Μια φορά συζητούσαμε με ένα φίλο για τους πολιτικούς που
μας κυβερνούν και μου είπε:
- Εμένα μου αρέσει αυτός ο πολιτικός, γιατί είναι πονηρός, και θα μπορεί να ''τουμπάρει'' τους Τούρκους και να βοηθήσει την Ελλάδα.
- Βρέ, του λέω, ο πονηρός άνθρωπος δεν ενδιαφέρεται για την Πατρίδα, για το κοινό καλό, αυτός θα κάνει πονηριές, για να κλέβει το κράτος και να περνάει αυτός καλά. Ο Πρωθυπουργός θα έπρεπε να είναι Άγιος!
- Έ! τον Άγιο όλοι τον ''ρίχνουνε'', και έτσι θα χάνει και η Ελλάδα.
- Βρέ, οι Άγιοι δεν είναι χαζοί, το αντίθετο μάλιστα ... έχουν πολλή διάκριση, καταλαβαίνουν τους ανθρώπους από χιλιόμετρα μακριά, προβλέπουν τις κακοτοπιές και τις αποφεύγουν και έτσι ωφελούν το σύνολο, την Πατρίδα.....
.....Είπαμε και άλλα πολλά, αλλά δε συμφωνήσαμε.
Έμεινε ο καθένας στις απόψεις του. Εμένα όμως μου δημιουργήθηκε κάποιος ''δισταγμός'' μέσα μου.
Μετά από ένα μήνα περίπου πήγα να δώ το Γέροντα. Συζητήσαμε διάφορα που με απασχολούσαν και ετοιμαζόμουν να φύγω. Τότε ο π.Παΐσιος έτσι ''ξεκάρφωτα'' χωρίς καμμία σύνδεση με τις προηγούμενες συζητήσεις μου, γυρνά και μου λέει χαμογελώντας:
- Ο ''αρχηγός'' της Ελλάδας πρέπει να είναι Άγιος.
Γύρισα και τον κοίταξα με απορία και θαυμασμό, γιατί ήρθε στη μνήμη μου η διαφωνία με το φίλο μου.
Ο Γέροντας χαμογελώντας συνέχισε:
- ...γιατί τον πονηρό άνθρωπο, τον καταλαβαίνει ή ένας άλλος πονηρός ή ένας Άγιος. ...Έτσι ένας Άγιος, με καλό τρόπο, χωρίς να κάνει κακό, φυλάγεται και γλυτώνει και εμάς όλους από τις παγίδες... Έτσι, καλό είναι να θέλουμε από τους Άρχοντές μας να είναι Άγιοι... όχι πονηροί, αλλά Άγιοι... αυτό είναι πολύ καλό.
Πηγή: Αθανάσιος Ρακοβαλής, ''Ο πατήρ Παΐσιος μου είπε...''
- Εμένα μου αρέσει αυτός ο πολιτικός, γιατί είναι πονηρός, και θα μπορεί να ''τουμπάρει'' τους Τούρκους και να βοηθήσει την Ελλάδα.
- Βρέ, του λέω, ο πονηρός άνθρωπος δεν ενδιαφέρεται για την Πατρίδα, για το κοινό καλό, αυτός θα κάνει πονηριές, για να κλέβει το κράτος και να περνάει αυτός καλά. Ο Πρωθυπουργός θα έπρεπε να είναι Άγιος!
- Έ! τον Άγιο όλοι τον ''ρίχνουνε'', και έτσι θα χάνει και η Ελλάδα.
- Βρέ, οι Άγιοι δεν είναι χαζοί, το αντίθετο μάλιστα ... έχουν πολλή διάκριση, καταλαβαίνουν τους ανθρώπους από χιλιόμετρα μακριά, προβλέπουν τις κακοτοπιές και τις αποφεύγουν και έτσι ωφελούν το σύνολο, την Πατρίδα.....
.....Είπαμε και άλλα πολλά, αλλά δε συμφωνήσαμε.
Έμεινε ο καθένας στις απόψεις του. Εμένα όμως μου δημιουργήθηκε κάποιος ''δισταγμός'' μέσα μου.
Μετά από ένα μήνα περίπου πήγα να δώ το Γέροντα. Συζητήσαμε διάφορα που με απασχολούσαν και ετοιμαζόμουν να φύγω. Τότε ο π.Παΐσιος έτσι ''ξεκάρφωτα'' χωρίς καμμία σύνδεση με τις προηγούμενες συζητήσεις μου, γυρνά και μου λέει χαμογελώντας:
- Ο ''αρχηγός'' της Ελλάδας πρέπει να είναι Άγιος.
Γύρισα και τον κοίταξα με απορία και θαυμασμό, γιατί ήρθε στη μνήμη μου η διαφωνία με το φίλο μου.
Ο Γέροντας χαμογελώντας συνέχισε:
- ...γιατί τον πονηρό άνθρωπο, τον καταλαβαίνει ή ένας άλλος πονηρός ή ένας Άγιος. ...Έτσι ένας Άγιος, με καλό τρόπο, χωρίς να κάνει κακό, φυλάγεται και γλυτώνει και εμάς όλους από τις παγίδες... Έτσι, καλό είναι να θέλουμε από τους Άρχοντές μας να είναι Άγιοι... όχι πονηροί, αλλά Άγιοι... αυτό είναι πολύ καλό.
Πηγή: Αθανάσιος Ρακοβαλής, ''Ο πατήρ Παΐσιος μου είπε...''