ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
Δημητσάνα - Μεγαλόπολις, Κυριακή 21 Αὐγούστου 2016
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Χριστιανοί μου,
1. Σᾶς εὔχομαι ἡ καλή σας καρδιά νά ἀγαπάει θερμά τόν Χριστό
καί τήν Παναγία μας. Αὐτό θά γλυκαίνει τόν πόνο μας καί τίς δυσκολίες στήν ζωή
μας. Γι᾽ αὐτό καί στήν προσευχή σας κάθε μέρα νά λέτε: Χριστέ μου, στερέωσέ μου
τήν πίστη μου καί τήν ἀγάπη μου σέ Σένα καί ὅ,τι καί νά μοῦ συμβεῖ νά μήν φύγω
ποτέ ἀπό Σένα. Ναί, χριστιανοί μου. Ὅ,τι καί νά μᾶς συμβεῖ, ὅσες δυσκολίες καί ἄν
ἔρθουν κατ᾽ ἐπάνω μας νά μήν μᾶς κάνουν αὐτές νά κλονιστοῦμε στήν πίστη μας
στόν Θεό. Ὅταν στήν ζωή μας μᾶς συμβαίνει κάτι ἀντίθετο ἀπ᾽ αὐτό πού θέλαμε, νά
λέμε: Ἄ, γιά τό καλό μου ἦταν πού μοῦ συνέβηκε ἔτσι.
2. Νά προσεύχεστε, χριστιανοί μου! Ὁ καλός καί προοδευμένος
χριστιανός διακρίνεται ἀπό τήν ἀγάπη του στήν προσευχή. Ἀλλά νά τήν γεύεστε τήν
προσευχή, νά τήν λέτε μέ τήν καρδιά σας. Πέρα δέ ἀπό τήν ἀτομική προσευχή πού
θά λέτε, γιά δικά σας προσωπικά αἰτήματα, νά λέτε καί προσευχές πού ἔχει
καθορίσει ἡ Ἐκκλησία μας. Ὅπως τό «Πάτερ ἡμῶν...», τό «Θεοτόκε Παρθένε...» καί ἄλλες.
Ὡραῖο ἀκόμη εἶναι νά λέτε κάθε μέρα κάτι, ἔστω καί λίγο, ἄν δέν μπορεῖτε πολύ, ἀπό
τούς «Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας» μας. Ἔχει δύναμη αὐτή ἡ προσευχή, οἱ
Χαιρετισμοί στήν Παναγία. Ὁπωσδήποτε ὅμως κάθε μέρα, εἴτε τό πρωί εἴτε τό βράδυ
πρίν ἀπό τόν ὕπνο, νά λέτε τό «Πιστεύω...». Αὐτό ἔχει συνοπτικά ὅλη τήν πίστη
μας. Στήν προσευχή μας, γιά νά γίνει αὐτή εἰσακουστή ἀπό τόν Θεό, πρέπει νά ὁμολογοῦμε
τήν ὀρθή πίστη μας, γι᾽ αὐτό πρέπει νά λέμε τό «Πιστεύω...». Καί νά παρακαλᾶμε
τήν Παναγία μας, ἀδελφοί μου χριστιανοί, νά μᾶς κρατάει σταθερούς στήν Ὀρθόδοξη
πίστη μας, ὅπως μᾶς τήν παρέδωκαν οἱ ἅγιοι Πατέρες, χωρίς τά μπερδέματα τῶν Οἰκουμενιστῶν.
Καί νά ὁμολογοῦμε σταθερά τήν πίστη μας αὐτή. Ἡ Ἐκκλησία μας καθόρισε στήν
βραδυνή προσευχή μας πρίν ἀπό τόν ὕπνο, πού τήν λέμε «Ἀπόδειπνο», νά λέμε τό
«Πιστεύω...». Ξέρετε γιατί; Γιατί ὁ ὕπνος εἶναι εἰκόνα τοῦ θανάτου. Εἶναι «ἕνας
μικρός θάνατος», ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὅπως καί ὁ θάνατος εἶναι
«ἕνας μεγάλος ὕπνος»! Μέ τήν σκέψη, λοιπόν, τοῦ θανάτου κατά τόν ὕπνο μας λέμε
τό «Πιστεύω...», γιά νά μᾶς βρεῖ ὁ θάνατος ἔχοντας ὁμολογήσει τήν πίστη μας.
Καί εἶναι πολύ δυνατό αὐτό γιά τήν καλή μας ἀπολογία στόν Χριστό.
3. Τέλος, χριστιανοί μου, σᾶς συνιστῶ ὁποιαδήποτε ὥρα καί
στιγμή, μαζί μέ τίς ἄλλες δουλειές σας, εἴτε καί περπατώντας στόν δρόμο εἴτε
καί ξαπλωμένοι ἀκόμη στό κρεββάτι, νά λέτε τήν σύντομη ἐκείνη προσευχή πού ἔχει
πέντε λόγια («πεντάλογη» προσευχή). Εἶναι ἡ προσευχή «ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΕ
ΜΕ»! Αὐτή ἡ προσευχή εἶναι παλαιά, λεγόταν καί στά χρόνια τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἀκόμη,
ὅπως μαρτυρεῖται ἀπό τήν Καινή Διαθήκη. Εἶναι δέ ἡ προσευχή αὐτή μία ὁμολογία
πίστεως. Γιατί, ὅποιος ὁμολογεῖ τόν Χριστό ὡς «ΚΥΡΙΟ», τόν δέχεται ὡς Θεό. Ὅποιος
ἔπειτα τόν Χριστό τόν λέει «ΙΗΣΟΥ» τόν ὁμολογεῖ καί ὡς ἄνθρωπο. Ὁμολογεῖ,
δηλαδή, ὅτι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, Θεός ὤν, σαρκώθηκε στήν Παναγία μας, ἔγινε
πραγματικά ἄνθρωπος καί ἔλαβε τό ὄνομα «ΙΗΣΟΥΣ». Καί τόν σαρκωθέντα Αὐτόν Υἱόν
τοῦ Θεοῦ, τόν ΙΗΣΟΥ, τόν λέμε ἔπειτα στήν προσευχή μας αὐτή «ΧΡΙΣΤΟ». Μέ τήν ὀνομασία
αὐτή δεχόμαστε ὅτι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ἄν καί ἔγινε πραγματικά ἄνθρωπος καί πῆρε
τό ὄνομα «ΙΗΣΟΥΣ», ὅμως δέν ἔπαυσε νά εἶναι Θεός. Εἶναι καί τέλειος Θεός καί
τέλειος ἄνθρωπος. Μέ μία λέξη: «ΧΡΙΣΤΟΣ»! Τό «ΧΡΙΣΤΟΣ» σημαίνει «ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ».
Βλέπετε λοιπόν, Χριστιανοί μου, ὅτι τό «ΚΥΡΙΕ
ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ» ἔχει ὅλη τήν πίστη μας γιά τόν Χριστό. Εἶναι μία σύντομη ἀλλά
τέλεια ΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΑ, ἡ ὁποία δέν χωρίζεται ἀπό τήν ΤΡΙΑΔΟΛΟΓΙΑ.
Καί τελευταῖα, στήν μικρή αὐτή προσευχή πού σᾶς λέω, τήν
«πεντάλογη», ἐρχόμαστε στόν ἑαυτό μας καί ὁμολογοῦμε μέ ταπείνωση ὅτι εἴμαστε ἁμαρτωλοί.
Γι᾽ αὐτό, μή ἔχοντας τίποτε ἄλλο νά ποῦμε στόν Χριστό γιά τά ἁμαρτήματά μας,
λέμε τό «ΕΛΕΗΣΕ ΜΕ». Δέν χρειάζεται δικαιολογία καί ἀπολογία γιά τά ἁμαρτήματά
μας. «Πάσης», λοιπόν, «ἀπολογίας ἀποροῦντες ταύτην Σοι», ὦ Χριστέ, «τήν ἱκεσίαν
ὡς Δεσπότην οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν: ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ»!
Χριστιανοί μου, σᾶς εὔχομαι ὁλόκαρδα νά γεύεται ἡ ψυχή σας
τόν Θεό μέ τήν προσευχή, πού εἶναι τό γλυκύτερο ἀπ᾽ ὅλα. Ναί, δέν ὑπάρχει
γλυκύτερο ἀπό τήν προσευχή. Εἶναι ἐπικοινωνία καί ἕνωση μέ τόν Θεό! Ἄν δέν
νοιώθουμε τήν γλύκα αὐτή τῆς προσευχῆς εἶναι δεῖγμα αὐτό ὅτι δέν ἔχουμε
προοδεύσει, ὅτι δέν πᾶμε καλά πνευματικά. Ναί, δέν πᾶμε καλά πνευματικά χωρίς
προσευχή καί ἄς φαίνεστε ἐσεῖς ὅτι κάνετε καλά ἔργα, κ.λπ., καί ἄς λέγω καί ἐγώ
ὅτι εἶμαι Δεσπότης. Προσωπικά χαίρομαι καί «ζηλεύω» τίς ψυχές ἐκεῖνες πού ἀγαποῦν
τήν προσευχή καί νοιώθουν τόν γλυκασμό της καί κλέβουν χρόνο ἀπό ἄλλα γιά τήν
σωστική αὐτή ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό.
Μέ πολλές εὐχές
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας
Πηγή: http://aktines.blogspot.gr/