Κυριακή του Πάσχα – Ο Ζωοδότης Κύριος

Ο ΖΩΟΔΟΤΗΣ ΚΥΡΙΟΣ

1. Ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς

Κυριακὴ τοῦ Πάσχα! Ἡμέρα λαμπρὴ καὶ πανευφρόσυνη, κατὰ τὴν ὁποία ἑορτάζουμε «αὐτήν τήν ζωηφόρον Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου, καί Θεοῦ, καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ». Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ γεγονὸς ποὺ ἀνατρέπει τὴν ἀνθρώπινη λογική. Τὸ θαῦμα τῶν θαυμάτων, ποὺ φανερώνει τὸ μεγαλεῖο τῆς θεότητος τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ποὺ ἀναγινώσκεται στὴν ἀναστάσιμη θεία Λειτουργία εἶναι τὸ θαυμάσιο προοίμιο τοῦ «κατὰ Ἰωάννην» Εὐαγγελίου, ποὺ ἀρχίζει μὲ τὰ μοναδικὰ ἐκεῖνα λόγια:

   «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος...». Ὁ ὑψιπέτης ἀετὸς τῆς θεολογίας ὁμιλεῖ γιὰ τὸν Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ, τὸ δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, καὶ μᾶς βεβαιώνει ὅτι ὑπῆρχε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς δημιουργίας, διότι γεννήθηκε ἀχρόνως ἀπὸ τὸν Πατέρα. Πάντοτε ἀχώριστος ἀπὸ τὸν Θεὸ Πατέρα καὶ πάντοτε ἑνωμένος μαζί Του, ὁ Λόγος ἦταν καὶ εἶναι τέλειος Θεός.

   Ὅλα τὰ δημιουργήματα δημιουργήθηκαν δι’ Αὐτοῦ σὲ συνεργασία μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα· καὶ χωρὶς Αὐτὸν δὲν ἔγινε τὸ παραμικρὸ ἀπ’ ὅλα ὅσα ἔχουν γίνει. «Ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων»· εἶχε μέσα Του τὴ ζωή, καί, ὡς πηγὴ τῆς ζωῆς ποὺ εἶναι, δημιούργησε καὶ συντηρεῖ κάθε ζωή. Ἐπιπλέον γιὰ τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ εἶναι λογικὰ ὄντα, ἦταν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ καὶ τὸ πνευματικὸ φῶς, ποὺ φωτίζει τὸ νοῦ τους καὶ τοὺς ὁδηγεῖ στὴν ἀλήθεια.

   Τὸ φῶς, βέβαια, φωτίζει μέσα στὸ σκοτάδι, ἀλλὰ οἱ σκοτεινοὶ ἄνθρωποι, ὅσοι δηλαδὴ ζοῦν μέσα στὴν ἁμαρτία καὶ τὴν πλάνη, δὲν τὸ ἀντιλήφθηκαν καὶ δὲν τὸ ἐγκολπώθηκαν, οὔτε μπόρεσαν νὰ τὸ ἐξουδετερώσουν καὶ νὰ τὸ κατανικήσουν.

   Ὡστόσο, κάποτε ἐμφανίστηκε ἕνας ἄνθρωπος ἀπεσταλμένος ἀπὸ τὸν Θεό, μὲ τὸ ὄνομα Ἰωάννης. Αὐτὸς ἦλθε μὲ κύρια ἀποστολὴ νὰ δώσει τὴ μαρτυρία του γιὰ τὸν Χριστό. Ἦλθε δηλαδὴ νὰ ὁμολογήσει ὅτι Αὐτὸς εἶναι τὸ φῶς, γιὰ νὰ πιστέψουν ὅλοι μὲ τὸ κήρυγμά του στὸν Ἰησοῦ Χριστό. Δὲν ἦταν ἐκεῖνος, ὁ Ἰωάννης, τὸ φῶς, ἀλλὰ ἦλθε ἀπεσταλμένος ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ νὰ δώσει μαρτυρία γιὰ τὸ φῶς, ποὺ εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ὁ Χριστὸς ἦταν καὶ πάντοτε εἶναι τὸ φῶς τὸ ἀληθινό, ποὺ φωτίζει κάθε ἄνθρωπο ποὺ ἔρχεται στὸν κόσμο.

   Αὐτὴ ἀκριβῶς εἶναι ἡ μαρτυρία τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ δεύτερο Πρόσωπο τῆς Τριαδικῆς Θεότητος, ὁ «συνάναρχος Λόγος Πατρὶ καὶ Πνεύματι», ὁ Δημιουργὸς τοῦ σύμπαντος, ἡ πηγὴ καὶ ὁ χορηγὸς τῆς ζωῆς. Ἦταν λοιπὸν ποτὲ δυνατὸν νὰ μείνει ὑπὸ τὸ κράτος τοῦ θανάτου ὁ Ἀρχηγὸς τῆς ζωῆς;... Ὄχι, βέβαια! Ὁ Θεάνθρωπος Κύριος μὲ τὸν θάνατό Του ἐπάτησε τὸν θάνατο, συνέτριψε τὸν Ἅδη καὶ χάρισε ζωὴ καὶ σωτηρία στὸ ἀνθρώπινο γένος. «Ἀνέστη Χριστὸς καὶ ζωὴ πολιτεύεται», βροντοφωνάζει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Κι ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, ποὺ ζοῦμε κάτω ἀπὸ τὸ κράτος τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου, σ’ Ἐκεῖνον προσβλέπουμε γιὰ νὰ γίνουμε μέτοχοι τῆς ἀληθινῆς καὶ αἰώνιας ζωῆς. Αὐτὸ ὅμως ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ στάση μας ἀπέναντί Του.

2. Πνευματικὴ ἀναγέννηση

Ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης σημειώνει μὲ ἔμφαση ὅτι Αὐτὸν ποὺ εἶναι ὁ Δημιουργὸς τοῦ κόσμου, ὅταν σαρκώθηκε κι ἔγινε ἄνθρωπος, ὁ κόσμος τῶν ἀνθρώπων δὲν Τὸν γνώρισε. Στὸ σπίτι Του ἦλθε, ἀλλ’ οἱ δικοί Του δὲν Τὸν παραδέχθηκαν.    «Ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι»· σὲ ὅσους ὅμως Τὸν δέχθηκαν καὶ Τὸν ἐγκολπώθηκαν ὡς Σωτήρα τους, καὶ πίστεψαν ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ σώσει τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς ἔδωσε τὸ προνόμιο καὶ τὴ χάρη νὰ γίνουν τέκνα τοῦ Θεοῦ. Αὐτοὶ ἑπομένως στὴν πραγματικότητα δὲν γεννήθηκαν μὲ τρόπο σαρκικὸ ἀπὸ ἀνθρώπους, ἀλλὰ γεννήθηκαν ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Θεό.

   Πρόκειται γιὰ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννηση ποὺ ἐπιτελεῖ ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος κι ἔμεινε ἀνάμεσά μας· κι ἐμεῖς, συνεχίζει ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής, χορτάσαμε νὰ βλέπουμε μὲ τὰ μάτια μας τὴν ὑπέρλαμπρη θεϊκή Του δόξα. Δόξα ποὺ τὴν ἔχει ὡς μονογενὴς Υἱὸς ἀπὸ τὸν Πατέρα· Υἱὸς γεμάτος χάρη καὶ ἀλήθεια. Ὅλοι ἐμεῖς δεχθήκαμε τὸν ἀνεξάντλητο πλοῦτο τῶν δωρεῶν Του· μετὰ τὴ χάρη τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν μας λάβαμε τὴ χάρη τῆς υἱοθεσίας καὶ τῆς μακαρίας ζωῆς. Καὶ ὁλοένα δεχόμαστε ἀλλεπάλληλες δωρεές: «χάριν ἀντὶ χάριτος». Διότι ὁ Νόμος δόθηκε διὰ μέσου ἀνθρώπου, τοῦ Μωυσῆ, ἐνῶ ἡ χάρη καὶ ἡ ἀλήθεια, ἡ ὁποία ἀντικατέστησε τὶς σκιὲς καὶ τὰ σύμβολα τοῦ Νόμου, ἦλθαν διὰ μέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

   Ὁ Ἀναστὰς Κύριος εἶναι Αὐτὸς ποὺ μᾶς χαρίζει νέα, ἀναστημένη ζωή. Ἀρκεῖ νὰ Τὸν ἀκολουθήσουμε στὴ σταυροαναστάσιμη πορεία Του. Διότι, γιὰ νὰ ἀναστηθεῖ κάποιος, πρέπει πρῶτα νὰ πεθάνει. Κι ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ νεκρώσουμε τὸ ἐγωιστικό μας θέλημα, τὶς σαρκικὲς ἐπιθυμίες καὶ τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη ποὺ μᾶς κυριεύουν. Ἂν ἀκολουθήσουμε αὐτὴ τὴν πορεία τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ Ἀναστάντος, θὰ μποροῦμε νὰ ὁμολογήσουμε μαζὶ μὲ τὸν ἱερὸ ὑμνογράφο: «Χθὲς συνεθαπτόμην σοι, Χριστέ, συνεγείρομαι σήμερον, ἀναστάντι σοι· συνεσταυρούμην σοι χθές, αὐτός με συνδόξασον, Σωτήρ, ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου».

Πηγή: Ορθόδοξο περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”