλεπε τον αποδέκτη των ενεργειών αυτών! Και έβλεπε και άκουγε τον Παππούλη, αλλά ούτε έβλεπε, ούτε άκουγε τον συνομιλητή του, που δεν ήταν άλλος από τον Άγιο Γεράσιμο, και κυριολεκτικά, είχε σαστίσει!
Όταν, ο πατήρ Πορφύριος, τελείωσε την... συνομιλία με τον θαυματουργό και προστάτη του άγιο Γεράσιμο, εφανέρωσε και διηγήθηκε τα πάντα στην έκπληκτη γυναίκα και της έδωσε εντολή να μην αποκαλύψει τίποτε απ’ όσα είδε και άκουσε, πριν αυτός κοιμηθεί τον ύπνον του Δικαίου!
 Από το Βιβλίο "Ανθολόγιον Θαυμάτων"
Έκδοσις Ιερού γυναικείου Ησυχαστηρίου ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ
Πηγή: https://proskynitis.blogspot.gr/

Θαύμα με αγοράκι σε εκκλησία.

Ο μικρός Παναγιώτης που δεν είχε πει λέξη μόλις προσκύνησε την εικόνα άρχισε να μιλάει.
Ένα όνειρο και η αστείρευτη δύναμη της πίστης στον Θεό μιας μάνας που δεν είχε ακούσει ποτέ τη φωνή του μονάκριβου αγοριού της την οδήγησαν στα σκαλοπάτια της Παναγίας Χρυσοσπηλαιωτίσσης στο κέντρο της Αθήνας.
Εκεί, μαζί με δεκάδες πιστούς ακόμα, την ώρα της κυριακάτικης θείας λειτουργίας, έγινε μάρτυρας ενός θαύματος, για την ίδια και για τους υπόλοιπους πιστούς που ήταν παρόντες, το οποίο μετέτρεψε τα δάκρυα λύπης σε δάκρυα απέραντης χαράς.
Ο πρωτοπρεσβύτερος π. Αθανάσιος Αττάρτ του Ιερού Ναού της Παναγίας περιγράφει στην «Espresso» τη συγκλονιστική εμπειρία που βίωσε: «Πριν από λίγες ημέρες ήρθαν στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Χρυσοσπηλαιωτίσσης η μητέρα και ο παππούς του μικρού Παναγιώτη, 3,5 χρονών, ο οποίος δεν είχε μιλήσει ποτέ στη ζωή του! Γονείς και συγγενείς προσεύχονταν στην Παναγία νυχθημερόν, παρακαλώντας για τη βοήθειά της! Ενα βράδυ είδε την Παναγία στον ύπνο της η μητέρα του παιδιού, να της λέει: “Φέρε το παιδί να προσκυνήσει την εικόνα μου, τη Χρυσοσπηλαιώτισσα, στο σπίτι μου, που ανακαινίστηκε πρόσφατα”.
Οι γονείς του παιδιού, βιοπαλαιστές, σύμφωνα με τον ιερέα, δεν ήξεραν ποια ήταν η συγκεκριμένη εκκλησία και άρχισαν να ψάχνουν πού βρίσκεται. Εμαθαν ποιος είναι αυτός ο ναός από τον ίδιο τον παππού του Παναγιώτη ο οποίος είχε ραφείο στην περιοχή, λίγο παραπέρα από την εκκλησία της Παναγίας, την οποία μάλιστα επισκεπτόταν για προσκύνημα συχνά.
Το πρωινό της 7ης Μαΐου η μητέρα, το παιδί και ο παππούς έφτασαν στον ιερό ναό και προσέγγισαν τον π. Αθανάσιο. «Μου διηγήθηκαν όλα όσα συνέβησαν. Τους οδήγησα μπροστά στην εικόνα της Παναγίας. Το μικρό παιδί, κρατώντας ένα κερί στο χέρι, ασπάστηκε τη χάρη Της και τότε ήταν που άρχισε να φωνάζει: “Με λένε Παναγιώτη! Με λένε Παναγιώτη!”» περιγράφει στην «Espresso» ο πρωτοπρεσβύτερος ολοφάνερα συγκινημένος. «Οι λέξεις δεν αρκούν για να διηγηθώ όλα όσα έγιναν μπροστά στα μάτια τα δικά μου αλλά και των υπόλοιπων πιστών. Η μητέρα και ο παππούς σοκαρισμένοι, με δάκρυα στα μάτια, άρχισαν να ευχαριστούν την Παναγία για το μεγάλο θαύμα που έγινε, ενώ οι παρευρισκόμενοι ξέσπασαν σε χειροκροτήματα» συμπληρώνει ο π. Αθανάσιος.
«Από εκείνη την ημέρα και κάθε Κυριακή ο μικρός Παναγιώτης και η οικογένειά του μετέχουν στο μυστήριο της θείας ευχαριστίας, δίνοντας ζωντανή μαρτυρία του θαύματος που βίωσαν. Το δε παιδί μιλά πλέον κανονικά και δεν θυμίζει σε τίποτα το μέχρι πρόσφατα αμίλητο αγοράκι» συμπληρώνει μιλώντας στην «Espresso» ο ιερέας.
Η ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟ 1705
Ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Χρυσοσπηλαιωτίσσης βρίσκεται στον αριθμό 60 της οδού Αιόλου, στην καρδιά της Αθήνας. Το έτος ανέγερσής της ορίζεται το 1705 κι ενώ η Αθήνα βρισκόταν κάτω από τον τουρκικό ζυγό.
Το όνομά της έλαβε κατόπιν της απόφασης του εκκλησιαστικού συμβουλίου, προς τιμήν της Παναγίας, αλλά και γιατί η Ιερά Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου συνέβαλε σημαντικά στην ανοικοδόμηση του ναού. Η χάρη της Παναγιάς Χρυσοσπηλαιωτίσσης γιορτάζεται στις 15 Αυγούστου αλλά και στις 21 Νοεμβρίου κάθε χρόνο, όπου τελούνται πανηγυρική θεία λειτουργία και περιφορά της εικόνας της στους γύρω από τον ναό δρόμους.
Σύμφωνα με τον π. Αθανάσιο Αττάρτ, ο ναός αποτελεί σημείο αναφοράς για όσους έχουν ανάγκη: «Καθημερινά έρχονται άνθρωποι που μας ζητούν βοήθεια. Εμείς προσπαθούμε να προσφέρουμε τα απαραίτητα, ένα κομμάτι ψωμί, φαγητό, είδη ρουχισμού, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις που πληρώνουμε τον λογαριασμό του ρεύματος σε οικογένειες, προκειμένου να μπορέσουν να ζήσουν αξιοπρεπώς».

Πηγή: http://www.espressonews.gr/cover-story/2017/05/161264/thayma-me-agoraki-se-ekklisia

O άνθρωπος που «έδεσε τα μάτια» στον Χριστό!

Απίστευτο συγκλονιστικό γεγονός στην κομμουνιστική Ρωσία του 1932-Το ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ αποκαλύπτει: Το συνταρακτικό γεγονός που θα διηγηθούμε συνέβη στην περιοχή Narymsk της Ρωσίας, στο βόρειο τμήμα της επαρχίας του Τόμσκ, το 1932 ή το 1933.
Στο μέρος αυτό είχαν εγκατασταθεί οικογένειες εξόριστες από το κομμουνιστικό καθεστώς.
Κάποτε κάποιοι από τους εξορίστους έφτιαχναν ένα σταύλο για τα άλογα.
Αυτοί έδωσαν εντολή σε μία γυναίκα που ζούσε εκεί δίπλα, ονόματι Μαρία Ιβάνοβνα, να τους μαγειρεύει, ενώ οι ίδιοι τής έφερναν τα τρόφιμα που θα μαγείρευε.
Όταν έφτασε η Μεγάλη Τεσσαρακοστή, αυτοί που δούλευαν τής έφεραν να τους μαγειρέψει κρέας.
Η γυναίκα τούς απάντησε:
-Τώρα είναι Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Είστε πιστοί άνθρωποι! Πώς μπορείτε να τρώτε κρέας μέσα στη νηστεία; Δεν μου πάει να σας το μαγειρέψω.
Ο επικεφαλής της είπε:
-Δεν είναι δική σου δουλειά αυτό. Μαγείρεψε! Οι άνδρες δουλεύουν και εσύ πρέπει να τους ταΐσεις. Εάν δεν θέλεις το κρέας, μην το τρως εσύ!
Οι άνδρες ήλθαν να φάνε. Ήταν δέκα. Η Άννα είχε φτιάξει σούπα με κρέας. Μαγείρεψε το κρέας όπως την διέταξαν, αλλά η ψυχή της ήταν στενοχωρημένη. «Πώς μπορείτε να το φάτε; Ξέρετε, είναι περίοδος νηστείας τώρα».
Η γυναίκα έφυγε από την κουζίνα. Πάνω από το τραπέζι είχε κρεμάσει μία εικόνα του Χριστού.
Οι άνδρες ένιωσαν άβολα. Μόνο ο Ιβάν φάνηκε «τολμηρός».
Πήρε μία πετσέτα που κρεμόταν πάνω σε έναν πάγκο και γέλασε:
-Θα δέσουμε τα μάτια του Θεού και έτσι δεν θα δει ότι τρώμε κρέας. Έτσι δεν θα είναι αμαρτία!
Έτσι έδεσαν τα μάτια της εικόνας.
Η οικοδέσποινά τους δεν είδε τίποτε από αυτά που έκαναν.
Μετά το γεύμα, ο έξυπνος τύπος άρχισε να λύνει τα μάτια της εικόνας, λέγοντας:
-Να! Ο Θεός δεν είδε τίποτε!
Η Άννα Ιβάνοβνα τον είδε.
-Τί κάνεις, Ιβάν; Έχασες τα λογικά σου; Γρήγορα να ζητήσεις συγχώρεση;
Τον μάλωσε όσο μπορούσε, αλλά ο Ιβάν μόνο γέλασε:
-Εάν υπάρχει Θεός, ας με τιμωρήσει. Κοίταξε: μας έχουν πάρει τα πάντα, μας έχουν εξορίσει και ο Θεός δεν έχει τιμωρήσει κανέναν!
Πού είναι λοιπόν ο Θεός; Δεν πιστεύω πια ότι Αυτός υπάρχει.
Όταν γύρισε σπίτι του, είπε στην γυναίκα του, την Ευδοκία, τί είχε κάνει.
-Πω, πω! Τί έκανες; Ζήτα συγχώρεση, μετανόησε!, του είπε εκείνη κατατρομαγμένη.
Όμως αυτός επανέλαβε τα ίδια: «Εάν πραγματικά υπάρχει Θεός, ας με τιμωρήσει».
-Πώς μπορείς να λές τέτοιες ανοησίες; Η γυναίκα του άρχισε να κλαίει.
-Μην κλαίς, Ευδοκίτσα μου. Εάν είναι να υποφέρω, θα υποφέρω. Τουλάχιστον θα γνωρίζω ότι υπάρχει Θεός.
Η γυναίκα του σηκώθηκε το πρωί και άρχισε να κάνει δουλειές στην κουζίνα. Αυτός την ακολούθησε και προσπάθησε να ανάψει την λάμπα πετρελαίου, ανάβοντας ένα σπίρτο.
Η γυναίκα του εξεπλάγη.
-Γιατί ανάβεις την λάμπα, Ιβάν; Ο ήλιος έχει ανέβει, έχει φωτίσει για τα καλά.
-Τί εννοείς; Είναι σκοτάδι!
Το σπίρτο έκαιγε στα δάχτυλά του, αλλά δεν το έβλεπε. Μετά πήρε ένα δεύτερο σπίρτο. Η γυναίκα του πήρε το σπίρτο, το άναψε μπροστά στα μάτια του και τον ρώτησε: «βλέπεις τώρα;».
Όμως αυτός ψαχούλευε γύρω από το τραπέζι όπου ήταν η λάμπα. Δεν έβλεπε τίποτε, ούτε το σπίρτο ούτε τον ήλιο.
Μαύρη νύχτα είχε πέσει στα μάτια του.
Η γυναίκα του άρχισε να τρέμει και να θρηνεί: ο άνδρας της είχε τυφλωθεί!
Ο Ιβάν κατάλαβε: ο Κύριος του είχε πάρει την όραση. Άρχισε να κλαίει. Αυτό σήμαινε ότι υπήρχε Θεός!
-Γρήγορα να πάμε στο νοσοκομείο, του είπε η γυναίκα του.
-Γιατί να πάμε στο νοσοκομείο; απάντησε ο Ιβάν. Ο Θεός με έχει τιμωρήσει. Το νοσοκομείο δεν θα βοηθήσει.
Η Ευδοκία έπεσε γονατιστή μπροστά στις εικόνες για να ικετεύσει για τον άνδρα της.
-Γιατί κλαις; είπε ο Ιβάν. Μόνος μου το ζήτησα. Η τιμωρία έχει έλθει.
Την επόμενη νύκτα είδε ένα όνειρο. Ο Κύριος ήλθε κατευθείαν από την εικόνα την οποία είχε χλευάσει ο Ιβάν και του είπε:
-Εσύ μου έδεσες τα μάτια και εγώ σου έδεσα τα μάτια.
40 μέρες αργότερα, τα μάτια του έγιναν καλά. Η γυναίκα του Ιβάν προσευχόταν με μεγάλη θέρμη.
Και ο Ιβάν έγινε ένας μεγάλος κήρυκας της Ορθόδοξης πίστης.
Το περιστατικό καταγράφεται στο εξαιρετικό βιβλίο του Πρωθιερέα Βαλεντίν Biryukov, «On Earth We’re Just Learning How to Live», μετάφραση (στα αγγλικά) Αδελφότητας Αγίου Γερμανού της Αλάσκας, 2016, σελ. 137-140.
Το θαύμα αυτό αποδεικνύει ότι οι εικόνες δεν είναι «μπογιατισμένα ξύλα», όπως ισχυρίζονται σύγχρονοι κακόδοξοι εικονομάχοι και ότι όποιος προσβάλλει μία εικόνα, προσβάλλει το πρόσωπο που εικονίζεται σε αυτήν, προσβάλλει τον ίδιο τον Θεό.
Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι δεν πρέπει να προκαλούμε τον Θεό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Κύριος έδειξε έλεος στον Ιβάν, γιατί είχε περάσει ως εξόριστος τόσες δυσκολίες και διωγμούς από το άθεο καθεστώς, που ήταν επόμενο να κλονίσουν την πίστη του. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι κάποιος άνθρωπος, που έχει αμφιβολίες, μπορεί να χλευάζει μία εικόνα, πιστεύοντας ότι ο Κύριος θα δείξει την ίδια ευσπλαγχνία. «Ουκ εκπειράσεις Κύριον τον Θεόν σου».

Πηγή: www.vimaorthodoxias.gr

Το συγκινητικό μήνυμα του ιερέα για την αποτυχία του γιου του στις πανελλαδικές εξετάσεις: Μπράβο που "απέτυχε".

Μια άκρως συγκινητική ανάρτηση αγάπης έκανε ένας ιερέας από την Κρήτη στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook, με αφορμή την επίδοση του γιου του στις πανελλαδικές εξετάσεις.
Συγκεκριμένα, ο 18χρονος δεν πέρασε πουθενά και δεν πέτυχε στο διαγωνισμό των πανελληνίων. Ωστόσο, ο ίδιος πατέρας δεν δυσαρεστήθηκε με το αποτέλεσμα, αλλά αντιθέτως εξέφρασε την περηφάνια του για «τις επιτυχίες του γιου και τις φαινομενικές του ήττες».
Διαβάστε ολόκληρη την ανάρτηση:
Σήμερα βγήκαν τα αποτελέσματα των Πανελληνίων εξετάσεων 2017. Συγχαρητήρια στον τρίτο γιό μου τον Αλέξανδρο!!! Δεν πέρασε Πουθενά!!! Μπράβο που "απέτυχε". Μια χαρά. Κι αν πετύχαινε πάλι μπράβο θα του έλεγα γιατί ήθελε πολύ την σχολή της Πληροφορικής. Αλλά και τώρα που δεν τα κατάφερε, είναι όλα όμορφα. Και είμαι το ιδιο περήφανος γι αυτόν, και στην επιτυχία μα ιδιαιτέρως στην αποτυχία του.
Οι μεγάλες στιγμές στην ζωή μας συγγενεύουν με μεγάλες ατυχίες και αποτυχίες. Όταν μικρέ μια μέρα θα κοιτάξεις πίσω την ζωή σου, και πλέον θα έχεις ώριμα μάτια θα δεις ότι τα λάθη, οι ήττες και οι αποτυχίες, σε προχώρησαν μπροστά και σε ώθησαν για κάτι άλλο που ήξερε ο Θεός μα εσύ τότε ούτε καν φανταζόσουν. Ο Steve Jobs είχε πει σε αποφοίτους, «Δεν υπάρχει αυτό που αποκαλούμε αποτυχία - αποτυχία είναι απλά η ζωή που προσπαθεί να μας αλλάξει κατεύθυνση…» Εγώ θα πρόσθετα ο Θεός που ανοίγει άλλους παράδοξους δρόμους. Και η αγαπημένη πονεμένη και «αποτυχημένη» Σαρλότ Ράμπλινγκ, μας φωνάζει μέσα από την δοξασμένη και πληγωμένη της ζωή, «ότι είμαστε εδώ το οφείλουμε σ΄αυτές τις στιγμές που μας δυσκόλεψαν. Αυτές οι στιγμές είναι η προίκα της ζωή μας...»
Γι αυτό θέλω να σου πω ότι δεν είμαι περήφανος μόνο στις επιτυχίες σου μα και στις φαινομενικές ήττες σου, γιατί αγαπώ αυτό που είσαι και οχι εκείνο που ήθελε ο εγωισμός μου να είσαι. Και γιατί αγαπώ εσένα, με όλα τα σημάδια της διαδρομής σου, που πίστεψε με δεν κρίθηκε σήμερα, απλά σήμερα ξεκίνησε. Και να σου πω και κάτι; Ποτέ δεν θα σε χρησιμοποιούσα για να νιώσω εγώ "επιτυχημένος". Δεκανίκι του δικό μου κενού δεν θα γινόσουν ποτέ. Σε αγαπώ γι αυτό που είσαι!!!

Να θυμάσαι μικρέ, οτι στα λάθη μας μαθαίνουμε, και ότι για να φτάσεις στον παράδεισο θα χρειαστεί να περάσεις πολλές φορές από την κόλαση. Καλό ταξίδι ζωής...
Πηγή: http://www.enikos.gr

Ο ναός της Αγ. Παρασκευής που δεν μπορούσαν να γκρεμίσουν οι κομμουνιστές!

Ο Ιερός Ναός της Αγίας Παρασκευής βρίσκεται σε μια κεντρική λεωφόρο της βουλγαρικής πρωτεύουσας. Χρονολογείται από τον 14ο αιώνα και έχει αντέξει στο πέρασμα των αιώνων στις προσπάθειες των Τούρκων κυρίως να την καταστρέψουν.

Η τελευταία φορά που προσπάθησαν να τη γκρεμίσουν ήταν το 1965 όταν οι κομμουνιστές, με πρόσχημα τη διαπλάτυνση της λεωφόρου θέλησαν να τον ισοπεδώσουν Ο εκσκαφέας έβαλε εμπρός, ξεκίνησε προς την εκκλησία αλλά ανεξήγητα μετά από λίγο η μηχανή του σταμάτησε. Όσο και να προσπαθούσαν να τον φτιάξουν συνέβαινε το ίδιο πράγμα. Δε μπορούσαν να πλησιάσουν την εκκλησία! Την επόμενη ημέρα πέθανε ένα μέλος της οικογένειας του χειριστή του μηχανήματος, ο οποίος όλο επέμενε.
Ο Ναός της Αγ. Παρασκευής στη Σόφια

Ο αρχιμηχανικός που επέβλεπε το όλο έργο, βλέποντας ότι καθυστερεί το έργο και ότι η ομάδα που έστειλε ασχολείται με χαζές ''προλήψεις'', κατσάδιασε τους εργάτες: ''Πιστεύετε αυτά τα παραμύθια και δεν είστε ικανοί για τίποτα! Αύριο θα τη γκρεμίσω εγώ!
Την επόμενη μέρα ανέβηκε οργισμένος στον εκσκαφέα,ο οποίος αμέσως χάλασε! Ο ίδιος έπεσε νεκρός επιτόπου! Οι υπόλοιποι πάγωσαν από τον τρόμο τους. Οι αρχές παραιτήθηκαν από το σχέδιο τους. Η Αγία Παρασκευή προστάτεψε την εκκλησία της.

Πηγή: https://proskynitis.blogspot.gr

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.

Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Θείας πίστεως, διδασκαλία, κατεκόσμησας, τὴν Ἐκκλησία, ζηλωτὴς τῶν Ἀποστόλων γενόμενος καὶ κατασπείρας τὰ θεία διδάγματα, μαρτυρικῶς τὸν ἀγῶνα ἐτέλεσας. Κοσμᾶ ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμιν τὸ μέγα ἔλεος.

Σύναξη της Παναγίας Θεομάνας στην Νέα Κίο Αργολίδας.


Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’.
Απειρόγαμε Νύμφη και Αειπάρθενε, η της Εύας την λύπην χαροποιήσασα, Οδηγήτρια Αγνή ανευφημούμεν Σε, ότι εν Σοι ο δυνατός ο Υιός Σου και Θεός ημών, την μήτραν Σου ενοικήσας, ηυδόκησε σαρκωθήναι, ίνα εκ της κατάρας σώση το γένος ημών.
Ψάλλει ο Πατήρ Ηλίας Γάτσιος

Απολυτίκιον Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος α’.

Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Απολυτίκιον Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος βαρύς.
Μετεμορφώθης ἐν τῷ ὄρει Χριστὲ ὁ Θεός, δείξας τοῖς Μαθηταῖς σου τὴν δόξαν σου, καθὼς ἠδυναντο. Λάμψον καὶ ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς, τὸ φῶς σου τὸ ἀΐδιον, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, φωτοδότα δόξα σοι.
Κοντάκιον
Ἦχος βαρύς. Αὐτόμελον.
Ἐπὶ τοῦ ὄρους μετεμορφώθης, καὶ ὡς ἐχώρουν οἱ Μαθηταί σου τὴν δόξαν σου, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐθεάσαντο, ἵνα ὅταν σε ἴδωσι σταυρούμενον, τὸ μὲν πάθος νοήσωσιν ἑκούσιον, τῷ δὲ κόσμῳ κηρύξωσιν, ὅτι σὺ ὑπάρχεις ἀληθῶς, τοῦ Πατρὸς τὸ ἀπαύγασμα.

Συγκλονίζει η αρχιλοχίας του μοιραίου Χιούι: Ένιωσα "το χέρι της Παναγίας" να με "ξεκαρφώνει" από το κάθισμα του ελικοπτέρου - ΒΙΝΤΕΟ.

Συγκλονίζει η κατάθεση ψυχής και η δημόσια μαρτυρία της Αρχιλοχία, Βασιλικής Πλεξίδα, για πρώτη φορά από την ημέρα της τραγωδίας, για το δυστύχημα με το Χιούι στο Σαραντάπορο.
Το πρωί, η οικογένεια της Βασιλικής Πλεξίδα τέλεσε λειτουργία στην Παναγία Ακρωτηριανή στη Σέριφο, στην οποία παρέστησαν, μεταξύ άλλων, ο Υπουργός Άμυνας, Πάνος Καμμένος και ο Αρχηγός ΓΕΣ, Αλκιβιάδης Στεφανής.
Η Αρχιλοχίας Βασιλική Πλεξίδα σώθηκε από θαύμα όταν το ελικόπτερο Χίουι στο οποίο επέβαινε κατάπεσε στο Σαραντάπορο Ελασσόνας, με αποτέλεσμα το θάνατο των τεσσάρων αξιωματικών, που βύθισε στο πένθος τις Ένοπλες Δυνάμεις και τη χώρα ολόκληρη.
Η Αρχιλοχίας αφιέρωσε στην Εκκλησία ένα καντήλι, στο οποίο ήταν δεμένο ένα ομοίωμα ελικοπτέρου, το κομποσκοίνι της και την φόρμα που φορούσε την μοιραία ημέρα, η οποία ήταν σκισμένη από τα χτυπήματα, μετά από την πτώση του ελικοπτέρου.
Μιλώντας στους παρευρισκόμενους για πρώτη φορά δημοσίως για το δυστύχημα, είπε ότι "αμέσως μετά το πρώτο χτύπημα έκανα τον σταυρό μου" και ζήτησε, όπως ανέφερε, την βοήθεια της Παναγίας.
Όπως περιέγραψε η μοναδική επιζήσασα της συντριβής του ελικοπτέρου: "Ένιωσα το "χέρι της Παναγίας" να με ξεκαρφώνει από το κάθισμα του ελικοπτέρου", συμπληρώνοντας ότι "με τοποθέτησε στο πίσω μέρος του ελικοπτέρου και μάλιστα γυρνώντας με ανάποδα για να μην βλέπω και να μην θυμάμαι τίποτα".

Ο Πάνος Καμμένος παρέδωσε στην γερόντισσα στην Παναγία Ακρωτηριανή μία εικόνα της Παναγίας Σουμελά, στέλνοντας παράλληλα μήνυμα σε όλους όσοι επιβουλεύονται την πατρίδα μας. Δείτε το βίντεο από τον ΑΝΤ1:
http://www.dailymotion.com/video/x5tfpdi
Πηγή: http://www.enikos.gr/

Άγιον Όρος • Σιμωνόπετρα • Παράκληση - Mount Athos • Paraklesis.

Aνταποκρινομένη στις πολλές και συνεχείς προτροπές των ευλαβών χριστιανών, η Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας προέβη στην ηχογράφηση του παρόντος Mικρού Παρακλητικού Kανόνος της Θεοτόκου, ο οποίος αποτελεί για κάθε πιστό μία συνεχή παρακλητική προσευχή προς την Υπεραγία Θεοτόκο και μητέρα όλων των Χριστιανών, την Παναγία, από το περιβόλι της οποίας προέρχεται και η παρούσα Παράκληση των μοναχών της Σιμωνόπετρας.
ΤΙΤΛΟΙ
01. Ευλογητός ο Θεός 1' 49''.
02. Κύριε Εισάκουσον 1' 22''.
03. Θεός Κύριος 2' 33''.
04. Ν' Ψαλμός 1' 57''.
05. Ωδαί α', γ' 4' 05''.
06. Αίτησης, Πρεσβεία Θερμή 2' 12''.
07. Ωδαί δ', ε', στ' 5' 59''.
08. Αίτησις, Προστασία των Χριστιανών 2' 23''.
09. Ευαγγέλιον 4' 11''.
10. Δόξα, και νυν, Σώσον ο Θεός τον λαόν σου 5' 41''.
11. Ωδαί ζ' η', θ' , Άξιον Εστίν, Μεγαλυνάρια 8' 38''.
12. Τρισάγιον, Δέησις, Απόλυσις 5' 10''.
13. Πάντων προστατεύεις, Δι' ευχών 2' 31''.

14. Μέγας Κύριε 13' 23''.

Απολυτίκιον Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Βασιλείας γήινους πάλαι οὐκ ἔτυχες, ἀλλ' ἄφθαρτων στεφάνων νῦν σὲ ἠξίωσεν, ὁ Νυμφίος σου Χριστὸς ὁ ὡραιότατος ὢ καθιέρωσας σαύτην, ὅλη καρδία καὶ ψυχή, Εἰρήνη Ὁσία Μῆτερ, Χρυσοβαλάντου ἡ δόξα, ἠμῶν δὲ προσφυγὴ καὶ βοήθεια.

Απολυτίκιον Αγίου Παντελεήμωνος.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’.

Ἀθλοφόρε Ἅγιε, καὶ ἰαματικὲ Παντελεῆμον, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ, ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Απολυτίκιον Αγίας Παρασκευής.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος α’.

Τὴν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον, ἐργασαμένη φερώνυμε, τὴν ὁμώνυμόν σου πίστιν εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευὴ ἀθλοφόρε· ὅθεν προχέεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Απολυτίκιον Προφήτου Ηλιού.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Ὁ ἔνσαρκος Ἄγγελος, τῶν Προφητῶν ἡ κρηπίς, ὁ δεύτερος Πρόδρομος, τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Ἠλίας ὁ ἔνδοξος, ἄνωθεν καταπέμψας, Ἐλισαίῳ τὴν χάριν, νόσους ἀποδιώκει, καὶ λεπροὺς καθαρίζει, διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτόν, βρύει ἰάματα.

Απολυτίκιον Αγίας Μαρίνης.

Μνηστευθεῖσα τῷ Λόγῳ Μαρίνα ἔνδοξε, τῶν ἐπιγείων τὴν σχέσιν πᾶσαν κατέλιπες, καὶ ἐνήθλησας λαμπρῶς ὡς καλλιπάρθενος· τὸν γὰρ ἀόρατον ἐχθρὸν κατεπάτησας στερρῶς ὀφθέντα σοὶ Ἀθληφόρε. Καὶ νῦν πηγάζεις τῷ κόσμῳ τῶν ἰαμάτων τὰ χαρίσματα.

Το μικρό Κυπριόπουλο που έγινε μάρτυρας παίζοντας.

Συγκλονιστική ιστορία, που δείχνει γιατί δεν πρέπει να καίμε τους νεκρούς μας.
Το παρακάτω περιστατικό, αν και ανώνυμο, είναι πέρα για πέρα αληθινό. Συνέβη σε ένα χωριό της Κύπρου πριν την τουρκική εισβολή του 1974, όταν ακόμη Έλληνες και Τούρκοι ζούσαν ειρηνικά.
Στο χωριό αυτό μία ομάδα μικρών παιδιών, Ελλήνων και Τούρκων, έπαιζαν μεταξύ τους «πόλεμο».
Τα τουρκάκια είχαν πιάσει ένα ελληνάκι και έπεσαν όλα πάνω του με το βάρος τους, λέγοντάς του: «θα γίνεις Τούρκος;».
Το παιδί απαντούσε: «όχι!».
Στο τέλος το παιδί πέθανε από ασφυξία.
Πέρασαν από τότε τρία χρόνια, και όπως συνηθιζόταν στην Κύπρο, έγινε η εκταφή των οστών του μικρού παιδιού.
Κατά την εκταφή, προς γενική κατάπληξη πάντων, τα οστά ευωδίαζαν.
Αυτό ήταν απόδειξη ότι ο Θεός, παρόλο που ήταν ένα απλό παιδικό παιχνίδι, είχε δεχθεί το μικρό Κυπριόπουλο σαν μάρτυρα, σαν τον μικρό παιδομάρτυρα Κήρυκο, που μαρτύρησε σε ηλικία τριών ετών, μαζί με την μητέρα του.
Ταυτόχρονα όμως το περιστατικό αποδεικνύει γιατί δεν πρέπει με κανένα τρόπο η Εκκλησία να δεχθεί την καύση των νεκρών.
Εάν το σώμα του παιδιού είχε καεί, πώς θα διασωζόταν αυτό το συγκλονιστικό γεγονός;

Πηγή: http://www.vimaorthodoxias.gr/theologikos-logos-diafora/to-mikro-kypriopoulo-pou-egine-martyras-paizontas/

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΟΣΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.

Ποίημα τοῦ Μητροπολίτου Ἐδέσσης Ἰωήλ. ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΟΣΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.

Απολυτίκιο Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου – Θεοτόκιον.

Απολυτίκιο Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου.
Τῆς ἐνθέου ἀγάπης τό πῦρ δεξάμενος, ὑπερβαλλούσῃ ἀσκήσει ἐδόθης ὅλος Θεῷ, καὶ παράκλησις πολλῶν ἀνθρώπων γέγονας, λόγοις θείοις νουθετῶν, προσευχαῖς θαυματουργῶν, Παΐσιε θεοφόρε, καὶ νῦν πρεσβεύεις ἀπαύστως ὑπέρ παντός τοῦ κόσμου, Ὅσιε.
Θεοτόκιον.

Χαῖρε ἅγιον ὄρος, καὶ θεοβάδιστον, χαῖρε ἔμψυχε βάτε, καὶ ἀκατάφλεκτε, χαῖρε ἡ μόνη πρὸς Θεὸν κόσμου γέφυρα, ἡ μετάγουσα θνητούς, πρὸς τὴν αἰώνιον ζωήν, χαῖρε ἀκήρατε Κόρη, ἡ ἀπειράνδρως τεκοῦσα, τὴν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.

Βιογραφία
Ο Όσιος πατήρ Παΐσιος ο Αγιορείτης γεννήθηκε από ευλαβείς γονείς, τον Πρόδρομο και την Ευλαμπία Ενζεπίδη, στα Φάρασα της Καππαδοκίας στις 25 Ιουλίου του 1924 μ.Χ., λίγες μέρες πριν από τη φυγή των Φαρασιωτών από την πατρώα γη για την Ελλάδα. Στη βάπτισή του, ο Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης (βλέπε 10 Νοεμβρίου), ο πλήρης ημερών και αγιότητος βίου κοσμούμενος ιερέας των Φαράσων, τον ονόμασε Αρσένιο, «για να τον αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είπε.
Διαβάστε περισσότερα »

Απολυτίκιον Αγίας Ευφημίας.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Λίαν εὔφρανας, τοὺς Ὀρθοδόξους, καὶ κατήσχυνας, τοὺς κακοδόξους, Εὐφημία Χριστοῦ καλλιπάρθενε. Τῆς γὰρ Τετάρτης Συνόδου ἐκύρωσας, ἃ οἱ Πατέρες καλῶς ἐδογμάτισαν. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσαοθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.
Κατά την ήμερα αυτή, γίνεται ανάμνηση του θαύματος που έγινε από την αγία Ευφημία, όταν, κατά την εποχή του Μαρκιανού και της Πουλχερίας, συντάχθηκαν δύο τόμοι που περιείχαν τον όρο της Συνόδου, που έγινε στη Χαλκηδόνα (451 μ.Χ.) και ήταν ένας των ορθοδόξων και ένας των Μονοφυσιτών. Για να πάψει λοιπόν η έριδα μεταξύ των δύο πλευρών, αποφασίστηκε να τεθούν και οι δύο τόμοι μέσα στη λάρνακα της αγίας Ευφημίας, για να φανεί ποιόν από τους δύο θα δεχτεί η Αγία. Μετά την αποσφράγιση της λάρνακας, βρέθηκε ο μεν των αιρετικών τόμος στα πόδια της Αγίας πεταμένος, ο δε των ορθοδόξων στο στήθος της.
Να σημειώσουμε ότι η κυρίως μνήμη του μαρτυρίου της αγίας Ευφημίας τελείται στις 16 Σεπτεμβρίου.
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)

Για Μαθηματικά κι όχι μόνο...