Ο γέροντας Παΐσιος της Σίχλας
Τι είναι ταπεινοφροσύνη π.Παΐσιε; τον ρώτησαν κάποιοι
μαθητές του.
Η ταπεινοφροσύνη είναι όταν η διάνοιά μας μάς λέει πως
είμαστε πιο αμαρτωλοί απ' όλους τους ανθρώπους και ανάξιοι του ελέους του Θεού.
Όταν κακολογούμε τον εαυτό μας αυτό δεν
σημαίνει πως έχουμε ταπείνωση, αλλά έχουμε ταπείνωση αληθινή όταν ο άλλος μας
κακολογεί και μας δυσφημεί δημόσια και εμείς υπομένουμε και λέμε: «Ο Θεός
επέτρεψε στον αδελφό να με κακολογήσει για τις αμαρτίες μου»
Να τα δεχόμαστε όλα
λοιπόν σαν να είναι θέλημα Θεού. Όταν κάποιος σε κακολογεί ο Θεός του επιτρέπει
να σε κακολογήσει.
Όταν κάποιος παίρνει κάποιο πράγμα δικό σου, ο Θεός το
επιτρέπει για να σε κάνει καλόγερο.
Όταν σε μετακινεί από το ένα μέρος στο άλλο ο ανώτερός σου, ο
Θεός σου αλλάζει μέρος, για να αλλάξεις και εσύ την συνήθειά σου. Αυτή είναι
ταπείνωση.
Αντίθετα, υπερηφάνια υπάρχει όταν πιστεύεις στον εαυτό σου, στο
μυαλό σου και στις δυνάμεις σου: Όταν νομίζεις πως είσαι πιο ικανός από τον
άλλον, πιο καλός από τον άλλον, πιο όμορφος από τον άλλον και πιο ευάρεστος
στον Θεό απ' ότι ο δίπλα σου. Τότε σε έχει καταλάβει το βδελυρό αμάρτημα της
υπερηφάνιας, από το οποίο ο Θεός να φυλάει.
Να ταπεινωθούμε αδελφοί, επειδή ο υπερήφανος δεν μπορεί να
σωθεί. Να κλάψουμε για τις αμαρτίες μας εδώ κάτω, για να χαιρόμαστε στην
αιωνιότητα.
Να μην ελπίζουμε
στους ανθρώπους, αλλά μόνο στον Θεό. Ο άνθρωπος αλλάζει. Σήμερα σου δίνει, αύριο
σου ζητάει. Σήμερα σε εγκωμιάζει, αύριο σε κακολογεί. Να έχουμε την ελπίδα μας
στο έλεος του Θεού και δεν θα λαθέψουμε.
Να δώσει ο Θεός όπως να προοδεύσετε πνευματικά εν αγάπη και ταπείνωση, για να
σώσετε τις ψυχές σας και να ωφελήσετε και τους άλλους, καλώντας τους κοντά στον
Χριστό.