Σεβαστέ μου πάτερ, τα σέβη μου.
Θα ήθελα και εγώ με τη σειρά μου να καταθέσω σε αυτό το
χαρτί, το μεγάλο θαύμα που έκαναν οι Αρχάγγελοι στην οικογένεια του γιού μου.
Είμαι πρεσβυτέρα. Ο σύζυγός μου π. Σάββας και εγώ μένουμε
στην Κύπρο, στα Κουκκλιανά Πάφου. Ο γιος μου, αξιωματικός του Κυπριακού
Στρατού, είναι παντρεμένος με μια πολύ καλή κοπέλα 7 χρόνια ,αλλά δυστυχώς δεν
είχαν δει στα χρόνια αυτά ολοκληρωμένη την ευτυχία τους. Δεν είχαν αποκτήσει
παιδί! Σε όλους τους γιατρούς πήγαν εκείνοι, σε όλους τους Αγίους πήγαμε εμείς
να παρακαλέσουμε. Τίποτα! Δεν γνωρίζαμε καθόλου για τον Ταξιάρχη του
Μανταμάδου, ώσπου φθάσαμε στη Μυτιλήνη με τον σύζυγό μου π. Σάββα ,για
προσκύνηση στους νεοφανείς Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη. Εκεί μάθαμε για
τους Ταξιάρχες.
Φθάσαμε το απόγευμα , με το λεωφορείο της γραμμής. Εκεί
πληροφορηθήκαμε ότι το βράδυ θα τελεσθεί ιερά αγρυπνία προς τιμήν των
Αρχαγγέλων. Το θεωρήσαμε σημαδιακό αυτό το γεγονός και παρ΄ όλο που τα πράγματα
μας τα είχαμε αφήσει στο Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ, μείναμε στην αγρυπνία. Θεέ
μου, τι υπέροχα που ήταν! Φθάσαμε στον έβδομο ουρανό! Κόσμος πολύς, δεν
μπορούσα να καθίσω μπροστά στην εικόνα και να προσευχηθώ, όπως θα ήθελα. Όμως
έκανα υπομονή. Κάθισα σε μια γωνιά και προσευχόμουν νοερά ζητώντας τη μεσιτεία
των Αρχαγγέλων.
Τελείωσε κοντά στα ξημερώματα η Θεία Λειτουργία και ο κόσμος
σιγά-σιγά αραίωνε και έφευγαν με τα αυτοκίνητα στα χωριά τους. Εγώ δεν κινήθηκα
από τη θέση μου. Περίμενα. Σε μια ώρα περίπου μετά από την απόλυση, ο χώρος
ήταν σχεδόν ελεύθερος. Τότε κινήθηκα προς τα Άγια λείψανα, πρώτα που ήταν πάνω
σε ένα τραπεζάκι στο μέσον του Ναού και αφού τα προσκύνησα γονάτισα μπροστά
στην ανάγλυφη εικόνα του Ταξιάρχη. Εκεί άφησα όλη μου τη θέρμη της πίστης να
συνομιλήσει η ψυχή μου με τον Αρχάγγελο Μιχαήλ και άπλωσα τα χέρια μου να
χρυσώσω τις ελπίδες μας στο έλεος του Θεού, δια πρεσβειών των Αρχαγγέλων.
Τα δάκρυα θόλωναν την όραση μου και έβλεπα θαρρείς ,
διάφορες λαμπιρίζουσες παραστάσεις όταν ,ω Θεέ μου! Νόμιζα ότι το πρόσωπο της
εικόνας του Αρχαγγέλου μου χαμογελούσε και μου κούνησε το κεφάλι Του
καταφατικά! Αυτό ήταν!
Αναλύθηκα , χωρίς να το θέλω, σε λυγμούς, λυγμούς χαράς,
χαράς ελπίδας και ανακούφισης. Γονάτισα. Έβαλα το πρόσωπο μου μέσα στα δυο μου
χέρια. Ακούμπησα στο κουβούκλιο της εικόνας και δεν έλεγα τίποτα άλλο, παρά
ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ….
Φύγαμε από το ευλογημένο μας Νησί ξάλαφροι, θεωμένοι ,
χαρούμενοι. Φορτωμένοι χρυσές ελπίδες. Με την πρόγευση στη καρδιά της
επερχόμενης ευτυχίας.
Πέρασε ένας χρόνος και ήταν η ίδια ημερομηνία που ήμασταν
στο Μανταμάδο, όταν χτύπησε το τηλέφωνο στο σπίτι. Ήταν η νύφη μου. Το σήκωσα
και τότε άκουσα την πιο θαυμάσια αναγγελία! «Μαμά περιμένω παιδί»!
-Δόξα σοι ο Θεός παιδί μου. Δόξα σοι ο Θεός.
Όταν αντάμωσα με το γιο μου του λέω: «Γιε μου, νομίζω ότι θα
γίνεις πατέρας. Έχω όμως κάνει ένα τάμα και θα ήθελα να το κάνεις, όταν θα
πραγματοποιηθεί το όνειρο μας και αποκτήσεις παιδί. Θα το κάνεις;»
-Αν μπορώ μητέρα, απάντησε εκείνος.
-Μπορείς, του είπα.
-Τότε σου το υπόσχομαι, μου απαντά.
-Ξέρω πόσο αγαπάς την στολή σου των Ευελπίδων, με την οποία
ορκίστηκες και πήρες το σπαθί σου. Εγώ γνωρίζοντας την αγάπη σου αυτή
υποσχέθηκα στους Ταξιάρχες ,όταν θα αποκτούσες παιδί, να τους ευχαριστήσεις
δωρίζοντας κάτι που αγαπούσες πολύ, και εννοούσα τη στολή σου.
-Μάνα αυτή είναι ενθύμιο και πρέπει να μείνει στην
οικογένειά μου, αλλά αφού την έταξες….. Να την καθαρίσεις και να την πάμε εκεί
που την υποσχέθηκες.
Έπειτα θέλοντας να με πειράξει λέει:
-Μαμά, δεν νομίζω να έταξες και το παιδί μας;
-Όχι παιδί μου όχι. Να βγει γερό και να το χαιρόμαστε, κάτω
από την προστασία των Αρχαγγέλων.
-Αμήν, μαμά, αμήν, μουρμούρισε χαμογελώντας.
Γέννησε η νύφη μου και έκανε καλή γέννα, μα δεν έκανε ένα
αλλά τρία. Τρία χαριτωμένα και υγιέστατα παιδιά. Ένα αγόρι και δυο κορίτσια.
Δοξασμένο το όνομα του Αγίου Θεού και των ενδόξων Αρχαγγέλων Του.
Σας παρακαλώ, πάτερ, γράψτε το στο περιοδικό σας να το
διαβάζει ο κόσμος και να θεμελιώνεται η πίστη των ανθρώπων. Να πιστέψουν, πως
όταν η προσευχή είναι αγνή και βγαίνει με θέρμη ψυχής, εισακούγεται από τον
φιλεύσπλαχνο Θεό. Ο οποίος και ανταμείβει κατά το θέλημα μας.
Σας ευχαριστώ και σας φιλώ το χέρι με σεβασμό.
Κούκκλια Πάφου Κύπρου
(Από το περιοδικό
"O ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ", Έτος 35ον,Αρ.φύλλου 202,ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ-ΜΑΡΤΙΟΣ 2008)